#32 De kerstman

'Kunt u verklaren waarom de boel zo escaleerde? Wat had deze vrouw u in hemelsnaam aangedaan?' De man krabt zijn woeste, witte baard. 'Weet u dat ik nog nooit met de sterke arm in aanraking ben geweest?' 'U snapt toch wel dat ik 112 moest bellen?' Vanuit mijn ooghoek zie ik hoe een politieman het gezicht van de vrouw schoonveegt. De doek kleurt rood. 'Ik ben altijd een brave burger geweest.' Hij plukt een pluisje van het rode velours. 'Tot die zaterdag dat die brief kwam. Ik hoefde maandag niet meer op de zaak te komen.' De blik in zijn ogen snijdt dwars door mijn ziel. 'Wat deed u voor werk?' 'Bruggenbouwer.' 'U bedoelt?' 'Ingenieur weg- en waterbouw.' Zijn antwoord verrast me. En toch ook weer niet. 'Maar dat is toch geen reden om die vrouw ...' Hij lijkt me niet te horen. 'Ik voelde me afgedankt.' 'Nooit ziek. Ik werkte veel meer dan veertig uur per week. Ik was een gebroken man. Ik dronk meer dan goed voor me was. Mijn vrouw zette me op straat. Maar niet zonder me eerst kaal te plukken. Er stond geen cent meer op onze rekening. Zij kreeg het huis. 'En toen?' Hij lijkt op te schrikken uit zijn gedachten. 'Eerst kon ik hier en daar nog wel logeren. Maar dat werd als snel minder. Toen ben ik naar het winkelcentrum gegaan. Ik slaap in de parkeergarage. ' 'Maar vandaag werkte u toch voor de traiteur?' Hij knikt. Zijn ogen lichten op. 'Gisteren haalde ik mijn bier en stond achter hem in de rij. Zijn dochter zat in het kinderzitje van het winkelwagentje. Ze schommelde met haar in een schattige legging met tijgerprint gestoken beentjes en schopte een blikje uit mijn hand. Per ongeluk natuurlijk. Ik bukte me en keek naar haar op. Heb je geen hoogtevrees, vroeg ik, stond op en streelde haar engelenhaar dat als een mooi voorteken goud oplichtte in het felle winkellicht. Ze vroeg of ik Sinterklaas was.' Hij glimlachte. "Dan toch eerder de Kerstman", zei haar vader die net een kerstster op de band zette.' 'We dwalen af …' 'Hij vroeg of ik wat bij wilde verdienen. Ik moest lekkere hapjes uitdelen. Toen zag ik haar. Ze herkende me niet.' Zijn blikt verhardt. ‘Toen ze de twee grootste stukken brie weggriste, knapte er iets in me. Ik perste ze allemaal in haar mond.’ De kerstman grijnst. ‘Die rode pesto gaf wel een dramatisch effect.’ Ik grinnik. ‘Nou, maar die haring dan!’ ‘Ja, dat viel nog niet mee om die tussen haar borsten te proppen.’