Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#32 - Avonturen van een dakloze

. . Vrijheid. Als je het eenmaal hebt geproefd wil je het voor geen goud meer kwijt. ‘Vraag toch een uitkering aan, meid, ’ zegt de dame met bontjas en platinablond engelenhaar die ik om een euro vraag. Rot toch op. Denk ik, maar zeg ik niet, want ze bedoelt het natuurlijk goed. De bijstand, laat me niet lachen! En dan zeker iedere scheet die ik laat schriftelijk in drievoud verantwoorden, of hij wel ruikt naar wat ik gisteren gegeten heb. U moet weten, ik leidde een “normaal” leven. Totdat ik drie jaar geleden mezelf, op een onzalig moment , terugvond op de hoogste verdieping van een flatgebouw, klaar om te springen. Het was mijn hoogtevrees die me uiteindelijk weerhield om over de rand te stappen. Gelukkig, achteraf bezien. Angst kan wel degelijk een een goede raadgever zijn. Ik draaide me om en liep terug, de lift in, en daar speelde zo’n achtergrondmuziekje. Het was een nummer van Aretha Franklin, "Freedom". Als dat geen voorteken was! Ineens werd alles kristalhelder. Ik liep naar mijn werk, nam op staande voet ontslag, pakte de tram naar huis, stopte de allernoodzakelijkste spullen in een boodschappenwagentje en trok – letterlijk - de deur achter me dicht. Zo simpel is de oplossing soms. Al mijn bezit past in dat wagentje. Twee keer per week ga ik douchen bij het Leger des Heils, en wissel daar mijn kleren om,. De ene keer loop ik in een bloemetjesjurk, de andere keer in een legging met tijgerprint, net wat ze op dat moment in mijn maat hebben hangen. Mij is het om het even. Doordeweeks neem ik 's morgens mijn vaste stekkie in, bij de grote grijze afvalcontainers naast de scholengemeenschap. Die ouders moesten eens weten voor wie ze 's ochtends die verse zonnepittenboterhammen staan te beleggen. Cranberriepaté, of belegen boerenlandkaas, blaadje sla erop. Kiwi’tje erbij soms. Vroeger at ik minder chique! Gisteren trof ik zelfs een chocolade kerstster. Beste lezer, ik moet dit stukje nu als de donder gaan inleveren bij de Straatkrant, voor mijn persoonlijke rubriek “Avonturen van een dakloze”. Levert me toch wekelijks genoeg eurootjes op voor de nachtopvang en een pakje shag!

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Fatamorgana, Voor mij is deze geslaagde invulling heel 'naturel'. De container op het schoolplein en daarop volgende beschrijving, vind ik een originele maar vooral geloofwaardige vondst.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dat direct tot de lezer richten vind ik ook wel iets hebben. Je wordt op deze wijze goed betrokken bij het verhaal. Een dingetje; 'allernoodzakelijkste' (meest noodzakelijke is wellicht een alternatief)

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Fata: Neem het mij niet kwalijk. Ik voel je aan als een puike schrijfster met ook nog eens een duivels inzicht in het ontleden van teksten. Bovenstaand stukje komt mij krampachtig over. Alsof het met name om het respecteren van de opgegeven woorden gaat. Je eerdere stukken charmeerden mij veel meer. Tot gauw weer.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
In plaats van leidde had ik toch graag leed gelezen. Dat past eigenlijk perfect in het verhaal. Ik vind het een mooi verhaal. Een tevreden dakloze. Waarom niet? Hoewel, zijn die mensen van het Leger de heils nog een beetje gezellig?

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Goeie morgen Fata, ook al vroeg uit de veren zie ik. Is dat een must bij het Leger des Heils? Je verhaal heb ik met plezier gelezen. Een goed geschreven verhaal met een dot humor erin. Daar hou ik wel van om de dag mee te beginnen. De zes verplichte ingrediënten heb je ook op een heel natuurlijke wijze weten in te vullen. Je eerste zin is sterk. En meteen erna maken we al duidelijk kennis met de zwerfster. Het verhaal wordt mooi afgerond met het inleveren van de kopij. Sterk verhaal. :thumbsup: Een kleinigheid: ze trekt de deur letterlijk achter zich dicht. Dat doen we allemaal als we ons huis verlaten. Je bedoelt waarschijnlijk letterlijk en figuurlijk. Ook zou ik 'aan' zetten achter 'een chocolade kerstster'. Graag gelezen.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Leuk om te lezen hoe iedereen zijn eigen draai geeft aan de verplichte woorden. Een chocolade kerstster had ik nog niet eerder gelezen. Het einde vond ik verrassend.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een verrassend verhaal van jouw kant, Fata. Af en toe was ik even de weg kwijt, zwervende tussen je woorden. Met plezier gelezen. En dat angst zo af entoe een goede raadgever is, ben ik helemaal met je eens.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Fata: ik heb je vanmorgen weer gelezen want mijn reactie zat mij dwars. En ik zie nu (of beter dan gisteravond) invalshoeken die oorspronkelijk te noemen zijn. Zoals het nobele streven geen bijstand te willen aanvragen - dat getuigt pas van echte onafhankelijkheid - en het brood dat de hp bij de school vindt. Veel moeders komen er pas jaren later achter dat hun kinderen dit doen :). Zeg je 'omwisselen' van kleren? Of omkleden?

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Vrijheid lonkt naar deze hp. Die eerste zin is er echt recht op, om dan nadien kennis te maken met de hp en haar keuze. Het siert haar, dat ze die keuze kan maken.

Lid sinds

17 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Zo kan het ook: een draai geven aan je leven. Leuk stuk. Ik moest lachen om die heerlijke boterhammen, die die kinderen weggeven.Arme moeders die zo hun best doen.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Origineel gebruik van de verplichte woorden. Vlot geschreven verhaal. :) Vreemd genoeg blijf ik een antipathie tegen jouw HP houden. Waarschijnlijk omdat ik niet de hele achtergrond mee krijg en de keuze daarom niet kan plaatsen. Ze wil zelfmoord plegen en kiest dan bewust voor een zwaarder leven? Misschien kan ze beter een broodjeszaak beginnen naast de container? De grondstoffenprijs is nihil! ;)

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@ Woodpecker: Dank je! @ Virtuoso: ja daar zeg je wat… allernoodzakelijkste, het is wat mij betreft toch de over-overtreffende trap van ‘meest noodzakelijke’ , dat dekt de lading niet geheel. Maar of het taalkundig klopt…? @ Mili: Nou hoor…  . Weet je wel hoe ik het zitten zweten, ploeteren, bloeden op deze opdracht: Verhaaltje klaar, 346 woorden, netjes, oh shit, kerstster vergeten. Alinea erbij, 40 woorden elders eraf, 356 woorden, moet kunnen. Fuck, teveel geschrapt, tijgerlegging er per ongeluk uit geredigeerd, wéér opnieuw… Hahaha maar je hebt gelijk, ik vond het een moeilijke opdracht en kon er nauwelijks mijn ei in kwijt. Heb daardoor inderdaad vooral om de verplichte woorden heen zitten schrijven. @ Mili 2: Schatje! Je hebt wel geslapen toch hoop ik? . Omkleden, ja het gaat toch net verder. Omkleden impliceert wat mij betreft toch dat je je eigen kleren bij je hebt. In dit geval worden de kleren echt omgewisseld en ‘geleend’ totdat ze weer vuil ingeleverd worden. @ Jules: Dank je! @ Johanna, je maakte me echt even aan het twijfelen … Lijd of leid je een leven? Ze leed was in deze context inderdaad passend, maar had denk ik ook de nodige verbeteringen opgeleverd :rolleyes: @Dos: Dank je, en die deur letterlijk dichtrekken… je hebt gelijk natuurlijk. Sommige uitdrukkingen zijn in de figuurlijke zin zo ingesleten geraakt dat je de letterlijke betekenis over het hoofd ziet! En ‘trof aan’ is misschien mooier. Daar kauw ik nog even op. @ Angelieke: Dank je. Ik vond de opdracht lastig maar het levert inderdaad wel verrassende uitwerkingen op. @Maddbrug, Lilithx, JanP en Schrijvenmaar: Thanx! @ Petra: Of de kinderen de boterhammen weggeven is nog maar de vraag, meestal gooien ze het hele pakket gewoon weg, en gaan in de pauze naar de snackbar op de hoek om hun honger te stillen. @ Marietje: De HP ging gebukt onder een leven vol verantwoordelijkheden, baan, hypotheek, verplictingen, en raakte daar op een gegeven moment zwaar overspannen en depressief van. Dat stuk heb ik moeten schrappen vanwege het aantal woorden, hoopte dat het voor zich zou spreken. Maar wel interessant dat je noemt dat je een antipathie tegen haar hebt/houdt. Ik heb haar niet per se sympathiek of onsympathiek neer willen zetten en waarschijnlijk hoort die afstandelijkheid ook wel bij haar karakter, maar tegelijkertijd moet de lezer natuurlijk wel getriggerd worden door zo’n hp. Dus daar ligt wel een uitdaging voor mij: hoe maak je een hp die zich totaal onverschillig opstelt (of misschien zelfs gewoon onsympathiek is), voor de lezer tóch boeiend genoeg om nieuwsgierigheid te wekken. Interessante vraag…

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Fata, dank voor je charmante en open reactie :). Pfff, mijn gevoel heeft mij niet bedrogen. Je hebt gelijk voor de kleren. Omkleden is eigen. Zelf vond ik deze opdracht wel gaaf. Wil je ook mijn invulling lezen? Hecht wel aan je mening. En spaar mij niet indien nodig ;).

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@ Fatamorgana, een heerlijke verrassing, dit verhaal. Een vrouw die bewust kiest voor het zwerversbestaan vind ik een zeer originele benadering. Het was zeker een lastige opdracht die waarschijnlijk in 1e instantie makkelijker leek dan hij was :D Geloofwaardig en fantasievol geschreven, echt geweldig gedaan! Alles klopt qua sfeer, gevoel en omstandigheden. Ga zo door! :thumbsup:

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Fata, ik ben het voor een heel groot deel eens met de collega's voor mij. Ik mis alleen een beetje de motivatie. Wat was er zo erg in haar vorige leven dat ze op het punt stond uit te vliegen, en wat is er nu zoveel beter. Vrijheid? ik vind het magertjes. Eerlijkheidshalve: Als iedereen je hier was afgevallen had ik je hartgrondig verdedigd!

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Bart: Dank je, vooral je laatste regel doet me erg goed :lol: Ik vond het een lastige opdracht met erg veel restricties en verplichtingen. De alinea met de motivatie heb ik uiteindelijk, vanwege het aantal woorden, geschrapt in de hoop dat men dat toch wel zou snappen, maar dat was misschien een verkeerde inschatting, in ieder geval om het goed "in te kunnen voelen". HP is op een gegeven moment zwaar overspannen en depressief geraakt door alle verantwoordelijkheden en verplichtingen die ze voelde: koophuis, hypotheek, zware baan om die hypotheek te kunnen betalen, enz. En zag uiteindelijk de oplossing in totale vrijheid: alles wat ze bezit in een boodschappenwagentje en verder niets om zich druk over te maken, behalve of je vandaag te eten hebt en waar je vannacht slaapt. Ik denk dat dit gevoel van bevrijding niet voor iedereen helemaal duidelijk is geworden.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
HP is op een gegeven moment zwaar overspannen en depressief geraakt door alle verantwoordelijkheden en verplichtingen die ze voelde: koophuis, hypotheek, zware baan om die hypotheek te kunnen betalen, enz. En zag uiteindelijk de oplossing in totale vrijheid: alles wat ze bezit in een boodschappenwagentje en verder niets om zich druk over te maken, behalve of je vandaag te eten hebt en waar je vannacht slaapt. .
Na jouw uitleg kom ik tot de volgende conclusie: Het is mijn eigen antipathie die ik tegen jouw HP voel; Lekker makkelijk van de HP om weg te lopen van alle verantwoordelijkheden en verplichtingen en de maatschappij ermee opzadelen i.p.v. haar eigen probleem aan te pakken en op te lossen. :angry: Ik weet het, het is heel erg zwart-wit. Het kan ook veel over mezelf zeggen want misschien is het mijn eigen jaloezie om alles los te kunnen laten wel de reden van de antipathie. :? Hoewel als iedereen er zo over denkt als de HP dan krijgen we een totaal andere maatschappij! :ninja:

Lid sinds

12 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Er is al zoveel gezegd dat ik er nauwelijks nog iets aan kan toevoegen. Maar wat geweldig heb je dit geschreven zeg! Heerlijk, duidelijk, goed volgbaar, meeslepend. Niet, zoals vaak nog twee keer moeten lezen voor ik weet wat er bedoeld wordt. Ik heb echt genoten van je verhaal en even moeten lachen bij de boterhammen. Ik kijk nu al uit naar je volgende verhaal. :)