#31 In de tram

Ja mooi! De Italianen die roezemoezen. Het broertje en zusje die ruziën over wie op het knopje mocht drukken. Ik voelde de kou toen de deuren van de tram opgingen. Het voelt als een tramritje na een lange werkdag. Dat is zo'n typisch halfslaperig gevoel. Heeft Lisa het kwartier vol gekregen? Of heeft de dief het allemaal verpest. Knap gedaan!

Bedankt Johanna Ik heb de oefening niet deze week gedaan, heel veel dingen aan mijn hoofd gehad, maar wel een aantal keren gehad, dat ik in het openbaar vervoer in een slaap van tien minuten beland. Gelukkig heb ik een scene met zo'n dief nooit mee hoeven maken.

Het terug-forensen-gevoel heel herkenbaar neergezet.

Dank je Schrijvenmaar. Dat was het gevoel dat ik wilde neerzetten.

Heel leuk beschreven Siv. Ik had echt een tram- of busgevoel. Heerlijk wegdoezelen in een bus vol mensen, lekker warm en geen zorgen over het verkeer. Een moment van rust. Spijtig van de ontknoping dan toch ook. Ik had gehoopt op een minder pijnlijk einde. Maar je hebt heel goed geschreven. Ik reed helemaal met je mee.

De deuren gingen open en een koude windvlaag omhelsde haar.

Ook ik reed met je mee :) Eén puntje: Kou is naar, omhelzen m.i. niet. Koude wind sloeg haar in het gezicht? Of zoiets?

De deuren gingen open en een koude windvlaag omhelsde haar.

Ook ik reed met je mee :) Eén puntje: Kou is naar, omhelzen m.i. niet. Koude wind sloeg haar in het gezicht? Of zoiets?

Siv, Ja, heel herkenbaar mooie details, goed gedaan!

Siv, ik reis nooit met het openbaar vervoer. Ik zou helemaal zoek raken want ik ben dat gedoe met pasjes, kaartjes en op tijd op een knopje drukken niet gewend. Toch reed ik een stukje met jou mee in de tram. Bedankt!

@Siv: Ik zou niet durven zoals Lisa doet. Ik heb vaak in barstensvolle metro's In Parijs gestaan/gezeten/in de lussen gehangen en er ging toen zelfs een verhaal dat je geen dure ringen moest dragen omdat je het risico liep van een afgeknipte vinger. Heel luguber; heb het altijd onthouden. Naast het puntje dat Conny aanhaalde, heb je inderdaad een invoelbare scène neergezet. Goed hoor.

Mooi slot. Ondanks je sufheid was je toch heel alert. Jammer dat het de veertiende minuut was.

Originele invulling van de opdracht, Siv. Twee kleine opmerkingen. De eerste gaat over je beginzin, die komt te traag op gang. Je schrijft: "Na eindelijk een zitplek veroverd te hebben in de overvolle tram besloot Lisa even haar ogen dicht te doen." Dat kan krachtiger, met visuele taal. Ik bedoel hiermee: laat Lisa een plek veroveren, laat ze neerploffen en daarna met een diepe zucht haar ogen sluiten. Maar schrijf het zo dat wij als lezers het haar zien doen. Nog een tip: zinnen waarin personages "besluiten om iets te doen" kan je beter vermijden. Laat het hen gewoon doen, ze hoeven dat echt niet eerst te besluiten. Een tweede opmerking gaat over je eindzin. Je schrijft: "Dan voelde ze wat. Haar ogen gingen open." Dat kan concreter, meer beeldend. Wat voelde ze precies? En waar? En wat voor gevoel gaf dat? En hoe gingen haar ogen precies open? Enzovoorts. Ik heb het gevoel dat je het eind te haastig hebt geschreven.

Eindelijk een plek! Vermoeid plofte ze neer op de pas vrijgekomen stoel in de overvolle tram. Na een paar tellen voelde ze de vermoeidheid weer. Ze had vannacht slecht geslapen en het vroege invallen van het donker maakte het er niet beter op. De tram schommelde een beetje. Ze hoorde het geroezemoes om haar heen. Achter haar was een groepje mensen in zangerig Italiaans aan het praten. Een piepend geluid kwam van de harmonicawanden, waarmee de tram bochten kon maken. Loom voelde ze zich wegglijden. “Ik wil op het knopje drukken!!” schreeuwde een schelle kinderstem zowat in haar oren. Ze schrok wakker. Het broertje was zijn zusje zeker te snel af geweest, om op het knopje te drukken. Lisa deed haar ogen weer dicht. Zodra de tram even stopte, voelde ze zich licht gelanceerd uit haar stoel. De deuren gingen open en een koude windvlaag omhelsde haar even met zijn verkillende armen. Ze hoorde mensen in- en uitstappen en een serie gepiep van het in- en uitchecken. De deuren gingen weer dicht en zachtjes werd ze weer in haar stoel gedrukt. Weer dommelde ze weg en kwam in een heerlijk moment van vergetelheid. De geluiden en de mensen verdwenen op de achtergrond. Hè, wat voelde ze nu? Ze opende haar ogen en schrok. De hand van een jongeman zat in haar zak. Hoe durfde hij! Ze greep zijn pols. "AFBLIJVEN DIEF!!!"

Bedankt dat ik jullie gids mocht wezen. :) Ik reis tegenwoordig zelden met de tram, maar ging er van de week toch eens mee. Toen dacht ik waarom doe ik die oefening niet hier, maar ik was bang voor kleptomanische handjes en ik dacht misschien kan ik wat met dat idee. Ik heb goed op de geluiden enzovoort gelet en dit met herinneringen van vroeger. # Conny Ik vond het wel een mooie beschrijving van de omhelzing van de wind. Ik hoop dat de nieuwe versie het beter beschrijft. #Tja Ik neem aan als je wakker schrikt, de adrenaline door je lijf giert en heel snel reageert. Of dit na afloop wel verstandig is? #Schrijfcoach Bedankt voor je feedback. Ik hoop dat de nieuwe versie wat krachtiger begint en eindigt.