schrijfopdracht# 29- The hole in my life

Een triest verhaal, Marietje, dat mij pas helemaal duidelijk werd na lezing van het waar gebeurde verhaal. Zonder die lezing had ik moeite met de derde alinea, evenals de eerste een flash back. Eerst dacht ik dat de alcohol de macht over nam, omdat er in die alinea nog geen antecedent was genoemd. 'Hun' zou dan wel 'zijn' moeten zijn, een klein foutje dacht ik. Maar de alcohol nam de macht van de mishandelende ouders over. Het lijkt mij logischer als je deze hele alinea in de vt schrijft. Zou de marteling niet op het gezichtje blijven hangen, zeker na de wurging? Goed, aangrijpend verhaal.

Hu, wat een naar verhaal! En ik wilde je nog zeggen: vrees niet een te banaal of flauw geheim te hebben ... maar je had inmiddels al iets gruwelijks gevonden om je te inspireren. Al die verkleinwoordjes gecombineerd met zulke gruwelijkheden bezorgen mij kippenvel. De camper was voor mij wat vreemd, kon ik moeilijk rijmen met het 'hok' maar dat ligt wellicht enkel aan de beelden die ik bij beiden heb. En ook hier denk ik: waarom die laatste uitleg? Het doden van het broertje blijkt toch uit het 'voorgoed' afdoende? Maar misschien lijd ik aan laatste-zin-fixatie deze opdracht.

Dag Marietje, De link naar het ware verhaal sla ik over. Voor mij hoeft dat niet. Het gruwelijke drama dat je beschrijft, vind ik geloofwaardig genoeg. De zin die Dos aanstipte: 'na uren nam de alcohol hun macht eindelijk over.', vind ik niet zo geslaagd. Ik ga er daarbij vanuit dat de mishandelingen ook onder invloed van alcohol plaatsvonden. 'Diep van binnen knaagt de echo al tien jaar:' Als je 'echo' door 'twijfel' vervangt, is 'wie kan ik ooit vertellen dat ik mijn eigen broertje heb vermoord?' echt overbodig, ook in de context van de opdracht. Want dat de hp het broertje heeft vermoord is duidelijk. Ik zal niet zeggen dat ik het met plezier gelezen heb, daarvoor is het gruwelijke verhaal te goed neergezet. (Voor de duidelijkheid; ik bedoel dat als compliment).

@Marietje, ik zou de derde alinea onder de eerste plaatsen en/of er mee verweven voor een consistentere opbouw. [Ik leg mijn handje ...] is voor mij net te veel. Ik zou de verkleinwoorden bij het jongetje laten. 'Het verrot geslagen gezichtje' komt keihard aan. Je had geen inspiratie zei je en op de valreep maak je ons deelgenoot van de walgelijkheid die ouderen kinderen laten ondergaan. Diep triest.

Een heel droevig verhaal, maar goed geschreven.

Hoi Marietje, Die tell mag hier, want je hp is aan het woord en die is zwaar emotioneel betrokken. Wel heel heftig. Je hebt een wending gegeven aan het nieuwsitem, toch? Jij laat het broertje uit zijn lijden verlossen door het zusje. Ik vind het een mooi verhaaltje, maar dat laatste knaagt een beetje. Zo'n oudere zus, die al jaren haar broertje beschermt tegen haar dronken ouders, zou die dit doen? Zou ze niet juist tot haar allerlaatste snik blijven vechten voor haar broertje? Ik vind structuur die je hebt gekozen een beetje moeizaam, met die twee flashbacks en die streepjes.

Wat een ontzettend triest verhaal Marietje. Ik vind de alinea's met de streepjes - flashbacks begrijp ik nu - het verhaal in eerste instantie van verwarrend maken. Misschien was het me duidelijker geweest als die alinea's schuin gedrukt waren. En het wordt mij nergens duidelijk dat het nog maar de vraag is of de hp het broertje heeft vermoord. Juist door de laatste zin krijg ik de indruk dat dat een vaststaand feit is. De verkleinwoordjes vind ik goed passen en maken het contrast juist extra rauw voor mij. Hoe dan ook, op aangrijpende wijze verteld, dit verhaal.

Dank je wel! :) Hoe krijg ik de letters schuingedrukt? Ik heb het nu opgelost met de streepjes. .

De biologische verwekkers zijn veroordeeld. Dat zou een hint moeten zijn. Of zou ik moeten schrijven dat ze veroordeeld zijn voor de moord op hem? Dat vind ik te overduidelijk.

Het lastige is dat de hp er zelf kennelijk van overtuigd is dat zij het gedaan heeft. Anders zou je haar iets kunnen laten afvragen over het feit dat ze dat nooit zeker zal weten.

Zo, Marietje dat is een verhaal dat er inhakt. Goed geschreven, tjee.

@Marietje, ijzingwekkend! Ik vind dit drama treffend en geloofwaardig beschreven, het gevoel heb je bijzonder goed overgebracht. De complimenten voor dit stukje en dat je bij de invulling van een schrijfopdracht een bijzonder trieste gebeurtenis niet uit de weg gaat, getuigt van lef :thumbsup: