Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Opdracht 29 Ile du Levant: de biecht

Ik heb geen tijd. Ik kan niet deelnemen aan deze opdracht, ik heb maar een paar minuten, dus moet ik mijn wroeging blijven dragen. Wat ik had willen neerschrijven is dit: Het gebeurde in de jaren zestig, nog voor de tijd dat Brigitte neerstreek in Saint Tropez. Ik bedoel: Brigitte Bardot. Mijn ouders gingen op reis naar Zuid Frankrijk, kamperen met een tent. Ik was een kleine jongen van een jaar of zeven. Later schreef ik een opstel voor de lagere school. De consternatie was groot in het dorp. We waren naar een eiland geweest waar het te warm was om kleren te dragen. Wist ik veel dat Ile du Levant het eerste naturisteneiland van Frankrijk was. Maar op dat eiland beging ik een verschrikkelijke misdaad. We hadden erg weinig om mee te spelen; dat is zo als je geen kleren draagt, dacht ik toen... en ik vond het vervelend. Gelukkig maakte ik kennis met een meisje van mijn leeftijd. Ze sprak een andere taal maar het klikte tussen ons. We zaten iedere middag in de schaduw van de olijfbomen te spelen met haar porseleinen theeserviesje terwijl onze ouders genoten van het naaktlopen. Niets voor jongens; dat spelen met een serviesje, maar als je niets anders hebt... Door de vriendschap met dat meisje werd het toch nog een beetje leuk op dat eiland. Tot die bewuste middag. Ik herinner het mij als de dag van gisteren. Het was warm en zwoel. Ik verveelde mij stierlijk. Ze was niet komen opdagen. Misschien maakte ze een lange wandeling met haar ouders. Haar serviesje had ze ordelijk weggezet en ik keek er verlangend naar. Mijn moeder had mij verboden om ermee te spelen. Stiekem deed ik het toch. En dan brak ik per ongeluk een kopje. Mijn hart sloeg over. Ik verstopte het onder de wortels van een boom maar tegelijk verstopte ik ook een knagend schuldgevoel en een oprechte droefenis diep in mijn kinderhart. (ps. nu besef ik dat ik toch heb deelgenomen, het was sterker dan mezelf, maar wees niet te streng... het is geen afgewerkte tekst :) )

Lid sinds

11 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
:) Ik heb je niet-geschreven stukje toch maar even gelezen. Goed geschreven, mooi tijdsbeeld, hartverscheurend leed (het leed had voor mij best wat meer gewicht/woorden in je tekst mogen hebben). Waarom eigenlijk die eerste alinea? 'Tasje' is voor mij een vreemd woord. Ik weet dat het een kopje is, maar ik zie een damestasje. Vlaams?

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hey Ostinato, Wat ben je vlug. Ik had nog niet de tijd om het woord 'tasje' in 'kopje' te wijzigen. Waarom die eerste alinea? Heel eenvoudig om erop te wijzen dat ik dit zelf niet beschouw als een uitgewerkte tekst. Ik heb dit in enkele minuten moeten neerschrijven zonder dat ik het kan herwerken. Terwijl ik eigenlijk wilde schrijven dat ik deze week niet zou deelnemen, ging ik toch nog even door... een soort verslaving zeker? De volgende dagen heb ik weer geen computer. Ik had graag een meer uitgewerkt en sfeervol verhaal geschreven maar de omstandigheden laten dit niet toe. Bedankt voor je reactie hoor!

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Ryn: Het is je toch heel aardig gelukt ongeacht de verre contreien. Ik zou Ile de Levant voluit schrijven; die twee lettertjes heb je ook nog wel. [terwijl onze ouders genoten van het naaktlopen.]; wellicht heb je het niet bewust gedaan maar dit is een komisch zinsdeel. Het jongetje en het gebroken tasje. Puur kinderleed op een fijne manier beschreven.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Dat kinderschuldgevoel, dat is mooi vastgelegd. Ik vind het een sfeervol verhaal. Erg goed voor een ruwe versie. En hoe is het in Vietnam (ervan uitgaand dat je daar nog bent)?

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Haha, het is je precies niet gelukt om niet deel te nemen aan de schrijfopdracht :) Ik vind het in ieder geval niet erg. Ik vond het een leuk stukje om te lezen. Mijn hart smolt voor de kleine jongen. Schreef die jongen dan een opstel over het naaktstrand?

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hey Mili, het was wel degelijk ironisch bedoeld hoor: 'terwijl mijn ouders genoten van het naaktlopen'. :) Ja hoor Lilithx, ik schreef een verplicht opstel over mijn vakantie en met kinderlijke onschuld schreef ik dus over het naaktstrand. Schrijvenmaar, ik ben blij met je reactie hoor. Ook aan de anderen bedankt voor de reactie. Morgen heb ik een vlucht richting Europa, dan kan ik weer echt met jullie mee gaan schrijven.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik vind het een erg goede ruwe versie! :thumbsup: Een achteraf verstandelijke kijk op een jongensachtige ervaring.

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Een eerste versie kan heel goed beeldend zijn. Dat is je verhaal dan ook. Ik ging met mijn ouders naar Zuid-Frankrijk. We kampeerden in een tent. (Zoals het er nu staat is alsof de ouders kampeerden) Later schreef ik daar een opstel over op school. Ik denk dat een jongen van zeven jaar dat nog niet zo goed kan schrijven. Misschien even noemen hoe oud je was toen je het schreef? porceleinen - porseleinen en dan brak ik - en toen brak ik Jammer dat het een ruwe versie was. :unibrow:

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Rynlandt, wat zou je hier nog aan willen afwerken? Het is een perfect verhaaltje met te weinig om mee te spelen. Zeven was je pas. Heb je tijdens het schrijven niet gedacht: was ik maar tien jaar ouder geweest, dan had ik wel geweten waarmee te spelen. Mijn gedachten gingen wel die kant op. Kwam dat door 2x die drie puntjes, die mij uitnodigden om verder dan de tekst te denken? de naakte schoonheid tegemoet. Mooi weergegeven jeugdherinnering. Met plezier gelezen.

Lid sinds

13 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Dos#14 - wat ben je ook een heerlijke primaat! @Ryn - Koreaanse invloeden alom maken het er niet eenvoudiger op. M.i. is het geheim niet verschrikkelijk genoeg, tenzij je het vanuit het perspectief van de jongen beschouwt die zich schaamt voor wat hij dat aardige vriendinnetje heeft aangedaan. In dat verband zou ik de suggestie willen doen het ook vanuit diens perspectief te schrijven, inclusief "kinderlijk" taalgebruik. Is dat een idee?

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ach Rynlandt, een kindergeheim beschreven vanuit het kindperspectief. Ik vind het een lieve herinnering.

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Leonardo, Je hebt wellicht alweer gelijk. Misschien herschrijf ik de tekst nog wel, maar ik ben net terug thuis en zit nog even met een daverende jetlag. Het kopje breken op zich was inderdaad niet zo verschrikkelijk maar het wegmoffelen daarentegen zeker wel. Voor de kleine jongen is het een soort verraad aan de nieuwe vriendschap. Wat overblijft is een pijnlijke schaamte die hij zich jaren later nog herinnert. Er was binnen in hem veel meer gebroken dan een simpel kopje, hij was namelijk zijn onschuld verloren. Het was moeilijk om dat thema naar behoren te beschrijven, daar in die lobby van het lawaaierige hotel in Hanoi, maar nu ik weer thuis ben ga ik daarover niet meer zeuren en dus hoop ik volgende keer beter te doen. Grts. Maddbrug, bedankt voor je leuke reactie. Tja, je opmerkingen zijn terecht. Het is inderdaad wel zo dat ook de ouders in een tent kampeerden samen met de kleine jongen. Dos, je bent weer heerlijk ondeugend. Het jongetje was nog onschuldig (tot hij het kopje brak) en 17 jaar later zou dat inderdaad een heel ander gegeven zijn. Ik ga je daarover misschien later nog wel eens iets verklappen. Maar misschien moet ik deze situatie hier toch nog eens wat verder uitwerken want er zit een - naar mijn gevoel - leuke tegenstelling in. Voor hem is het banale breken van het potje veel belangrijker dan het stiekem naaktlopen dat hij in zijn onschuld verklapt in het opstel en waarover het hele dorp schande sprak. Lili en Marietje, ook erg bedankt met jullie reactie.

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Welkom thuis WRynlandt. Heerlijk lief en sfeervol verhaaltje dit. Doe mij maar veel van dit soort ruwe versies!

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Beste W, welkom terug. Ik heb bewondering voor de manier waarop je toch mee bent blijven doen en ons intussen een beetje hebt laten meereizen. Nu geen smoesjes meer en knallen! :)

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@W Rynlandt, ik heb dit graag gelezen, sfeervol beschreven en hoe het breken van een kopje tot schuldgevoelens leidt. Eigenlijk gaat dit over een prille vriendschap die op de proef wordt gesteld door een gebeurtenis die niet wordt opgebiecht. Wel zie ik een lichte worsteling vanuit wiens perspectief je schrijft, want de laatste zin is weer duidelijk vanuit het perspectief van de volwassene beschreven die het gevoel van destijds weergeeft. Je zou bv duidelijker kunnen kiezen of je het verhaaltje helemaal vanuit de kleine jongen vertelt, of helemaal vanuit de volwassene. Verder: mooi en een fijne schrijfstijl! :thumbsup: