Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#28 Ontlading

De hitte van de afgelopen weken lijkt eindelijk om te slaan. De lucht is donkergroen en zwaar, de eerste druppels vallen, dik en loodrecht omlaag. Er steekt een bries op, ik zou het raam moeten sluiten maar blijf zitten en drink de laatste slok koud geworden espresso. Ik hou van onweer. ‘Denk jij er nog weleens aan?’ Pats! De vraag komt schijnbaar uit het niets maar hing natuurlijk al weken in de lucht. Waarom anders heeft ze na vierentwintig jaar weer contact gezocht. ‘Jij?’ kaats ik de bal nogal laf terug. Ze haalt adem, houd de lucht in haar longen even aarzelend vast , om het vervolgens met een lichte zucht weer te laten ontsnappen. De vraag is natuurlijk niet of we er nog wel eens aan denken, maar of we het erover willen hebben. Laten we wel wezen, zouden we onze vriendschap destijds opgeofferd hebben als het bespreekbaar was geweest? Ooit gezworen hartsvriendinnen. Vervolgens – kortstondig en onervaren – geliefden. En daarna, ja, daarna was het te ongemakkelijk. Te pijnlijk ook. Wat moet je, als je negentien bent en nog amper iets van het leven weet? Ik staar in mijn lege espressokopje, zij speelt met wat gemorste koekkruimels op het tafelblad. De regen slaat kletterend tegen de ramen, er schiet een bliksemschicht tussen de wolken door, gevolgd door een felle donderslag die de lege wijnglazen op tafel doet rinkelen. Op de vensterbank vormt zich nu een plasje. Ik sta op en sluit het raam. ‘Maar soms droom ik nog van je,' zeg ik, mijn blik gericht op de samenpakkende wolken, buiten.

Lid sinds

11 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wauw. Prachtig. Zinderend. Alleen die zin met die adem en die lucht en die zucht, die zou ik een afslankkuurtje geven. Taalzeurtje: let op juist de hoofdletters en de komma's bij gesproken zinnen. 'Jij?' kaats ik de bal terug. "Maar soms droom ik nog van je,' zeg ik.

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank je Ostinato. De taalzeurtjes heb ik aangepast. De adem en de zucht en de lucht, ja ik snap wat je bedoelt. Daar ga ik nog even op broeden. Ik wilde daar een fysieke reactie laten zien maar het is best lastig om dat goed te verwoorden. Misschien moet ik ook niet zo moeilijk doen en gewoon neerzetten: 'ze aarzelt". Want dat bedoel ik natuurlijk. Maar ik wilde dat graag fysiek maken. Ik ga er een nachtje over slapen!

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Goed geschreven stukje. Ik zou van 19 negentien maken. Cijfers storen vaak tijdens het lezen. Achter die zin zou ik ook een vraagteken plaatsen. buiten zou ik weglaten. Het is duidelijk dat de wolken buiten zijn. Misschien?... terwijl ik naar de samenpakkende wolken kijk. Het is jouw verhaal natuurlijk.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Dit verhaal deed me een beetje aan als een vervolg op een ander verhaal. Alleen niet van jou volgens mij. Eerder deze weken had iemand een bijdrage van twee collega/vriendinnen waarvan een stiekem gevoelens had voor de ander. Maar dat terzijde. Zoals Ostinato zegt, wauw, prachtig, zinderend. Graag gelezen.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Fatamorgana; een mooie mijmering over een verboden verlangen, een jonge liefde die oud mag worden in jouw gedachten. Knap!

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Fatamorgana, Zeer mooi. Ingetogen, ondanks het mooie gebruik van het onweer. Met heel veel plezier gelezen.
Ik staar in mijn lege espressokopje, zij speelt met wat gemorste koekkruimels op het tafelblad.
Van dit soort zinnen geniet ik. Die maken een verhaal tastbaar voor mij.

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Tja, JohannaB, Maddbrug, Angelieke, JanP en Woodpecker: Dank voor jullie reacties. @Tja, dank je voor je suggesties, ik zal ze aanpassen. Behalve dat laatste woord, (buiten) daar twijfel ik een beetje bij. In eerste instantie had ik het weggehaald en weer teruggezet. Het lijkt dubbelop maar ik wil ermee versterken dat HP zich richt op het onweer en de spanning buiten, (omdat ze eigenlijk niet naar de spanning binnen durft te kijken). Maar, misschien blijkt dat ook al voldoende uit het feit dat ze naar de wolken kijkt en behoeft het geen nadruk. Ik twijfel en denk er nog even over na.

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Ik twijfelde ook. In eerste instantie dacht ik dat het binnenin haar ook donderde, vandaar dat ik buiten wel logisch vond. Maar als het als afleiding bedoeld is, dan zou ik buiten weglaten. Het is jouw beslissing.

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Haha. Zitten we op dezelfde tijd elkaars verhaaltje te lezen. Dat wil zeggen ik jou verhaaltje en jij mijn paar woordjes. :nod:

Lid sinds

12 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi geschreven al val ik even over de kleur van de lucht. Donkergroen of donkergrijs? Ik ben het met Tja eens het woordje buiten is teveel en ik zou de zin dat net even iets anders formuleren.

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi, die lading en ontlading, ook van het onweer. Het laffe terugkaatsen, zo mooi gevonden, die onthoud ik voor als ik niet weet wat te zeggen :) De spanning is heel voelbaar. Die ademzin kan korter, meer samen gevoegd, maar ik vind hem wel heel mooi en sprekend.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
ik vond trouwens de ademzin mooi; betrapte mezelf erop dat ik even meedeed ... het is precies wat mensen doen in zo'n situatie, maar niet wat je je voorstelt bij 'aarzelen' en de nadruk op 'buiten' vind ik ook mooi, anders ebt de zin maar zo'n beetje weg, nu voegt het volgens mij weldegelijk iets toe aan haar gevoel en hoe ze daarmee omgaat -juist omdat iedereen wel weet dat wolken buiten zijn. maar da's dan weer mijn mening ...

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Schitterend verhaal, Fata. Nauwelijks dialoog en zo veelzeggend in een juist gekozen decor van onweer en spetterende regendrupples. Wat voelen ze zich ongemakkelijk, de twee hartsvriendinnen. Petje af. :thumbsup:

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ingetogen, het was het eerste dat woord dat me te binnensprong na het lezen van je tekst en blijkbaar was ik niet alleen, gezien de reactie van Woodpecker. Ik heb je stukje echt met plezier gelezen! Jij hebt het wel met groen hé :)

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Fata, je hebt zo'n korte tijdspanne tussen deze twee vrouwen zo mooi weten uit te rollen, er natuurelementen ingelast, dat ik je zeg: zo mooi gebracht :nod:

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank voor jullie reacties, Schrijvenmaar, Dos en Mili ! @ Indrany en Lilithx, ja, kleuren, dat is altijd een beetje een ding bij mij. Een onweerslucht in hartje zomer zie ik echt als een soort donkergroen, waarschijnlijk komt dat ook doordat de natuur dan ook op zijn groenst is en op een bepaalde manier reflecteert in dat wolkendek. Donkergrijs dekt voor zo'n lucht echt de lading niet. Ik zou het grijsgroen kunnen noemen, maar daarbij zie ik een hele andere kleur voor me. Eigenlijk zouden er veel meer gangbare namen voor kleurnuances moeten bestaan... @ Henny, dank je voor de opdrachten de afgelopen 4 weken. Je vroeg onderaan deze laatste opdracht trouwens wat makkelijker was, met of zonder beperking. Ik moet zeggen dat de beperkingen het voor mij eigenlijk makkelijker maakten. Als ik de vrijheid krijg, kan ik zoveel kanten op dat ik het lastig vind een keuze te maken en kan heel verlammend werken. De beperking van 250 woorden is eigenlijk de allerlastigste, maar ook heel erg leerzaam. Het dwingt me tot schrappen! Succes met je activiteiten in november en graag tot ziens.

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank voor je reactie Fata. Dat wilde ik horen. En 250 woorden is moeilijk maar het dwingt je tot iets dieper nadenken, dat kan nooit kwaad. :) Ik heb genoten van je verhalen, mijn dank daarvoor

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Met "Pats! De vraag komt schijnbaar..." was het onweer plotseling ook binnen. Daarom zou ik aan het eind, "buiten" laten staan. Erg mooi!!

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank je Bart, dat is inderdaad waarom dat laatste woord 'buiten' extra betekenis heeft, je verwoordt dat beter dan ik dat zelf kon ;)

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi om de gevoelens te spiegelen in het naderende noodweer. Dat zal een storm geven tussen die twee! ;) Mooi verwoord, goed geschreven, origineel bedacht! :thumbsup:

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank je Marietje. Het grappige is dat ik de link tussen het onweer buiten en de spanning binnen, zelf al schrijvend pas opmerkte. Was niet van tevoren bedacht dus ;)