Geen afbeelding
Angelieke Uittenbogaard

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 28 - Twijfel

 30 oktober 2014 - 19:40
Wanneer is het lang genoeg geleden en verdwijnt het schuldgevoel? Mijn kinderen zullen me vast wel begrijpen. Zij zijn hun eigen leven begonnen. Het is nu vijf jaar geleden. Is dat lang genoeg? Haar laatste wens was dat ik met een ander opnieuw zou beginnen. Ze had zelfs een paar vriendinnen van haar in gedachte. Inderdaad, Sofie van de tennisclub is wel erg leuk. Ze is spontaan, vrolijk en vraagt altijd hoe het met me gaat. Zou ze daar meer mee bedoelen? Ik ben ook zo’n sukkel, ik zie dat soort dingen niet. Ik had die voelspriet nooit nodig toen Hetty nog leefde. Ik zoek steeds vaker naar haar ogen als ze met haar groepje in de kantine zit. Als ze me dan ineens aankijkt schrik ik even. Belachelijk, ik lijk wel een puber. Mijn eigen kinderen zijn dat stadium nota bene al lang gepasseerd. Vijf jaar, is nog niet zo lang. Hetty zit nog zo in mijn hoofd. Haar lach, haar zachte huid, ik zie haar overal in huis. Ik kan haar niet loslaten, voel me schuldig en wil haar niet in de steek laten. Sofie kijkt me met haar heldere blauwe ogen aan. Oh, ze komt naar me toe. Onhandig worstel ik met mijn geweten. “Wil je ook iets drinken? Kom gezellig bij ons zitten.” Even raakt ze mijn hand aan. Ik twijfel, maar pak langzaam mijn racket. Sorry Hetty, het spijt me vreselijk, maar... Ik loop achter Sofie aan richting gezelligheid, richting nieuw begin.

Geen afbeelding
Johanna B.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 oktober 2014 - 22:00
Dag Angelieke, Ik vind het een mooi stukje. Volgens mij is dit realistisch. Opnieuw beginnen kan moeilijk zijn.Herinneringen een plaats geven en weer verder gaan. Een mooi vervolg. Graag gelezen.

Geen afbeelding
Schrijfcoach Henny Fortuin

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 oktober 2014 - 22:04
Mooi en herkenbaar en met het einde ben ik ook blij. Een klein dingetje: toen Hetty nog leefde. Ik zoek steeds vaker naar haar ogen Bij haar ogen dacht ik aan de ogen van Hetty en dat bedoel je niet. Dat leest verwarrend.

Geen afbeelding
Lilithx

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 oktober 2014 - 22:12
Ik zie een man voor me in zijn late 40 à begin 50, die zijn leven stilletjes aan opnieuw wil opbouwen na de dood van zijn geliefde vrouw. Heb ik het juist dat zijn vrouw gestorven is na een langdurige ziekte of iets dergelijks? Ik leid dit af aan haar laatste wens, maar ik kan natuurlijk mis zijn. In ieder geval zal ze niet plots in haar slaap gestorven zijn, want anders had ze haar wens nooit kunnen duidelijk maken. Ik voel de angst voor de reactie van zijn kinderen en de strijd met zijn eigen geweten. De liefde is toch zo mooi en kwetsbaar tegelijk.

Profile picture for user schrijvenmaar
schrijvenmaar

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 oktober 2014 - 22:30
Weduwenaarspijn is traditioneel vijf jaar. Mooi dat hij er moeite mee heeft, en mooi dat hij er uiteindelijk wel voor gaat -het lijkt mij een mooie man (qua karakter, althans). Ook voor mij was de overgang naar Sofies ogen in de kantine vreemd en ook dat hij plotseling daadwerkelijk in de kantine zat was wat onverwacht.

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 oktober 2014 - 23:00
Een mooi vervolg! De tweestrijd van de weduwnaar. De wens van zijn overleden vrouw maakt het hem gemakkelijker!

Geen afbeelding
Fatamorgana

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 oktober 2014 - 23:09
Pijnlijk en mooi. Eens met Ostinato, hij vervult haar wens dus hoeft zich niet te verontschuldigen. Maar dat is makkelijk gezegd. Ik voel lading van die dubbele gevoelens. Mooie bijdrage!

Geen afbeelding
Angelieke Uittenbogaard

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 31 oktober 2014 - 11:05
@ Johanna B, dank je voor je compliment, ben ik blij mee! Fijn dat je doorhad dat het een vervolg was op het vorige stukje. @ Henny, Gelukkig ben je blij met het einde. Je hebt gelijk wat betreft die ogen. Toen ik het stukje geplaatst had zag ik dat die zin op een volgende regel moest beginnen, maar ik kon het niet meer veranderen. Misschien was het dan duidelijker geweest. Dank voor je reactie. @ Lilithx, je hebt het verhaal prima begrepen. Het is een vervolg op mijn vorige stukjes. Blij met je compliment en bedankt voor het lezen. @ Schrijvenmaar, klopt die zin van die ogen moest eigenlijk op een nieuwe regel beginnen. Dat was iets duidelijker geweest. Fijn dat je de gevoelens en het karakter van de man zo goed begrijpt. Dat wilde ik inderdaad overbrengen. Bedankt voor je commentaar. @ Ostinato, bedankt voor je compliment. Ben ik blij mee. @ Marietje, inderdaad maakt de laatste wens van zijn vrouw het gemakkelijker, maar hij houdt nog teveel van haar om met een ander iets te beginnen. Leuk dat je zag dat het een vervolg was op mijn vorige verhaaltje. Dank je voor het compliment. @ Fatamorgana, dank je voor je compliment. Fijn dat de gevoelens van de man zijn overgekomen.

Profile picture for user bartsnel
bartsnel

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 4 november 2014 - 23:36
Erg mooi geschreven, Angelieke. Misschien nog sterker als je zou beginnen met "Het is nu vijf jaar geleden..." en de lezer langzaam alles te laten ontdekken.

Geen afbeelding
Angelieke Uittenbogaard

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 5 november 2014 - 10:25
@ Bartsnel, dank je voor je commentaar. Ik vind een beginzin altijd erg belangrijk, daardoor gaat een lezer verder met lezen of stopt meteen. Ik vond mijn beginzin juist wel mooi omdat het niets zegt over de rest van het verhaal. Maar met jouw beginzin zou ik ook verder lezen en verraad je ook nog niet waar het over gaat. Is dus ook prima. Bedankt voor je suggestie.