Wekelijkse schrijfopdracht # 27 - Verboden verlangen III

ik zie een openbaar toilet voor me, maar geen verboden verlangen ik voel me nu echt helemaal uit vorm

De taal is weer prachtig verzorgd, Mili, en ook ik meende het perspectief van een toilet te bespeuren maar o.a. de eerste zin kan ik dan moeilijk plaatsen.

Heel mooi taalgebruik. Je stuk leest zeer vlot, maar ik weet echt niet over welk voorwerp het gaat.

Ik dacht bij je verhaal aan een zwerver op straat die in portieken slaapt en vandaaruit de mensen gade slaat. De mussen komen bij hem. Hij is niet eenzaam, omdat er mensen om hem heen zijn, maar voelt zich wel eenzaam en dat is zijn verboden verlangen. Mooi geschreven Mili.

Mili, zit het verboden verlangen naar vroegere tijden?Waarom is dat verboden voor de zuiplap met Kosakov? Hij is een rattenschedelverzamelaar . Zijn troebele geest denkt aan vrouwen, zijn zelfbeeld uit zijn glorietijd is versleten. Mannen in pakken, FIOD, belasting? Indrukwekkend taalgebruik, een ware Mili.

De toon en het ritme vind ik erg goed. Ik voel, als lezer, de frustratie en de machteloosheid van het openbaar toilet. Een stoer perspectief. Het grijpt me bij de strot, met name om het metafoor dat ik erin meen te ontwaren. Errug sterke show. Bedankt dat je het met ons hebt gedeeld.

Indrukwekkend taalgebruik, een ware Mili.

Met deze kwalificatie ben ik het volmondig eens. Dat wordt een gevleugelde kreet, volgens mij. Op zeker moment zal "Ik ben in het bezit van een ware Mili" de nodige jaloezie opwekken. Dus, allen hier: grijp je kans. Mili's bijdragen krijgen verzamelaarswaarde.

Mili, Ja, mooi taalgebruik - en originele invulling vd opdracht. taalzeur

Soms kreunt hij wanneer kille winden hem doortrekken en merkt nauwelijks meer op dat speelse meesjes hem beroeren.

Dit zijn twee hoofdzinnen verbonden door 'en' mijns inziens dient de tweede ook een persoonsvorm te hebben.

Mysterieus. Ik weet het echt niet. Ik dacht aan een omgevallen boom. Goed geschreven, iets in je tekst zorgt ervoor dat je blijft doorlezen. Ik had misschien wel graag nog een kleine aanwijzing gehad. Blijf nu toch een beetje onthand achter als lezer.

Ik blijf in een groot raadsel achter. Ergens doet het me denken aan een kapot standbeeld of misschien een ruïne. Maar het verhaal lijkt ook te verwijzen naar iets levends. Ik ben benieuwd. Zoals hierboven al gezegd, heel mooi geschreven!

Ik ging eerst ook voor een boom (denk vanwege het bezoek van de meesjes) maar kom toch ook uit bij een (openbaar) toilet. Mooi taalgebruik, zelfs als we niet weten over wie/wat het gaat.

Ook voor mij, Mili, is je mooie tekst voorlopig een raadsel. Ik houd het op een haveloze zwerver die ergens in een afbraakpand hulpeloos ligt te liggen. Open staande deuren en ramen waardoor alles en iedereen zomaar naar binnen kan vliegen en lopen. Af en toe wordt hij bezocht door een armoedzaaier die hij aan zijn gerief helpt. Betere herinneringen aan vrouwen komen dan aan de oppervlakte. Zoiets, ik weet het ook niet. Ik ga je teksten pas verzamelen als ze handgeschreven zijn.

Ik denk dat het om een standbeeld gaat, waar onder andere dronken mannen tegenaan pissen. Hoewel, die papieren die gesmeten worden kan ik dan niet plaatsen. Het is een mysterieus stuk, in mooie taal geschreven. Het fragment heeft iets dromerigs: iets dat eeuwig is, laat alles wat voorbij gaat passeren.

Dag Mili, Voor mij is het 'over the top'. Begrijp me niet verkeerd. Ik wil het graag mooi vinden. Maar als iedereen zit te gissen naar de betekenis, dan schiet je denk ik je doel voorbij.

Meesjes. Ah! Ik las meisjes. Wordt het toch weer anders. Ik neig nu meer naar een vervallen leegstaand pand, dat inderdaad ook als openbaar toilet wordt gebruikt.

Zwerver?

Zelfs na meerdere keren gelezen te hebben, een nacht erover geslapen te hebben, blijft het voor mij ook een raadsel. Mijn eerste ingeving is en blijft een liggend of omgevallen oud standbeeld. Maar een openbaartoilet zou ook kunnen. :? Wat zou ik graag jouw gedachten over willen nemen: een voor mij compleet andere wereld zou zich openbaren! De liefde voor het anders benaderen van cliché zinnen delen wij. Wederom staan er juweeltjes van zinnen in jouw verhaal.[door de zon gestoofd] :thumbsup: Ik wacht geduldig op jouw verlossende verklaring! :)

Inderdaad, mooie volzinnen, maar ik begrijp niet waar het over gaat. Ik heb je stukje een paar keer gelezen. Ook nog een keer na het lezen van de reacties, maar ik weet nog steeds niet wat het verboden verlangen is. Iets met een toilet, omgevallen beeld een zwerver? Ik geloof van niet. Leg het ons uit, alsjeblieft.

@schrijvenmaar: Kan. Je bent nog steeds in vorm. @Bart # 2 en #14: Bijna helemaal raak. Ik heb gemerkt dat jij teksten goed weet te doorgronden. @Lili: Ik zeg het hieronder. @schrijvengeluk: Nee, ik schreef niet vanuit een persoon maar vanuit een voorwerp. @Madd: De mannen in pakken zijn deurwaarders. @Leonardo: Mijn temperatuur is tot ongekende hoogte gestegen :-). Ik heb nog zoveel te leren ... @Jan: Ik heb er een handje van om een tweede keer de persoonsvorm weg te laten. Is dit een strikte regel? @Ostinato: Geen boom. Voel je niet onthand, ik heb geplaagd. @Johanna: Geen standbeeld; een ruïne komt in de buurt. @Fata: Eerder een toilet. Nu word ik echt vermoeiend voor jullie. @Dos: Zal je zo aan je eventuele gerief helpen. @Petra: Het dromerige zie je goed; het ligt er al zo lang. @Woodpecker: Ik had niet echt een doel; ben o zo flexibel. @Angelieke: Nee. @Marietje: Zo lief. Zal je een postduif sturen met roze leggings en op zijn rug een pakje gedachtes. @Jules: Nu komt het echt.

Ik begon met een half weggezakte caravan; de gebarsten ogen staan voor zijn gebroken ramen. De oude man heeft er als kind gespeeld en liet er zijn ziel achter. De vleselijkheden, die vervolgens ten tonele worden gevoerd, zijn van passanten die zich niet meer konden bedwingen. Ten slotte laat ik misleide deurwaarders naar de caravan komen. De ingebouwde truc zit hem in: 'in minder volle sleetse pakken' om een openbaar toilet te suggereren. Vergeef mij dat ik jullie gesard heb ;-).

Ik begon met een half weggezakte caravan; de gebarsten ogen staan voor zijn gebroken ramen. De oude man heeft er als kind gespeeld en liet er zijn ziel achter. De vleselijkheden, die vervolgens ten tonele worden gevoerd, zijn van passanten die zich niet meer konden bedwingen. Ten slotte laat ik misleide deurwaarders naar de caravan komen. De ingebouwde truc zit hem in: 'in minder volle sleetse pakken' om een openbaar toilet te suggereren. Vergeef mij dat ik jullie gesard heb ;-).

Ja, zeg dat dan! ;) Door jou word ik graag gesard! :thumbsup: Ik hoop dat bij jouw volgend verhaal de postduif al is gearriveerd. De leggings retourneer ik. Ik heb er geen roze spitzen bij. :{}

Heel diep en vol interpretatie, ben onder de indruk.

Mili, heel heel mooi. Je begon met een caravan? Halucinant toeval, ik lees hier tussendoor een thriller waarin een dakloze dame in een oude verlaten caravan wordt vermoord. Een prachtig Zweedse Thriller die heel goed geschreven is... jou stukje kan er zo in (al is de schrijfstijl een beetje anders). Ik ben het overigens met de andere eens dat je mooi zinnen en woordcombinaties schrijft en heel beeldend.

Mooi, maar ik vind het jammer als mijn aandacht afgeleid wordt door een intellectuele zoektocht, een raadseltje. Zelf wil ik dat een verhaal op gevoelsnivo binnenkomt. Ik wil geraakt worden. Als ik (te lang) moet nadenken waarover het gaat, ben ik intellectueel bezig. Dat is niet wat ik van een verhaal wil. Maar dat ben ik, zo te zien denken anderen daar anders over. en het laat je prachtig taalgebruik onverlet. Alleen twee keer oude man, de tweede keer mag oude van mij weg, maar dat is echt een inimini dingetje.

Eenzaam is hij niet; hij wordt bezocht.

Zij bezoekt mij vaak, maar mijn zielloosheid verdwijnt niet.

@Marietje, @Richard en @ Rijn: Merci. @Henny: Oude man, oude handen. Twee keer opvolgend is inderdaad niet fraai. Aderige handen dan. Merci. @Yrret: Het kan ook zo zijn dat jij geen bezieling toelaat.

Mooi geschreven Mili, ook ik dacht aan een openbaar toilet.

nu heb ik een prachtig beeld van een duif in roze leggings voor me ... fantastisch! (maarre ... het verboden verlangen zie ik nog steeds niet)

@Yrret: Het kan ook zo zijn dat jij geen bezieling toelaat.

Ik heb mijn ziel in bruikleen, en ga daar zeer zorgvuldig mee om. Géén bezieling is ietwat té, maar inderdaad, een grondige controle van/over wat/wie mij wil bezielen is een standaard bewuste handeling.

@Yrret: je maakt een fout; ik ben niet standaard.

@Yrret: je maakt een fout; ik ben niet standaard.

Ik denk dat ik geen fouten kan maken, of ooit heb gemaakt.

Géén bezieling is ietwat té, maar inderdaad, een grondige controle van/over wat/wie mij wil bezielen is een standaard bewuste handeling.

Het is "mijn" bewuste standaard handeling, niet die van jou. Ik denk dat je wel standaard bent, echter minder dan menig ander.