Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wekelijkse schrijfopdracht 27 - twintig

22 oktober 2014 - 11:37
Twintig vingertjes en twintig teentjes. Ze zijn zo klein, te klein, maar alles is in verhouding met het aantal weken. De eerste haartjes zijn al zichtbaar, donkere haren, zoals mama en papa. Hun wipneusjes hebben een gelijkaardige vorm, maar hun hoofdjes zijn zo verschillend. Het ene hoofdje is uitgerekt door de lange arbeid. Het andere hoofdje is volmaakt, geen plekje te bespeuren. Hun rode huid is beangstigend voor anderen, maar niet voor ons. Voor ons zijn ze perfect. Ze lijken vredig te slapen, maar hun huid is als ijs.

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 oktober 2014 - 12:43
Lili, Heftig. Een tweeling, maar de laatste (bij)zin? IJs - staat voor 'dood'(?). Dat hoop ik toch niet. Zou ook in strijd zijn met de voorgaande zinnen.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 oktober 2014 - 14:25
Een veel te vroeg geboren tweeling, die vredig lijkt te slapen met een huid als ijs. Ik ben bang dat ze beiden zijn overleden. Hoe treurig! Maar, waarom zijn ze voor de HP's perfect en wat is het verboden verlangen? Lijkt mij een triest verhaal.

Lid sinds

12 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 oktober 2014 - 14:28
- - Sprakeloos. Mooi geschreven. Hoe oneerlijk is het als twee kleine mensjes, in zo'n vroeg stadium het leven niet langer gegeven kan worden. Als piepkleine mensjes moet er eigenlijk een mooi en verwachtingsvolle toekomst voor ze weggelegd zijn. Ze slapen enkel maar, tot je ze aanraakt en voelt hoe de kilheid van ijs jullie droom kapot heeft gemaakt. Een verboden verlangen om te denken dat je ouder zult worden van twee opgroeiende kinderen. Mijn diepste medeleven aan de hoofdpersoon.

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 oktober 2014 - 14:38
Lili, Je schreef:
@Jan, neen hoor ijs staat voor dood. Waarom is dit in strijd met de voorgaande zinnen?
Nou:
Hun rode huid is beangstigend voor anderen, maar niet voor ons. Voor ons zijn ze perfect.
Dat ''perfect' kan ik niet rijmen met de dode baby's.

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 oktober 2014 - 14:40
Mooi verhaal. Ik wilde snel doorlezen om te weten hoe het met hen afliep. Ik leefde helemaal mee. Ik heb nog wel twee kleine dingetjes. Wat mij betreft had je niet hoeven te melden dat de ene baby in een stuit lag. Je schrijft al dat ze hard had moeten werken, dat is voor mij al voldoende uitleg. Je schrijft dat ze een rode huid hebben, maar volgens mij is een ijskoude huid niet rood. Ik ben gelukkig geen kenner dus misschien heb ik het mis.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 oktober 2014 - 14:59
- - Sprakeloos. Mooi geschreven. Hoe oneerlijk is het als twee kleine mensjes, in zo'n vroeg stadium het leven niet langer gegeven kan worden. Als piepkleine mensjes moet er eigenlijk een mooi en verwachtingsvolle toekomst voor ze weggelegd zijn. Ze slapen enkel maar, tot je ze aanraakt en voelt hoe de kilheid van ijs jullie droom kapot heeft gemaakt. Een verboden verlangen om te denken dat je ouder zult worden van twee opgroeiende kinderen. Mijn diepste medeleven aan de hoofdpersoon.
@ Idrany. Je bent helemaal mee met dit korte verhaal. Dat doet deugd.

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 oktober 2014 - 15:01
Lili,
@Jan Je eigen kindjes zijn altijd perfect, ook als ze dood zijn.
Dat is nieuw voor mij. Het lijkt me vooral triest, dat terzijde.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 oktober 2014 - 15:04
@Jan Je eigen kindjes zijn altijd perfect, ook als ze dood zijn.
Lijkt mij erg onwaarschijnlijk. En waar schuilt het verboden verlangen?

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 oktober 2014 - 16:44
Doordat dit vanuit een ik-persoon is beschreven ("voor ons zijn ze perfect") kan ik me er nog wel iets bij voorstellen — hoewel het tegenstrijdig is met het ene hoofdje dat uitgerekt is, en het andere volmaakt — maar maakt dat het niet automatisch ook een monoloog?

Tja

Lid sinds

15 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
22 oktober 2014 - 16:58
Ik zit ook met de rode hoofdjes. Ik had eerder verwacht dat ze spierwit zouden zijn. Als de baby's het niet overleefd hebben, dan blijven ze toch niet op de kamer?

Lid sinds

12 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 oktober 2014 - 17:27
Tja, als ouder zal je afscheid kunnen nemen van je kindjes en ze even mogen zien. Volgens mij zijn deze kleine kindjes niet lijkwit. Dat is n beeld wat wij hebben bij een lijk.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 oktober 2014 - 18:15
@ iedereen ik kan jullie verzekeren dat ze rood zijn! En dat ze voor ons perfect zijn. Of het voor jullie tegenstrijdig is of niet. Uiteindelijk is dit een beschrijving. Die is altijd subjectief!

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 oktober 2014 - 18:41
Damn Lilith, je weet de emotie goed te raken. Ik vind het knap dat je dit zo hebt weten neer te zetten. Diep respect.

22 oktober 2014 - 20:09
Dag Lilithx, Bij sommige stukjes voel ik een barrière om te reageren, omdat ik denk dat iemand iets schrijft wat hij of zij heeft meegemaakt en dat ik me kan voorstellen dat het dan zo geschreven wordt, En dan vind ik het dus goed geschreven. Ik sluit me aan bij #4 en #16.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 oktober 2014 - 20:22
ik vrees hier een persoonlijke ervaring te lezen daarmee raak je me en als dat zo is, wat kan ik dan in vredesnaam over de tekst zeggen

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
22 oktober 2014 - 20:32
Lilithx, ik zit met een brok in mijn keel. Alleen de stuitligging, ik las het in de reacties ook al ergens, haalde me even uit het verhaal. Het legt iets te veel uit en verandert daardoor ook de sfeer. En het doet eigenlijk niet ter zake. (in dit verhaal dan). Diep respect!

Tja

Lid sinds

15 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
22 oktober 2014 - 20:41
Dat is soms het probleem met de opdrachten. Je weet niet of het persoonlijk is of dat het verhaal fictief is. Als het waargebeurd is, dan kan ik alleen maar zeggen dat je het prima hebt geschreven.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 oktober 2014 - 22:11
Slik Lilithx, dit is heftig. En mooi. Je laatste zin is een mokerslag, die ik vreesde. Toch een klein zeurdingetje: door de lange arbeid door de stuit Twee keer door, dat is niet mooi en niet nodig. Maar verder mooi. Dat in verdriet ook zoveel schoonheid kan zitten, knap.

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 oktober 2014 - 22:22
Heel goed geschreven, maar ik vind dit toch heel moeilijk om in mee te gaan. Ik kan het me echt niet voorstellen, dat 'voor ons zijn ze perfect', sorry. Misschien dat daar meer woorden voor nodig zijn.

22 oktober 2014 - 23:12
Ik kan het me echt niet voorstellen, dat 'voor ons zijn ze perfect'.
Zo zie je maar. Als ik me iets kan voorstellen, is het dat wel.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 oktober 2014 - 0:09
Dood of levend, maakt niet uit. Beide situaties zijn perfect. Deze tegenstelling kan onder normale omstandigheden toch niet gelijkwaardig zijn. Gewoonlijk zijn ouders diep bedroefd als iets dergelijks gebeurt. Ik kan me de stellingname uit het verhaal wel voorstellen als de HP's strenggelovig zijn en de dood van de te vroeg geboren kinderen zien als de wil van God, en dit accepteren. Dan is dat ook perfect.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 oktober 2014 - 0:16
Een beetje zoals #18. En ja, ik geloof er ook in dat ze zelfs in deze situatie perfect kunnen zijn. Goed geschreven en emotioneel stukje tekst. Heel knap gedaan.

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
23 oktober 2014 - 0:18
Ik denk dat het 'perfect' vanuit de verteller slaat op hoe de kinderen er uit zien, en niet zozeer op de staat waarin ze verkeren.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 oktober 2014 - 16:51
Lili, ik heb je tekst vanmorgen vroeg gelezen. En omdat ik van dichtbij dit onlangs ook heb meegemaakt kan ik alleen maar zeggen dat ik dit mooi vind, MOOI is nog beter. Ik ben er stil van zoals jij dit hebt opgeschreven.........

Lid sinds

18 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
23 oktober 2014 - 21:36
De laatste zin komt hard aan, moet ik zeggen. Mooi geschreven en juist door het contrast tussen het eerste deel en het einde wordt voelbaar hoe erg het is, wat er ook is gebeurd.