#25 - Inzicht

Ik lees het verlangen heel mooi omschreven. Maar ik mis 'verboden'.

Ik lees het verlangen heel mooi omschreven. Maar ik mis 'verboden'.

Haar trots om toe te geven dat ze naar haar overspelige echtgenoot verlangt, maakt het voor haar verboden. :) Bedankt voor jouw reactie!

Mooi, die terugkomende tegenstellingen. Ik ben niet zo van de gedichten maar deze kan ik hebben.

Mooi, die terugkomende tegenstellingen. Ik ben niet zo van de gedichten maar deze kan ik hebben.

:? Gedicht? Voldoet dit aan de eisen van een gedicht? Dat was niet mijn opzet! Bedankt voor jouw reactie! Ik dacht: gauw plaatsen voordat jij met mijn onderwerp aan de haal gaat! :lol:

Ik zit met héél iets anders in mijn hoofd :). Moet nog even sudderen.

Marietje? Hoewel ik zelf verre van een kommaster ben, vermoed ik dat je in zin 1 en 8 beter de komma kan weglaten. Ik wil je natuurlijk als chicklitqueen plagen en zeggen dat er meer mannen dan vogels in de lucht zijn. Ik lees en voel het uitgesproken verdriet alleen vind ik niet dat zij te trots is om toe te geven ... # 2. Je gedicht/schrijven barst van het verlangen naar de vreemdgaande ex.

Marietje? Hoewel ik zelf verre van een kommaster ben, vermoed ik dat je in zin 1 en 8 beter de komma kan weglaten. Ik wil je natuurlijk als chicklitqueen plagen en zeggen dat er meer mannen dan vogels in de lucht zijn. Ik lees en voel het uitgesproken verdriet alleen vind ik niet dat zij te trots is om toe te geven ... # 2. Je gedicht/schrijven barst van het verlangen naar de vreemdgaande ex.

Ik had begrepen dat een komma ook voor een rustpunt in het leesritme van de lezer kan dienen??? Please, correct me if I'm wrong? #2 M.b.t. het verlangen. Ik twijfelde enorm tussen mijn 2 versies. Hieronder met subtiele aanpassingen een andere invulling waar wellicht het verlangen naar de verboden minnaar duidelijker is: Inzicht Ik droomde mijn leven, tot de realiteit me wakker maakte. De sleur ervoer ik pas toen die onderbroken werd. Toen ik voelde wat mijn leven mij allemaal had gekost, leverde het mij niets meer op. Ik mis jouw belangstelling nu jij bent gestopt met vragen. Hier in het donker, ontbreekt het licht. Ik zoek een doel, nu ik aan het dwalen ben. Omdat ik verlang besef ik, dat ik nooit echt gelukkig was. Ik voel me koud nu jouw warmte weg is. De leegte zonder jouw armen is oneindig. Nu ik je heb laten gaan weet ik pas hoeveel ik van je houd. Mijn huwelijk is een gevangenis sinds ik jouw in vrijheid heb ontmoet.

Hoi Marietje. Het lijkt inderdaad een gedicht. Dat komt denk ik doordat je elke zin op een nieuwe regel begint. De inhoud is ook best abstract. Het doet mij ook een beetje als een toneeltekst aan - en daar is niks mis mee. Ik blijf daardoor alleen wel een beetje op afstand van de hoofdpersoon.

Hoi Marietje. Het lijkt inderdaad een gedicht. Dat komt denk ik doordat je elke zin op een nieuwe regel begint. De inhoud is ook best abstract. Het doet mij ook een beetje als een toneeltekst aan - en daar is niks mis mee. Ik blijf daardoor alleen wel een beetje op afstand van de hoofdpersoon.

Ze wil voorlopig geen man in haar buurt! ;) Onbewust misschien beïnvloed door de uitleg van 'monoloog' op Wikipedia waar ook het monodrama werd uitgelegd. Bedankt voor jouw reactie!

Marietje, jij hebt er zichtbaar geen moeite mee dat we onze verhaaltjes hier met steeds minder woorden gestalte moeten geven. Jij neigt naar het prozagedicht: met weinig woorden veel zeggen. Mooi gedaan.

Inderdaad mooi gedaan. Ben het eens met de voorgangers. Het leest als een gedachte in een gedicht. verlangende monoloog.

Leuke invulling. Het geeft het verlangen van de vrouw in mijn ogen ook goed weer. De zin: 'Omdat ik huil besef ik, dat ik gelukkig was.' Vind ik persoonlijk top, omdat die me doet denken aan 'Je weet pas wat je mist, als je het verloren bent.'

Het doet mij een beetje denken aan De Dijk -een man weet niet wat hij mist, maar als ze er niet is, weet een man pas wat hij mist- Maar dan omgekeerd. Ik vind het een mooie tekst. Stiekem heb ik het even opgezegd, maar als monoloog is het wel erg sierlijk. Dus waarschijnlijk is HP nogal chique :)

Omdat ik verlang besef ik, dat ik nooit echt gelukkig was. Die zin springt er voor mij uit, mooi. Maar ook ik vind het erg abstract, dat kan een keuze zijn, maar daardoor kost het mij meer moeite me in te leven.

Marietje, jij hebt er zichtbaar geen moeite mee dat we onze verhaaltjes hier met steeds minder woorden gestalte moeten geven. Jij neigt naar het prozagedicht: met weinig woorden veel zeggen. Mooi gedaan.

Wacht maar af tot ik binnenkort mijn gemaakte overuren ga opnemen! ;) Bedankt voor jouw reactie!

Inderdaad mooi gedaan. Ben het eens met de voorgangers. Het leest als een gedachte in een gedicht. verlangende monoloog.

Dank je wel voor jouw wekelijkse reactie! :)

Leuke invulling. Het geeft het verlangen van de vrouw in mijn ogen ook goed weer. De zin: 'Omdat ik huil besef ik, dat ik gelukkig was.' Vind ik persoonlijk top, omdat die me doet denken aan 'Je weet pas wat je mist, als je het verloren bent.'

Door het verdriet wat ze heeft om hetgeen ze verloren heeft, beseft ze dat ze gelukkig was met wat ze had. Dus dat klopt wel! :nod: Bedankt voor jouw reactie!

Het doet mij een beetje denken aan De Dijk -een man weet niet wat hij mist, maar als ze er niet is, weet een man pas wat hij mist- Maar dan omgekeerd. Ik vind het een mooie tekst. Stiekem heb ik het even opgezegd, maar als monoloog is het wel erg sierlijk. Dus waarschijnlijk is HP nogal chique :)

Zo zie je maar weer: geld maakt niet gelukkig, toch? Ik ben geïnspireerd door de songtekst van Let her go - Passenger! Bedankt!

Omdat ik verlang besef ik, dat ik nooit echt gelukkig was. Die zin springt er voor mij uit, mooi. Maar ook ik vind het erg abstract, dat kan een keuze zijn, maar daardoor kost het mij meer moeite me in te leven.

Het abstracte is een keuze. Ik wilde weten welk effect het had. Ik ben me er nu bewust van dat het afstand schept maar dat geeft misschien wel weer de ruimte voor de lezer om er persoonlijk iets uit te halen. Juist doordat de HP minder wordt opgedrongen en dus onbekend blijft bij de lezer. :? Bedankt voor jouw reactie!

Hi Marietje, ik ben altijd blij als schrijvers durven te experimenteren. Dus: chapeau!

De tekst leest inderdaad als een gedicht, maar daarvoor is het naar mijn smaak te expliciet. Het verbodene van het verlangen is hier eigenlijk flinterdun. Als korte dagboekkreet is het wel een geslaagde tekst.

Het verlangen komt idd heel sterk naar voren, mooi hoor :thumbsup: het verboden ben ik naar aan het gissen geslagen

De tekst leest inderdaad als een gedicht, maar daarvoor is het naar mijn smaak te expliciet. Het verbodene van het verlangen is hier eigenlijk flinterdun. Als korte dagboekkreet is het wel een geslaagde tekst.

Wat bedoel jij met te expliciet? :? Dank voor jouw reactie!

Het verlangen komt idd heel sterk naar voren, mooi hoor :thumbsup: het verboden ben ik naar aan het gissen geslagen

Mijn andere versie (zie # 7) maakt het verboden misschien duidelijker. Bedankt ! :)

Het abstracte is een keuze. Ik wilde weten welk effect het had.

Heel goed, Marie! Heel goed! Leren door experimenteren. Inderdaad, oprekken die comfortzone. Dat forum hier heeft het anders veel te gemakkelijk. :)

Ik vind het super mooi. Prachtige zinnen heb je gemaakt. Ik vind #7 mooier dan #1. :)

Heel goed, Marie! Heel goed! Leren door experimenteren. Inderdaad, oprekken die comfortzone. Dat forum hier heeft het anders veel te gemakkelijk. :)

Dank voor jouw support! ;) Maar is mijn conclusie juist? Als men abstract schrijft, slechts de contouren/ het raam schets van het verhaal met weinig invulling of zelfs details, krijgt dan de lezer meer vrijheid om zelf in te vullen? En kan het daarom niet werken voor de lezer die niet weet wat hij of zij met de schets zonder invulling/ met die vrijheid aan moet? Zorgt abstractheid altijd voor afstand tussen de HP en de lezer? Zelfs als de contouren duidelijk zijn, zoals hier het verlangen, ook als is het verlangen waarnaar niet duidelijk? Of kan dit wel werken in een langer verhaal, waar men de HP al beter kent uit eerder geschreven tekst en dit de gedachten van de HP zijn? :?

Ik vind het super mooi. Prachtige zinnen heb je gemaakt. Ik vind #7 mooier dan #1. :)

Achteraf is #7 beter ingevuld n.a.v. de opdracht. Maar ik heb mijn jongste zoon laten kiezen! :p Thanks!

#27 Mijns inziens kan het niet te vrij zijn, want dan raakt de lezer verward. Juist door experimenteren zoek je de grenzen tussen wat een lezer nog oppikt en wat te cryptisch is. De meeste schrijvers benoemen te veel (uitleg). Mijn eigen valkuil is dat ik te weinig benoem (te cryptisch), maar dat gaat steeds beter (vind ik zelf :)) De lakmoesproef is dat een lezer achteraf denkt dat hij het had moeten zien. Soms heeft een verhaal metaforen die de ene lezer niet ziet en de andere wel. Het gekke is dat diepere lagen bij gedichten meer worden verwacht en daarom eerder worden gezien.

Maar is mijn conclusie juist? Als men abstract schrijft, slechts de contouren/ het raam schets van het verhaal met weinig invulling of zelfs details, krijgt dan de lezer meer vrijheid om zelf in te vullen? En kan het daarom niet werken voor de lezer die niet weet wat hij of zij met de schets zonder invulling/ met die vrijheid aan moet? Zorgt abstractheid altijd voor afstand tussen de HP en de lezer? Zelfs als de contouren duidelijk zijn, zoals hier het verlangen, ook als is het verlangen waarnaar niet duidelijk? Of kan dit wel werken in een langer verhaal, waar men de HP al beter kent uit eerder geschreven tekst en dit de gedachten van de HP zijn? :?

Wat een goede vraag! En geweldig dat je daarmee experimenteert. Een antwoord hangt voor een deel ook van de lezer af. Waar houdt hij van? en wat heeft jouw voorkeur? Ik heb van de zomer met mijn zoon een verhalen geschreven. Hij schrijft voor theater, ik verhalen. Toen bleek dat we allebei allerlei regels voor waarheid aannamen. Bijvoorbeeld: in het theater en film maak je je hoofdpersoon zo 'leeg' mogelijk zodat iedereen zich ermee kan identificeren. In een verhaal doe je er van alles aan om een 'ingevuld' personage neer te zetten, niet zo dun als bordkarton. Tja, wat is waarheid? Geldt de ene regel echt alleen voor theater en het andere voor een boek? Of moet je je eigen gang gaan, je weg zoeken? Ik denk dat laatste, dus kijk wat voor effect abstractie heeft en in welke situatie? Experimenteer. Rek de regels op, dat is het recht van de kunstenaar: eigenwijs te zijn en je eigen weg te zoeken, met vallen en opstaan.Ik bewonder het!