Het mag niet van papa # 25

Mijn eerste rijles was duur, maar bij lange na niet zo duur als deze. Leuk verhaaltje.

Een verboden verlangen onschuldig beschreven. Mooi hoor.

Ik zie het jongetje (ik maak er automatisch een jongetje van) zo voor mijn ogen. Ik vind het leuk geschreven..

Daar ben je klaar mee. Een kleine joyrider. Wat ik leuk vind is dat het kindje besluit om net te doen alsof hij niets heeft gedaan. Dat doen ze, die kleine slimmeriken:)

Leuk vanuit het kind beschreven. Je kunt je de volgende scene zo voorstellen.

Leuk gegeven. Alleen het volgende citaat:

Oei hoe moet dat, waar is de rem? Ik zie een boom, .

dat doet gekunsteld aan, alsof je hier niet goed raad wist met je stijlmiddel. De vorm werkt nu tegen je, waardoor je verhaal aan kracht inboet, dat is jammer Wanneer je het verhaal anders opbouwt kan het op het einde een verrassing zijn dat een kind dit doet, waardoor je verhaal sterker wordt

Hey Schrijvengeluk, Ik herken iets van mezelf, maar dan met een bromfiets. Heel leuk!

Bedankt voor je feedback Henny, misschien komt het wat gekunsteld over, maar het was mijn bedoeling om de lezer nu eens niet te verassen met een andere wending. Dit deed ik de afgelopen verhaaltjes wel. Ik wilde nu iets anders. Ik heb geprobeerd om binnen een monoloog te schrijven en vanuit de gedachtes van het kind te schrijven. Ik heb de discussie bij het verhaal van janpmeijers en Leonardo Pisano gevolgd en geprobeerd de handelingen via de gedachtegang van het kind te beschrijven zodat het mijn in ziens een monoloog blijft.

Dos dank je voor je reactie, ja dit zal wel wat briefjes meer gaan kosten.

# Maddbrug , ja hij is de on schuldigheid zelve. #Lilithx, dank je wel. #Johanna B., ja of ze geven hun buurmeisje de schuld. # Bartsnel, Ik ben benieuwd hoe jij denkt dat vader zal reageren en wat de gevolgen zullen zijn..... :unibrow: #W. Rynlandt, herkenning in een verhaal doet je terugdenken aan die tijd, dat is mooi. Is het wel goed afgelopen met jou en de bromfiets?

Ik stel me voor dat het jongetje met een schaafwond op zijn hoofd binnenkomt. Hij had immers zijn gordel niet om. Papa, nog niet wetend in welke staat hij later zijn auto zal aantreffen, wil er een kusje op geven. The rest, as they say, is history })

schrijvengeluk, Leuk verhaal. (Paar taalzeurtjes: 'klein poosje' is dubbel -schrap 'klein'; Ik rij - ik rijd; aan gereden - aan elkaar.)

# bartsnel, arme jongen met zo'n bloeddorstige vader. :crybaby:

# janpmeijer, dank voor je 'taalzeurtjes', daar ben ik dol op. Ik heb ze inmiddels aangepast.

Leuk dit kleine-kindjes-perspectief. Door de onschuldige toonzetting kun je al niet meer boos op hem (hem?) worden. "ik rij, ik rijdt echt!!" Haha zelf had ik die gewaarwording pas op mijn 19e, bij mijn eerste rijles.

Goed geschreven vanuit het oogpunt van het kind. Wel een dondersteen! :nod: Een originele invulling van de opdracht!

In dat geval is je uitwerking meer dan geslaagd!

# Fatamorgana, dank je wel. Ja zelf was ik 18 toen ik voor het eerst achter het stuur zat en zelf reed. Mijn oudste dochter zat met 1,5 al achter het stuur, dan wel zonder sleutels te verstaan, en veel te korte beentjes om bij het gas pedaal te komen, gelukkig maar want anders...... # Marietje dank je wel, ja wat een dondersteen is hij hè. # Henny, dank je wel, fijn dat je mijn reactie gelezen hebt en terug hebt gereageerd, dat waardeer ik zeer.

Het is schattig en lijkt mij lastig om vanuit zo'n knulletje te schrijven. Ik zeur even maar dit kan niet. [ ik rij, ik rijdt echt!!]

Dank je Mili. Ik ga het aanpassen.

Als ik dan even advocaat van de duivel mag spelen; ik hoor in dit stukje een kind praten en in mijn wereld zegt een kind "ik rij" en niet "ik rijd" Áls je "ik rijd" schrijft mag het natuurlijk niet met dt, dat is duidelijk. ;)

Heerlijk in passende taal geschreven en wat een slimme aanpak om struiskuikentjespolitiek te bedrijven

Ja, ik denk ook dat het kind zegt:' IK RIJ, IK RIJ ECHT! ' Trouwens, al doordenkend denk ik (pfffffffft ik denk wat af!) dat in een monoloog ook een volwassene het zo zou zeggen. Niemand zeg: IK RIJD. Dat schrijf je alleen maar. Toch?

Leuk. Je zult maar zo'n kind hebben. Het perspectief vanuit het kind is hier goed gehanteerd.

# Bartsnel ik heb bij deze de knoop definitief doorgehakt en ga het na deze niet weer veranderen het wordt 'ik rij ik rij echt' omdat het vanuit het kind is geschreven. Ik vind dit toch het beste in deze tekst passen. Ik heb er nog wel over na gedacht of het 'mag', maar ik heb laatst met een verhaal een bundel gehaald waar zelfs de titel van het verhaal een 'schrijffout' bevat, ook bewust omdat het past bij het verhaal. Dank voor het meedenken.

# Fatamorgana dank, je hebt helemaal gelijk, ik ervaar dit net zo, maar omdat ik graag foutloos probeer te schrijven sloegen de twijfels toe, ik heb inmiddels de knoop doorgehakt en het in zijn oorsprong hersteld. Dank voor het meedenken.

# Dana M dank je wel, wat een leuk woord struiskuikentjespolitiek, ja dat was het inderdaad. # PetraO dank je wel.

@schrijvengeluk Je hebt de gedachtenstroom goed vanuit het kindperspectef beschreven (woordkeus; zinsbouw). Heel knap. Eens met het eerste deel van Henny #6 (die boom als rem). Ik zou niet zo snel kiezen om het kind als verrassende ontknoping te gebruiken. (Dat vereist sowieso dat je het vertelperspectief wijzigt, maar dat terzijde). Als je het spannend zou willen maken, kun je het resultaat van de joy-riding langer in het ongewisse laten. Hij rijdt, weet niet hoe hij moet stoppen, kakofonie van verkeerslawaai, hij kijkt nauwelijks over het stuurwiel heen, een fietser op de weg die hij net kan ontwijken (ik noem maar wat in willekeurige volgorde). Als de lezer weet dat het een kind is, zal die spanning voelen, omdat hij zal aannemen dat het kind handelingsonbekwaam is. De term hiervoor die ik ooit eens heb opgepikt is napalm: dat gegeven brandt tot op het bot en het zet de lezer scherp. Het kleurt zijn/haar lezersbeleving. Als de lezer denkt dat het een willekeurige volwassene is en het blijkt een kind, dan heb je een verrassend einde, maar een kabbelende aanloop. Naarmate de scène langer is, zal je een grotere kans hebben dat je lezer afhaakt.

Grappig stukje. Leuk gedaan zo uit het perspectief van een klein kind. Het enige wat ik snap is dat het een klein kind is, gezien de gedachten, maar hoe komt die dan bij de pedalen en kan hij tegelijkertijd nog boven het stuur uitkijken? Ik hoop dat mijn eerste rijles toch wat anders gaat verlopen ;). Nog een half jaar te gaan, dan mag ik!

Ongetwijfeld gaat dat anders verlopen, Anne. Als jij op zoek bent naar een boom als "rem" denk ik dat je wel een ingreep zult krijgen. :-)