Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wekelijkse schrijfopdracht #25 - Halszaak

9 oktober 2014 - 10:31

Het begon heel onschuldig, hoewel ik er destijds best van schrok. Mijn vrouw kwam thuis met de boodschappen. Ze was onder andere bij de slager geweest en ik trof haar in de keuken waar ze bezig was het vlees te verdelen over de koelkast en de vriezer. Bij het zien van de koude, rauwe runderlappen schoot er opeens een wild verlangen door me heen. Nee, niet bruingebakken met een pepersausje. Ik wilde ze gelijk, zo, rauw. Dat gevoel zakte gelukkig snel weer weg en ik denk niet dat mijn vrouw iets aan me heeft gemerkt.

Zelf was ik het ook alweer vergeten tot mijn zoontje op een zaterdagmiddag huilend binnenkwam. Hij was gevallen met zijn skateboard en zijn knietje lag open. Ik wilde er een kusje op geven en zeggen: "Zo, over!", waarna ik een kekke Disney-pleister zou pakken. Ik kwam niet verder dan het kusje. Het gevoel van extase dat me overviel was zo heftig, dat ik achteraf nog steeds niet snap hoe ik me toen heb kunnen inhouden. Toen wist dat ik een probleem had.

Toch had ik mezelf nog lange tijd goed onder controle. Het konijn van de buren, dat was maanden later.

Nu sta ik hier naast ons bed. Het is twee uur geweest en mijn vrouw ligt te slapen. Als ik het gordijn iets open doe, valt het licht van de volle maan op haar blote hals. Niemand houdt me meer tegen. Zonde eigenlijk, ze kon best aardig schilderen.

Geïnspireerd door 'Blood' van Roddy Doyle.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 oktober 2014 - 11:00
Bart, ik heb hartelijk moeten lachen: een vleesetende echtgenoot, zonder scrupules. Origineel macaber. Omscholen tot slachter, zou ik zeggen. Met plezier gelezen.

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 oktober 2014 - 11:20
Kannibaal, dracula of was het toch nog een psychische aandoening van een eerdere schrijfopdracht? Mooi geschreven en levendig door de vrouw en zoon in de monoloog te betrekken.

Lid sinds

18 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
9 oktober 2014 - 12:14
Humoristisch, al is het natuurlijk ook tragisch: de man staat op het punt zijn vrouw te verorberen :). Graag gelezen.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 oktober 2014 - 12:42
Zo! Dat valt even rauw op mijn dak, Bartsnel. Lugubere toestanden, doorregen met humor. Met veel plezier gelezen!

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 oktober 2014 - 12:58
Leuk Bart! Op een bepaalde manier erg grappig. Ook wel een beetje luguber. Ik geloof dat ik het eens ben met Dos. Omscholen tot slachter.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 oktober 2014 - 13:00
Ik vind het leuk dat je in je korte stuk toch een soort van evolutie ziet. En je maakt me ook wel nieuwsgierig (hoewel ik me het achteraf zou beklagen) wat er exact met het konijn is gebeurd.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 oktober 2014 - 15:47
Ha Bart, Ik zit buiten in de zon jouw stuk te lezen en moest echt keihard lachen. Door het stuk over het vlees dacht ik dat het een ander soort verlangen werd. Ik ben zelfs blij dat ik het niet goed had. Het leest echt heel prettig en de manier waarol je bepaalde details aanhaalt (de vrouw die het vlees splitst bij het opruimen en de pleister op de knie) vind ik erg geloofwaardig en passen precies in het verhaal. De balans van het stuk is goed en het einde hilarisch en fantastisch. Volgens mij was het gisteren volle maan. Ik hoop maar dat je niet getrouwd bent ;-)

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 oktober 2014 - 17:15

Hartelijk dank allemaal voor de complimenten. Blij dat jullie erom konden lachen. Ik vond het ook een erg leuke oefening om zo'n verhaal in zo weinig woorden te proppen. Veel schrappen, schaven en herschrijven (en af en toe een aderlating) Lilithx, het konijn is nu op een betere plek. Tearz, mijn vrouw is nog op zoek naar een onderduikadres :)

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 oktober 2014 - 19:14
Bart, Sorry dat ik nu pas langskom. Het is weer geweldig druk op het forum... zoals je elders al in je commentaar schrijft... deze opdracht geeft heel duidelijk inspiratie tot uitingen van relatieproblemen... en onze schrijvende vriendinnen doen duchtig mee...maar wat dan te denken van je eigen tekst? Ik moest er ook heerlijk bij grinniken. Na de rauwe runderlappen dacht ik even, oh my god... hij gaat zijn kleine opvreten! Gelukkig bleef het bij zijn vrouw :) :) :) Trouwens, ben je bekend met het schilderij van Goya: 'Saturnus vreet zijn kinderen op' ? Zo iets macabers doet af en toe wel deugd moet ik zeggen, zolang het bij een verhaal blijft he! Ik houd wel van je humor. Trouwens wat je daar bij Woodpecker schreef in die verre hoek van het internet... daar zit ik nog altijd hartelijk om te lachen, dat was echt subliem. Ik heb genoten van je monoloog!

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 oktober 2014 - 20:54
Zonde eigenlijk, ze kon best aardig schilderen.
Geweldig, vooral je eindzin, die maakt het geheel zo prachtig onderkoeld af. Ik heb heerlijk gelachen, nooit gedacht dat deze opdracht tot zoveel humor zou kunnen leiden. Dank je wel.

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 oktober 2014 - 21:10
Ik ga nu echt blozen, mensen. Hartelijk dank. 9 reacties en nog geen kritische noten. Maar wacht. Leonardo en Woodpecker zijn nog niet langs geweest. Het schilderij van Goya ken ik - al wist ik niet dat het om Saturnus ging. Cronos en Saturnus blijken een en dezelfde, weer wat geleerd. "Sorry dat ik nu pas langskom", schrijft W Rynlandt. Het is donderdag, de opdracht staat er net een dag! Dat moet toch voor Henny, Odile en Alicia ook leuk zijn om te zien hoe populair dit onderdeel is en wat het allemaal teweeg brengt! O, en de opmerking "oh my god... hij gaat zijn kleine opvreten! Gelukkig bleef het bij zijn vrouw :) :) :)" doet het hier ook heel goed. Dank je wel.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 oktober 2014 - 21:43
Je vraagt erom. Een mini-kritische noot. Het kind kwam op een zaterdagmiddag binnen. Het boeit m.i. niet, in de context van je tekst, op welke middag van de week hij binnenkwam. Zoals Henny zegt en dat voel ik ook zo; je tekst is op het absurde af onderkoeld. Je vertelt iets behoorlijk ranzigs op een volstrekt acceptabele manier. Ik kreeg een beeld. Waarom is je hp niet in de wei lappen vlees uit koeien gaan scheuren?

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 oktober 2014 - 22:09
Dank je Mili, om mij de kans te geven mijn stukje te verdedigen. Voegt zaterdagmiddag iets toe? Het verklaart misschien waarom de HP thuis is - de meeste mannen werken nog steeds door de week. maar ik kan de vraag ook omdraaien; voegt het skateboarden iets toe? Is de essentie niet dat de HP het bloed proefde van de kapotte knie? Ik ben niet van mening dat alles wat niet rechtstreeks bijdraagt aan de essentie van het verhaal geschrapt kan worden. Zelfs in een piepklein stukje van 250 woorden denk ik dat het verdelen van het vlees over koelkast en vriezer; een zaterdagmiddag en een skateboard, een Disney-pleister in plaats van een gewone, hun functie hebben in het sfeer scheppen en in het temporiseren. In geruststellen van de lezers: "Kijk eens, er is niets aan de hand, hij pakt een Disney-pleister" om hen dan vervolgens met een dood konijn om de oren te slaan. Je laatste vraag is ook een hele goeie. In mijn oorspronkelijk versie - zo'n 400 woorden - stond de HP aan het eind ook naast de echtelijke bedstee maar daar had hij modder aan zijn voeten omdat hij net terugkwam van een nachtelijk bezoek aan het weiland... Uiteindelijk denk ik dat het beeld zo sterker is.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 oktober 2014 - 23:36
Bart, je beargumenteert sterk. Ik kan je geen ongelijk geven. Hoewel ik wel verschil zie in essentie tussen de [zaterdag]middag en het skateboarden. Het bloed moet ergens vandaan komen. Zo ook is de verdeling van het vlees héél belangrijk omdat het jouw intro is de lezer mee te nemen naar het bloederige werk dat je dan opvoert. Disney-pleister is voor mij dat je laat zien dat je een enige vader bent. Het terloopse konijn is de aanzet tot je gruweldaad later. En dan had je inderdaad moeten kiezen tussen het verscheuren van een koe of je echtgenote. Anders was het té geweest. Dat kan een man niet aan :-).

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
9 oktober 2014 - 23:49
Ik blijf toch een beetje met dat konijn in mijn maag zitten... (oeps) Tegen Lilithx zeg je dat die nu op een betere plek is. Vrees dat je daarmee dan dus toch de konijnenhemel bedoelt... Heerlijk absurdistisch geschreven. Knap om in zo weinig woorden zo veel te laten gebeuren.

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 oktober 2014 - 9:07
Hey Bart, een hongerige vampier met licht incestueuze inslag. Van mij mag het :) Erg leuk ultrakortverhaal (misschien niet echt een monoloog).

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 oktober 2014 - 17:06
bartsnel, Je wilt een kritische reactie, moest echt zoeken :)
Het begon heel onschuldig, hoewel ik er destijds best van schrok.
Mijns inziens een contradictio in terminis. HP schrok – dan is het niet onschuldig begonnen.
schoot er opeens een wild verlangen door me
Dat viel wel mee, want:
Zelf was ik het ook alweer vergeten
Gevoel van extase dat me overviel
Extase staat op zichzelf. Graag gelezen

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
14 oktober 2014 - 14:33
Mooi geschreven, origineel, grappig en heerlijk luguber. Ik houd er wel van (om het te lezen dan, zelf ben ik niet zo'n vleeseter).

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
14 oktober 2014 - 14:59
@Dana: (burp) dank! @Richard: You're awefully kind, sir @Anne: daar doen we het allemaal voor! @Leonardo: Dank! @Vervoortk: "heerlijk luguber" vind ik een prachtig compliment, dank!