Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wekelijkse schrijfopdracht #24 - De naakte waarheid

1 oktober 2014 - 23:46

 

‘Hé, wat leuk dat ik jou hier tref.’
Diana herkende de stem snel genoeg om te weten dat deze begroeting aan haar was gericht, maar het duurde een volle seconde voor ze wist door wie ze werd aangesproken. Hier, in haar blootje, op haar vrije dag in de thermen. Ze probeerde in één natuurlijke beweging haar lichaam met haar handdoek te bedekken terwijl ze zich naar de stem omdraaide.
‘Inderdaad. Bijzonder.’
Haar vermoeden werd keihard en ondubbelzinnig bevestigd. Daar stond Rob, haar vorige baas, in volle glorie; tweehonderd kilo lillend levensgenot, met een stralende lach, blij haar te zien.
‘Tijd niet gesproken. Hoe is het ermee?’
Als het aan haar had gelegen had ze hem nooit meer gesproken. “Rob the Blob”noemden ze hem op de afdeling. Ze vond hem afstotelijk, walgelijk. Alles aan hem deed haar griezelen en ze was dan ook stiekem blij geweest, toen hij werd ontslagen. Ze trok onbewust haar handdoek nog strakker om haar lichaam maar het liefst had ze nog tien handdoeken en een badjas gehad om zichzelf te bedekken.
‘Ik moet helaas weg.’
Zichtbaar teleurgesteld wreef hij zijn eigen handdoek over zijn glimmende schedel. Godzijdank werd zijn piemel aan haar gezicht onttrokken door een enorme kwab meervoudig onverzadigd vet. Dat beeld zou ze nooit meer van haar netvlies krijgen.
‘Wat jammer! Ik had graag nog even bijgekletst.’
Ze moest nu echt snel maken dat ze wegkwam, voor ze uit haar rol viel en haar ware aard liet zien.
‘Lijkt me leuk! Ik bel je wel.’
Ze draaide zich resoluut om, verzekerde zichzelf ervan dat ook haar achterkant goed bedekt was en liep zo snel de natte tegelvloer dat toeliet in de richting van de kleedruimten. Voorlopig zou ze haar vrije dagen op een andere manier doorbrengen.

 

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 oktober 2014 - 0:01
Bartsnel toch... Wat een beeldend verhaal. 200 kilo lillend levensgenot :) Ik had het niet bedacht. Een verukkelijk verhaal, in de figuurlijke zin... Of letterlijk? Ik raak volledig in de war.

2 oktober 2014 - 0:37
Dag bartsnel, Met plezier gelezen, maar haar 'Inderdaad. Bijzonder.' vind ik hier niet zo goed passen. En deze zin vind ik minder: 'Haar vermoeden werd keihard en ondubbelzinnig bevestigd.' 'keihard en ondubbelzinnig' mogen er wat mij betreft uit.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 oktober 2014 - 5:54
Bartsnel, Een heel realistisch beschreven situatie waarbij ik mij erg veel kan voorstellen. Het valt mij op dat de dialoog ons dwingt om een pijnlijke ontmoeting te beschrijven - dat is in meedere verhalen het geval - en bij jou is het ook erg duidelijk en beeldend beschreven. Woodpecker schrijft dat 'Inderdaad. Bijzonder' niet zo goed past, maar mij lijkt eerder die zin zelf daarvoor verantwoordelijk. Het is een erg moeilijke om vlotjes te verwerken. Een dialooglabel zou hier wel mogen vind ik: 'Inderdaad. Bijzonder,' zei ze cynisch. Maar ja, regels zijn regels en dus... doen we het zonder, en mij stoort het niet in jou verhaal. Met graagte en nieuwsgierigheid gelezen.

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 oktober 2014 - 7:49
[quote=bartsnel]„tweehonderd kilo lillend levensgenot' dat noem ik nou eens lekker wakker worden :eek: heerlijk om te lezen, beleef de shocktoestand :thumbsup:

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 oktober 2014 - 11:00
'keihard en ondubbelzinnig' mogen er wat mij betreft uit.
OK, ik geef je "keihard" en "ondubbelzinnig" maar wat komt er voor terug. Deze situatie schreeuwt om een bijvoegelijk naamwoord.

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 oktober 2014 - 11:06
Dank allen voor de vriendelijke woorden. Toen ik de opdracht las, begreep ik direct bij het antwoord "Inderdaad, bijzonder." dat het hier niet zou gaan om een gelukkig weerzien. Er kan zo veel worden ingevuld in die twee woorden. Walging, cynisme, wroeging - maar alles onderdrukt, ongeuit. Heerlijk om daar mee aan de slag te kunnen! Dank Odile en Pisano, de extra week wachten werd hiermee ruimschoots goedgemaakt.

Lid sinds

13 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 oktober 2014 - 11:10
Prima gedaan, Bart! Ik was alleen wat teleurgesteld dat ik "oprecht" blij verkeerd had geïnterpreteerd. Dat werd duidelijk toen die kwab ervoor hing.

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 oktober 2014 - 11:32
Prachtig verhaal, hoef ik me tenminste niet meer druk te maken dat ik nooit naar een sauna ben geweest... nu hoeft het voor mij niet meer ;)

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 oktober 2014 - 11:39
Prachtige omschrijvingen van zijn lijf, gezien door haar afkeer, en daarop haar gevoel zichzelf met minstens tien handdoeken in te willen pakken -heel treffend! Ik vraag me alleen af of het een kwestie van haar ware aard laten zien is, voor mij is het meer haar ware gevoel.

Lid sinds

18 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 oktober 2014 - 11:53
Een compliment, het dialoog is er heel stijlvol in verwerkt. Niet teveel context of te weinig. Mooie balans in jouw tekst. Hij leest vloeiend. Persoonlijke noot, ik houd van mensen ook als ze blubberen.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 oktober 2014 - 12:01
@Bart, ik vind dat je de schoonheidsprijs van deze week verdient puur en alleen door het woordje 'lillend'. Het is een verrukkelijk woordje dat je wilt blijven uitspreken. En dan drie keer de letter l op 7 letters. Mmm. Van deze zin wil ik meer weten: [Ze moest nu echt snel maken dat ze wegkwam, voor ze uit haar rol viel en haar ware aard liet zien.] Wat zou ze anders gedaan hebben? Ik heb wel een wreed idee. Wat is het jouwe?

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 oktober 2014 - 12:20
@schrijvenmaar: haar ware aard is dat ze een egoïstisch mens is, gefixeerd op uiterlijk. Dat wil ze verborgen houden zoals ze haar lichaam verborgen houdt. Hij heeft niks te verbergen en treedt de wereld open en eerlijk tegemoet. Die gelaagdheid in het 'blootgeven van jezelf' hoopte ik over te brengen. @Odile. Ik ben zelf ook meer gericht op de mens achter de verpakking, maar ik maak we altijd wel zorgen om hun gezondheid. Daarnaast: van het leven genieten is een kunst en deze Rob is duidelijk een kunstenaar. @Mili: Mijn Diana zou een heel vies gezicht hebben getrokken en was misschien gaan gillen. Wat zou die van jou doen? @Allen: Bedankt voor de lovende woorden.

Lid sinds

12 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 oktober 2014 - 15:51
bartsnel: hoe je de mens beschrijft in zijn/ haar naaktheid treft mij. Mooie titel trouwens ook. Goede locatie voor de dialoog, die er niet om loog. Met een glimlach gelezen.

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 oktober 2014 - 20:58
:( Zelfs mijn titel is hetzelfde! :crybaby: Twee Sollers, èèn gedachte! Dezelfde situatie, toch anders verwoord! Klaar om geplaatst te worden en dan lees ik jouw invulling. Maar ik ga weer opnieuw aan de slag. Overigens grappig dat jouw HP een vrouw is en die van mij juist een man! Dit was mijn sauna scene: :p [De naakte waarheid Ik hoor de deur open en dicht gaan. Een gestalte doemt op uit de damp. Haar ronde vormen trekken mijn aandacht. De temperatuur in deze kleine ruimte stijgt en mijn libido ook. Ik veer op, trek mijn buik in en pomp mijn borstkast op. ‘Hé, wat leuk dat ik jou hier tref.’ Ik verbied mijn ogen af te dalen. ‘Inderdaad.’ Ze scant mij van top tot teen en weer terug. ‘Bijzonder.’ Mijn poriën openen zich. ‘Tijd niet gesproken.’ Ik zet een stap naar haar toe en een druppel eindigt in mijn bilnaad. ’Hoe is het ermee?’ Op haar ooghoogte glijden net de zweetdruppels van mijn voorhoofd. Ze laat haar blik zakken en knijpt haar ogen samen. ‘Ik moet helaas weg.’ Haar droge arm voelt aan als een spons onder mijn natte handpalm maar er wordt niets geabsorbeerd. ‘Wat jammer!’ Mijn lichaam spreekt boekdelen. ’Ik had graag nog even bij geketst.’ Ze trekt haar arm weg. ‘Lijkt me leuk!’ Haar borsten zwiepen in de draai naar de deur. ‘Ik bel je wel.’ Heupwiegend loopt ze weg. ‘Waar ken jij haar van?’ Mijn vrouw duikt naast mij op. ‘Van haar gele mantel in de trein.’ Terwijl ik in het dompelbad spring, klinkt haar woede door in de klap waarmee de saunadeur dicht valt.]

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 oktober 2014 - 21:32
Ik weet precies hoe je je voelt, Marietje. Ik twijfel elke week of ik mijn stukje nog een dag moet laten bezinken - wait ik eigenlijk zou moeten doen - of gelijk plaatsen zodat ik anderen met hetzelfde idee voor ben. Jouw verhaal is wel heel anders hoor ;)

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
3 oktober 2014 - 13:57
Bart en Marietje ik heb van beide saunaverhalen evenveel genoten. Goed geschreven. Ik moet er toch weer eens naartoe. De verhalen liggen er voor het oprapen, zo lijkt het. Marietje, goed hoe je de dialogen uit elkaar getrokken hebt, waardoor ze beter inpasbaar zijn geworden.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
5 oktober 2014 - 19:25
:lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:

5 oktober 2014 - 19:47
'keihard en ondubbelzinnig' mogen er wat mij betreft uit.
OK, ik geef je "keihard" en "ondubbelzinnig" maar wat komt er voor terug. Deze situatie schreeuwt om een bijvoegelijk naamwoord.
Vind je? Ik ben niet zo'n rabiate tegenstander van bijvoeglijke naamwoorden, maar in deze zin zijn ze volgens mij overbodig. 'Haar vermoeden werd wrang bevestigd.' zou ik wel sfeervol vinden.

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
6 oktober 2014 - 16:35
bartsnel, ja, mooi gelaagd verhaal. Over die bv, ik ben het met Woodpecker eens. Dan nog deze:
tweehonderd kilo lillend levensgenot, met een stralende lach, oprecht blij haar te zien.
te veel instructie, schrap tenminste 'oprecht' Groet,

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
6 oktober 2014 - 23:41
Wat een mooi compliment, Anne! Woodpecker en Jan, jullie maken me het moeilijk. Ik heb beide suggesties geprobeerd, samen en los van elkaar. Hoe vervelend voor Diane ook, en ondanks de aanwezigheid van een zwaargewicht is dit een lichtvoetig stukje (Kijk naar de reactie van Anne). Daar past enig bombast en overdrijving (ik heb me nog erg ingehouden). "Wrang" maakt het in mijn ogen onnodig serieus. Ik heb minder moeite met het opgeven van "oprecht", de zin gaat er zelfs iets beter van lopen, denk ik. Beide bedankt in ieder geval! (Ik verander het niet anders snappen toekomstige lezers de commentaren niet meer)

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 oktober 2014 - 0:17
Leuk verhaal, Bart. Het ongemak van de hp is duidelijk. Gek genoeg zag ik in deze zin een positieve omschrijving van Rob:
Daar stond Rob, haar vorige baas, in volle glorie; tweehonderd kilo lillend levensgenot, met een stralende lach, oprecht blij haar te zien.
Glorie, levensgenot, stralende lach, oprecht blij. Positieve woorden. Even voor de goede orde: 'tweehonderd kilo lillend levensgenot' is een briljante formulering. En 'lillend' is niet positief. En je voorgaande zin lijkt ook omineus. 'keihard en ondubbelzinnig'. Maar je perspectief ligt bij je hp. Die denkt toch niet "stralende lach"? Die denkt toch eerder "valse tandpasta-lach"? En in plaats van "oprecht blij" zal ze toch eerder iets denken als "onuitstaanbaar blij"? En misschien "vol ornaat" in plaats van "volle glorie"? Ach, waar bemoei ik me ook mee. Nogmaals, leuk verhaal.

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 oktober 2014 - 7:59
Dank je wel, Ostinato. Een waardevolle toevoeging want je legt denk ik je vinger op de zere plek. Het perspectief ligt - wat mij betreft - bij de verteller. Die laat de innerlijke onvolkomenheden van Diana zien tegenover de uiterlijke onvolkomenheden van Rob, maar hij laat ze zien zoals ze zijn.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 oktober 2014 - 8:40
Graag wil ik nog reageren op #24 Ik begrijp best wat Jan P bedoelt, maar het woordje 'oprecht' had hier bij mij als lezer toch wel een speciale functie omdat het benadrukt dat het geen fake is van zijn kant (want laat ons wel wezen, we faken allemaal toch wel eens blijdschap he). Het maakt het contrast tussen de twee opponenten trouwens nog iets nadrukkelijker... Hij is echt heel blij haar te zien en zij helemaal niet! Ik zou dus eerder opteren om 'met een stralende lach' te schrappen. Ik denk overigens dat zij beter uitkijkt naar een andere sauna, want hij zou nog wel eens kunnen opduiken ;) Of heb ik het dan toch fout en moet 'oprecht' er 'schrijf-technisch' toch uit? Ik blijf het overigens samen met vele anderen een heel mooi stukje vinden!

Lid sinds

13 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 oktober 2014 - 9:27
#28 Oprecht zegt iets over de gemoedstoestand en het is zinnig advies dat je die per scène bij één personage houdt om de lezer gemakkelijker te laten binden. Het is wel inbreuk van de schrijver: de schrijver instrueert ons dat het oprecht is. De lach etc geeft toch voldoende aan hoe de corpulenmte man zich voelt? Hier las ik oprecht als een ironische woordspeling, als een uiterlijk kenmerk, maar kennelijk was dat niet de bedoeling. Dan kan het beter geschrapt.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 oktober 2014 - 10:43
Bedankt Leonardo. Een lichte ironie, dat is precies wat ik ook een beetje geproefd had, vandaar mijn voorkeur om eerder het lachen op zich achterwege te laten en 'oprecht' toch te laten staan. Maar je hebt volkomen gelijk met je argumentatie. Zeer leerrijk om daarover na te denken, het is trouwens geen muggenziften, het woordje 'oprecht' sprong voor mij oprecht uit de tekst. ;)