Profile picture for user Dos Wijnhof
Dos Wijnhof

Lid sinds

12 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#23 De Heer zij met U

 17 September 2014 - 21:32
De Heer zij met U Ze had de laatste hand gelegd aan de kerststal en stond op het punt terug te keren naar haar kamer, toen ze pastoor brevierend in de lange gang ontmoette. “Zo, zuster Urselina, nog laat aan het werk.” Hij sloeg zijn missaal dicht en liet het rusten op zijn dikke buik. “De doek waarin het Kindje Jezus gewikkeld was kon wel een wasbeurt gebruiken. Dat stoorde me. Het ligt nu in een smetteloos wit lakentje en wat mij betreft kan het kerstfeest beginnen. Als ik nog gebiecht heb ben ik even rein als dat lakentje en heb ik alle voorbereidingen getroffen om er een waardig feest van te maken”, ze straalde toen ze het zei. Pastoor toonde zich een en al bereidwillig: “Ik kan nu wel even je biecht horen”, en liep met haar mee naar haar kamertje... “Nee, ik wil dit niet,” schreeuwde ze nog en verdedigde zich uit alle macht, maar hij snoerde haar de mond met zijn dikke paddenhanden. Zwaar als een nijlpaard lag hij boven op haar en haar schoppende benen hinderden hem niet. De eenvoudige, houten brits waarop ze lagen kraakte in al zijn verlijmde verbindingen. Toen hij aan zijn gerief kwam kreunde hij: “Alle goeds komt van boven en de Heer zij met U”. Dit kerstfeest ging aan zuster Urselina voorbij. Ontredderd en tot in het diepst van haar ziel gekwetst bleef ze ziek te bed. Met niemand repte ze over het gebeurde en nog voor het einde van het jaar verliet ze het klooster. Ze trok in bij een ongehuwde tante en negen maanden later bracht ze een gezonde zoon ter wereld. Ze wikkelde hem in een kraakhelder wit laken en legde hem te vondeling voor het huis van pastoor. Op een handgeschreven briefje stond: “ Meneer pastoor, de Heer zij met U en met Uw zoon”.

Profile picture for user Dos Wijnhof
Dos Wijnhof

Lid sinds

12 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 19 September 2014 - 17:28
Geeft niet Tja, de zonde is je vergeven. Hoeveel zonen en dochters dat zijn geweest? Dat zijn ze nu aan het onderzoeken.

Profile picture for user Dos Wijnhof
Dos Wijnhof

Lid sinds

12 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 19 September 2014 - 18:22
Uh, mijn ingewikkeld plot sloeg niet allen op het figuurlijke, zo je wilt hemelse, maar ook op het laken rondom de ontknoping, het kind. Zo ook het ontblote karakter.
Odile, hemelse en aardse riten zijn in mijn verhaaltje nauw met elkaar verweven. Jouw commentaar had ik al zo ruim mogelijk geïnterpreteerd. Dank voor je naschrift.

Profile picture for user Leonardo Pisano
Leonardo Pisano

Lid sinds

13 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 20 September 2014 - 17:31
Ik moest bij dit verhaal heel erg denken aan die krantenkop waar ze een koppelteken waren veregeten: "Paus op non actief".
Briljant!

Profile picture for user Dos Wijnhof
Dos Wijnhof

Lid sinds

12 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 20 September 2014 - 23:11
Ik moest bij dit verhaal heel erg denken aan die krantenkop waar ze een koppelteken waren veregeten: "Paus op non actief".
Briljant!
Inderdaad 'briljant'. Jammer dat beide commentaren niets over mijn eigen verhaal zeggen.

Profile picture for user bartsnel
bartsnel

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 21 September 2014 - 0:16
Het is te lang, Dos. Twee koppeltekens om van vier woorden twee te maken hadden je kunnen redden. Serieus, ik lees je altijd met heel veel plezier en ik snap ook wel wat Tja bedoelde denk ik. Je toon in dit toch vrij serieuze drama blijft luchtig, waardoor het iets komisch krijgt.

21 September 2014 - 11:10
Ik heb het weer met plezier gelezen, Dos. Volgens mij broedt jij een tijdje op een verhaal, gaat zitten en dan komt het plezier en daarmee de woorden. Je speelt met de woorden :thumbsup: Maar, ik zou het graag een keer wat grimmiger zien. Ik denk dat ik je afkeer van de zwartrokken deel. (Ik moet überhaupt niks van religie hebben) Maar ik kan die verknipte zwartrokken ergens wel begrijpen. Want nog in de jaren vijftig van de vorige eeuw klopten ze aan de deur als het aantal nazaten in een gezin wat aan de karige kant bleef. Dat lijkt me frustrerend, dat je rond moet gaan om te verkondigen dat in het vleselijke wat meer energie mag worden gestoken en dat je zelf daar niet je steentje aan mag bijdragen. Vanuit dat perspectief zou ik je graag eens zien schrijven. (Lijkt me trouwens een makkie voor jou, Piet Paaltjes indachtig) Edit: Waar Piet Paaltjes staat bedoel ik kapitein Paalvast.

Profile picture for user Dos Wijnhof
Dos Wijnhof

Lid sinds

12 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 21 September 2014 - 12:00
Het is te lang, Dos. Twee koppeltekens om van vier woorden twee te maken hadden je kunnen redden. Serieus, ik lees je altijd met heel veel plezier en ik snap ook wel wat Tja bedoelde denk ik. Je toon in dit toch vrij serieuze drama blijft luchtig, waardoor het iets komisch krijgt.
Bart, ik weet dat het te lang is. Ook ik ben niet vrij van zonden. Op mijn woord van eer - waar je niet veel van op aan kunt - moet je geloven dat de oorspronkelijke versie 299 woorden telde. Maar, zoals zo vaak, je herleest het verhaal nog eens, en nog eens, en vindt dat een zinsnede beter loopt of tot zijn recht komt als je het iets anders formuleert. Niet zelden dat je dan een woordje meer moet gebruiken. Zo ook nu weer, met gevolg dat het verhaal 302 woorden lang is (zonder titel). Ik heb nog geprobeerd dit verschil te slechten, maar wat je aan de ene kant aan winst hebt binnengehaald verlies je door te schrappen of - nog erger - door woorden aan elkaar te koppelen. Vertwijfeld door besluiteloosheid schoot me een wijze uitspraak van Joep van het Hek te binnen: ‘Amahoela’ en het besef dat hij een dergelijk probleem aan ‘zijn reet laat roesten’. Alle gekheid op een stokje: bedankt voor je reactie.

Profile picture for user Dos Wijnhof
Dos Wijnhof

Lid sinds

12 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 21 September 2014 - 12:58
Ik heb het weer met plezier gelezen, Dos. Volgens mij broedt jij een tijdje op een verhaal, gaat zitten en dan komt het plezier en daarmee de woorden. Je speelt met de woorden :thumbsup: Maar, ik zou het graag een keer wat grimmiger zien. Ik denk dat ik je afkeer van de zwartrokken deel. (Ik moet überhaupt niks van religie hebben) Maar ik kan die verknipte zwartrokken ergens wel begrijpen. Want nog in de jaren vijftig van de vorige eeuw klopten ze aan de deur als het aantal nazaten in een gezin wat aan de karige kant bleef. Dat lijkt me frustrerend, dat je rond moet gaan om te verkondigen dat in het vleselijke wat meer energie mag worden gestoken en dat je zelf daar niet je steentje aan mag bijdragen. Vanuit dat perspectief zou ik je graag eens zien schrijven. (Lijkt me trouwens een makkie voor jou, Piet Paaltjes indachtig) Edit: Waar Piet Paaltjes staat bedoel ik kapitein Paalvast.
Wie, Woodpecker, broedt er hier niet op zijn of haar verhaaltje. Wij zijn Woodpecker niet, die zijn wekelijkse bijdrage amper een uur na het verschijnen van de schrijfopdracht uit zijn mouw schudt. Niet zo maar een praatje voor de vaak, nee, een plot in het kort, die de basis schijnt te worden voor een roman vol ingewikkelde intriges en doodslag. In het zwartste deel van mijn karakter heb ik wel eens het donkere vermoeden gehad dat jij onder embargo op de hoogte gesteld wordt van de volgende opdracht, voor de show een uurtje wacht en je verhaal, waar je een week op hebt zitteen broeden, schaven en schrappen, dan pas plaatst. Ziehier hoe slecht ik ben. En ik bied niet eens mijn excuses aan voor deze dwaalgang. Zo zit ik nu eenmaal in elkaar. Alleen mijn vrouw en mijn hond geloven nog in mij. Hem die mij grof beleedigt, Mij overlaadt met schand En openlijk mij belastert, Hem reik ik de broederhand. (Piet Paaltjens) Mijn schrijftalent, als je dat in alle bescheidenheid zo mag noemen, is heel beperkt. Alleen als ik een dotje humor in mijn verhalen kan weven zet het mij aan tot schrijven. Puur drama gaat aan mij voorbij. Niet in de dagelijkse werkelijkheid. Soms ontstaat een verhaal vrij snel, binnen een paar uur. Ik moet ook wel eens wachten tot ‘s nachts vier uur, na de eerste plas. Dan laat ik mijn gedachten ongestoord de vrije loop en mijn onderbewuste laat ik het werk doen. De openingszin schrijf ik op in een boekje en de volgende ochtend schrijf ik het verhaal in één pennenstreek uit. Ik zou graag wel iets grimmiger willen schrijven, maar ik mag niet van Tja.

22 September 2014 - 0:11
Mijn schrijftalent, als je dat in alle bescheidenheid zo mag noemen, is heel beperkt. Alleen als ik een dotje humor in mijn verhalen kan weven zet het mij aan tot schrijven..
Als jij het zegt. Volgens mij ligt dat niet aan je schrijftalent, maar wat je er mee wilt of durft. Maar dat is inderdaad wel jouw keuze. Blijf ik dus genieten van de humor, maar ook een beetje balen omdat ik echt ervan overtuigd ben dat je me aangenaam zou kunnen verrassen op andere terreinen.

Geen afbeelding
AlsBrugmanpraten

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 25 September 2014 - 22:42
Ik vond het een heftig verhaal, het doet wat met je of je er nu om lacht of huilt. Volgens mij is dat de bedoeling van schrijven? Het woord 'brevierend' had in simpeler taal gemogen maar dat is een kwestie van smaak.

Profile picture for user Dos Wijnhof
Dos Wijnhof

Lid sinds

12 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 September 2014 - 17:54
Ik vond het een heftig verhaal, het doet wat met je of je er nu om lacht of huilt. Volgens mij is dat de bedoeling van schrijven? Het woord 'brevierend' had in simpeler taal gemogen maar dat is een kwestie van smaak.
Bij mijn weten bestaat er geen synoniem van brevieren, wel een omschrijving: het lopend, biddend lezen uit een boekwerk met psalmen, gebeden en liederen volgens de getijden. 'Brevierend' bespaarde me heel wat woorden; ik kom altijd schrijfruimte te kort. Bedankt voor je reactie.