Is het leven van een auteur van belang voor zijn werk?

Ik vind het als lezer niet belangrijk om meer te weten over het leven van de schrijver. Het leven van een auteur is uiteraard wel belangrijk voor zijn of haar werk. Dat lijkt me volstrekt logisch. Alles wat in iemands leven gebeurt, vormt de persoon en heeft daardoor dus invloed op deze persoon. Bijgevolg ook op zijn schrijven.

Totaal niet belangrijk voor mij. Sommige schrijvers hebben best een interessant leven, maar veel invloed op hoe ik hun werk lees, heeft dat niet.

Voor mij niet. Alhoewel het wel extra waarde kan geven aan het verhaal als de schrijver (m/v) zelf leeft in de wereld die hij of zij in zijn verhaal beschrijft.

Ja. Iedere schrijver laat in ieder boek iets van zichzelf achter. Hoe rijker de belevingen, emoties, ervaringen en geest, hoe rijker zijn of haar geschrift. En dit alles nog volledig los gezien van het ongrijpbare facet "fantasie" dat los staat van alles maar ook met alles verbonden is. Dat is de tegensteling van de fantasie, die het werkelijk maakt. Of toch niet?

Het hangt ervan af. Bij schrijvers die 'ruw' schrijven, die bijvoorbeeld over de zelfkant schrijven, waardeer ik hun verhalen meer als ik weet dat ze zelf deel hebben uitgemaakt van die zelfkant. Waarschijnlijk omdat ik van mening ben dat alles wat geschreven wordt in wezen zijn oorsprong moet vinden in de ervaringen van de schrijver. Dat proef je bij sommige schrijvers. Dat meen ik althans te proeven. Het geldt, voor mij ook voor een roman als 'Stoner'. Het leven van de HP heeft, volgens mij, nogal wat overeenkomsten met dat van de schrijver. Dat idee maakt zo'n verhaal voor mij authentiek, puur en integer. (Maar van de andere kant: mocht iemand mij morgen er van kunnen overtuigen dat John Williams de grootste hoerenloper en losbol aller tijden was, dan blijf ik het nog een prachtig boek vinden. Dat dan weer wel.)

Dit is een forum voor schrijvers. Dus de vraag is: In hoeverre vind je dat men het recht heeft om iets te weten en te speculeren over jouw leven?

Geen enkel recht.

Dit is een forum voor schrijvers. Dus de vraag is: In hoeverre vind je dat men het recht heeft om iets te weten en te speculeren over jouw leven?

Gaat het dan niet eerder over de keuze van een schrijver? Het recht om te speculeren over mijn leven kan ik niemand ontzeggen. Dat zal al plaatsvinden als je gelezen wordt en verder geen enkele info prijsgeeft. En wat is 'Iets te weten'? Zou het - vanuit het perspectief van de schrijver - niet eerder gaan over ook tactische, wellicht mede door commerciële belangen ingegeven keuzes teneinde interesse op te wekken en een groot publiek te bereiken?

Ja, daar gaat het dus precies om. Of, zoals iemand mij eens pb'de op Facebook: 'Jij vertelt nou nooit eens iets persoonlijks, het gaat bijna altijd over schrijven.' Ja, zeg!

Wat ik over een schrijver weet of niet weet heeft geen enkele invloed op hoe ik zijn of haar boeken ervaar. En niemand heeft het recht iets over mij te weten; ze mogen wel sommige dingen weten, dat is heel wat anders. Wat ik op het web gooi, is inderdaad tamelijk tactisch gekozen en tot nu toe maar heel weinig. Aan de andere kant vind ik het wel leuk dat sommige schrijvers dezelfde interesse hebben als ik. Bij de schrijfster hier die een Westie heeft, dacht ik o wat leuk, zij heeft ook een Westie. Dat is gewoon menselijk denk ik. Zo is op mijn website te zien dat ik paardrij en een heleboel meisjes zullen dat waarschijnlijk leuk vinden, gok ik, omdat ik zelf leuk zou vinden als iemand paardrijdt. Of ik John Flanagan nog aardiger zou vinden (overkomen) als hij een paar paarden van de slacht had gered is dus eigenlijk een heel moeilijke vraag. Misschien wel. Maar dat heeft toch geen invloed op het wel of niet goed vinden van een boek. Al vind ik iemand nog zo aardig, een slecht boek blijft een slecht boek. Eigenlijk is hier veel meer over te zeggen bij nader inzien, Ik denk dat het bij zelfhulpboeken bijvoorbeeld heel anders is. Mensen die dergelijke boeken lezen hebben misschien het gevoel dat iemand hen eindelijk begrijpt en er daarom nog meer waarde aan hechten en de schrijver ook relatief meer erkenning geven. Vooral als dat boek meteen ook autobiografisch is. Soviel dazu :D .

Hoe je het wendt of keert, een tekst (proza of poëzie, maakt niet uit) is een voortbrengsel van iemands persoonlijke inhoud. Wanneer een lezer dan geraakt wordt door een tekst - het zou door slechts één frase kunnen gebeuren, door één zin, één welgemikt woord in een goedgekozen omgeving - dan hangt het er toch vanaf hoe het komt dat dat woord, die frase etc zo doeltreffend was voor die ene lezer. Daar moet een connectie zijn, een vorm van herkenning, spiegeling tussen schrijver en lezer. Het kan zijn dat je als lezer genoeg hebt aan de tekst, maar ook dat je er zó aan gespiest wordt, dat je wilt weten: wie is die persoon die dit geschreven heeft? En dat je dan, speurend, allerlei lagen van identificatie ontdekt. Mij is dat wel eens gebeurd. Ik verbaas me er altijd over. Enerzijds omdat een volkomen vreemde mij zo treffen kan, anderzijds omdat wij met elkaar toch helemaal niet zo uniek zijn, wanneer we het diepste delen. Het is alleen zó de kunst om als schrijver dit te bereiken dat het in feite de kunst overstijgt. Je zit dan - lezer en schrijver - samen op een bepaald geestelijk level waarbij het er ook weer minder toe doet wat de feitelijke gegevens van iemands leven zijn die tegelijkertijd juist de reden waren om een tekst zus-of-zo te schrijven. Dus het leven van een auteur is wél belangrijk voor zijn werk, en tegelijkertijd ook helemaal niet. Hopelijk klinkt dit niet te abstract.

Dus het leven van een auteur is wél belangrijk voor zijn werk, en tegelijkertijd ook helemaal niet. Hopelijk klinkt dit niet te abstract.

Ik neem aan dat je bedoelt 'Kennis over het leven van een auteur is wél [...] ' Daar gaat dit topic namelijk over. Dat het leven van een auteur belangrijk is voor zijn werk, lijkt me voor de hand te liggen.

Dus het leven van een auteur is wél belangrijk voor zijn werk, en tegelijkertijd ook helemaal niet. Hopelijk klinkt dit niet te abstract.

Ik neem aan dat je bedoelt 'Kennis over het leven van een auteur is wél [...] ' Daar gaat dit topic namelijk over. Dat het leven van een auteur belangrijk is voor zijn werk, lijkt me voor de hand te liggen.

Ik checkte even of je wel goed oplette, Woodpecker! ;) Tegelijkertijd was dít toch echt de vraag uit het starttopic:

Is het leven van een auteur van belang voor zijn werk?

Ik schrijf onder andere paardenboeken en de vraag die ik het meeste krijg van kinderen is of ik zelf een paard heb en zo niet of ik paardrijd. Blijkbaar is het heel belangrijk voor hen in het beoordelen van mijn boeken. Als ik inderdaad paardrijd dan voelen ze een 'klik'. Ik zou die kennis van paarden echter ook gewoon kunnen hebben door veel te gaan rondkijken op een manege of bij wedstrijden. Dat wordt als minder echt ervaren.

Tegelijkertijd was dít toch echt de vraag uit het starttopic:

Is het leven van een auteur van belang voor zijn werk?

Ik durf dan ook te stellen dat de vraag enigszins ongelukkig is geformuleerd :)

In een artikel dat vandaag verscheen op Schrijven Online bespreken schrijvers Thomas Mallon en Adam Kirsch of kennis hebben over het leven van een auteur zijn of haar werk verdiept of juist het plezier uit het lezen haalt. Wat vind jij?

Het zou niet nodig hoeven zijn.

Is het leven van een auteur van belang voor zijn werk?

Ja, dood zal het niet zo goed lukken.

Is het leven van een auteur van belang voor zijn werk?

Ja, dood zal het niet zo goed lukken.

:nod: :crybaby: :D :thumbsup:

De relatie tussen de auteur en zijn verhaal is zeer belangrijk. Onderschat niet het belang van "het verhaal achter het verhaal". Ik erken dat het in de fictie iets minder doorslaggevend is dan non-fictie, maar dikwijls raakt men geïnteresseerd(er) als er een relatie tussen beide. Moest ik nu een boek schrijven over kanker dan zou mensen dat matig interesseren, maar als ik zeg dat ik zelf kanker heb gehad dan gaat men al meer interesse tonen, zeker uit de kennissenkring. Kijk ook naar de populariteit van (auto)biografieën. Als je als biograaf zegt dat je een persoonlijke vriend bent van de besprokene, zal dat meer aanslaan dan als je zegt dat je de persoon waarover je schrijft nog nooit bent tegengekomen.

Hoe je het wendt of keert, een tekst (proza of poëzie, maakt niet uit) is een voortbrengsel van iemands persoonlijke inhoud. Wanneer een lezer dan geraakt wordt door een tekst - het zou door slechts één frase kunnen gebeuren, door één zin, één welgemikt woord in een goedgekozen omgeving - dan hangt het er toch vanaf hoe het komt dat dat woord, die frase etc zo doeltreffend was voor die ene lezer. Daar moet een connectie zijn, een vorm van herkenning, spiegeling tussen schrijver en lezer. Het kan zijn dat je als lezer genoeg hebt aan de tekst, maar ook dat je er zó aan gespiest wordt, dat je wilt weten: wie is die persoon die dit geschreven heeft? En dat je dan, speurend, allerlei lagen van identificatie ontdekt. Mij is dat wel eens gebeurd. Ik verbaas me er altijd over. Enerzijds omdat een volkomen vreemde mij zo treffen kan, anderzijds omdat wij met elkaar toch helemaal niet zo uniek zijn, wanneer we het diepste delen. Het is alleen zó de kunst om als schrijver dit te bereiken dat het in feite de kunst overstijgt. Je zit dan - lezer en schrijver - samen op een bepaald geestelijk level waarbij het er ook weer minder toe doet wat de feitelijke gegevens van iemands leven zijn die tegelijkertijd juist de reden waren om een tekst zus-of-zo te schrijven. Dus het leven van een auteur is wél belangrijk voor zijn werk, en tegelijkertijd ook helemaal niet. Hopelijk klinkt dit niet te abstract.

Ik ben het met Thérèse eens. Ik kan me ook goed voorstellen dat ik zo geraakt zou worden door een verhaal / tekst dat ik - zelfs als de auteur mij tegenstaat - blij ben het gelezen te hebben. Andersom kan ik iemand erg bewonderen, maar zijn tekst raakt kant nog wal bij me. Ik denk dat al deze mogelijkheden er zijn, en aantonen dat er enige separatie is tussen tekst en persoon. Neemt niet weg dat ik Abdel Kader Benali een geweldig interviewer vind, en dat ik zijn teksten ook waarderen kan. Vaak gaan de waardering voor het een gepaard met waardering voor de persoonlijkheid, en wil ik van een persoonlijkheid ook sneller de schrijfstem horen. (over voetbal dan weer niet)