#23 - Stille getuige

Kort en krachtig!

Leonardo, jij loopt met je ultrakorte verhaal vooruit op de uiteindelijk opzet van onze schrijfcoaches: steeds bondiger leren schrijven, opdat we straks allen als dichters zullen eindigen. Leuk verhaaltje trouwens. Wrede, hardvochtige en genadeloze moeder ook. Je geeft ons veel ruimte te denken waarom.

@Leonardo; mijn hart krampte even omdat een superintelligent buurjongetje die ik zo graag mocht weleens bij mij thuis sliep en consequent in zijn bed plaste. De schaamte die hij 's morgens voelde, voel ik nog. En jij bracht deze bijzondere herinnering terug.

Auwtch! Een pijnlijke situatie.

Ik vind dit echt een ontzettend grappige tekst! Het doet me denken aan mezelf van vroeger (haha).

Dank voor jullie vriendelijke reacties. @Dos - Geïnspireerd door het korte verhaal van Marietje ... Geloof je nog steeds dat SHOW altijd langer is dan TELL? [knipoogje]

Dank voor jullie vriendelijke reacties. @Dos - Geïnspireerd door het korte verhaal van Marietje ... Geloof je nog steeds dat SHOW altijd langer is dan TELL? [knipoogje]

Uitzonderingen bevestigen altijd de regel. ;)

Ozon bleekt de lakens heeft moeders vast gedacht. Heldere tekst,Leonardo!

Dank je, Maddy. Ik denk dat die moeder wat anders heeft gedacht.

Krachtig geschreven, Leonardo. Geschikt voor op een website, zo kort. Ja, ik geloof nu dat show ook kort kan. Ik had zelf een ambulance in mijn hoofd toen ik het laken op straat in Schagen zag liggen. Nachtelijke gevechten op leven en dood. Ik zag mijn personage het laken oprapen en een monologue intérieur over levensvragen en vertwijfeling.

Dank je, Odile. Dat verhaal in jouw hoofd, dat zag ik niet, hoor!

- Geïnspireerd door het korte verhaal van Marietje ...

:o Kijk, hiervan ga ik stralen! :D En ik had gewoon weinig tijd voor deze opdracht! ;)

bizar pijnlijk en humoristisch wat beweegt mensen toch?

Nee, nogal wiedes. Het is juist boeiend dat iedereen zich andere beelden vormt bij hetzelfde. Omdat ik het laken echt zag liggen, dacht ik aan het meest waarschijnlijke scenario in plaats van aan een goed verhaal.

Het is inderdaad een kunst om (net als Marietje) een verhaal neer te pennen dat groots aanvoelt met weinig woorden. Maar als de jongen al s 'morgens wist dat hij zich bevuilt had, waarom had hij dan niet voordat hij naar school ging al maatregelen genomen? Verder leuk gevonden.

In heel weinig woorden toch zeer schokkend en vooral confronterend... en naar ik vermoed zelfs universeel en herkenbaar voor iedereen. Beklijft in elk geval en dat met een paar zinnen!

(...) Maar als de jongen al s 'morgens wist dat hij zich bevuild had, waarom had hij dan niet voordat hij naar school ging al maatregelen genomen? (...)

Leuk dat je weet dat het een jongen is en leuk dat je hebt gedestilleerd wat er is gebeurd :) Hij is 's nachts stelselmatig incontinent. Hij had de lakens ongetwijfeld bij de was gedaan. Maar ja, moeders, hè? Die zien alles. Zeker deze draak die de vuile was buiten hangt. Dit fragment heeft een hoge informatiedichtheid. Het is, denk ik, leerzaam om te analyseren wat er weg kan zonder informatieverlies. Er wordt veel impliciet gezegd, bijvoorbeeld dat de jongen op de basisschool zit. Dat de moeder wreed en genadeloos is. Dat de jongen zich schaamt en weet dat hij te schande wordt gezet door zijn moeder, als ze de bevuilde lakens vindt. Ik ben zelf nog niet tevreden met het ritme. Vooral het begin zou ik graag een nog meer gejaagde, paniekerige cadans willen geven. Is "voor de lunch" relevant? Ja, want het duidt dat het laken er dan 's ochtends ligt (onderdeel van de opdracht). De eenlettergrepige woorden ondersteunen m.i. het beeld van de rennende voetjes. Dat "zodra ik de straat waar we wonen in kom" voelt als overbodig (vond ik nodig voor de transitie, maar verdient heroverweging). Zijn alle bijvoeglijke naamwoorden relevant en niet "sturend"? "Donkere" staat er om het contrast te benadrukken. Dat het laken een uithangbord is. Is het zonder dat niet ook duidelijk? Beter is dat moeder het laken aan het balkon hangt, als een schreeuwerig spandoek, maar ik wilde niet afwijken van de opdracht. Misschien kan ze het daar hebben opgehangen, maar "gelukkig" is die ervanaf gewaaid ... Zulke overwegingen horen bij het herschrijven. Ik pretendeer niet te zeggen dat het zo moet, maar probeer inzicht te geven hoe ik tot een tekst kom. Dat woorden meer zijn dan hun letterlijke betekenis. Als dat iemand van de forumleden helpt beter te worden, missie geslaagd :) Wat is schrijven toch superleuk! Uiteindelijk worden we zo allemaal dichters, volgens Dos #2. Wat een heerlijk vooruitzicht.

Duidelijk. Het is idd mooi hoe iedereen zijn eigen invulling erom heen geeft. Het kan zoveel kanten hebben.

Wat is schrijven toch superleuk!

Hij zegt 't. En hij laat 't nog zien ook!

@Marietje #12 - als je hier al blij van wordt, dan zal ik nooit euforisch durven te reageren op jouw teksten die jouw talent onmiskenbaar etaleren. Stel je voor, dat je erin blijft! Schrijvers horen een vorm van ongemakkelijkheid te hebben, anders zakken ze in en worden hun teksten saai. Ik zal je blijven prikkelen om het beste uit je boven te halen, net zoals ik hoop dat je dat bij mij zal doen. @Engelina en Sschrijvenmaar - Ik dank jullie voor je reactie. Het was niet mijn bedoeling dit humoristisch te laten overkomen ... @Ryn - Dank voor je reactie. @Bart #19 :)

Ik leef met de jongen mee, vreselijk zo'n moeder. Wilde ze hem een lesje leren? Zo ja zou dat alleen averechts werken. Ik heb met hem te doen.

Leonardo, volgens mij, als je die tweede zin verandert in "Ik slik zodra ik onze straat in kom", krijgt het nog iets meer vaart en 'waar we wonen' wisten we al, hij rende immers naar huis. Toch?

Het is goed gelukt, om zo weinig mogelijk tekst te gebruiken voor deze scene, maar ik hoop dat je in je langere verhalen toch wat uitvoeriger bent. Zo zou ik graag meer lezen over die vreselijke moeder, die dat bedpissen alleen maar erger maakt en over hoe de jongen dit uiteindelijk gaat oplossen.

Ieder woord behoort een functie te hebben, Petra. Bladvuling loert anders om de hoek. Bedankt voor het lezen.

Primitieve opvoeding voor het arme kind. Hoe kort het stukje ook is, ik voel de beklemming. Knap verhaaltje.

Dag Leonardo, Voor mij is het enkel informatief. Het is duidelijk wat er gebeurt. Maar er ontbreekt, naar mijn idee, iedere vorm van geloofwaardige emotie. 'Te laat.' Dat suggereert dat de HP een vermoeden heeft van wat hem of haar te wachten staat onder het rennen. Dat geeft bijvoorbeeld kramp in de buik onder het rennen. Dan ren je niet alleen, je rent tegen beter weten in. En dit is een erg lelijke zin: 'Ik slik zodra ik de straat waar we wonen in kom.' Op de eerste plaats loopt de zin niet. Vermoedelijk door 'waar we wonen'. 'Ik slik zodra ik de straat in kom waar we wonen.' klinkt al iets beter, maar blijft wankel. Op de tweede plaats lijkt het enkele slikken me een slechte beschrijving van het gevoel dat een kind op zo'n moment overvalt.

Ik wist niet dat je zo'n moeilijke jeugd hebt gehad, Pisano. Ik heb echt medelijden met je. Heb je nog meer confronterende situaties meegemaakt? Lekker vies en gemeen stukje.

. Het was niet mijn bedoeling dit humoristisch te laten

het zal aan mij liggen, maar een moeder die de vuile lakens buiten hangt kan ik toch echt niet serieus nemen. niet voor langere tijd, althans.

Het arme jochie. Misschien moeten ze eens van die soort luiers proberen. Zal een hoop irritaties en schaamte besparen denk ik zo.

. Het was niet mijn bedoeling dit humoristisch te laten

het zal aan mij liggen, maar een moeder die de vuile lakens buiten hangt kan ik toch echt niet serieus nemen. niet voor langere tijd, althans.

Toch is dit de basis van een film over een marathonrenner. Hij is renner geworden omdat hij iedere dag moest zorgen op tijd het vuile laken weg te halen voordat zijn schoolgenoten het zagen. Hoe die film heette weet ik niet meer.