Wel of niet in kinderboek?

Hoi Trenke, Uit andere kinderboeken is best veel te halen, alleen ga je dan van een ander de stijl overnemen, je moet toch zelf origineel blijven. Een idee is misschien om de stukjes waar je moeite mee hebt op boekpresentatie te plaatsen, dan kunnen anderen daar hun reactie op geven. Veel succes met schrijven, Petra.

Hoi Petra, bedankt voor je reactie. Het overnemen van de stijl zal wel wat meevallen. Er komt namelijk binnenkort een kinderboek van mij uit, en ik heb wel al een eigen (basis)stijl. Die wil ik echter nog wel enigszins verbeteren. Het manuscript van mijn boek heb ik destijds opgestuurd naar drie grote uitgevers: Querido, Lemniscaat en Kluitman. Van de laatstegenoemde heb ik toen veel goede feedback gekregen, en ik nam mij voor het boek te herschrijven. Vanwege kinderen, werk en beginnende RSI-klachten heb ik toen een poos nauwelijks geschreven. Enige tijd geleden wees iemand mij op de site van een POD-uitgever, en enthousiast geraakt door het hoge percentage manuscripten dat zij uitgaven, stuurde ik impulsief mijn oude manuscript in. Binnen anderhalve week kreeg ik bericht dat de uitgever het wel wilde publiceren. Op zich hartstikke mooi, maar tijdens het hele proces van laatste screeningen enzo (ik heb bijvoorbeeld commentaar van de redacteur en proeflezers nog een beetje verwerkt) begon mij een beetje een spijtgevoel te bekruipen dat ik niet harder geprobeerd heb om mijn boek bij een 'echte' uitgever gepubliceerd te krijgen. Nu ben ik net, nadat ik research heb gedaan, begonnen aan mijn volgende boek, en zou ik graag voordat ik de eerste kladversie af heb, wat meer informatie willen over de vragen die ik eerder vandaag postte. Ik zal de twee vragen die voor mij het belangrijkst zijn nog wat uitspitten. In het boek gaan een 12-jarig jongetje en zijn 11-jarige zusje de hoofdrol spelen. De doelgroep is dus tien- tot twaalfjarigen. Ik heb er voor gekozen om papa en mama te schrijven, als er iets over hun ouders gezegd wordt. Maar is dat niet te kinderachtig? Ik denk het zelf dus niet, maar check het graag. Ik ga het boek vanuit het hij-perspectief, vanuit de jongen dus, schrijven. Nu 'betrapte' ik mezelf erop dat ik iets schreef over de gevoelens van het zusje. Het lijkt mij dat dat niet kan, en dat ik me bij de gevoelens van de jongen moet houden. Ook daar hoor ik graag de meningen over. Groeten van Trenke

Volgens mij kan dat niet, als je helemaal vanuit hij-perspectief schrijft, dat de jongen kan raden wat het meisje voelt ;) eruitgooien zou ik. - in hoeverre mag je in een kinderboek gebruik maken van vertellersuitleg? Gewoon normaal denk ik. Als de lezers het wel moeten weten om het verhaal te snappen. Maar zeker niet teveel. - als je als doelgroep kinderen van tien tot twaalf jaar hebt, is het dan normaler om ouders van kinderen, die de hoofdpersonages staan, te beschrijven als 'papa en mama', of als 'hun ouders' of als 'hun vader en moeder'? Pfff... weet ik niet. Ik ben 18 maar zeg ook nog gewoon papa en mama :) - hoe erg is het als je (ook) gebruik maakt van 'tell' en niet alleen van 'show'? Ik zie bijvoorbeeld wel in kinderboeken staan dat iemand boos was, terwijl je daar direct als commentaar op een boek voor volwassenen bij zou krijgen, dat je dat niet moet vertellen, maar moet laten zien. En dan liefst niet met de cliché gebalde vuisten! Is dat een cliché dan? 'Kwaad kijkt ze me aan' kan trouwens ook nog. Da's volgens mij ook 'show'.

Is het een enkele keer, dat je vanuit de gedachten van het zusje schrijft? Dan zou ik het herschrijven, want dat is minder mooi en een beetje verwarrend voor de lezer. Als het vaker voorkomt kan je het in het verhaal integreren. Op wikipedia kan je best een aardig overzicht vinden van vertelperspectieven, of hier op het forum met de zoekfunctie? Even kijken, wat vraag je nog meer? - De 'hun vader en moeder' vraag? Heb je algedacht aan een tussenvorm? Pa en Ma hoor ik vaak, Pa en Moe, wat krachtigere woorden. Het hangt denk ik ook af van het gezin wat je schetst. Een gezin wat beschermt opgroeit zal langer pappa en mamma zeggen denk ik. - hoe erg is het als je (ook) gebruik maakt van 'tell' en niet alleen van 'show'? Ik zie bijvoorbeeld wel in kinderboeken staan dat iemand boos was, terwijl je daar direct als commentaar op een boek voor volwassenen bij zou krijgen, dat je dat niet moet vertellen, maar moet laten zien. En dan liefst niet met de cliché gebalde vuisten! Tell hoort er ook bij. Het is wel heel belangrijk om consequent te zijn. Als je persoon boos is, maar je zegt alleen, ' Peter was boos.' (tell) en even later ' Peter schonk thee in en ging TV kijken' dan is dat laatste (show) te vlak. Een zin als ' Peter schonk zijn thee in, liet de plas die op het aanrecht terecht kwam voor wat het was en plofte met een verongelijkt gezicht in de bank.' Overigens, wat voor ons een cliche is, is voor kinderen nog nieuw. :) (niet overdrijven...). Ken je het boek van Wim Daniels al? Kijk anders even in de kiosk van deze site. Ik heb geen aandelen hoor, het is gewoon een goed boek.

Trenke, je schrijft: "Nu 'betrapte' ik mezelf erop dat ik iets schreef over de gevoelens van het zusje. Het lijkt mij dat dat niet kan, en dat ik me bij de gevoelens van de jongen moet houden. Ook daar hoor ik graag de meningen over." Dat kan wel, als je vanuit de 'alwetende verteller' vertelt. Vooral als je ook schrijft: "Ik ga het boek vanuit het hij-perspectief, vanuit de jongen dus, schrijven." Een hij-perspectief is minder persoonlijk dan een ik-perspectief. Dus kun je switchen.

Aart, Ceridwen en Marriejeanne, ook hartelijk dank voor jullie reacties. Aart, je vraagt of gebalde vuisten cliché zijn. Wel volgens Hans ter Mors van Bureau Script Noordwijk, op Woordenstroom :tongue: Ik ben net lid geworden van de schrijfclub van deze site. Ceridwen, ik ben nog maar net aan het boek begonnen, en heb nog maar één keer iets over haar gevoelens geschreven. Echter, zij is qua personage ongeveer net zo belangrijk als de hij-persoon, samen doen en beleven ze dingen in het boek. Nu zit ik dus te twijfelen of ik dat stukje zal herschrijven, of dat ik het vaker zal laten voorkomen, zodat het vertelperspectief dus meer auctoriaal wordt. Misschien dat ik inderdaad kies voor een 'alwetende verteller', zoals Marriejeanne suggereert. Het is wel mijn bedoeling dat de hoofdpersonages een beschermde opvoeding krijgen. Ik ben niet bang dat ik niet consequent zal zijn met mijn tell en show, maar toch bedankt voor de tip. :) En het boek van Win Daniëls heb ik onlangs herlezen, en Renate Dorrestein haar schrijfboek en het 'Handboek Stijl' staan hier ook in de kast. Ik wacht nog maar even andere reacties af, vind het leuk om ze te lezen. En misschien dat ik binnenkort eens naar die site waar beginnende schrijvers hun stukjes neerzetten ga, die heb ik al op meerdere topics vermeld zien staan. Zodra je je hebt aangemeld bij deze site kun je daar toch terecht?

"als je in een boek een hij-verteller hebt, is het dan een absolute fout om iets over de gdachten/gevoelens van een andere (hoofd)persoon te vertellen?" Met dat probleem zit ik ook een beetje. Ik schrijf in nu in de hij-vorm (of eigenlijk zij-vorm). In het eerste deel van het boek "blijf" ik steeds bij hoofdpersoon A. Op een gegeven moment is het voor het verhaal noodzakelijk dat ik ook vertel wat hoofdpersoon B meemaakt, terwijl A er niet bij is. Toch wil ik niet het hele boek als alwetende verteller schrijven. Ik worstel er een beetje mee. Nu bedacht ik om heel duidelijk één hoofdstuk vanuit persoon B te vertellen. Alleen heb ik het idee dat kinderen (doelgroep 10-12) meestal een hekel hebben aan dit soort 'kunstgrepen'. Ik ben er nog niet uit. "als je als doelgroep kinderen van tien tot twaalf jaar hebt, is het dan normaler om ouders van kinderen, die de hoofdpersonages staan, te beschrijven als 'papa en mama', of als 'hun ouders' of als 'hun vader en moeder'?" Ik gebruik zowel 'papa en mama' als 'haar vader en moeder'. Als mijn hoofdpersoon iets zegt tegen, gebruikt ze papa of mama. ("Mama, mag ik vanavond naar Leonie?.") Als ze praat over haar ouders of als de verteller iets zegt over de ouders, gebruik ik vader of moeder. "Mijn vader vindt dat niet belangrij"k" of "Ze hoort haar vader op de trap." Ik vind "Ze hoort papa op de trap." voor mijn doelgroep net iets te kinderachtig.

@Kippiemet, je eerste vraag: één hoofdstuk vanuit persoon B zou ik niet doen. Je kan wel meerdere hoofdstukken vanuit B doen, op het moment waarop hij/zij samen is met persoon A schrijven vanuit B's perspectief. Maar dat is denk ik niet de oplossing. Kan je wat B meemaakt niet laten vertellen aan A? Dat B het vertelt in een flashback ofzo? Of mag A dat helemaal niet weten? Je tweede vraag: die weet ik niet. Maar ik ben 18 en noem ze nog steeds papa en mama.

Hallo Aart, Bedankt voor je reactie. Ik heb zelf ook erg mijn twijfels bij het wisselen van perspectief. Het punt is dat mijn hoofdpersonen op een bepaald moment even geen contact met elkaar kunnen hebben. Persoon A (voorlopig heet ze Maartje) loopt weg van huis. Ik heb in mijn verhaal voor ogen, dat de moeder van Maartje met de moeder van haar beste vriendin Leonie belt. (persoon B dus.) Dat lijkt me namelijk een logische stap, als je je kind kwijt bent. In dat hoofdstuk kan ik dan de bezorgdheid van de omgeving kwijt. Ik wil dat graag in het verhaal hebben. Maar de manier waarop bevalt me niet zo. Misschien dat ik ze toch maar met elkaar laat sms-en of bellen... Zucht. Ik denk nog even verder. Kippiemet

Dat de omgeving bezorgd is lijkt me wel logisch, zeker Maartje's moeder :P In het verhaal dat ik nu schrijf (nou ja, nu, moet eigenlijk van 't forum af) loopt de hoofdpersoon ook weg - niet alleen, samen met een vriend. Ik laat dat merken door een of ander aanplakbiljet, "gezocht die-en-die. Hun bezorgde ouders." En de bezorgdheid blijkt ook uit hoe Maartje's moeder enzo reageren als Maartje weer terug is (of gebeurt dat niet?). Zo deed ik dat tenminste bij een ander boek. Dus het hoeft niet alleen als ze nog weg is.

Maartjes, Aart... :P

Dat is het nadeel van een forum voor auteurs. Ik controleer al mijn berichten voor ik post, ben als de dood dat ik taalfouten maak. Zijn er meer mensen met deze knagende onzekerheid?

Nee, dat niet. En een fout is hier nog niet zo erg. In een boek, daar wel :) @Wonderer: :o

:lol: Als ze nu Maartju zou heten, Aart. :p

Dan wordt het Maartjus. Want ik zou het uitspreken als een korte u. Of het moet een uu zijn... dan Maartju's. Maartjus lijkt teveel op maart-jus.

daar heb ik vaak problemen mee, is het nu we hadden vroeger warmere zomers of we hadden vroeger mooiere zomer's? Dat is Peters fiets of dat is Peter's fiets. Want soms leest dat zo raar.

Peters. En zomers :)

Aart heeft gelijk. Zomers, want de zomer is niet ergens eigenaar van. Maar ook in dat geval was het zomers geweest trouwens. Het is Peters, want de klank verandert niet. (In de onderstaande draad wordt hierover gediscussieerd.) http://www.schrijvenonline.org/forum-onderwerp/53…