#21: Verrassingsfeestje

Heftig!!!!

Gayalnidiya, Heel origineel, vooral het detail met de kat. Compliment

Allereerst kon ik een glimlach niet onderdrukken toen ik deze absurde situatie doorkreeg. Later, tijdens zijn afscheidsbrief, kwam hij pas echt binnen. Wat een schrijnende situatie. Als Joris nou eens wist wat voor vrienden hij werkelijk had...

Sterk geschreven. Ik moest eerst ook glimlachen en toen kwam de 'verrassing'. Soms gaan die dingen zo.

akelig de details kloppen mooi

Die komt binnen zeg. Hij schrikt zich vast dood als we achter hem staan. Goed neergezet, tragisch verhaal.

Bedankt voor jullie reacties. Ik heb nog veel getwijfeld of ik het briefje eerst zou doen, en dan pas de surpriseactie. Geeft het weer net een andere dynamiek. Maar ik denk dat het zo het mooiste is.

Ik heb nog veel getwijfeld of ik het briefje eerst zou doen, en dan pas de surpriseactie. Geeft het weer net een andere dynamiek. Maar ik denk dat het zo het mooiste is.

dat denk ik ook het beklijft, omdat het schokt, omdat we juist in de jolige feeststemming zitten asl we onverwacht geconfronteerd worden met de depressie

Verrassen, leuk en tragisch tegelijk. Alles in een kort verhaal verwerkt. Goed gelukt. Alleen die schuttingwoorden. Kon dat niet wat minder? Met name dat k.. woordje vind ik zo naar klinken. Misschien is het nodig om het verhaal extra kracht te geven. Ik weet het niet zo 1, 2, 3.

Ik heb hetzelfde als jules. Die schuttingwoorden trekken veel aandacht weg van het verhaal en onderbreken het. Verder vind ik het een goed drama voor zo'n kort verhaal. Een en al ontknoping. Heftig!

Jullie hebben gelijk. Ik vind het 'kutbeest' eigenlijk ook onnodig, zeker vanuit zulke eigenlijk heel lieve mensen. Dus daar heb ik 'dat beest' van gemaakt. Voor de rest denk ik dat het wel reeel is, de reactie van vrienden die zich langzaam realiseren dat hun maatje dood op de bank ligt

Mooi, Gaya, het komt goed binnen!

Damn, hier zitten de emoties goed in. Het is goed dat je de brief als laatste doet, anders was de impact weggeweest. Diepe buiging :)

Heel tragisch! Goed gedaan, die wanhoop die uit dat briefje spreekt.

Dank :)

Een zeer verrassend verhaal! Ik zit alleen met het tijdstip waarop de vrienden hem willen verrassen: De HP moet erg depri zijn als hij voor de avond al de conclusie trekt dat zijn vrienden hem vergeten zijn. Zien ze hem liggen op de bank met zijn oordoppen in? Hoe komt men aan deze kennis? De vorm is origineel! Een trieste situatie. Wat mij bij blijft is het gevoel van de vrienden. Waarschijnlijk veroorzaakt door mijn eigen ervaring. Een jeugdvriend van ons is pas twee weken na zelfdoding gevonden. Hoewel we al jaren geen contact meer hadden blijft het toch knagen. Wat als...

Marietje, bedankt voor je feedback. Ik heb het stuk nog een paar keer teruggelezen en had al het vermoeden dat het die vragen op zou kunnen roepen. Bij het schrijven ben ik uitgegaan van een 'surprise' rond 20u 's avonds. Zijn vrienden zijn al weken bezig met de planning, en hebben dus al een tijd geheimzinnig lopen doen terwijl ze het feestje organiseerden dat hij, na al die narigheid de afgelopen tijd, zo verdiende. Geen idee wat ze allemaal van plan waren, dat weten alleen zij. Maar Joris heeft zich dus al die tijd 'buitengesloten' gevoeld omdat hij niet betrokken werd bij het gesmoes, de grijnzende gezichten, de ontdekking dat zijn vrienden zónder hem een groepsapp onderhielden. Vanuit zijn depressie heeft hij de conclusie getrokken dat zijn vrienden hem ook al niet meer moeten. In een depressie zie je de dingen immers niet meer realistisch. Zelfs de kat was hem zat.. Zijn vrienden dachten vervolgens een leuk geintje uit te halen, en te doen alsof ze zijn verjaardag vergeten waren (wisten zij veel..). Joris zat dus al heel de dag te wachten op een berichtje (normaal is er toch wel íemand die al in de ochtend een gefeliciteerd-berichtje stuurt), en toen dat uitbleef, was dat voor hem de bevestiging dat hij niets meer had om voor te leven. Ze zien hem liggen op het moment dat ze zachtjes de woonkamer binnensluipen. Misschien was dit niet zo handig gepland, want had hij geen 'muziek' ingehad (of was hij niet dood geweest), dan had hij hen wellicht wel horen binnenkomen. Ik heb expres gekozen voor alleen gesproken dialoog, en verder geen omschrijvingen, omdat ik denk dat het op deze manier het meest de kern van de situatie raakt. Echter, met beschrijvingen van wat er precies gebeurde, waren mogelijk de simpele zielen wat meer in hun goedbedoelde knulligheid onthuld. Maar ik denk dat het niet echt uitmaakt voor de boodschap. Die heeft meer te maken met het vertekende beeld dat een depressief persoon van de werkelijkheid heeft (en misschien ook: hoe onzichtbaar dat kan zijn voor de omgeving). Het spijt me te horen dat je een soortgelijke ervaring hebt. Dit wens je uiteraard niemand toe.

@Gaya Ik haakte bijna af door het begin, maar gezien de lovende reacties las ik door. Waarom haakte ik bijna af? Omdat de eerste dialoogzinnen niet natuurlijk overkomen maar zijn opgenomen om de lezer te informeren ... Voor de rest origineel en leuk.