Geen afbeelding
maddbrug

Lid sinds

12 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Schrijf waar je bang voor bent.

27 juli 2014 - 9:24
Als een zomerhitte verspreidt het gevoel zich in mij, prikt mijn droge huid en opent mijn dichte poriën. Onder mijn neus, net boven mijn lip ontstaat een snor van prikkende druppeltjes, mijn nek en kop bereiken temperaturen uit de tropen. Denk aan iets anders, denk ik. Het is maar een emotie, zeg ik hardop. Toch is het koud buiten. Hemel, wat heb ik het warm. Mijn boodschappenkar duw ik voort in AH XL waar zoveel mensen, zoveel spullen, zoveel geuren, zoveel stemmen, zoveel eten, zoveel stank, zoveel muziek, zoveel geluiden, zoveel lawaai mij aanvalt. Ik voel mij verlaten in de gangpaden. Dichtbij de schappen lopen, dat is veiliger. De dozen van Knorr kletteren achter mij op de grond. Mijn rits van mijn jas moet open, snel. Ik wrijf in mijn gezicht. Niet tegen de vlakte gaan, denk ik, hou vol. Er gebeurt niets. Denk aan de zee of zoiets. Ik stik. Dat voel ik, echt ik stik. Het vriesvak, daar moet ik zijn. Ik duw de kar, er ligt een pak melk in, heb ik dat gepakt? Weet ik veel. Chipszakken vallen mij aan, chocoladerepen, iedereen kijkt naar mij, echt iedereen ik zie het toch? Ik wil door de grond heen zakken. Zal ik in het vriesvak kruipen tussen de aanbiedingen van de aardappelkroketten? En die klep dicht doen? Ik moet hier weg. Mijn kop duikt in het vriesvak. Mijn ogen zijn dicht. Mijn traan bevriest niet, zo zout is die rot angst. De uitgang, het groene poppetje rent, nu ik nog. Alles is zo fel wit, overbelicht. De kar laat ik staan. Nam myoho renge kyo. Help mij. Naar huis. Weg. Ik ben zo bang.

Geen afbeelding
Johanna B.

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 27 juli 2014 - 9:38
Overdonderd, een paniekaanval? Ik voel het verstikkende als ik het verhaal lees. Benauwend goed geschreven.

Profile picture for user Mili
Mili

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 27 juli 2014 - 21:27
Dag Madd, je bent weer helemaal terug merk ik. Je beschrijft de angst voor de massa en het massale en midden in je verhaal toen je stikte, stikte ik mee. Dit vond ik op internet: "Simpelweg betekent Nam-myoho-renge-kyo ‘je leven toewijden aan de Mystieke Wet van oorzaak en gevolg’, of je leven in het ritme van het universum brengen. Het is de hoogste Wet of ware essentie van het leven, die doordringt tot in het hele universum." Ook wel omschreven als een boeddhistische mantra. AH XL was dus de oorzaak van je paniekaanval? En het gevolg hiervan was naar huis te willen? Om in een universeel ritme te blijven? Ik vermoed dat ik het te simplistisch zie. Vertel me meer :-).

Geen afbeelding
maddbrug

Lid sinds

12 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 28 juli 2014 - 15:14
Mili Inderdaad, de Lotus mantra ook wel genoemd. Een paniekaanval kan door diverse oorzaken komen, echter een intense angst kan zich ook openbaren zonder enige oorzaak. Het chanten ( mantra herhalen) kan een middel zijn om je angst te overwinnen, doordat je dichter bij jezelf komt, door het ritme. Angst laat zich makkelijk op de achtergrond plaatsen door het reciteren van de mantra die door de herhaling ervoor kan zorgen dat je weer beter op het leven afstemt. Meestal is de angst gebaseerd op een illusie van de geest waarin je veiligheid en vertrouwen kwijt bent (dus bijvoorbeeld in een AH XL winkel; de grootte; agorafobie) Hoe dan ook, baat het niet dan schaadt het niet.

Profile picture for user bartsnel
bartsnel

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 28 juli 2014 - 17:20
Ik had geen idee wat het inhield om een paniekaanval te krijgen. Nu heb ik wel een beetje een idee. Dat alleen al vind ik knap. Verder zat ik helemaal in onze AH toen ik het las. Mooi hoor.

Geen afbeelding
Lena_vw

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 28 juli 2014 - 17:50
Oef. Heftig. Mooi beschreven, fijn met tempowisselingen. Af en toe nog wel 'netjes', terwijl ik me kan voorstellen dat zinnen niet meer 'af' zijn in een situatie als deze.

Geen afbeelding
Tja

Lid sinds

15 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
 28 juli 2014 - 19:42
Ik herken er iets van, hoewel niet zo heftig. Knap dat je de angst zo duidelijk weergeeft. Ik zie het gebeuren. Als zoveel dingen je aanvallen kun je misschien beter aanvallen dan aanvalt schrijven. Dicht bij de schappen lopen is veiliger. (?) De rits van mijn jas moet open. Snel. Ik wil hier weg. - Ik moet hier weg. (?) Ik noem maar een paar voorbeelden, hoor.

Profile picture for user jules du lac
jules du lac

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 28 juli 2014 - 23:09
Prachtig opgebouwd, vind ik. Het begin is al literair gevoelig weergegeven en langzamerhand weet je de spanning op te bouwen met krachtige, korte zinnen. Tijdens het lezen voelde ik de paniek stijgen. Het lijkt me verschrikkelijk als je dat moet meemaken. Ik denk dat dan professionele hulp nodig is. Of je het wel of niet zelf hebt ondervonden, in beide gevallen is het bijzonder knap, hoe je de gevoelens het opgeschreven.

Geen afbeelding
maddbrug

Lid sinds

12 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 29 juli 2014 - 10:41
Dank bartsnel! Onze Ah heeft wel iets vertrouwd. Lena, misschien door wat veranderingen(adviesTJA) wordt het iets minder netjes. Tja; ik ga je advies opvolgen. Dank. Jules du lac: dank je wel. Professionele hulp is zeker nodig, dat klopt. Zelf ondervonden, in alle soorten en maten, ruim een jaar lang.

Geen afbeelding
Angelieke Uittenbogaard

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 29 juli 2014 - 12:00
Mensen kunnen erg benauwend zijn. Vooral als ze met teveel zijn en je het gevoel hebt dat jij onbedoeld (iig in jouw eigen gedachte) het middelpunt bent. - Mijn kop duikt in het vriesvak. Mijn ogen zijn dicht. Mijn traan bevriest niet, zo zout is die rot angst. Mooie zin, vind ik.

Geen afbeelding
maddbrug

Lid sinds

12 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 29 juli 2014 - 18:05
Ik dacht al, jij was dat kleine miezerige mannetje van 34 jaartjes naast dat lelijke oude wijf uit die kroeg van die avond ervoor, wat je beschreef in je verhaal. Bij deze, RodyRosen, op deze site wordt opbouwende kritiek gegeven, geen persoonlijke aanvallen en stomme opmerkingen op kinderlijk niveau worden er helemaal niet gegeven. Gedraag je of anders wegwezen, is mijn advies.

Geen afbeelding
RodyRosen

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 juli 2014 - 9:48
Ik dacht al, jij was dat kleine miezerige mannetje van 34 jaartjes naast dat lelijke oude wijf uit die kroeg van die avond ervoor, wat je beschreef in je verhaal. Bij deze, RodyRosen, op deze site wordt opbouwende kritiek gegeven, geen persoonlijke aanvallen en stomme opmerkingen op kinderlijk niveau worden er helemaal niet gegeven. Gedraag je of anders wegwezen, is mijn advies.
De wijsgeer Labium zei, meen ik al, in de 3e eeuw voor onze jaartelling: 'Zonder scherts, geen ernst!'

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 juli 2014 - 11:23
Wow Maddbrug, ik voelde jouw angst tot in mijn poriën! Heel erg goed gedaan! Nu voel ik wat iemand met deze ( voor mij onbekende ) angst beleefd, dank je wel.

Profile picture for user bartsnel
bartsnel

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 juli 2014 - 11:33
De wijsgeer Labium zei, meen ik al, in de 3e eeuw voor onze jaartelling: 'Zonder scherts, geen ernst!'
Als hij zichzelf zo noemde denk ik niet dat we hem serieus moeten nemen.

Geen afbeelding
Anne Borneman

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 juli 2014 - 13:15
Ik had nooit geweten hoe een paniekaanval moest voelen, nu denk ik dat ik het beter snap. Je hebt het erg beeldend geschreven en het is alsof je het zelf meemaakt. Erg indrukwekkend. Ik hoop voor je dat je nooit meer zo'n aanval hoeft mee te maken. Het lijkt me afschuwelijk!

Geen afbeelding
PetraO

Lid sinds

18 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 juli 2014 - 15:15
Heel goed. De angst, een fobie vermoed ik, komt heel indringend over. Je maakt heel duidelijk hoe de ik-figuur zich voelt in deze situatie. De zinnen en de woorden zijn ook goed gekozen.

3 augustus 2014 - 17:40
Als schrijven blootgeven is, en dit autobiografisch is, is dit het ware schrijven. En anders, is het nog steeds mooi geschreven.

Geen afbeelding
Lucius7

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 19 augustus 2014 - 17:20
@ iedereen, ik ben blij hier een forum gevonden te hebben waar nog respectvol met elkaar word omgegaan. Ik vond het verfrissend om te lezen dat de reactie (#11) niet werd getolereerd. @maddbrug, Wat *niet-christelijk-woord* voor je dat dit verhaal autobiografisch is. Ik ken delen van je gevoelens, gelukkig heb ik zelf nog nooit eerder een paniekaanval gehad. Ookal ken ik mijn porties angsten wel (heb je net in mijn post gelezen) Ik hoop van harte voor je dat de paniekaanvallen mogen verdwijnen, want het kan erg ontwrichtend werken. Krachtig van je dat je zo open bent met je post! groet!

Profile picture for user Indrany
Indrany

Lid sinds

12 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 23 augustus 2014 - 14:07
@ Maddbrug: Mooi omschreven Maddbrug. Voel met je mee tijdens je paniekaanval. Mooi omschreven wat je allemaal ziet en wat er door je heen gaat. Ik geloof dat ik voortaan met een bewuster gevoel boodschappen zal doen.