Geen afbeelding
Johanna B.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 18 - Mexico-Nederland

 2 juli 2014 - 23:01
Een paar keer haal ik diep adem. Ik haat die lucht, de lucht van ziekte en verderf. De steriliteit hoest ik uit mijn longen en klik mijn vizier dicht. Snel zet ik mijn motor aan, het vertrouwde geronk klinkt in mijn oren. De versnelling tik ik in de eerste. De slagboom door, het parkeerterrein af 13.000 toeren, 130 kilometer per uur. Tweede versnelling, derde versnelling en zo door naar de zesde. Voor het gemak ga ik uit van een groene golf, verkeerslichten negeer ik. Tijdens het Wereldkampioenschap Voetballen komt er geen hond op de weg, geen mensen en zeker geen politie. 250, 270, 300 kilometer per uur op de teller. Ik knijp de voorrem in en tik de achterrem lichtjes aan. Terugschakelen naar de vierde, snel gooi ik mijn lichaam naar de rechterkant de bocht in. Mijn knie raakt bijna de grond, het lachende gezichtje op mijn slidepad raakt ‘m aan. Bijna alle treurige gedachten zijn van mijn schouders afgegleden, weggevlogen met de wind. 30 kilometer per uur, langzaam rijd ik de bebouwde kom in. Op de straat roepen kinderen. ‘Huntelaar, Huntelaar,’ Nederland heeft gewonnen, concludeer ik. Hopelijk wint mijn vader ook. Mijn motor zet ik in de garage, de uitlaat tingt nog een paar keer na. Als ik thuis binnenloop komt mijn vrouw naar me toe. Ze omhelst me, 'hoe is het met je vader, is de operatie goed verlopen?'

Geen afbeelding
Johanna B.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 7 juli 2014 - 14:32
@Mimmi, Correct dat moet ook. En dan liever op een plezierige manier. @Indrany, Mooi tot de volgende opdracht! @Leonardo, Niks te danken. Nu zet ik mijn interne moraalridder weer uit :). En dan nu weer on topic....

Profile picture for user Schrijfcoach Odile Schmidt
Schrijfcoach Odile Schmidt

Lid sinds

18 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 7 juli 2014 - 17:40
Het is de bedoeling van de wekelijkse opdracht niet om elkaar op fouten te wijzen, maar om elkaar te inspireren tot het schrijven van korte verhalen. Ik laat het toe dat mensen soms iemand op fouten wijst, maar ik moedig het zeker niet aan. Daarvoor is proeflezen. Dat is ook niet voor niets afgeschermd. Ik ben het met Johanna eens dat het uitmaakt hoe kritiek gegeven wordt. Als dat gepaard gaat met een compliment voor een bepaalde zin is het meer acceptabel dan als er alleen maar kritiek gegeven wordt. Realiseer je dat een woord op internet harder aankomt dan het bedoeld is. Dat is lastig, daarom is het beter om extra vriendelijk te formuleren. Ik wil niet dat iemand zich weggejaagd voelt door harde kritiek. Iedereen is welkom.

Geen afbeelding
Tja

Lid sinds

15 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
 7 juli 2014 - 23:38
Meestal reageer ik niet als er al zoveel reacties zijn geweest. Dat was ik nu wel van plan. Het probleem is dat ik het fragment op de tweede blz. niet zie zoals dat bij proeflezen wel het geval is. Een paar opmerkingen: na en wordt het woord ik vaak herhaald. ... is er geen hond op straat te zien, ook geen mensen ... weggevlogen met de wind.( Is er een raam open?) Zo gauw ik thuis ben, komt mijn vrouw ... 'hoe - 'Hoe Eerlijk gezegd vergeet ik meestal ook om pluspunten te noemen. Ik reageer meestal nuchter. Misschien moet ik daar ook aan werken.

Geen afbeelding
Johanna B.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 7 juli 2014 - 23:57
Tsja, Tja. Wat moet ik zeggen. Uit nuchtere overweging plaats jij een opmerking. Ik ook. Gedachten vliegen niet uit een raam op een motor. Misschien uit een vizier? Maar met dergelijke snelheden blijft het vizier dicht. Verder bedankt voor jouw feedback. Ik ga het zeker bekijken.

Geen afbeelding
Tja

Lid sinds

15 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
 8 juli 2014 - 0:35
Ik ben ook niet van de harde aanpak, Odile. Daar heeft niemand iets aan. Is het ook mogelijk dat het fragment op de tweede blz. komt te staan? Dat leest een stuk prettiger, anders moet je alles met een pen op papier zetten. Nou ben ik wel een een pen-en-papiermens, maar om dat elke keer te doen? Bij mij vliegen gedachten alle kanten op, Johanna. Soms tot in het absurde.