Profile picture for user jules du lac
jules du lac

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 12 Gebruik van gebaren. Troost

 25 mei 2014 - 23:34
De avondschemer was langzaam over ze neergedaald. Al lange tijd zitten de twee gekromde mensjes stilletjes op de bank in hun achtertuin, zonder een woord met elkaar te wisselen. Hij heeft zijn arm troostend over de schouders van zijn snikkende vrouw gelegd. Als de man voetstappen op het zijpad hoort naderen, staat hij moeizaam op, loopt op het geluid af en ziet twee bezoekers op hem afkomen. Hij spreidt zijn armen naar voren ten teken dat ze niet verder hoeven te komen. ‘U wilt het overlijden komen melden? Ik weet het al. De politie heeft ons al geïnformeerd.’ ‘Onze deelneming, meneer.’ Hij maakt een afwerend gebaar en zegt fel: ‘Is niet nodig. Ik heb geen verdriet. Hij was een slecht mens. Sinds hij geprobeerd heeft zijn jongere broer en zelfs mijn vrouw te vermoorden, heb ik hem als mijn zoon afgezworen. Zijn moeder is wel altijd van hem blijven houden, ondanks zijn vele criminele daden. Daarom is zij wel zeer bedroefd. Maar bedankt voor uw bezoek.' Hij wenst ze een goede avond, draait zich om en loopt terug naar de eenzame vrouw om zijn arm weer liefdevol over haar heen te leggen en te trachten het intense verdriet met haar te delen.

Geen afbeelding
schrijvengeluk

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 mei 2014 - 11:37
Jules du lac, eigenlijk staat het al in je titel, troost. Zijn armen bieden troost aan de eenzame vrouw. Ik begrijp alleen niet waarom hij tegen de twee bezoekers zegt geen verdriet te hebben, maar wel intens verdriet heeft die hij met haar wil delen. Sprak hij tegen de twee bezoekers niet de waarheid? Of voelt hij het verdriet van de eenzame vrouw en wil dit met haar delen, zonder zelf verdriet te hebben. Dit is mij niet duidelijk.

Geen afbeelding
mevrouw Van Balen

Lid sinds

13 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 mei 2014 - 12:03
De oudere man is in zijn gebaren troostend; hij begrijpt haar verdriet als moeder, zelfs al gaat het om een gevaarlijke en criminele zoon. Hij is afwerend tegen de agenten die hem de slechte tijding komen melden. Laat maar, laat hij weten, je hoeft met mij geen medelijden te hebben, ik beschouw mezelf toch niet meer als zijn vader. Meent hij werkelijk dat hij afstand heeft genomen van zijn zoon, of probeert hij zijn verdriet op afstand te houden?

Geen afbeelding
Schrijfcoach Henny Fortuin

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 mei 2014 - 15:30
Jules, je schrijf bij je gebaren de betekenis, dat kan handig zijn, op die manier weet je zeker dat je gebaren goed overkomen. Het wordt spannender als je zelf de uitleg er niet bij geeft

Geen afbeelding
Johanna B.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 27 mei 2014 - 21:26
De man heeft een houding aangenomen tegenover de twee bezoekers. Anders had hij ook geen fel gebaar gemaakt. Althans naar mijn idee heeft 'fel' altijd te maken met emoties. Overigens vind ik het een mooi beeld, 2 mensen die samen hun verdriet kunnen delen. Nog vaker blijkt dat mensen elkaar juist niet kunnen troosten en/of steunen als dit nodig is. Ik vond het een mooi stuk om te lezen!

Geen afbeelding
oui.depuis

Lid sinds

10 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 28 mei 2014 - 7:56
Hij houdt van zijn vrouw, daarom voelt hij haar verdriet. Of eigenlijk is hij misschien verdrietig omdat zij verdrietig is en hij er niks aan kan doen. Alleen misschien iets meer 'show don't tell', zoals Henny Fortuin al zei. Mooi, hoor. Ik voel met hem mee.