Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Opdracht #8 Als ik kon toveren...

Als ik kon toveren, dan werd Moos in juni geboren en zat hij nu nog in haar buik was hij niet te vroeg geboren al na 22 weken stond zijn moeder met lege handen grote ogen vol tranen de muur is geel in de babykamer het bedje staat ingepakt in grof grauw karton de foto's van de echo's zijn nu al verleden de kleertjes in de verpakking onder in de kast Als ik kon toveren groeide Moos weer in haar buik een klein mannetje met groene of bruine oogjes rode haartjes misschien met krulletjes Als ik kon toveren dan werd jij mama lieve dochter voor de eerste keer. Ja, als ik kon toveren...

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een heel apart toververhaal van een verdrietige moeder wier dochter een miskraam heeft gehad. Met weinig woorden heb je een treurig verhaal geschetst, waar zielsgraag getoverd zou willen worden. Het slot vind ik niet mooi. Daar wordt teveel ‘getoverd’, en wat je zou willen toveren heb je eerder al in verschillende bewoordingen kenbaar gemaakt. Je verhaal wint m.i. aan kracht als je de laatste vijf zinnen zou vervangen door: Ja, als ik kon toveren mijn lieve meid...

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dos, inderdaad is die toverstaf op hol geslagen, ( zo graag wilde ik het toveren dus) ik vind het een goed voorstel om het te veranderen. Dank!

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Subtiel geschreven met woorden die mij treffen. Ook de vormgeving is zeer passend, door de alinea's moest ik het rustig lezen. Dit versterkt de inhoud. Ik hoop dat het fictie is.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank je Marietje, de vormgeving komt van de leporello, een boekvorm. Het verhaal is jammergenoeg waarheid; mijn dochter verloor haar eerste kind na een kleine zes maanden zwangerschap. Door deze opdracht kon ik even toveren en dat deed ik graag.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
ik hoopte zo dat het niet waargebeurd was, maar eigenlijk kan je al lezen dat dat het wel is ... mijn woorden schieten te kort; mijn ogen zijn vochtig