Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Schrijfopdracht #8 - Abracadabra

Vloekend breek ik mijn val door mijn handen tegen de muur te zetten en schop vervolgens een tas aan de kant. Overal liggen stapels kleren en half uitgepakte dozen. Ik weet niet waar ik met al die zooi naar toe moet. Dan maar zoveel mogelijk met doos en al onder het ouderwetse ledikant schuiven. Twee weken geleden had ik nog alles wat een vrouw van zesentwintig zich kan wensen. Een knappe man, mooi huis, leuke baan en twee streepjes op de predictor. Nu heb ik geen man meer, een te kleine kamer bij een nurkse hospita en een bevestiging van de huisarts dat ik inderdaad zwanger ben. ‘In blijde verwachting’ luidt het gezegde. Maar zo blij was Jean niet. Voor zo’n zachtaardige man kwamen er bizar vreemde uitspraken over zijn lippen. Natuurlijk hebben we het wel eens over onze toekomst gehad. Maar vreemd genoeg is het onderwerp ‘kinderen’ nooit echt ter sprake gekomen. Ik had wel verwacht dat hij geschokt zou zijn, dat was ik immers ook. Maar dat hij me eerst een bak verwijten zou maken om me vervolgens de deur uit te zetten, dat had ik niet verwacht. Niet verdiend ook trouwens. En nu zit ik hier, alleen. En ik heb geen idee wat ik moet doen. Zelfs als ik kon toveren, zou ik het niet weten. Want al zou ik misschien Jean op magische wijze van gedachten kunnen doen veranderen, dat verandert nog niets aan zijn karakter. Het type man dat zomaar zijn zwangere vrouw de deur uit schopt. De baby wegtoveren is natuurlijk een belachelijk idee. Ondanks de vervelende situatie ben ik eigenlijk heel blij met mijn zwellende buik. Deze kamer omtoveren in een paleis misschien, met alles er op en er aan? Mezelf wegtoveren? De absurditeit van die gedachte tovert een glimlach op mijn gezicht. ‘Abracadabra. Aan de slag met die luie reet!’ Met frisse moed begin ik aan de mooie taak om deze sombere kamer om te toveren in een fijn thuis voor mij en mijn kleintje. En het zal me lukken ook!

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Dat is nog eens helder. Helder verhaal, helder geschreven. Geen fratsen, geen getover. En geen luie reet -zo lees ik het graag. :)

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Zwaar naadje Sanne voor deze vrouw, Jean is duidelijk een loser maar het kind is ook van hem. Vind je insteek 'als ik kon toveren' knap apart en waardeer de humor en de nuchterheid.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een kranig stuk. Niet lang treuren om zo’n slampamper. Niet bij de pakken neer blijven zitten, ook niet onder je bed schuiven. Aanpakken, laten zien dat alles wat je nodig hebt in jezelf zit. Je bent een wassende bron van nieuw leven. Dat geeft nieuwe energie. Geen abracadabra, hocus pocus of sim salabim nodig. Je bent je eigen toverstuk. Met plezier gelezen, want ook goed geschreven

Lid sinds

17 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Goed stuk en fijne directe taal, die de woede goed laat uitkomen. Ze is beter af zonder die zak, denk ik }) :lol:

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een goed geschreven verhaal. Sterke beginzinnen die mij als lezer middenin de emotie bracht, beleefd door de HP. Door de juiste opbouw in de uitleg voel ik volledig met de HP mee. Sure, she can! :nod:

Lid sinds

9 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Goed verhaal, helder geschreven. Verrassend gebruik van tovereffecten ...

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi geschreven. Knap dat je haar frustratie zo weet neer te zetten dat ze zelfs in deze situatie als een sterke vrouw naar voren komt. Mooi dat je de toverkunsten gebruikt op een nuchtere manier, dit maakt het verhaal naar mijn mening nog sterker!

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@ Sanne, mooi! Leest als een trein en komt ook heel geloofwaardig over. Originele insteek; het relaas van een dappere vrouw! :thumbsup:

Lid sinds

11 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Je hebt het thema heel origineel verwerkt!! Leuk! Geeft een mooie wending aan je verhaal. Wat een power vrouw!