#8 - Als ik kon toveren

Als ik kon toveren. Nou, dat kan ik dus. En er is helemaal niks aan. Er is altijd wel iemand die iets van me wil. Dagelijks ontvang ik ongeveer duizend brieven van mensen die graag iets getoverd zouden zien. Mijn voortuin is veranderd in een soort van bedevaartsoord. Alsof ik verdorie een huilende Maria ben. Vanmorgen schoof ik een klein hoekje van het gordijn opzij, verder durf ik het niet meer te openen namelijk. Mooi weertje concludeerde ik. Meteen daarna viel mijn oog op de altijd aanwezig rij mensen. Sommige lagen in slaapzakken op de stoep. Die waren vast gisteravond al aangekomen. Jammer voor mij, weer een dag niet naar buiten. Alle deuren op slot. Gelukkig bezorgt de Albert Heijn boodschappen tegenwoordig. Mijn buren haten mij door de eeuwige verkeersopstopping die er in onze wijk is veroorzaakt door alle ‘dagjesmensen’ die in mijn voortuin rondhangen. De buren zijn zelfs een handtekeningpetitie begonnen om mij en m’n toverkunsten te laten verdwijnen uit de buurt. Het ironische is dat ik de enige persoon ben in de wijde omtrek die daadwerkelijk iemand kan laten verdwijnen. Na een absurd ongeluk vijf jaar geleden waarbij ik een gat in mijn hoofd sloeg met een toverstokje uit de toverdoos van mijn buurmeisje, kwam ik erachter dat ik ineens kon toveren. Het gaat belachelijk makkelijk. Ik visualiseer wat ik denk te willen hebben en vervolgens is het er. Echt lachen was dat in het begin. Ik was ineens het feestnummer op iedere verjaardag. Als iedereen dan teveel bier gedronken had, toverde ik een opblaasschaap of iets dergelijks. Echt waar, de mensen vielen dan van hun stoel van het lachen. Nu heb ik er spijt van. Beter had ik tegen niemand kunnen vertellen dat ik kan toveren. Dan had ik nu nog een normaal leven gehad. En meer tijd om te bedenken hoe ik op een juiste en onbaatzuchtige manier met mijn gave kon omgaan. Essentiele dingen zoals wereldvrede of voedsel en schoon drinkwater zijn namelijk niet te toveren. Ik heb het heus geprobeerd. Stilletjes ga ik op een stoel zitten. Weer een dag nergens aan proberen te denken....