Lid sinds

17 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Schrijfopdracht #8 - Een heks van niks

Als ik kon toveren…dacht Eustasia. Ach, corrigeerde ze zichzelf, natuurlijk kan ik toveren. Het zit in mijn bloed. Ze keek naar haar bezem die al jaren ongebruikt in de hoek stond. Sinds die keer dat ze kort na het opstijgen naar beneden was gestort, waarbij ze haar pols flink had bezeerd, durfde ze niet meer te vliegen. Als ze toverdrank naar binnen goot bij iemand die in een kikker moest veranderen, sprong er hooguit een gekrompen mannetje dat groen uitsloeg tevoorschijn. Ze kon niet in de schaduw staan van haar moeder, die alle spreuken uit haar hoofd kende en haar vijand in een handomdraai voor eeuwig lieten verdwijnen. Ze keek in de ketel die boven het haardvuur hing. Ze roerde even door de paarse vloeistof. Deze keer mocht het echt niet misgaan. Even later besloot ze dat de drank goed was. Ze goot wat van het spul in een metalen koffiebeker en begaf zich op weg naar het gemeentehuis. De burgemeester deed regelmatig een flinke greep in de gemeentekas en daar moest een einde aan komen. Het was een forse wandeling. Toen ze eindelijk aankwam, veranderde ze zichzelf in de bloedmooie secretaresse van de burgemeester. Tenminste, dat was de bedoeling. In het glas van de deur zag ze weliswaar een jonge vrouw, maar zeker niet de vrouw die ze voor ogen had. Deze was een stuk lelijker met die knobbel op haar neus. Zonder problemen liep ze langs de portier die naar een voetbalwedstrijd zat te kijken. De deur van het kantoor van de burgemeester stond open. Hij zat met zijn benen op zijn bureau te suffen. Eustasia kuchte en hij schrok op. “Uw koffie, meneer,” sprak Eustasia. Even keek hij haar verward aan. “Ah, u bent de vervangster van mevrouw De Wit!” riep hij uit. Hij nam de beker aan en dronk gulzig. Langzaam verstijfde hij. Zijn huid werd wasachtig bleek. Eustasia zuchtte. Het beeld had brons moeten zijn. Zo kon het niet buiten op het gazon staan. Ze draaide zich om en ging met een zwaar gemoed op weg naar haar huis.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bij toveren hoort een heks en ze heet Eustasia! Een leuk, alledaags verhaal uit het leven van een heks met een wijze les: blijven oefenen zelfs met toverkunst! :)

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
'en haar vijand in een handomdraai voor eeuwig lieten verdwijnen.' PetraO: Ik wil niet zeuren maar ik weet uit ervaring dat je op een gegeven ogenblik tekstblind wordt. Hier hoort het enkelvoud. Je hebt een kolderieke fantasie!

Lid sinds

17 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank jullie voor de reacties. Dit stukje was leuk om te schrijven. @Mili: vanwege het maximum van 350 woorden moest er een persoon verdwijnen en nu is er een meervoud blijven staan. Inderdaad, die dingen zie je soms niet meer.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Leuk, spannend verhaaltje. Alleen, het einde vind ik een dubbele deceptie. Eerst ziet de heks haar opzet mislukken en dan keert ze ook nog eens hevig teleurgesteld naar huis. Dat ervaar ik ook een teleurstelling voor het verhaal. Ik zou de toverdrank zoals beschreven zijn werk laten doen. Dan constateren dat het heel anders heeft uitgepakt dan gepland, maar daar toch je voordeel mee doen. Je laat de burgemeester bijvoorbeeld verstijven en wasachtig bleek worden, maar zijn huid ook laten craqueleren en scheuren en hem uiteindelijk in duizend stukken in elkaar laten zakken. Niet bedoeld, maar de heks kan daar ook vrede mee hebben. In plaatst van de sokkel op het gazon wordt het de schroothoop. Het is maar een idee. Toch met plezier gelezen.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Met veel plezier gelezen. Moest terug denken aan de 'de grote boze heks' boekjes die ik vroeger veel las en waar ook alles mislukte. Ik ben het eens met Dos. Vind het verhaal nu wat te treurig aflopen. Hoewel ik er wel om kon grinniken.

Lid sinds

17 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bedankt Dos en Anne, ook voor jullie opmerking overchet slot. Daar zal ik over een tijdje nog eens naar kijken.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Mij deed het terugdenken aan de verhaaltjes van Madam Mikmak in de Donald Duck vroeger. Ik vond het einde juist wel grappig. Al die moeite voor een toverdrankje en dan past de kleur van je verstijfde burgemeester niet bij je gazon!

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@ Petra, altijd fijn, een heks bij wie het fout gaat :D De laatste zin zou wat mij betreft wel wat humoristischer mogen zijn. Verder met veel fantasie geschreven, leuk! :thumbsup: