Lid sinds

17 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#7 - Bloedmaan

Thérèse was om drie uur ’s nachts opgestaan en in de tuin gaan zitten. De stemmen van de dag waren, zoals zo vaak gebeurde, door haar kop blijven galmen. Ze had wel wat geslapen maar onrustig. Steeds was ze wakker geworden en dan waren ze er weer: de harde stemmen, het gefluister, het geschreeuw, de opgefokte stem uit de radio. Overal waren die nietszeggende trillingen van lucht, die bij haar binnendrongen en bleven hangen. Aan de hemel bloedde de maan de herrie van de dag uit. De donkere plekken in het rood waren wonden door het gebeuk van stemmen op het hemellichaam. In de verte hoorde ze de snelweg als een ruis van de zee. Ze zakte dieper in de tuinstoel: ze was op het verlaten strand van een eiland en nooit zou ze er weggaan. Zo was het goed, zo moest het altijd zijn. De keukendeur van de buren vloog open en klapte tegen een afvalbak. Thérèse schoot overeind. “Kijk, ma, hij is helemaal rood! Mooi, hè?” gilde het buurmeisje. “Mama, mama, kom eens kijken!” “Ik kom zo! Als de thee klaar is!” riep de buurvrouw. “Ik wil een telescoop, mag ik een telescoop?” “Niet zeuren! Je mag al opstaan om te kijken naar de maan, dan moet je niet doorgaan.” “Mag ik oma bellen? Die moet ook kijken.” “Oma slaapt. Die mag je niet wakker maken.” In de keuken viel een glas kapot. “Godver!” riep de buurvrouw. Thérèse stond op en ging naar binnen. In bed stopte ze haar hoofd diep weg onder haar kussen.

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Het is meer een sfeertekening dan een verhaal. Zo schrijf ik ook vaak, met een dun plot. Ik vind de beelden mooi, maar neigend naar vaag. Bij 'op haar oppervlakte' kan ik me namelijk vergissen en denken aan de oppervlakte van Thérèse. Het was mij niet meteen duidelijk dat het middendeel ging over de buren. Die wissel van blikveld verwarde mij wat. Misschien ben ik zelf niet helemaal wakker...

Lid sinds

17 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bedankt Odile. Klopt dat het neigt naar een sfeertekening. Toch zit er wel een klein plotje in: de hoofdpersoon wil iets maar ze krijgt het niet. Misschien heb ik dat niet duidelijk gemaakt in de tekst. Met dat oppervlakte had ik dezelfde ervaring. Ik heb het aanvankelijk zo gelaten, omdat ik dat wel mooi vond, dat het op zowel de maan als op Thérèse kon slaan. Maar het oog van de lezer blijft haken en dat moet natuurlijk niet. Ik heb de tekst iets gewijzigd. Ik weet nog niet of ik zelf tevreden ben over de wijziging.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Oeps! Een nachtelijk rustmoment schreeuwerig verstoord! Ik heb het idee dat jij in de eerste alinea steeds hetzelfde zegt: HP is een herrie gevoelig persoon. De tweede alinea vind ik mooi geschreven. De overeenkomst van de HP met de maan komt niet duidelijk naar voren. [Aan de hemel bloedde de maan de herrie van de dag uit.] Een prachtzin! :thumbsup:

Lid sinds

17 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank voor je opmerkingen, Marietje. Over een week ga in dit stukje eens als lezer lezen. Misschien verander ik het dan, misschien niet.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
PetraO, heb je ook recent de documentaire gezien van de vrouw die om euthanasie verzocht (en verkreeg) omdat alle geluiden haar een onmenselijke pijn veroorzaakten, zelfs het ruisen van het blad aan de boom? Te veel geluid horen kan dus dodelijk zijn. Ik kan het mij goed voorstellen, jij ook? 'Aan de hemel bloedde de maan ...' is inderdaad een prachtzin zoals ook Marietje zei. Ik vraag mij vaak af waar alle gesproken woorden van de dag van alle mensen blijven, zouden die rond de maan blijven tollen?

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi verhaal. Ik kan meeleven met Thérèsa. Denk je om drie uur 's nachts eindelijk rust te hebben, gaat iedereen plotseling herrie maken. Je hebt de sfeer van het verhaal goed weten neer te zetten.

Lid sinds

17 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank voor jullie reacties, Mimi en Anne. @Mili: ja, ik kan me de vernietigende werking van geluid goed voorstellen. :)

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Beeldend geschreven en duidelijk. Eens met Leonardo P, er is weinig rust te vinden meer. Ik zit graag op het balkon in de nacht, als ik niet kan slapen, zelfs dan is het moeilijk om de stilte te horen.

Lid sinds

17 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bedankt Leonardo en Maddburg. Tja, stilte...In Nederland bestaat die niet meer. Ik blijf weleens een hele nacht op, omdat er dan soms wel zoiets is dat in de buurt komt van stilte.