Profile picture for user schrijvenmaar
schrijvenmaar

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#7 Bloedmaan

 16 april 2014 - 21:20
Wekelijkse opdracht #7 Bloedmaan Schreeuwend keerden de mannen terug. Opgetogen. Hun handen vol bloed, maar hun harten vol overwinning. Ze eisten direct alle aandacht op. Ze moesten gewassen worden en verbonden, maar vooral gehoord. Ze moesten en zouden gehoord worden, de grote mannen en hun grote daden. Ze schreeuwden luid naar elkaar en naar ons achterblijvers. Ik moest water halen, steeds nieuw water. Elke keer als ik bleef staan om te zien hoe het in de emmer rood kleurde, beginnend met enkele druppels, die langzaamaan met lange kronkelige spinnenpoten naar elkaar toekropen en om elkaar heen cirkelden tot niet meer te zeggen was welke kronkel bij welke druppel gehoord had, stuurde mijn moeder me opnieuw weg om meer te halen. Toen er een rij emmers met schoon water stond, de mannen gewassen en op het drinken van echte drank overgegaan waren, wist ze niet meer wat ze moest doen. Ik was te groot om mijn oren nog af te dekken met haar handen, maar er was geen excuus meer om me weg te sturen. Er was geen ontkomen aan dat ik de verhalen zou horen. De nacht viel, maar bracht geen rust. Uiteindelijk verstomden de verhalen van de strijders, maar in mijn hoofd spookten ze voort. Hoe kon ik slapen nu ik gehoord had wat er vandaag gebeurd was? Ik staarde in het donker en verbaasde me niet: vannacht kleurde zelfs de maan bloedrood.

16 april 2014 - 21:33
Mooi. Ik zie een meisje tussen de Germanen die net de Romeinen in het Teutonenwoud een pak rammel hebben gegeven. Vooral de tweede alinea vind ik geslaagd. Dat lees ik graag: lange zinnen die lopen en leesbaar zijn. (Al had er achter water volgens mij een punt gemogen. Dat dan weer wel.)

Profile picture for user Schrijfcoach Odile Schmidt
Schrijfcoach Odile Schmidt

Lid sinds

18 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 16 april 2014 - 23:00
Mooi geschreven, zowel wat verhaal als wat zinnen betreft. Dit ligt je. Woodpecker heeft gelijk dat er goedlopende lange zinnen in staan. Subtiel heb je het grove van het gebeuren beschreven.

Profile picture for user Mili
Mili

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 16 april 2014 - 23:10
Citaat Toen er een rij emmers met schoon water stond, de mannen gewassen en op het drinken van echte drank overgegaan waren, wist ze niet meer wat ze moest doen. Ik was te groot om mijn oren nog af te dekken met haar handen, maar er was geen excuus meer om me weg te sturen. Er was geen ontkomen aan dat ik de verhalen zou horen. Schrijvenmaar, je hebt een gezonde, relativerende of moet ik eerder zeggen humoristische benadering van het kunnen en zijn des mans :-). In bovenstaande passage ga je van ze [niet meer] naar ik [was] naar [haar] handen. Loopt niet lekker. Je idee versus de bloedmaan vind ik heel oorspronkelijk.

Geen afbeelding
Bibi Koen

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 17 april 2014 - 8:26
Ook ik zie een jong meisje voor me. De manier waarop je haar ervaringen en gevoelens omschrijft zonder dat het zeurderig of dramatisch word, vind ik erg mooi.

Profile picture for user schrijvenmaar
schrijvenmaar

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 17 april 2014 - 15:00
Nou, ik zie de verwijzing naar het bloedblad dan liever uitgedrukt in het oud-Germaans.
zal ik gewoon eens stiekem een mezelf verrijkende poging wagen, waar niemand het ziet: Ze hebben die kutromeinen allemaal de kutkoppen afgehakt. Dat was wel een kloteklus, maar het ruimt lekker op. Wahaha. Nee. Ik blijf ook lekker in mijn eigen tuintje!

Profile picture for user schrijvenmaar
schrijvenmaar

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 17 april 2014 - 15:08
Mooi geschreven, zowel wat verhaal als wat zinnen betreft. Dit ligt je. Woodpecker heeft gelijk dat er goedlopende lange zinnen in staan. Subtiel heb je het grove van het gebeuren beschreven.
Dank je. Hoewel ik erg toegeef aan mijn neiging te schrijven wat ik wil, zonder te denken aan wat lezers daarover zouden kunnen denken, heb ik in mijn prille schrijversjaren -bij het opstel de basisschool- zo vaak gehoord dat ik niet van die lange zinnen moest maken, dat dat toch altijd een beetje eng voelt om terug te lezen, ongeacht hoe goed het voelt bij het schrijven. Misschien dat die huiver nu eindelijk kan gaan afslijten.

Profile picture for user schrijvenmaar
schrijvenmaar

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 17 april 2014 - 15:10
Citaat Schrijvenmaar, je hebt een gezonde, relativerende of moet ik eerder zeggen humoristische benadering van het kunnen en zijn des mans :-). .
al heb ik nooit begrepen hoe al die mensen zonder toch steeds maar weer de dag doorkomen ;-) Bedankt ook voor de rest van je reactie. En ook Bibi natuurlijk bedankt.

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 april 2014 - 21:10
Die mooie vertellende zinnen horen bij zo'n geschiedenis verhaal. Goed geschreven! Ik begrijp haar slapeloze nachten.

Geen afbeelding
Anne Borneman

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 19 april 2014 - 22:04
Prachtig! Ik houd van mooi lopende, lange zinnen waarin je je helemaal kunt verliezen. De zin over het bloed was geweldig. Ik zag het helemaal voor me. Ik zelf zie zoiets voor me als de documentaire Hoe duur was de suiker. Geen idee of je die gezien hebt, er kwam in ieder geval ook bloed, geweld en kleine kinderen in voor. Goed gedaan.

Profile picture for user schrijvenmaar
schrijvenmaar

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 20 april 2014 - 15:00
Ook Petra, Marietje en Anne bedankt voor de reacties! (En Anne, ik heb Hoe duur was de suiker even gegoogled -woon ook al sinds 2010 niet meer in NL, dus ik heb wel een excuus om er nooit van gehoort te hebben, volgens mij- ziet er interessant uit. En fijn dat je daaraan dacht, want ik had zelf wel dezelfde associaties als Woodpecker, maar geprobeerd die er niet al te nadrukkelijk in te schrijven, zodat iedereen er toch een beetje zijn eigen beeld bij kan vormen, dus het voor mij prettig te zien dat ik daarin geslaagd ben.)