Wekelijkse schrijfopdracht #5 - Is het mijn schuld?

Het vliegtuig is verdwenen? Verdwenen? Een vliegtuig? Hoe kan een vliegtuig in godsnaam verdwijnen? Een vliegtuig dat ik gebouwd heb. Ik was erbij toen het opsteeg. Het was tenslotte het eerste vliegtuig waar ik aan gewerkt heb. Mijn vader en broer bestuurden het en nu is het verdwenen. Hoe ga ik dit mijn moeder vertellen? Ik moet en zal uitvinden wat er gebeurd is. Is het mijn schuld? Zijn de onderdelen die ik gebouwd heb niet goed geweest? Ik weet niet meer hoe lang ik al in deze kamer zit met de tekeningen voor mij. Tranen heb ik niet meer. Ik kan maar niet bedenken wat er fout is gegaan. Waarom zit ik hier eigenlijk. Moet ik niet gaan zoeken? Ik voel me verlamd en kan alleen maar naar de tekeningen staren. Waar het fout is gegaan weet ik nog steeds niet. Praktisch alles wat ik heb zit in dit vliegtuig. Eindelijk kreeg ik erkenning van mijn vader en broer. Ze zagen me voor het eerst voor vol aan, ik hoorde erbij, mocht meedoen, maar nu is alles fout gegaan. Dan wordt er op de deur geklopt. “Steve, ik weet dat je hier zit. Doe open! Ik moet je spreken over dat vliegtuig”. Het is mam. Ik doe de deur open, maar kan haar niet aankijken. Hoe ga ik haar dit vertellen? Zij was de enige die in mij geloofde toen ik vertelde dat ik een vliegtuig wilde bouwen. Zij heeft me aangespoord en nu…Dan zie ik mijn broer staan, met het vliegtuig in de hand. Hier is tie! Hij was precies in de kist onder de bank geland. Knap, hè!