Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#4 Sollicitatiegesprek - Stiekeme viezerik

Al ruim tien minuten zit ik tegenover een iel mannetje. Hij heeft kroes haar en draagt een rond brilletje met spiegelglazen. Hij staart naar mijn borsten. Ik begin te twijfelen of ik überhaupt wel voor die vent wil werken. Ik vind hem het type dat in je bil knijpt en geregeld tegen je aan botst waarbij zijn hand te langzaam over je borst glijdt. ‘Hoe zijn je communicatieve vaardigheden?’ vraagt hij. ‘Heel goed,’ zeg ik en geleid door het loon voor deze functie geef ik hem twee voorbeelden. Direct daarna brei ik er een stukje over samenwerken achteraan. ‘Kijk,’ zegt het mannetje, ‘Dat hebben we nu nodig.’ Hij wrijft met zijn handen over elkaar heen en kijkt heel kort richting mijn gezicht. Alsof hij mij wil belonen voor mijn goede antwoord en daarom even respectvol niet naar mijn borsten staart. ‘Hoe groot is het team precies?’ vraag ik. ‘Op dit moment werken er acht mensen en we hebben twee plekken open. Woon je in de buurt?’ ‘Ik woon op een kwartier rijden.’ ‘Dat is fijn.’ ‘Ja,’ zeg ik, Ik zou het heel fijn vinden als u niet naar mijn borsten kijkt, wil ik er aan toevoegen. Natuurlijk zeg ik dat niet, maar het begint me steeds meer moeite te kosten. ‘Je bent eigenlijk wel iets te oud.’ Dan pas besef ik dat hij natuurlijk denkt dat ik niet zie dat hij naar mij kijkt. Dat hij denkt dat zijn spiegelglazen dat voorkomen. Het is een stiekeme viezerik. ‘Maar ik kan een uitzondering maken,’ zegt hij terwijl een grote grijns op zijn gezicht verschijnt. Jezus. Die vent kleedt me letterlijk uit met zijn ogen. Ik besluit om weg te gaan. ‘Als jullie project goed verloopt krijgen jullie een bonus ter waarde van 20% van de winst.’ Ik besluit om te blijven. ‘We hebben geregeld borrels. Teambuilding, die zijn verplicht.’ Zijn grijns groeit. Ik besluit om weg te gaan. ‘Ik denk dat jij het hier ver kan schoppen.’ Ik besluit om te blijven. Ik heb die baan nodig. Ik moet die baan hebben. Ik wil mijn huis niet uit. Ik besluit om te blijven.

Lid sinds

16 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Heel leuk met die tegenstrijdigheden: wel, niet, wel, niet.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Inderdaad leuk gedaan met de tegenstrijdigheden. Je hoopt van harte dat de hoofdpersoon niet blijft, maar besluit om weg te gaan. Ik ben wel benieuwd wanneer ze uiteindelijk zal gaan opstappen. Als ze dat al zal doen.

Lid sinds

13 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Ik ben nieuwsgierig hoe deze vrouw erbij zit in dit gesprek, tegenover deze openlijke viezerik. Ondanks zijn spiegelglazen heeft ze in de eerste zinnen al door dat hij naar haar borsten staart. De conclusie stiekeme viezerik later in de tekst komt voor mij als mosterd na de maaltijd. Misschien een idee die meteen bij de eerste constatering te geven? Een weergave van haar ongemak (wegkijken/wiebelen etc) zou mij meer in de beleving van de dame trekken. Tenzij zij hem pareert door brutaal terug te kijken of iets dergelijks. Hoe ziet zij eigenlijk dat hij naar haar borsten kijkt? Dan kan zij door die spiegelglazen heen kijken? Dat zou niet mogelijk moeten zijn toch? Eigenlijk vraag ik mij af of je deze bril nodig hebt. Het lijkt mij spannender die man die dame, zonder obstakel ertussen, ongegeneerd naar haar te laten kijken. Dan kan er gespeeld worden met de spanning van wat zij openlijk ziet aan zijn gedrag en hoe zij daarop reageert. Nu lijkt zij alle vragen vlot te beantwoorden, wat voor mij weinig spanning/conflict weergeeft. Ik lees wel dat zij een dilemma heeft in blijven/weggaan. Het conflict hierin mag meer aangedikt worden, voor mij juist door een spanningsveld te creëren in het openlijk doorzien van de mogelijke bedoelingen van deze man. Persoonlijk zou ik gedachten direkt weergeven ipv deze in te leiden. Bijv: Ik blijf, hoe dan ook. Dat geld heb ik nodig. Ipv: Ik besluit te blijven. Gr. Imeen

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
het innerlijke conflict van haar is heel duidelijk. maar zoals Imena schrijft mis ik k ook wat spanning. wat meer informatie over haar. en ik zou wel willen weten hoe het verloopt als ze er wel iets van zegt.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Iemand een stiekeme viezerik noemen, vind ik moeilijk. Ze besluit om weg te gaan en te blijven. Weet ze wat ze wil? Ik zou haar een tegenoffensief adviseren, daar te kijken waar hij zich ongemakkelijk door zou kunnen gaan voelen. Zoiets.

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bedankt voor de feedback! Ik vond de opdracht redelijk moeilijk eigenlijk, omdat al mijn sollicitaties altijd goed verliepen. Wat mij verschrikkelijk lijkt is zo'n viezerik die zijn ogen niet van je borsten kan houden onder een formele gesprek als dit. Met de feedback waar zie ik dit in haar houding dan, kan ik zeker wat. Nu je het zo zegt zie ik pas dat ik dit helemaal niet benoemd heb. Nergens staat of ze haar vestje dicht trekt, hoe ze ongemakkelijk over haar stoeltje heen schuift, hoe ze haar nagels in haar handpalm drukt zodra zijn grijns verschijnt etc. Zeker iets dat ik zal meenemen in de rest van mijn schrijven. De mosterd naar de maaltijd klopt niet geheel, al heb ik het waarschijnlijk verkeerd verwoord. Weer een persoonlijk dingetje. Ik vind een vent die gecharmeerd naar mijn borsten staart vervelend, maar nog erger vind ik het als hij dat stiekem doet. Deze man hoopt niet gezien te worden (spiegelglazen) en denkt dat de hp het niet doorheeft, dit blijkt echter niet het geval te zijn (lichtval ofzo. Ik heb wel eens ogen door spiegelglazen gezien ;)) In ieder geval een interessant onderwerp (sollicitatie gesprek) om eens over na te denken.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Geheel los van dit verhaal, maar goed om te overwegen in de categorie denken-over-schrijven-over-sollicitatiegesprekken: veel ietwat verlegen mannen kijken per ongeluk langdurig naar borsten, enkel om oogcontact te vermijden! Dat kan nog interessant pijnlijke situaties opleveren ... Ik kan me trouwens niets voorstellen bij spiegelglazen, behalve een zonnebril, die hij toch vast bij het interview niet opheeft ...

Lid sinds

13 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mmm. Wat is verkeerd verwoord? Het lijkt op dat punt of je een conclusie trekt en dat komt 'vreemd' op mij over. Daar. Gebruik je direkte gedachte: Vuile gluurderd! Stiekeme viezerik! Je denkt zeker dat je jezelf ongemerkt kan verlekkeren, achter die achterlijke glazen van je. Op die manier komt het op mij natuurlijker over. Zo zullen er nog andere manieren zijn om met je tekst te 'spelen'. Gr. Imeen

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Wij hadden schijnbaar een soortgelijk idee over een verhaal over een sollicitatiegesprek. Solliciteren bij een vieze man. Ik vind jouw verhaal leuk om te lezen, de stijl staat mij aan. Vooral de innerlijke dialoog is bijzonder vermakelijk neergezet.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Sophienne, hier heb je een hele mooie basis neergezet (herkenbaar voor veel vrouwen ;-)) Qua opbouw vind ik dat het wel wat subtieler mag; je valt meteen in de eerste alinea met de deur in huis dat hij naar je borsten staart. Je kunt het juist spannender maken dat dat in de loop van het gesprek duidelijk wordt. Misschien een leuke uitdaging voor je? De complimenten voor het eind van het verhaal, heel origineel.