Wekelijkse schrijfopdracht #3 - Berg je geweer op

Ik ben geen kenner van misdaadverhalen, dus ik kan niets zeggen over de kwaliteit van dit verhaal. Het is wat mij betreft te veel een combinatie van geweld en lust. Ik vraag me ook af of dit door een jury zou komen als ingezonden verhaal. Vaak wordt aanzetten tot geweld geweigerd. Er zijn talloze discussies geweest over lust en geweld in combinatie, of dat acceptabel is. Zelf zou ik zoiets niet schrijven. Het resultaat bij mij is dat ik walg, ik weet niet of dat jouw bedoeling was. Ik ben benieuwd naar andere reacties. Het is ook raadzaam niet te veel personages in zo'n kort verhaal te proppen. Door mijn emoties ontgaat mij de lijn in het verhaal.

Odile, Dat was inderdaad niet mijn bedoeling. Ik wilde een verhaal neerzetten waarin het karakter Ludo werd bang gemaakt en gechanteerd door het andere karakter Sjoerd. Ik heb er nooit over nagedacht dat dit zulke emoties kon opwekken.

Het is heel dapper om de grenzen van het schrijven te verkennen. Ik heb zelf nog nooit een seksscène geschreven en ik huiver ervoor. Amos Oz schreef in een boek over schrijven, dat hij zelf als jonge schrijver op de drempel van de kamer bleef staan en de kamer niet in ging. Later schreef hij wel bedscènes. Ik denk dat grenzen verkennen iets des schrijvers is.

Ik doe meestal hetzelfde als wat Amos Oz omschreef in zijn boek. Ik ben met dit stukje inderdaad dan ook verder gegaan dan dat ik normaal gesproken doe. Maar het kan nooit kwaad om weer eens iets nieuws uit te proberen, denk ik dan.

Zo die staat! Die moet je goed bewaren. Er zitten heel veel mooie dingen in. Het is een verhaal waar twee manen lopen en een idiote dialoog voeren. Soms moet ik even puzzelen wie wat zegt en een andere keer lig ik dubbel van je geweldige woordkeus. Het botte is goed gedaan, al schrok ik wel omdat ik weet hoe jong je bent. Amos Oz ken ik weer niet dus nu staan we quitte. Tip: als iemand wat zegt en de volgende zegt wat; dan nieuwe regel. In het begin van je stukje gaat het mn niet helemaal goed. Dit kun je met een paar enters goed krijgen. 'Hij zucht' moet dus op een nieuwe regel. Ik las laatst dat iemand het een tenniswedstrijd noemt: jij bent het publiek en draait je hoofd; dan nwe regel. crime scene is Engels dus kan zonder è. Mooi einde heb je eraan gemaakt.

Ik denk dat het volgende in mijn hoofd meespeelt. Geweld in een boek vind ik kunnen bijvoorbeeld in the lord of the flies, omdat het daarin duidelijk is dat het over een grens gaat en dat het hele punt van het boek is dat het laat zien dat jongeren zonder volwassenen helemaal kunnen ontaarden (overigens is het de vraag of dit niet bij volwassenen kan gebeuren). Er is sprake van een diepere zinvolle statement in het verhaal. Lees ook het stukje van Nienke, Woodpecker, Maddbrug en nog een paar. Daarin zie je dat het geweld doordacht wordt. Ook al is dit een oefening, probeer ook te denken aan de ethische kant van je verhaal. Dat maakt je verhaal dieper en inspireert.

Ik kan het niet laten om hierop te reageren ondanks de pijn :-(. Waar is dat geweld Odille? Dan geraakt mijn manuscript er zeker niet door :-). Ik schrijf nog harder. Ik vind dit nog heel kalm. Bij mij zit het er vooral in om te karakteriseren en maar bij 1 personage, ook voor de spanning. Ik lees mee maar kan amper tippen. Maar nu maak je mij nieuwsgierig. Hangt het niet van het type verhaal af?

Bedankt Nienke, ik moet eerlijk bekennen dat toen ik hem voor het eerst weer overlas, ook schrok van mezelf haha :)

Ik stoor mij niet aan het geweld in je verhaal. Ik vind de benauwenis, de angst en het verval tot uiterste laaghartigheid goed naar voren komen. Je bent pas 15, las ik. Je schrijft goed, je hebt nog een goede schrijftoekomst voor je.

Ik snap wat je bedoelt Odile, ik zal dat meenemen voor een volgende keer!

Hoi Petra, ik denk dat niemand zich stoort aan het geweld (oké, dit is een vreemde zin) het ging Odile volgens mij om een tweede laag: reflectie of ethische laagje en mij om de combi leeftijd/ geweld. Maar dat rauwe maakt het verhaal erg goed, daarom zei ik: bewaren en koesteren. We houden Anne gewoon goed in de gaten en dan kunnen we later zeggen: ik kende haar toen al!

Bedankt PetraO, Zulke complimenten zorgen ervoor dat ik door blijf gaan met schrijven :). Ik ben blij dat ik de benauwenis en de angst goed heb kunnen overbrengen voor jou. Ik vind dit zelf de mooiste en fijnste emoties om mee te werken en te beschrijven. Vooral angst vind ik erg fijn ;)

Awh Nienke, in je reactie zit zo'n enorm compliment verborgen! Ik denk niet dat ik ooit een groots schrijfster zal worden. Maar als ik ooit eens de gelegenheid krijg om een boek uit te mogen geven, dan hebben jullie daar zeker weten een groot deel aan meegedragen!

Trouwens, het geweld kan komen door de enorme hoeveelheid Midsomer Murders, Sherlock, CSI Miami enz. Heb gezien ;). Daar gebeuren rare dingen in

Zelf vind ik het wel een sterk en goed geschreven verhaal. Had alleen niet in de gaten dat het twee personen waren. Ik dacht in het begin aaneen gespleten persoonlijkheid. Wat mss nog interessanter zou zijn geweest. Nee ik heb geen problemen om een vrij partij in mijn verhalen te omschrijven. Lijkt me ook dat veel bekende sch4ijvers zowel hun verhalen met vrijpartijen en geweld doorspekken. Zelf heb ik een verhaal over een verkrachting geschreven.

Ik vind dit verhaal goed. En dat vind ik ongeacht je leeftijd. Het kan beter, maar dat valt heel simpel op te lossen. Ik denk dat die dingetjes komen door je leeftijd, dat is goed nieuws, want je hebt tijd zat om te leren :) Dat het verhaal te grof overkomt (en dat voelde ik ook wat té hier) ligt 'm - denk ik- in de tell-woordjes. Ik geef je hieronder feedback on-the-go, pak eruit waar je iets aan denkt te hebben en doe verder vooral wat goed voor jou voelt. M.a.w. alles tussen haakjes = suggesties, staat er een *, dan signaleer ik een foutje. Ik pas onderwijl 'nieuwe spreker nieuwe regel' aan, met > maar omdat het mij niet altijd duidelijk kan zijn wie er spreekt, moet je dat misschien zelf nog iets aanpassen. Ik noem woorden soms 'tell'. Als je geen idee hebt wat ik daarmee bedoel, gebruik dan de zoekfunctie: (Show, don't Tell) ‘Ze was lekker.’ >Ik voel dat ik bijna moet overgeven. (maagzuur brandt achterin mijn keel - of formuleer anders.) >‘Heerlijk zacht en rond.’ >Ik kijk naar de grond. Kan dit monster niet langer aankijken. (stop bij grond. Dan blijft het nog even raden voor de lezer, dat de ander een monster is) >‘Ze genoot ervan.’ Zijn voetstappen komen mijn kant op. ‘Ze vond het lekker, Ludo.’ Zijn stem is snijdend koud, net als de ijzige noordenwind. Hij gniffelt. ‘Ik heb nooit gesnapt wat ze in je zag. Die mooie Amanda.’ >Woede borrelt in me naar boven. (Hoe zou je dat kunnen zien, die borrelende woede? Vuisten ballen?) >‘Ik denk dat ik zo meteen maar weer eens een bezoekje aan haar moet brengen, wat vind* (vindt) jij?’ >Nu is het paniek wat (die) in mij de boventoon voert. (paniek, boventoon= tell, Hoe zou je het laten zien?) Hij mag niet nog een keer aan mijn vrouw zitten, niet nog eens. >‘Nou?’ Hij brengt zijn hoofd dicht bij de mijne. ‘Zal ik haar nog eens verwennen, zoals alleen echte mannen kunnen?’ >Zijn slechte adem dringt door(-door) in mijn neus. Mijn hand tast langs de muur, opzoek naar zekerheid. Ik vind dit in de vorm van een geweer. (hier vertraag je het verhaal. Mijn hand tast achter mij langs de muur en ik grijp de loop) Ik omklem het (geweer, waar omklemt de hand? kolf? loop?) en haal het met een snelle beweging (snelle beweging = ruk / trek) tevoorschijn. Mijn handen trillen als ik het (de loop) tegen zijn borstkast aandruk. (*druk, duw) >Verbaasd (tell. Langzaam, snel, zijn mond valt open) houdt hij zijn handen omhoog. >‘Laat haar met rust.’ Mijn stem klinkt gelukkig nog wel (gelukkig nog wel - verwart) beheerst. >Hij grijnst en duwt achteloos (perspectiefwissel! de ik kan dat niet benoemen voor de 'hij'. Zeg bijvoorbeeld 'haast' achteloos) de loop van hem vandaan. (van zich af, opzij) ‘Toch jammer dat jou (*jouw) DNA is gevonden op de crime scène.’(scene) >‘Het was niet mijn idee, (zou ik weghalen, - ik wilde niet, is sterk) ik wilde haar niet om zeep helpen.’ ‘Vooral zeggen, (dat moet je ) zullen ze (ze zullen je vast) geloven.’ Nauwkeurig bestudeert hij zijn nagels. >Opeens begrijp ik in welke problemen ik zit. Hoeveel macht hij eigenlijk over me heeft. (dubbel: opeens begrijp ik hoeveel macht hij over mij heeft - is genoeg) >‘Luister, jij tolereert mijn bezoekjes aan Amanda, dan zorg ik ervoor dat jij niet opdraait voor die moord. Hebben we een deal?’ Hij steekt zijn hand al uit. >‘Wie wordt de dader?’ >Onverschillig haalt hij zijn schouders op. ‘Stefan, Pieter of Jan.’ >Ik knik. ‘Hoe zorg je er dan voor dat mijn gevonden DNA verdwijnt?’ >Hij zucht, (.)‘Daar heb ik mijn mensen voor, oké?’ Ik twijfel, (twijfel is tell - ik werp een blik in de richting van) werp een blik op het kamertje van Amanda. Aarzelend vouwt mijn hand zich rond de zijne. We kijken elkaar aan. >Dan loopt hij rustig (Rustig - tell) richting Amanda’s kamer. Nog even (bij de deur) draait hij zich om. ‘Berg nu je geweer op, dwaas.’ Graag gelezen, goed stuk joh!

Wauw Anne, wat een goede invulling van de opdracht! :thumbsup: Waar haal jij de inspiratie vandaan? Dit is een scene uit een boek over misdaad. Ik vind dat daar deze manier van schrijven bij hoort, het is een ruw verhaal. }) De tips van show don't tell zou ik zeker bekijken maar soms vraagt een verhaal verduidelijking door tell. En schrijven en lezen roepen emoties op. Ik houd wel van shockeren. De een vindt het niets en de ander houdt ervan- kwestie van smaak. Maar dat neemt niet weg dat jouw verhaal goed is geschreven en dan te bedenken dat jij pas 15 jaar bent: dat beloofd wat voor de toekomst! Top!! Ik blijf jou enthousiast volgen! :)

De tips van show don't tell zou ik zeker bekijken maar soms vraagt een verhaal verduidelijking door tell.

Hoi Marietje, daar ben ik het zeker mee eens. Tell is geen vies woord. Het is echter wel belangrijk dat de schrijver weet wanneer hij/zij tell gebruikt. En waarom. Wat wil je de lezer laten zien? En soms kan dat inderdaad met een goed geplaatst tell-woord. NB. De woorden die ik hier heb aangegeven, kwalificeren zich daar mi. (gebruikt in bovenstaande context) niet voor.

Klopt Mirandala! Ik heb pas de zoekfunctie - show don't tell- ook gebruikt en dat maakt heel veel duidelijk!

Als je die begrijpt, echt begrijpt, dan ben je zo'n eind op weg. Maar, het is een moeilijke. Want net wanneer je denkt dat je het snapt, bijt de tell je in de bil, als een grote *'groene' krokodil. Soms is zelfs show de tell. *Tell zit in 'm in alle lagen van je verhaal, niet alleen in losse woorden.

Ik ben blij dat jullie ook gereageerd hebben. Zoals ik schrijf, dit is mijn genre niet.

Bedankt voor je reactie Angelique! Mirandala, ik zal binnenkort gaan zoeken op show don't tell. Ik denk dat ik wel begrijp wat je bedoelt, maar het blijft lastig om deze te herkennen en er uit te pikken. Bedankt voor je feedback. Bedankt voor je lieve reactie Marietje, Het grappige is dat ik eerst juist helemaal geen inspiratie had voor deze opdracht. Daarom heb ik heel ouderwets ;) pen en papier gepakt en ben ik simpelweg gaan brainstormen. Ik schreef allerlei situaties op waarin je een geweer zou kunnen gebruiken en uiteindelijk kwam ik op dit idee.

Graag gedaan Anne.

Ik heb even gezocht op show don't tell. Het is allemaal nog wat vaag voor me. Ik vind het erg lastig om het verschil te zien. Natuurlijk, als ik twee voorbeelden zie dan weet ik het wel. Maar als ik dan naar mijn eigen verhaal kijk, kan ik het er niet uit halen. Ik denk dat het vooral een kwestie van oefenen is... Ik zal er de komende tijd extra goed op letten zodat ik dat langzamerhand hopelijk onder de knie weet te krijgen. Moet je trouwens alleen maar show doen, of moet je zo nu en dan ook afwisselen met tell? Ik lees namelijk tegenstrijdige antwoorden op die vraag.

Ik vind het ook nog steeds lastig, het is inderdaad verschillend te interpreteren. Ik heb het voor mezelf als volgt uitgelegd: Show= Trek geen conclusies voor de lezer maar beschrijf de situatie of de gemoedstoestand zodat de lezer zelf de conclusie kan trekken. Vertel het niet maar laat het zien d.m.v. woorden. Zoals in jouw verhaal Mirandala aangaf:[>Woede borrelt in me naar boven. (Hoe zou je dat kunnen zien, die borrelende woede? Vuisten ballen?)] Woede is Tell want dat is meteen duidelijk voor de lezer. Als jij schrijft: [ Ik voel dat mijn huid pijnlijk over mijn handen spannen als ik ze samen knijp] of dat hij zijn vuisten balt geeft dat de gemoedstoestand aan en kan de lezer zelf de conclusie trekken dat hij boos of geïrriteerd of verbolgen etc is. Wanneer show gebruiken doe ik om het waarom van de situatie of die gemoedstoestand van de HP te verduidelijken zodat de lezer een beeld kan vormen van de HP. Hierin kan de lezer zich herkennen of (anti)sympathie krijgen voor de HP. Tell gebruik ik als iets duidelijk in het verhaal moet worden neergezet als een wegbewijzeringsbord voor de lezer zodat hij mijn verhaal op de juiste manier, zoals ik het als schrijver bedoel, leest. Tell in jouw verhaal op het eind als het duidelijk moet zijn dat de HP een deal sluit met de bedreiger. [ Ik schud zijn hand ter bevestiging van de deal.] Dan is het voor de lezer duidelijk wat jij als schrijver bedoelt. Ik schrijf eerst mijn verhaal en kijk daarna pas of ik nog tell kan veranderen in show en waar of andersom. Soms komt de show vanzelf, soms moet tell van mij. Ik hoop dat het wat duidelijker voor jou is. Maar dit is mijn kijk erop. Ik ben benieuwd hoe anderen schrijvers het doen. Succes!!

Wat je doet als schrijver is aan jou. Tell of show: alles kan en er zijn veel meningen en nog meer smaken. Wat ik in het begin deed was dit: de dikke man liep met een kwade blik het koude huis binnen. Dat dit tell is, zie je wel. Door het weglaten van de bijv naamwoorden ben ik er nog niet, want ik wil dat de lezer weet: Hoe de man eruit ziet Hoe hij zich voelt Hoe het huis eruit ziet. Je kunt dus best zeggen dat hij dik is of je vertelt dat hij net tussen de deurposten door kan: keuze is aan jou. Boos: je kunt hem ook iets laten zeggen. Koud: hij kan rillen of de verwarming aanzetten. Maw: je moet steeds kijken of je het beeldender kunt oplossen. Tell kan heel mooi zijn en show te jachtig. Ik schrijf voor kinderen en zorg dat ik duidelijk ben. Soms neig ik teveel naar tell en haal het tempo uit m'n stuk. Dan zoek ik naar alternatieven. Het is een ontwikkeling. De mode van show is aan verandering onderhevig, dus net als je het de kt te snappen, is de trend alweer verder. Moet je aan iedere trend meedoen? Snap je? Er is geen eenduidig antwoord. Ik heb nu net een show en een tell verhaal afgerond, en beide vind ik mooi en de meningen van de lezers variëren. Succes, goed bezig dame.

Bedankt Nienke en Marietje, Ik ben bezig met het tweede deel van Mindere Meerderen te verbeteren zodat ik die vandaag nog kan uploaden op het forum proeflezen. Ik ben hierin ook een beetje aan het kijken naar show en tell. Ik vrees dat het vooral oefenen is. Maar jullie reactie heeft wel een klein beetje meer duidelijk gemaakt wat het nou inhoudt :)

nienkea: [Tell kan heel mooi zijn en show te jachtig.] Bedoel jij andersom? Show kan heel mooi zijn en tell te jachtig? In een opdracht met een maximaal aantal woorden merk ik dat ik snel tell schrijf. Snel en duidelijk een beeld vertellen.

Nee Marietje, ik bedoel het zo als het er staat. Het een is niet beter dan het andere. Je moet steeds de keuze maken wat je wilt zeggen en hoe. Een jaar terug zijn er veel forumonderwerpen aan gewijd. Tja leerde me toen dat tell heel erg mooi kan zijn en show heel erg 'tell'. Dus leer te laten zien wat je wilt zeggen, maar vergeet niet te schrijven wat je ziet.

Die laatste regel onthoud ik! :thumbsup: