Lid sinds

12 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Schrijfopdracht #2: De muziekdoos

Een vijver, een stomme vijver. Bart stak de spade de grond in. Waarom deed hij alles wat ze zei? Zonder protest. Hij smeet het zand op de kleine hoop die hij al verzameld had en hief de spade weer op. Met een plotse uitbarsting van woede joeg hij het ijzeren onding in de grond. Op dat moment hoorde hij gelach. Hij keek om zich heen, maar zag niets meer dan de gladde groenheid van de tuin, onderbroken door bloemperkjes en struiken. Hij haalde zijn schouders op en spitte verder. Met de volgende steek hoorde hij opnieuw het gelach, deze keer samen met het geblaf van een hond. Bart glimlachte. Een hond, dat ontbrak in zijn leven. Een grote zwarte, zoals hij als kind er ook ene had. Maar ja, ze was allergisch. Misschien moest hij er gewoon één halen, zien hoe ze zou reageren. In opstand komen tegen haar regeltjes. Natuurlijk zou hij dat niet doen, maar het was leuk om erover te denken. Verdomme, niet denken, doen. Hij stopte met spitten, ging zitten en keek nog eens om hem heen. Hoe heette zijn hond alweer? Hij zuchtte en begon weer te graven. Het gelach en geblaf waren verdwenen, maar Bart bleef zoeken naar de naam van zijn hond. Elke schep zand die hij naast hem smeet, was een nieuwe herinnering aan hoe hij als kind in deze tuin speelde. Gelukkig en vol vertrouwen over de toekomst, toen wel nog. Bij de volgende steek belandde zijn spade tegen iets hards. Hij veegde het zand weg en staarde naar een bruin doosje. Dit herkende hij onmiddellijk. Een muziekdoosje waar hij als kind altijd mee speelde. Maar wat deed het hier? Hij wond het mechanisme op en opende de doos. Het speelse muziek bracht tranen in zijn ogen. Dit geluid had hij niet meer gehoord sinds de dag dat Wolf dood ging. Wolf! Zo heette zijn hond. Die dag begroef hij het doosje in de tuin. En nu had hij het teruggevonden. Morgen ging hij naar het asiel, besloot hij, allergisch of niet, hij ging een hond halen. Nu moest hij verder spitten, wie weet wat hij nog allemaal vond? Misschien zelfs de sterkte om zijn leven terug te krijgen. Dus moest hij blijven graven. Tot het zover was.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi beschreven. Ik vraag me af wie die vrouw is die hem al die regels oplegt. Zijn vrouw is voor de had liggend, maar misschien is het ook nog wel zijn moeder. Ik vraag me af hoe het verhaal verder zou aflopen, zou hij inderdaad zijn leven terugkrijgen? Ook mooi hoe je het geblaf en het gelach hebt verwerkt. Eerst dacht ik dat hij dit echt waarnam, maar later begreep ik dat het in zijn hoofd was en dat hij zijn verleden hoorde. Mooi gedaan!

Lid sinds

11 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
De Vrouwendag is ook aan jou voorbij gegaan, zie ik! Wat een vreselijk leuk stuk en het onderwerp 'ruzie met de vrouw' is geweldig omdat het altijd de kop opsteekt als je in de tuin gaat werken of de koffers pakt om op vakantie te gaan. En als er zo'n alledaagse ruzie is, worden alle alle oude lijken uit de kast gehaald en alle ruzies spelen dan mee. Erg leuk, die hond en ik gun hem de hoofdpersoon van harte. Je zet soms woorden in een aparte volgorde, doe je dat expres? toen wel nog bv. Een algemene vraag. ik las laatst ergens dat aliteratie (verkeerd gespeld?) de nummer 1 van veelvoorkomende fouten was in een verhaal. Ik doe dat zelf juist wel en vroeg me af wat er zo erg aan was. Ik zie dat jij 'gladde groenheid' gebruikte. Ik merk dat ik als lezer hier wel even bij stil sta, maar het niet hinderlijk vind, juist wel mooi. Wat vind jij?

Lid sinds

12 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bedankt :) @Anne: Het blijft onduidelijk, om heel eerlijk te zijn vooral omdat er de 350 woorden regel is en ik er nu al ietsje bovenzit. Sowieso was het de bedoeling dat de 'ze' zijn vrouw is. Anders wordt het moeilijk met de allergie en de hond die Bart als kind had. @Nienkea: Die woordvolgorde, dat kan vanuit mijn Westvlaamse oorsprong stammen. Ik probeer er altijd op te letten. Bijkomend probleem is ook een beetje dat ik bijna twintig jaar lang zo goed als alleen Engelstalige boeken heb gelezen. Daar is de volgorde ook niet hetzelfde als in het Nederlands. Met die 'toen wel nog.' leek het me zo meer nadruk te geven. Daar kan ik mis in zijn, het is een beetje gevoelsmatig gedaan. Alliteraties kunnen wel lukken, vind ik zelf. Te veel kan storend werken natuurlijk. Met de gladde groenheid kan ik me wel weer hebben laten misleiden door het Engels. Dan vooral door 'slick', glad, wat toch ook een beetje verwijst naar 'afgelikt'. Nu besef ik wel dat 'afgelikt' beter had gepast!

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Zieveraar, leuk gedaan, een verrassende vondst! De lezer wordt op het verkeerde been gezet, want eigenlijk verwacht je dat hij de botten van de hond tegenkomt. Prachtig zijn die laatste zinnen: Misschien zelfs de sterkte om zijn leven terug te krijgen. Dus moest hij blijven graven. Tot het zover was. Mooi om het spitten te vergelijken met in het innerlijk/verleden graven! Aandachtspuntjes - het gladde groen/egale groen van de tuin - het is De speelse muziek

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Vlot geschreven, de zoektocht van de HP naar zijn eigen wil! Het leest lekker, leuk verhaal. Als de HP zelf het muziekdoosje heeft begraven dan spit hij, waarschijnlijk, de tuin om van zijn ouderlijk huis en kan de vrouw ook zijn moeder zijn. De allergie kan dan als smoes zijn gebruikt om niet weer een hond te nemen in haar huis. Het wordt tijd om onder moeders rokken vandaan te gaan maar daarvoor moet hij nog even spitten! Met plezier gelezen! :thumbsup:

Lid sinds

11 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Zieveraar ik gebruik het zelf ook mn in kinderverhalen dan wordt het speelser volgens mij. Ik schrok dus aliteratie als nr 1 op de not done lijst stond. Vlaams dacht ik idd al. maar dat is mooi omdat het meer melodie heeft. fijn weekend

Lid sinds

12 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bedankt Alicia :-) De/Het haal ik altijd door elkaar, onvergeeflijk. Bedankt Marietje. Ik weet niet of het Vlaams is of niet, nienkea, het kan evengoed ook volledig verkeerd zijn :-)

Lid sinds

14 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi, je wilt verder lezen. Wie is die ze, hoe zal ze reageren op de hond? Ik werd echter uit het verhaal getrokken toen ik las: "Hij haalde zijn schouders." In mijn beleving doe je dit als er iemand bij was. Als gebaar wat kan mij het schelen wat jij vind. "Hij gromde" misschien? Iets verder schrijf je "Hij zuchtte" en dat verstoord het niet. Dan blijf je het verhaal gewoon volgen.