Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#1 Reizen: Henk uit Herveld

Henk uit Herveld Hij is blij dat het vliegtuig veilig is geland en nog blijer dat hij eruit mag. Eindelijk. De vlucht van Amsterdam naar Cardiff duurde weliswaar slechts een uur en tien minuten, maar dat was lang zat. Zijn benen voelen bijna bloedeloos van de opgetrokken knieën, het krappe zitten. Die beloofde extra beenruimte bleek weer eens ontoereikend. Hij verlaat als laatste het vliegtuig. Houdt niet zo van dat gedrang. Het is zonnig in Cardiff. Dat is een meevaller zo vroeg in maart. Zijn benen strekken zich uit in hun normale toestand, het bloed begint weer stromen. Met grote passen loopt hij door de terminal rechtstreeks naar de uitgang. Alleen handbagage, nothing to declare. Hij heeft er zin in. Even een paar dagen uitwaaien aan de 'rugged' kust van West Wales. Ceredigion, de plattelandsprovincie, gekenmerkt door Keltische mythes en vriendelijke mensen die nog Welsh spreken. Hij komt er al jaren. Voelt zich er thuis. De Kia Picanto die hij meekrijgt van de autoverhuurder is een humeurkiller. Ze hadden niks anders meer. Hij moet het ermee doen. Het is nog een tandje erger dan de vliegtuigstoel. Nu zit hij zowel verticaal als horizontaal klem. De kleine auto heeft het ook zwaar en bereikt met horten en stoten de eerste heuveltop (stijgingspercentage 20% - dat is vrij normaal hier) op de wonderschone A470 richting Brecon. Het wordt een lange rit. Drie uur later arriveert hij uitgeput bij Penbeili Mawr. Op het erf gaan meteen de lichten aan. De vier schapendoezen rennen blij blaffend op hem af op de voet gevolgd door de altijd goedgemutste Agnes en William. Een warm welkom. "Hello, dear Dutch giant! Long time no see. How was your journey? You must feel tired. Cup of tea?" Iedereen kent reus Henk, twee meter vier, uit Herveld hier.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Aan het einde van het verhaal heb ik een glimlach op mijn gezicht want het klopt helemaal! De lengte van de HP begint in de eerste zinnen al te dagen en wordt bevestigd op het eind. Jij pakt ook nog een mooie omschrijving van de bestemming mee en ik rijd zelf in een picanto dus voor mij is het beeld compleet! :thumbsup: [Hij verlaat als laatste het vliegtuig. Houdt niet zo van dat gedrang. ] Deze zin zou ik aan elkaar plakken want het onderbrak mijn lees ritme. [Zijn benen voelen bijna bloedeloos van de opgetrokken knieën, het krappe zitten] Ik vraag mezelf af of men bloedeloos kan voelen: hoewel duidelijk is wat jij bedoeld! Suggestie: Door te weinig bloedtoevoer voelen zijn benen doods als gevolg van het krappe zitten. Graag gelezen! :)

Lid sinds

17 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Goed geschreven. Die vliegtuigen, Tja, die zijn al een ellende voor mensen van gemiddelde lengte.

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi beschreven, zowel het onconfortabele als het warme welkom. Goed subtiel de extreme lengte verwerkt :thumbsup:

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een echte reis voor de verandering. Goed geschreven, ik kreeg een duidelijk beeld van Henk, al werd het pas echt duidelijk door de laatste zin.

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Je geeft me het gevoel dat je er echt bent geweest. Misschien is dat ook wel zo. Goed geschreven.

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik heb genoten van het verhaal. Ook heel herkenbaar dat eerste stukje, mijn vriend is heel lang en openbaarvervoer is telkens weer duidelijk een hel voor zijn benen en knieën. De tweede alinea schrijf je: ' het vliegtuig. Houdt niet zo' Ik merk dat ik dit ook geregeld doe, maar mag dat wel? Volgens mij moet het zijn. 'het vliegtuig. Hij houdt niet zo', of een komma. Nu is het een nieuwe zin waarin geen lijdendvoorwerp (?) Ach, ik doe het zelf ook en vind het hier niet storend. Gewoon benieuwd eigenlijk. Perfect einde, heerlijk verhaal. Ik vond het leuk om te lezen!