Lid sinds

17 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Schrijfopdracht #1 (Reizen)

Had hij toch maar de trein genomen. De transsiberië-expres, waar iedereen het over had. Maar nee, hij moest zonodig iets bewijzen, bijzonder zijn. Daarom fietste hij nu door Siberië. De winter was voorbij, maar dat wilde nog niet zeggen dat het behaaglijk was. De wind schuurde over de vlakte en zand schraapte zijn gezicht open. Voor zijn vertrek had hij zich nog zorgen gemaakt over de vraag of er wel fietspaden waren op zijn route. Nee dus. Hij mocht blij zijn als de weg verhard was. Eindeloze vlakten waar geen einde aan kwam, waar niets of niemand te zien was. Dat fietsen viel trouwens knap tegen na een tijdje, zonder benen. Hij kreeg pijn in zijn handen die al het werk moesten doen. Vroeger, voordat hij zo stom was geweest om met een vaart van 80 km per uur tegen een boom te knallen, fietste hij behoorlijk snel. Je benen kunnen dat beter aan. In het dorp dat inmiddels ver achter hem lag had hij eindelijk iemand gevonden die hem kon helpen met zijn verbogen voorwiel. Fietsen kenden ze niet daar, zodat hij nu met een wagenwiel vooruit moest zien te komen. De man was handig geweest, dat moet gezegd worden, maar het reed bedonderd. Hij hobbelde en bonkte over het zandpad, waarop hier en daar grote plassen lagen. Ze waren wel aardig geweest. Eerst hadden ze hem aangekeken of hij een geest was en ze staarden naar zijn ontbrekende benen. ‘War’, had hij gezegd en er was een jongen die begreep wat hij bedoelde. Als veteraan die ondanks zijn handicap niets uit de weg ging, werd hij onthaald op stevige soep en vette worsten. Toen hij vertrok op zijn gerepareerde fiets, hadden ze hem tassen met eten meegegeven. Zijn volgende record zou paalzitten of zoiets zijn. Nooit meer fietsen.

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Door middel van de fietsreis heb je een veteraan weten te portretteren. De moeite die hij tegenkomt met zijn lichamelijke beperking naar aanleiding van de oorlog doe je rustig uit de doeken. Ik had wel iets meer details willen zien van Siberië. Misschien doordat je op een youtube videobeelden bekeken had en een enkel detail daarover aan je verhaal toevoegt. Mooi gedaan.

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Luchtig en ook weer niet. Prettig om te lezen. Een wrange ondertoon die nergens wringt. De laatste twee zinnen, die zou ik schrappen.

Lid sinds

11 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
HoI Petra, Mooi verhaal. je zet me op het verkeerde been; met fietsen denkt iedereen aan benen en juist die heeft de hp niet. De reflectie vind ik mooi: hij gaat nooit meer zo'n onderneming doen, paalzitten is ook een optie, haha Het woordje 'stom' vond ik niet zo mooi. Ik ken iemand die iets dergelijks is overkomen en hij zou geen stap meer kunnen zetten als hij dacht dat hij stom was geweest. stom en gevolg zijn hier niet met elkaar in evenwicht. het toeval was misschien stom maar hijzelf niet. in het laatste stukje gebruik je veel 'ze' en dat maakt het onpersoonlijker dan je beoogt. het mooiste aan je stukje vind ik je zinnen. Ze zijn zonder opsmuk maar hierdoor heel doeltreffend. Leuke opdracht, goede invulling!

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
De humor in het verhaal relativeert het. Goed gedaan, zo blijft het zware onderwerp toch luchtig. [ voordat hij zo stom was geweest om met een vaart van 80 km per uur tegen een boom te knallen]- had de HP toen zelfmoord plannen? De laatste zin met humor vind ik een goede afsluiting. :thumbsup:

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Knap die confrontatie ineens, betreft de benen. De loyaliteit met de veteraan vind ik mooi neergezet. Met plezier gelezen, PetraO!

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Goed stuk Petra, lekker leesbaar. Mooi personage neergezet. Ik begreep eigenlijk dat hij door een dom ongeluk zijn benen is verloren, en nu mensen wijs maakt dat hij veteraan is, omdat dat beter klinkt. Maar zo te zien ben ik de enige die dat dacht :o

Lid sinds

17 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bedankt voor jullie reacties. Inderdaad, hij was geen veteraan, gewoon een vlugger die een stommiteit heeft begaan. :)

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Behalve Odile, de coach, heb ik niet de indruk dat de schrijfster noch de commentatoren nog actief zijn op dit forum. Zo ja, mijn complimenten Petra voor dit boeiend stukje.
Ik heb dit stukje uitgekozen omdat het het laatste is dat zichtbaar is in de lijst en om na te gaan waar deze reactie zich nu op het forum gaat plaatsen.

Lid sinds

3 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Gi,

Mag ik hier even op inhaken? PetraO is inderdaad een goede schrijfster.

Maar persoonlijk denk ik niet dat je moet wachten op de coaches. De reacties van de andere deelnemers zijn vaak net zo interessant (zelfs vaak interessanter). Soms heel luchtig, soms heel inhoudelijk.

Als je die reacties meeneemt en leest van anderen, dan ben je er feitelijk al. Daar doe je, denk ik, de meeste kennis op.

Een aantal coaches zullen altijd reageren en een aantal niet altijd. Het is best veel werk om te doen, denk ik.

Enfin. Ik snap het overigens wel. Uiteindelijk voelt het logischer om een reactie te krijgen van de coach die de opdracht uitschreef.

Groet,

Madrid