Schrijven voor Young Adults

Is YA een genre of een doelgroep? Misschien is een definitie van genre nodig? Waarom is het bepalen van een doelgroep nodig? Wat is de huidige [ongeveer] definitie van een YA-lezer - YA boek - YA schrijver? Stel, je bent schrijver. Je schrijft een horrorverhaal. Horror is dan het genre. Stel, je bent een YA schrijver. Je schrijft een horrorverhaal. Je doelgroep is YA. Hoe anders is dan je horrorverhaal? Twee topicstarters over ongeveer het zelfde onderwerp. Scarlet heeft duidelijk meer expertise over dit onderwerp. Ik stel voor dat we deze gebruiken.

Een gigantisch topic over YA en marketing vind je hier: http://www.schrijvenonline.org/forum/111871 Daarin vind je ook de definities van het genre. En nog een topic over wat het is: http://www.schrijvenonline.org/forum/109032

Misschien is het antwoord op jouw vragen wel nodig om die van mij te kunnen beantwoorden. Ze zijn in ieder geval ook interessant. Het laat goed zien dat antwoorden op al die vragen welkom zijn. En dus ook hoe weinig er eigenlijk nog (bij ons) bekend is. Niet meer expertise, hoor. Ik doe maar alsof. ;) Wel een andere kijk. Ik heb een paar YA's gelezen en ik wil als YA (want ik val dus zelf binnen de doelgroep) proberen inzicht te geven in de doelgroep - voor zover ik dat kan. Het is natuurlijk ook iets wat me aan het hart gaat omdat ik zelf zie hoe de YA's tegenover de boeken staan. :) Ik reageer later vandaag inhoudelijk op je vragen.

YA is een doelgroep, absoluut geen genre. Binnen de doelgroep YA heb je meerdere genres. Dit lijkt me een heel belangrijk feit voor de verdere discussie, want anders gaat alles langs elkaar heen.

YA is een doelgroep, absoluut geen genre. Binnen de doelgroep YA heb je meerdere genres.

Oké laten we daar mee beginnen. YA is een doelgroep. Welke leeftijdscategorie is dat? [ Ongeveer... ] Meisjes en/of jongens?

Voor zover ik weet, wordt er vijftien tot vijfentwintig jaar aangehouden, maar veel volwassenen lezen ook YA, dus misschien 15+? Aanvullingen zijn uiteraard meer dan welkom. Jongens en meisjes, hoewel de meeste boeken op meisjes of unisex zijn gericht.

Potdubbie, die had ik zelf gestart Judy, en ik kon hem niet meer vinden. Ik heb de afgelopen twee jaar heel veel YA gelezen. Deels voor fantasyboeken.org, en omdat ze makkelijk weglezen, tussen de kids en het avondeten door zeg maar. Het niveau is soms van het kaliber "de dolle tweeling gaat naar kostschool", andere keren zou ik het eerder literair noemen. Het soort boeken varieert van meeleef tot dystopia, van fantasy tot horror. Wat ze gemeen hebben, is imo dat bij YA rekening gehouden wordt met het perspectief van een pak m beet 18 jarige. Je ziet het verschil tussen popfictie voor volwassen en een boek voor YA zodra je het leest. Voor Yrret: een horrorzombieserie als De Meester (el Toro) versus het zombieverhaal Warm Bodies (Marion). In beide boeken speelt een liefdesaffaires, maar de hoofdrolspelers in De Meester hebben complexe relatieproblemen: een scheiding, een kind, een schuldgevoel. Elementen waar de gemiddelde zestienjarige zich niet mee identificeert, hooguit vanuit het perspectief van kind van scheidende ouders. In beide verhalen speelt een intelligente zombie de hoofdrol. De badguy in de Meester echter manipuleert zoals we dat kennen van meedogenloze zakenmannen - er is nauwelijks hoop. De zombie van Marion blijkt uiteindelijk nog niet zo slecht, er is hoop. Jeugd zit vol hoop (gelukkig). In beide verhalen is sprake van een uiteenvallende wereld. De wereld die Marion neerzet is strakker omlijnd dan de wereldomvattende beschrijvingen in de Meester. Het hoort ook bij de jeugd om wat minder overzicht te hebben over het geheel, de gevolgen en de toekomst. Wat een goede zaak is, zonder jeugd die handelt en niet op voorhand over alle problemen piekert zouden frisse ideeën uitsterven. En ook dat zie je terug: vol vertrouwen springen in het diepe bij Marion versus alles plan en organisatie en dan nog wanhoop in Toro;s Meester. Ik kan doorgaan, maar dan wordt het een heel lange post die niemand leest :-).

Dan is de doelgroep nu ongeveer in beeld. Oké, een YA is voor jongens en meisjes tussen de 15 en 25 jaar. [ongeveer] Er zijn veel publicaties die iets krapper of ruimer met die leeftijden omgaan. Ik verwacht daarom een splitsing. YA van 13 tot 18 en een YA van 18 tot 25. Misschien wel drie. 13 -16 / 17 - 21 / 22 -25. De boekverkopers en uitgevers zullen hier ongetwijfeld klinkende namen voor verzinnen. Ik loop de boekenwinkel binnen en waggel langs de planken. Een paar volle kasten. Allemaal YA, geen onderscheid in genre/wel onderscheid in genre? Gewoon op Alfabet-volgorde van schrijver? Zo ongeveer? Of is de indeling in die kasten/internet iets anders?

Ik wilde een YA boek kopen voor een jongen van bijna 12. Het was een kerstcadeau en ik ging naar Polare (voorheen Selexyz, voorheen Donner) in Rotterdam. Ze hebben een enorme keuze YA boeken. Nu wilde ik per se een boek deel 1 van een serie. Het kind (pardon, jongvolwassene) krijgt namelijk van mij een keer per jaar een deel 1 en, zodra hij dat uit heeft, krijgt hij het volgende deel. Een uitgesmeerd cadeau. Ik had mij goed voorbereid en zelf alle delen van de Hunger games, Suzanne Collins, gelezen. Na deel 1 hoofdstuk 1 wist ik al, dat het kind in kwestie nog iets te jong is voor de Hunger games, maar heb ze voor mijn eigen plezier alle drie gelezen. Suzanne Collins heeft ook een serie voor twaalfjarigen geschreven, leerde ik van Google, Gregor de Bovenlander. Daar heb ik deel 1 van geleend en gelezen, en achtte deze wel geschikt. Ik merkte goed het verschil in doelgroep tussen de twee series. De liefde/verliefdheid en de onzekerheid daarbij, speelde een grote rol in the Hunger games. In Gregor de bovenlander is dat vertaald naar Gregors liefde voor zijn vader en vooral in zijn verantwoordelijkheidsgevoel naar zijn kleine zusje toe. Er is wel een hint naar gevoelens voor meisjes, maar Gregor ergert zich vooral aan het meisje dat hij eigenlijk ook wel een beetje leuk vindt. De zinnen zijn simpeler, maar toch is het een gelaagd verhaal. Beetje erg jammer wel: Deel 1 van de Bovenlander is totaal uitverkocht in het Nederlands. Ik heb uiteindelijk Boy 7 van Mirjam Mous voor hem gekocht. Hij heeft het nog niet uit, maar hij vindt het tot zover 'goed' en ook spannend. Wat ik erg vervelend vond, was dat het mij niet duidelijk werd welke boeken in de YA sectie geschikt waren voor welke leeftijd. Enkele boeken hadden wel een leeftijdscategorie op de achterkant vermeld staan, maar veruit de meeste niet. Voor een twaalfjarige jongen (en misschien ook wel ouder) hoef je niet aan te komen met een boek met een vrouwelijke hp, dus die vielen af. Ik merkte wel een duidelijk verschil tussen kaften, jongens en meisjes YA. Het heeft me meer dan een uur gekost om uiteindelijk Boy 7 te kiezen. Denk daarbij aan de andere kerstcadeautjes die ik nog moest kopen en je begrijpt mijn ergernis. Een B/C categorie had me een hoop gezoek gescheeld. Samenvattend: de schrijfstijl voor de jongere YA's is simpeler, de bovencategorie gaat voor de meiden vooral over liefde. De jongens hebben de Grijze Jager serie, vermoed ik. Ik ben natuurlijk geen expert en ik vind het YA aanbod fantastisch en uitgebreid vergeleken met de boeken die ik tot mijn beschikking had toen deze mop een jong-volwassen-mopje was. Ik mag wel zeggen dat Thea Beckman, Jan Terlouw en Tonke Dracht mijn jeugd hebben gered. En als ik terugdenk, wist ik door de kaft van een jeugdboek vaak al, of ik het wilde lezen. Ik las de flaptekst vluchtig. Als ik een goed boek te pakken had, las ik daarna alles van die schrijver/schrijfster. Wat voor mij dus een probleem was, staande voor dat YA-rek, zal dat waarschijnlijk niet zijn voor de YA's zelf. ZIj weten wat ze willen lezen en maken hun keuze op dezelfde manier als ik in de vorige eeuw deed, alleen hebben zij er nu internet bij om zich te oriënteren.

Scarlet, misschien kun je de topic titel aanpassen naar "Schrijven voor Young Adults"? Wat het is, en of en hoe het een marketing strategie is, is al uitgebreid besproken in de eerder genoemde topics. Het zou leuk zijn om ons in dit topic bijv. te richten op waar je op moet letten als je YA schrijft, zoals Yrret voorstelt.

Stel, je bent schrijver. Je schrijft een horrorverhaal. Horror is dan het genre. Stel, je bent een YA schrijver. Je schrijft een horrorverhaal. Je doelgroep is YA. Hoe anders is dan je horrorverhaal?

Nu je weet dat je doelgroep voornamelijk oudere tieners zijn, en de boeken zouden moeten aansluiten bij hun leefwereld, hoe zou je die vraag dan zelf beantwoorden?

Oké, een YA is voor jongens en meisjes tussen de 15 en 25 jaar. [ongeveer] Er zijn veel publicaties die iets krapper of ruimer met die leeftijden omgaan. Ik verwacht daarom een splitsing. YA van 13 tot 18 en een YA van 18 tot 25. Misschien wel drie. 13 -16 / 17 - 21 / 22 -25. De boekverkopers en uitgevers zullen hier ongetwijfeld klinkende namen voor verzinnen.

Helaas is die er niet. Alles wordt meestal bijelkaar geschaard, zoals Mirandala zegt (tenzij je een boekhandel hebt die daar echt onderscheid in maakt). Dat moet je dan allemaal gaan vragen. Wat dat betreft ben je in een online boekhandel beter uit: daar kun je nog zoeken op labels als leeftijd, en genres als 'thriller' etc. Als je geluk hebt, vind je soms nog wel een paar tafels waarop YA boeken in elk geval nog gesorteerd zijn op genre. In de V.S. hebben ze voor de 20-25 categorie wel een nieuwe naam: NA (New Adult). Die is 'hot and trending', en voldoet weer aan (iets) andere kenmerken dan YA. Bijv. oudere hoofdpersonen (vanaf 20 jaar), waar YA meestal hoofdpersonen tussen de 15 en 20 heeft. Vaak speelt het zich ook af op bijvoorbeeld de universiteit, of zijn de hoofdpersonen werkende twintigers die net van hun opleiding komen, in tegenstelling tot YA, waar het vaak om middelbare scholieren gaat.

Zeg, dat de YA-schrijver een label moest plakken op een boek, zou hij/dat willen? Het beperkt natuurlijk ook. Met het risico, dat die schrijver zich in een veilige marge houdt, wat het verhaal weer tekort doet. De Boekendief van Markus Zusak gaat over een jong meisje, veel jonger dan het publiek waar het boek voor bedoeld is. Toch is het YA. Bij the Hongerspelen komt de leeftijd van het personage wel overeen met de doelgroep. Beide op hun eigen manier zeer geschikt voor zowel jongeren 15+ als volwassenen (en oud-volwassenen).

Waarom zou YA een schrijver moeten beperken? De enige beperking die je imo hebt, is dat je lezers niet moet gaan lastigvallen met problemen die volwassenen hebben: rugzakken gestapelde ellende uit een onvolmaakte jeugd, een ex of twee, drie, een kind, een hypotheek, een werkgever die niet wil deugen, een maand die te lang is voor het salaris, seks die wel of niet wil deugen. Het lijkt mij dat je door die ballast overboord te smijten, ruimte krijgt om een verhaal te vertellen, want die complete achtergrond is vaak al een verhaal op zich. Dat wil niet zeggen dat de hp's in YA geen problemen hebben, maar die zitten dan meer in de hoek van wie ben ik, zal ik iemand vinden, hoe kom ik in deze moeilijkheden en hoe kom ik er weer uit, etc.

Ik denk dat die zaken die Ceridwen noemt gewoon kunnen in YA, hoor. Vijftienjarigen weten echt wel wat die dingen zijn. Er zijn niet veel schrijvers die het doen, maar de doelgroep kan dat prima aan.

Het gaat er niet om of ze het aankunnen, het gaat erom dat het niet in een YA staat en het staat er niet in omdat het geen raakvlakken heeft met de belevingswereld. Want is het op je zestiende echt net zo interessant vanuit het perspectief van buurman Bruin, echtgenoot van losbollige buurvrouw Bruin, te lezen dat door de verkeerde belegging van oom Alfred Karel nu met vreemde vrouwen moet slapen omdat zijn vrouw geen seks meer met hem wil, als het is om te lezen hoe het Mees lukt om een date te scoren met het hackermeisje in de hoogste klas?

Ik vergeet erbij te zeggen: dat maakt het YA tov de 'gewone' kast literaire boeken waaruit vijftien jarigen hoop ik ook gewoon boeken pakken.

Dat hangt van de persoon die het leest af. Waarom is je onderste voorbeeld YA en niet 12+?

Het kan ook twaalf plus zijn, waarom niet. Ik denk dat het woordje hacker er meer YA van maakt dan 'de dochter van de plaatselijke agent' maar dat is puur op gevoel, die opmerking.

Waarom zou YA een schrijver moeten beperken?

Dat zei ik niet, Ceridwen. Ik had het over leeftijdlabels. Dat die de schrijver zouden kunnen beperken. (titel van het topic, YA, trend of marketingtrucje) dan beperkt het YAlabel het eerder het publiek voor de schrijver. Voorbeeld: De Boekendief valt onder YA, maar is toch echt een aanrader, ook voor volwassenen en oud-volwassenen.

Oh, oke. Dan snap ik hem gewoon niet, maar dat komt misschien omdat ik me als lezer niets aantrek van de labels. Als ik het een mooi boek vind, vind ik het een mooi boek. Denk je dat er volwassenen zijn die een boek niet kopen/niet willen lezen alleen maar omdat het YA is? (En wat zijn oud-volwassenen?)

Qua marketingtrucje een boek een YA-label opplakken is niet per se lucratief, was mijn punt. Vanuit de schrijver gezien niet en vanuit de lezer: een volwassene en oud-volwassene to. jeugd en jong-volwassene. De marketing gericht op de laatste twee zal de eerste twee niet bereiken. Ik denk dat dit topic uitgaat van de schrijver? Oud-volwassene: ik geef het een naam en plak even een label. Ik denk dat de duiding voor zich spreekt, maar zeg 60+ bij oud-volwassene vs jongvolwassene, 20+. Anders moet ik die Margrietlezers noemen en dat dekt de lading niet :P

Stel, je bent schrijver. Je schrijft een horrorverhaal. Horror is dan het genre. Stel, je bent een YA schrijver. Je schrijft een horrorverhaal. Je doelgroep is YA. Hoe anders is dan je horrorverhaal?

Nu je weet dat je doelgroep voornamelijk oudere tieners zijn, en de boeken zouden moeten aansluiten bij hun leefwereld, hoe zou je die vraag dan zelf beantwoorden?

Ik heb bijna geen idee waar deze doelgroep zich [vandaag] mee bezig houd. Ik kan wel mijn eigen herinneringen uit die tijd beschrijven. Sex, drugs, rock and roll. De restjes van de hippie-periode. Ik ben nog nooit een vampier tegen gekomen. Ik kon niet door een spiegel in een andere wereld komen, en als ik een joint vasthield kon ik geen pen vasthouden. Ik kon mij zeer weinig verbeelden hoe mijn/een leven in de USA of in België zou zijn. Ik moest het doen met een paar vierkante kilometer rond Paradiso. Wat ik wel weet is dat hun leven zich afspeelt in hun linker/rechterhand met een luxe gsm. Zonder dat ding zijn ze hulpeloos verloren. De YA is een watjes-generatie, en daar hebben de schrijvers en uitgevers zich op gestort als vale gieren. Wat ik zeer waardeer is de hoeveelheid schrijvers die nu zelf een YA zijn. Alleen, hoe succesvol zijn die tov de reeds succesvolle schrijvers die zich [als aanvulling op hun inkomsten] op de YA-doelgroep werpen. Door mijn wantrouwende aard heb ik de neiging om YA een marketing-trucje te noemen. Maar, neem als schrijver gerust de vrijheid om mee te drijven op dit fenomeen. Dit is wat ik denk en daarom zou ik een horror verhaal voor de YA niet anders schrijven als voor een 10 jarige of voor een 60 jarige. Ik heb een hekel aan doelgroepen. Ik begrijp de vraag dan ook zelden hier op Sol: "Wat is je doelgroep?" Mijn antwoord zal blijven: "Een lezer." Als je als schrijver zegt een YA-schrijver te zijn, kan het bijna niet meer een doelgroep zijn. Ik zou je vragen: Voor welke leeftijd? Het vertalen van het woord geeft een ernstig vertekend beeld. Een jonge volwassene. Heden ten dage buigen op alle fronten deskundigen zich over deze groep. En ze willen maar één ding weten. Op welke leeftijd kunnen we deze jonge mensen de consumptiemaatschappij in sleuren om spullen te kopen en die weer zo snel mogelijk laten vervangen. * Het lijkt wel een setup voor een horrorverhaal.

Zeg, dat de YA-schrijver een label moest plakken op een boek, zou hij/dat willen? Het beperkt natuurlijk ook. Met het risico, dat die schrijver zich in een veilige marge houdt, wat het verhaal weer tekort doet.

Ik heb ondertussen een aantal YA-verhalen geschreven en gebruik in mijn hoofd wel labels die doorwerken in de leeftijd van de hoofdpersonen en (daardoor) de omgeving waar het verhaal zich in afspeelt (middelbare school/universiteit of HBO/net afgestudeerd) en de onderlinge relaties. Toch ben ik wat huiverig om dat label er ook echt op te plakken, want ik weet hoe ik zelf was toen ik die leeftijd had: ik maakte namelijk zelf wel uit of een boek wel of niet geschikt voor me was en ergerde me groen en geel aan zulke labels. ;)

In de V.S. hebben ze voor de 20-25 categorie wel een nieuwe naam: NA (New Adult). Die is 'hot and trending', en voldoet weer aan (iets) andere kenmerken dan YA. Bijv. oudere hoofdpersonen (vanaf 20 jaar), waar YA meestal hoofdpersonen tussen de 15 en 20 heeft. Vaak speelt het zich ook af op bijvoorbeeld de universiteit, of zijn de hoofdpersonen werkende twintigers die net van hun opleiding komen, in tegenstelling tot YA, waar het vaak om middelbare scholieren gaat.

Mooi. Er zullen er nog vele komen. Prima. Geen enkel probleem. Maar... dit is marketing! Sluwe vossen die zich concentreren op de zwakke zieltjes. New Adult (NA) fiction is a developing genre of fiction with protagonists in the 18-25 age bracket. The term was first coined by St. Martin's Press in 2009 when they held a special call for "...fiction similar to YA that can be published and marketed as adult—a sort of an 'older YA' or 'new adult'. New Adult fiction tends to focus on issues such as leaving home, developing sexuality, and negotiating education and career choices. The genre has gained popularity rapidly over the last few years, particularly through books by self-published bestselling authors like Jamie McGuire, Colleen Hoover, and Cora Carmack. http://en.wikipedia.org/wiki/New-adult_fiction Is dit doelgroep of genre? Wie heeft hier nou de macht? De schrijver of de uitgever? Zolang in de Nederlandse boekenwereld nog steeds meer dan 500 miljoen € / jaar worden omgezet loont het zich om steeds verfijnder te zoeken naar je doelgroep. Uh, zeg ik doelgroep? Maar als die doelgroep bepaald is zal je toch met een genre moeten komen. Als schrijver denk ik dan toch eerst. Ik schrijf dit genre en als ik het een fractie aanpas, leeftijd van de hp, etc. etc. dan is mijn boek plots een YA.

:confused: Ik heb werkelijk geen flauw idee hoe ik hierop moet reageren, Yrret. Behalve dan misschien dat ik macht niet zo'n interessant concept vind.

:confused: Ik heb werkelijk geen flauw idee hoe ik hierop moet reageren, Yrret. Behalve dan misschien dat ik macht niet zo'n interessant concept vind.

Misschien is macht geen interessant concept voor je. En dat is goed. Stel dat kennis macht is. Hoe meer ik weet wie/wat een 16 jarig meisje interessant vindt, hoe beter ik mijn boek daar op kan afstemmen. Als het meisje 18 is heeft ze haar leven op haar kop gezet. Ze is zwanger. En natuurlijk is de jongen gevlucht voor 'zijn' verantwoordelijkheden die het meisje in zijn hoofd heeft gepropt. Het hele YA concept is een concept die vol staat met clichés. Hoe meer herkenning hoe beter. Juist het vinden en zoeken op internet is een bevestiging van wat de YA lezers willen. Ze zoeken een boek in een categorie. Die zijn er zat met de nodige reclame over van alles erbij exact op de doelgroep gericht. De YA schrijver kan een onschuldig meisje zijn van 16 die op een goede dag besluit een boek te schrijven voor haar leeftijdgenoten. Ze heeft een verhaal te vertellen. Papa en mama zijn lastig, haar broertjes zijn lastig, op school pesten ze haar allemaal. En nog eens 1001 clichés. Gelukkig heeft ze een lieve oom. Bij welke uitgever kan ze haar boek slijten? De doorgewinterde schrijver die inkomsten ontdekt. De uitgever geeft hem een dwingende hint. Schrijf eens een YA boek voor 16 jarige meisjes. Dit is wat ze willen lezen. Ya is een industrie geworden, een heel aparte klasse doelgroep die nu zelf een genre is geworden. Je kan dus bijna alles schrijven. Even rekening houden met de leeftijd van de hp, waar speelt het zich af. Niet de schrijver zoekt een doelgroep. Nee, de lezer zoekt de YA-please-schrijver. De uitgever weet die te vinden. En je boek ligt al bijna op de plank.

Ik heb altijd begrepen dat het YA label ongeveer voor de leeftijdsgroep vanaf 12 jaar bedoeld is, tenminste zo lees ik het vaak op Engelstalige websites en forums. Middle Grade (12 jaar of jonger), Young Adult (12 jaar of ouder), New Adult (18 - 25 jaar) en Adult Fiction (18 jaar of ouder).

Ik ben gisteren de hele dag weg geweest, dus ik heb niet meer kunnen reageren. Bij dezen. :) @ Judy: Ik neem aan dat Dries of Thérèse de naam van het topic veranderd heeft naar 'Is Young Adult een trend of marketingtrucje' (ik ben gisteren immers niet online geweest), maar als zij het goed vinden, dan zal ik er 'Schrijven voor Young Adults' van maken. Dat dekt de lading voor mijn gevoel beter. En het is ook een leuk en interessant onderwerp. :nod: Uitgevers gaan inderdaad uit van jongeren van 15 tot en met 25 jaar. Maar ik heb ervaren dat die grens heel vaag is (er zijn ook kinderen van 12+ die de boeken lezen en er zijn ook veel volwassen lezers die ouder zijn dan 25 jaar) en dat uitgevers het moeilijk vinden om de precieze doelgroep vast te stellen. Toen ik voor The House of Books YA-boeken ging recenseren, was de eerste vraag hoe ik die doelgroep definieerde. De YA's bleken daar trouwens zelf ook niet helemaal hetzelfde over te denken. Toch denk ik dat dit het meest in de buurt komt bij de werkelijkheid. Ik verwacht wel dat het - zeker ook onder invloed van de boeken zelf - nog gaat verschuiven en dat het straks eerder 12-25 is, omdat jongeren steeds vroeger YA-boeken willen gaan lezen (dat is dan zogenaamd minder kinderachtig dan boeken voor 12+). Wat mij betreft mag er inderdaad nog wel een splitsing in leeftijd komen. Twilight is nou niet bepaald te vergelijken met bijvoorbeeld De Hongerspelen. Ik vraag me echter wel af of sommige YA’s niet gewoon kinderboeken zijn (plak er het label YA op en het verkoopt beter, of zo. Dat is waarschijnlijk ook wel waar want YA is natuurlijk op dit moment inderdaad een hype, maar het is niet handig). Overigens is het al heel lang geleden dat ik nog niet eens honderd bladzijdes heb gelezen in Twilight, dus misschien vergis ik me. @ Yrret: Als je geluk hebt, is er een YA-kast. Dat is echter niet overal zo. Soms staan de boeken nog gewoon tussen de boeken voor 9+ en 12+. Dom, want dan heeft het helemaal geen zin om onderscheid te maken; de YA's zullen tussen al deze boeken de YA-boeken niet vinden en de drempel om überhaupt voor die kast te gaan staan om een boek uit te zoeken is hoog. Voor zover ik weet wordt er bij boekwinkels bijna nooit onderscheid gemaakt in genres van kinderboeken. Eigenlijk wel jammer, trouwens. Aan de andere kant plaats je een boek daarmee wel in een hokje terwijl dat bij kinderboeken (nog) veel meer dan bij sommige volwassen boeken gewoonweg geen recht doet aan het boek. Aan de kaft kun je vaak wel al een beetje zien of een boek een fantasyverhaal, een griezelverhaal (horror) of een spannend verhaal (thrillerachtig) is. Ik vraag me trouwens af of de genres wel precies overeenkomen met de genres bij boeken voor volwassenen. Een griezelverhaal voor kinderen is toch niet helemaal precies hetzelfde als een horrorverhaal, bijvoorbeeld. Volgorde in de kast? Liefst gewoon alfabetisch. Wordt gelukkig ook vaak gedaan. Puur gemak natuurlijk - als je tenminste weet wat je zoekt. @ Mirandala: Wat leuk, zo'n uitgesmeerd cadeau. :D Het is inderdaad wel moeilijk om in te schatten voor welke leeftijd een boek geschikt is. Ik las op mijn twaalfde boeken die nog wel wat bloederiger waren dan De Hongerspelen. Voor de gemiddelde 12-jarige is het misschien inderdaad wel te heftig. En iedereen is ook weer anders, dus dat is ook voor iedereen anders. Ik verwacht dat die indeling er wel gaat komen. Met een nog verdere onderverdeling van de leeftijden, zoals Yrret al schreef. De jeugdboeken gaan maar tot C, toch? Dan zou het inderdaad mooi zijn als voor de YA-categorie D en E er nog bij zouden komen. Eventueel zelfs F, als er (wat meer?) boeken komen die specifiek voor de bovenlaag van 20-25 jaar geschreven zijn. De Grijze jager... Geen idee, ik heb ze niet gelezen. Volgens mij zijn ze wel voor jongens bedoeld, ja, maar in de meeste boekwinkels/bibliotheken waar ik die boeken gezien heb, worden ze bij de jeugdboeken gezet. Maar zoals ik al schreef zijn boekwinkels niet altijd logisch. Er is inderdaad een verschil in de kaften. Alleen jammer dat veel boeken die zogenaamd voor jongens en meisjes zijn (en waarvan de verhaallijn ook prima voor allebei kan) toch weer een vrouwelijke hoofdpersoon hebben. Zoals je al schreef: daar hoef je bij veel jongens echt niet mee aan te komen (al zijn er ook boeken met een vrouwelijke hoofdpersoon die jongens wél aanspreken. Ze bestaan, maar daar is eigenlijk – helaas – alles mee gezegd). Er kan dus zeker nog veel verbeterd worden aan (de duidelijkheid) bij YA-boeken. @ Judy: New Adult, dus. Die term kende ik nog niet. Geweldig. Ik hoop dat die boeken hier ook gauw gaan komen. Ik stoor me er best aan dat de boeken voor zo'n brede categorie zich toch nog vaak op de middelbare school afspelen. Voor de bovenlaag van de YA-categorie lijken NA-boeken mij zeker gewenst. :D (En in het kader van schrijven voor YA's: dit lijkt me een mooie kans voor Nederlandstalige YA-schrijvers) @ Mirandala: Misschien als de leeftijden ver genoeg uit elkaar liggen... Maar volgens mij willen schrijvers sowieso liever geen labeltjes op hun werk plakken. En boeken die voor YA's zijn geschreven, kunnen door een uitgever natuurlijk alsnog als boek voor 12+ uitgegeven worden (al zie ik dat met die hype van nu niet zo snel gebeuren; eerder 12+-boeken die ten onrechte YA genoemd worden. En dán krijg je (nog meer) verwarring). Ja, het beperkt inderdaad wel. Ik denk dat je als schrijver gewoon dat verhaal moet schrijven en vooral niet te veel rekening moeten houden met de precieze leeftijd (wel ongeveer natuurlijk) van de lezers en met genres. Tijdens het redigeerproces kunnen altijd nog dingen aangepast worden als het nodig is. En indelingen zijn natuurlijk nooit perfect. @ Ceridwen: Ja, dat is een mooie, die beperking de je noemt. Natuurlijk kán het in sommige verhalen wel, maar volgens mij worden deze boeken juist gelezen om even niet met die problemen geconfronteerd te worden. De gemiddelde problemen waar de 'New Adults' tegenaan lopen (een nieuw sociaal leven opbouwen als je gaat studeren en tegelijkertijd je oude vrienden behouden, op kamers gaan, zoeken naar je eerste baan), sluiten meer aan bij de belevingswereld van de bovenlaag van de doelgroep. Al vraag ik me wel af wat het dan nog YA maakt en geen volwassen literatuur (want daar komt het natuurlijk aardig bij in de buurt). Misschien omdat het niet per se zo zwaar en literatuurachtig hoeft voor die doelgroep? @ Mirandala: Dat is natuurlijk weer een voordeel van het huidige systeem zonder die onderverdeling. @ Yrret: Ik ben het toch niet helemaal met je eens dat meer herkenning altijd beter is en dat de meeste YA-boeken herkenbaar moeten zijn. Natuurlijk speelt het vaak wel een rol (dat maakt het meestal tot een YA), maar de schrijfstijl van een boek is ook belangrijk. YA's hebben toch een net iets andere schrijfstijl dan kinderboeken en volwassen boeken. Ik weet dat ik ook met de blik van een schrijver lees, maar de schrijfstijl van een kinderboek stoort mij als YA vaak. Ik vind het vaak niet prettig lezen. Het is niet voor niets een kinderboek; de stijl is vaak perfect voor die doelgroep. Bij YA hoeven de zinnen niet meer zo in elkaar te zitten als in kinderboeken. Maar misschien valt verder niemand het verschil op en/of vindt niemand dat belangrijk. Ik kan ook niet echt uitleggen wat ik er precies mee bedoel; dat valt je vanzelf op als je een kinderboek en een (fatsoenlijk!) YA-boek met elkaar vergelijkt. @ Yrret: Het is waar dat veel YA zelf YA-verhalen schrijven. Maar 8- tot 12-jarigen schrijven meestal ook voor hun eigen leeftijd (als ze al schrijven, natuurlijk :D ). Aan de ene kant is het handig dat YA's voor hun eigen leeftijd schrijven omdat zij weten wat ze willen lezen. Bovendien hebben ze vaak al meer schrijfervaringen dan iemand die 8 is, dus de kans is groter dat het uitgegeven wordt. Supergoede reclame natuurlijk voor een uitgever. Wat wil je nog meer... Toch vind ik het ook jammer. Het lijkt alsof YA's niet of steeds minder willen schrijven voor jongere of oudere doelgroepen. Dat vooroordeel (oh, je bent een YA. Je verhaal is zeker voor YA's?) is niet leuk. Ik moet er eerlijk gezegd niet aan denken om te schrijven over die clichés die jij noemt. En hoewel er natuurlijk meer YA is dan die clichématige verhaaltjes, schrijf ik alsnog niet doelbewust voor deze doelgroep omdat ik de grotere vrijheid van volwassen boeken fijner vind of zo. Ook dat kan ik eigenlijk niet uitleggen. :P Ik ben het er niet mee eens dat YA's gepleased willen worden. Ja, in bepaalde genres natuurlijk wel en tot op een bepaalde hoogte. Maar dat geldt ook voor volwassenen. In De Hongerspelen gaan veel personages dood. Ja, dat vinden veel mensen jammer. Ik baal er ook van als een schrijver besluit mijn favoriete personage te vermoorden (zeker als dat zonder reden gebeurt en het totaal zinloos is voor het plot). Toch is de serie een succes. Ik kan wel meer boeken opnoemen waarin niet gepleased wordt terwijl het boek wel leuk gevonden wordt. Niet elk boek is vergelijkbaar met Twilight of De kronieken van de onderwereld (in ieder geval het eerste boek, daarna ben ik afgehaakt omdat ik de rest niet verplicht moest lezen). Als ik mierzoete pleaseverhaaltjes wil lezen, ga ik die wel lezen. Gelukkig is er (bijvoorbeeld) ook veel stoere fantasy. Nee, er zijn misschien nog niet genoeg boeken waarin niet gepleased wordt, maar deels is dat ook een fout van de schrijver en/of uitgever die denkt dat de doelgroep alleen dat wil lezen. Absoluut niet waar, want dan kan ik net zo goed kinderboeken gaan lezen waarin volgens mij nóg vaker gepleased wordt (en dan doel ik vooral op de liefdesverhaaltjes). @ MV Smit: Voor zover ik weet, is de YA in Nederland op dit moment toch echt voor 15- tot 25-jarigen bedoeld. Maar jij noemt ook al New Adult en Adult Fiction. Volgens mij kennen we dat onderscheid in Nederland nog niet. Schrijvers maken dat onderscheid (nog) niet, uitgevers niet en dus lezers ook niet. Zou YA volgens de Engelsen/Amerikanen dan 12-18 moeten zijn (aangezien NA bij 18 jaar begint)? Want dan ben ik het daar absoluut niet mee eens. :P

@ Judy: Ik neem aan dat Dries of Thérèse de naam van het topic veranderd heeft naar 'Is Young Adult een trend of marketingtrucje' (ik ben gisteren immers niet online geweest), maar als zij het goed vinden, dan zal ik er 'Schrijven voor Young Adults' van maken. Dat dekt de lading voor mijn gevoel beter. En het is ook een leuk en interessant onderwerp. :nod:

Gewoon doen hoor. Het ironische is nl. dat die andere draad die ik eerder noemde, "YA vooral marketing?" heet. En ik neem aan dat de beheerders geen dubbele draad willen :D Ik raad degenen die daarin geïnteresseerd zijn, echt aan om in die draad een kijkje te nemen: http://www.schrijvenonline.org/forum/111871. In meer dan 100 reacties bomen Sollers over of het nou marketing is of niet, en er wordt ook verwezen naar interessante artikelen, waaruit blijkt dat die YA doelgroep en boeken echt al decennia bestaan. Er zijn ook verschillende termen voor bedacht, maar de term YA bleef toevallig goed hangen.

Hahaha, ik had eigenlijk hun reactie niet eens af willen wachten en het meteen na mijn post willen veranderen (als het niet goed is, kan het toch weer veranderd worden, dus dat leek me geen probleem), maar mijn internet doet vandaag een beetje moeilijk en ik moest eten. Bij dezen alsnog. :) Ik had ook al vluchtig gekeken in welk ander topic we de discussie zouden kunnen voortzetten, maar omdat ik zelf ook niet wist welke kant het op zou gaan, was dat lastig. Ik had dat topic toen al gezien, maar het is zo lang dat ik het nog niet doorgelezen heb. Hoewel ik het ongetwijfeld al eens (deels) gelezen heb. Zeker interessant om (nog) eens te lezen, dus dat ga ik binnenkort doen.

...waaruit blijkt dat die YA doelgroep en boeken echt al decennia bestaan

Ik weet niet of het in dat topic ook aan bod komt, maar ik denk dat jongeren die veel lezen ook voordat YA bekend werd al zagen dat er boeken waren die tussen de jeugdboeken en de volwassen boeken in zaten en die ten onrechte door boekhandels de ene keer als het een en de andere keer als het ander bestempeld werden. Het is fijn dat die boeken nu echt tot hun recht kunnen komen, maar het is jammer dat ze nog lang niet altijd als YA gezien worden.