Verslavende verhalen

Nou ben wel benieuwd welk verhaal dat dan was. Wat je kunt doen is dat boek van jou eens analyseren. Dat is sowieso een goede oefening. Welke hoofdstukken deden het 'm vooral en waardoor kwam dat dan? Of kwam het door de personages en wat zij allemaal wilden of ervoeren? Ik denk dat het alles met spanning te maken heeft. (Over open deuren intrappen gesproken...) Maar spanning kun je op heel veel manieren opbouwen, dus elk antwoord op jouw vraag loopt het risico heel erg lang te worden. Er zijn hele boeken over geschreven.

Er zijn wel technieken en geheimen, Miloney, die je kunt toepassen c.q. oefenen. Daar zijn inderdaad boeken over geschreven, zoals Diana zegt, en ook websites. Misschien kun je er ook een paar noemen, Diana? Ik noem Spannende verhalen schrijven van René Appel, hier te vinden in de Schrijfbibliotheek: http://www.schrijvenonline.org/shop/boeken-bestel… Of tips - ook al zijn het lange?

Ik vraag me af wat verslavend is: in één keer uitlezen, of aan het einde gelijk weer opnieuw beginnen, of minstens een per maand erin lezen...?

@Diana Silver & @Thérèse Bedankt voor de tips, ik zal er zeker wat mee doen :) @schlimazlnik Ik denk dat verslavend is dat je niet kunt stoppen met lezen (letterlijk) en als je niet kan lezen, erover nadenken hoe het verder zou gaan en ik denk ook dat je dan echt wilt dat het verhaal goed afloopt enzo. Tenminste dat heb ik voor ik een verhaal echt als verslavend classificeer.

Leuk dat je terug bent, Miloney. Eerlijk gezegd kan ik me niets voorstellen bij een verslavend verhaal. Het kan spannend zijn en dat je wilt doorlezen, maar dat lijkt me niet verslavend.

En toch, hoe heet het boek, Miloney?

@Tja Misschien heb je wel een punt en moet ik eens goed nadenken over het concept 'verslavende verhalen', maar toch zijn er enkele verhalen die ik op de een of andere manier anders/beter/eenderwat herinner dan andere verhalen (=volgens mij gelijk aan verslavend). @Aliccia Het was geen boek, het was een verhaal op internet (waar de schrijver blijkbaar jaren geleden mee gestopt was terwijl het nog niet af was :confused: ). Ik heb de titel niet onthouden, helaas, waardoor ik het nu nergens meer terugvind :confused: Maar ik blijf zoeken :) Iedereen ook bedankt op te reageren :)

Maar ik ben het niet met Tja eens hoor, ik ben ook weleens verslaafd aan een verhaal geweest. Niet vaak, maar zeker wel drie keer in mijn leven. Een keer was ik met mijn ouders op vakantie in Rome. Ik ging er met tegenzin 's ochtends op uit en droomde de hele dag van het moment dat ik weer verder kon lezen op de hotelkamer. Ik was ook wel wat jonger, ik weet niet of me nu nog steeds zoiets zou kunnen overkomen...

Ik heb het ook wel eens. Dat ik met geen mogelijkheid een boek weg kan leggen. Soms pas als 's ochtends de wekker gaat. Wat dat precies veroorzaakt? Ik weet het niet. Maar soms gaan de hoofdpersonen zo onder mijn huid zitten.... Daar moet het haast wel mee te maken hebben.

Denk dat het lastig is om een verhaal te schrijven dat voor iedereen verslavend is omdat iedereen een andere smaak heeft en van een ander genre houdt. Asl je met verslavend bedoelt dat de lezer het verhaal niet weg kan leggen en het uit moet hebben dan heb je het waarschijnlijk over vaart houden. De ene zin grijpt zich onlosmakelijk vast in de volgende en de spanning verslapt geen moment.

Ik denk dat het een combinatie van factoren is die een verhaal echt verslavend kunnen maken. Persoonlijk heb ik vaak dat ik boeken echt niet weg kan leggen als de hoofdpersonen zo levensecht voor me worden dat het bijna een soort vrienden worden, dat je echt meeleeft met alles wat er gebeurd en het zo voor je kunt zien maar tegelijkertijd moet het verhaal ook zo spannend zijn dat je de bladzijden blijft omslaan en ergens om vier uur 's nachts jezelf er toe moet zetten het boek toch weg te leggen en jezelf moet dwingen om te gaan slapen, en zelfs dan blijft het verhaal door je hoofd spoken. Ik had dit bijvoorbeeld heel erg bij de Harry Potter boeken (vond het heel erg dat ik iedere keer een jaar of twee moest wachten voor het volgende deel uitkwam!) en ook de Mercedes Thompson serie van Patricia Briggs en de Charlie Madigan serie van Kelly Gay hebben me nachtenlang wakker gehouden omdat ik gewoon moest weten hoe het af zou lopen.

Ik vind Markus Heitz' boeken vreselijk verslavend, met name de Legenden van de Alfen-serie. Hij deelt het verhaal op in fragmenten. Bij elke fragmentwissel wisselt hij ook van persoon, óf hij gaat verder met dezelfde persoon als in het vorige fragment maar dan op een andere plaats, een heel andere situatie of tijd. Hij doet het zo dat het niet verwarrend wordt en hij zorgt ervoor dat elke persoon goed te herkennen is. In elk fragment gebeurt er wel iets dat van invloed is op het verhaal. Meestal zelfs van grote invloed. Er is geen fragment teveel en in vrijwel elk fragment vinden er omslagpunten plaats, waardoor de eindsituatie opeens heel anders is dan het begin. Elk fragment is een afgerond verhaaltje opzich, met een spanningsboog en plotselinge wendingen. Je hebt geen idee wat je kan verwachten, hoe het zal verlopen. Je weet dat elke "normale" situatie niet lang normaal blijft. En dat maakt het zo spannend, zo verslavend. Het verhaal is dus opgebouwd uit allerlei kleine verhaaltjes met begin en eind, die samen ingewikkelde verhaallijnen maken. Dat vind ik heel knap gedaan. Misschien een tip? In elk deeltje van het verhaal, in elke scéne dus (je hoeft niet zoals Markus Heitz steeds van persoon of plaats te wisselen) moet iets gebeuren dat de lezer niet zag aankomen.