Geen afbeelding
Sam_Franken

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Levensverhaal boeiend houden

 24 mei 2013 - 11:39
Hoi, Ik ben sinds enige tijd bezig met het opschrijven van het levensverhaal van een vluchteling uit Congo. Op zich heeft hij een boeiend en spannend verhaal te vertellen. Het beschrijven van zijn afkomst en zijn vlucht is dan ook geen probleem. Het wordt lastiger zodra zijn huidige leven in het westen aan bod komt. Dan is het een goednieuwsverhaal waarin hij vertelt hoe hij zijn leven in Europa heeft opgebouwd. Dat is op zichzelf wel interessant, maar lang niet zo spannend als zijn afkomst en vlucht. Af en toe heeft hij aardige anekdotes te vertellen over zijn 'nieuwe leven'. Maar de hoofdstukken over de tijd nadat hij de vluchtelingenkampen heeft verlaten, komen voor mijn gevoel al gauw neer op een opsomming van op zichzelf gaan wonen, taalles, studie, nog een studie et cetera. Uiteraard kan ik wat met die anekdotes, ze leveren meestal een leuke scene op die bovendien iets zegt over het karakter van de hoofdpersoon (bijvoorbeeld: hoe gaat hij om met bepaalde situaties). De rest - de zogenaamde feitelijkheden - geef ik relatief weinig ruimte om de vaart in het verhaal te houden. Tegelijkertijd lijken de scenes waarin ik die anekdotes beschrijf daardoor al gauw te veel gewicht te krijgen. Ze beslaan veel meer ruimte in vergelijking tot de overige tekst in het hoofdstuk. Wie weet hoe hiermee het beste om te gaan? En misschien heeft iemand een idee over hoe je relatief veel feitelijke informatie in een levensverhaal kunt weergeven zonder dat een verhaal daardoor saai wordt. Omdat het een levensverhaal is, kan ik de belangrijkste zaken niet zomaar weglaten. Alvast bedankt!

Profile picture for user Diana Silver
Diana Silver

Lid sinds

14 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 24 mei 2013 - 11:54
Zal ik zomaar een paar dingen uit mijn duim zuigen? Geef het betekenis, desnoods door de waarheid iets te verdraaien hier en daar. Zorg dat je door dat wat je kiest te vertellen toewerkt naar een conclusie, een boodschap die je de lezer wil meegeven. Of vertel het achronologisch. Begin bijvoorbeeld in het heden, waar alles pijs en vrêe is, en wissel het af met het interessantere verhaal dat zich in het verleden heeft afgespeeld. Of vertel de stukken die niet interessant zijn gewoon niet. Sla vijf jaar over en schrijf in één raak en hartverscheurend feel good-hoofdstuk op hoe hij vijf jaar later in Europa een happily ever after heeft gevonden. Weglaten kan altijd, levensverhaal of geen levensverhaal. Juist het weglaten van dingen maakt verhalen interessant, laat dingen aan de verbeelding over.

Geen afbeelding
Thérèse

Lid sinds

15 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
  • Moderator
 24 mei 2013 - 11:57
Je zou moeten weten waar het zwaartepunt van het verhaal ligt. Wat is de betekenis van dit verhaal? De bedoeling? Waarom moet het verteld worden? Misschien is het beter dat het verhaal ophoudt, zodra de opsomming begint. Die zou je in een Epiloog kwijt kunnen: een korte afsluiting.

Geen afbeelding
Harryhol

Lid sinds

14 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 24 mei 2013 - 12:15
Hoi, Ik ben sinds enige tijd bezig met het opschrijven van het levensverhaal van een vluchteling uit Congo. Op zich heeft hij een boeiend en spannend verhaal te vertellen. Het beschrijven van zijn afkomst en zijn vlucht is dan ook geen probleem. Het wordt lastiger zodra zijn huidige leven in het westen aan bod komt. Dan is het een goednieuwsverhaal waarin hij vertelt hoe hij zijn leven in Europa heeft opgebouwd. Dat is op zichzelf wel interessant, maar lang niet zo spannend als zijn afkomst en vlucht. Af en toe heeft hij aardige anekdotes te vertellen over zijn 'nieuwe leven'. Maar de hoofdstukken over de tijd nadat hij de vluchtelingenkampen heeft verlaten, komen voor mijn gevoel al gauw neer op een opsomming van op zichzelf gaan wonen, taalles, studie, nog een studie et cetera. Uiteraard kan ik wat met die anekdotes, ze leveren meestal een leuke scene op die bovendien iets zegt over het karakter van de hoofdpersoon (bijvoorbeeld: hoe gaat hij om met bepaalde situaties). De rest - de zogenaamde feitelijkheden - geef ik relatief weinig ruimte om de vaart in het verhaal te houden. Tegelijkertijd lijken de scenes waarin ik die anekdotes beschrijf daardoor al gauw te veel gewicht te krijgen. Ze beslaan veel meer ruimte in vergelijking tot de overige tekst in het hoofdstuk. Wie weet hoe hiermee het beste om te gaan? En misschien heeft iemand een idee over hoe je relatief veel feitelijke informatie in een levensverhaal kunt weergeven zonder dat een verhaal daardoor saai wordt. Omdat het een levensverhaal is, kan ik de belangrijkste zaken niet zomaar weglaten. Alvast bedankt!
Maak er een raamvertelling van. Begin met zijn huidige bestaan en vertel via flashbacks. Kom af en toe terug in het heden om het contrast te tonen tussen toen en nu.

Profile picture for user Xuchiejlala
Xuchiejlala

Lid sinds

14 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 24 mei 2013 - 13:07
Wat is je premisse? Dus: wat wil je precies vertellen met dit verhaal? Een premisse is een uitspraak dat je wilt bewijzen. Bijvoorbeeld: 'Witte-boorden-criminaliteit is lucratief'. Welke fragmenten ga je dan gebruiken om dit te bewijzen? In het schrijfboek 'Zo schrijf je een verdomd goede roman' van James N. Frey staat ontzettend veel over de premisse. De premisse zorgt ervoor dat je bij je onderwerp blijft. Als je je premisse weet, dan kun je misschien gemakkelijker kiezen tussen welke fragmenten je wel en niet in het verhaal stopt. Als jouw premisse bijvoorbeeld 'Vluchten uit je land van herkomst leidt tot trauma's' is, welke fragmenten heb je dan nodig om deze uitspraak te bewijzen?

Profile picture for user Diana Silver
Diana Silver

Lid sinds

14 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 24 mei 2013 - 13:37
Een premisse. Dat kende ik nog niet als zodanig. Xu, je bent mijn favoriete persoon van de week, misschien zelfs van de maand. Ik heb plotseling zoveel om over na te denken!

Geen afbeelding
Sam_Franken

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 24 mei 2013 - 13:51
Bedankt voor de reacties! Ik gebruik al flashbacks, maar het is raar die tot het einde aan toe te houden als het verhaal allang gaat over zijn inmiddels betere leven in Europa. Dus heb ik gekozen die fase zonder flashbacks te beschrijven.

Profile picture for user Xuchiejlala
Xuchiejlala

Lid sinds

14 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 24 mei 2013 - 14:12
Een premisse. Dat kende ik nog niet als zodanig. Xu, je bent mijn favoriete persoon van de week, misschien zelfs van de maand. Ik heb plotseling zoveel om over na te denken!
Yay! :d :p

24 mei 2013 - 18:27
Ik zou misschien niet met flashbacks werken, maar wel met een vergelijking met toen. Bijvoorbeeld studie > schoolbanken > hoe was het vroeger in de Congo op school? Je kunt er meer gevoel in leggen, door te beschrijven wat de persoon denkt. Bijvoorbeeld inburgeringscursus > wat raar dat je niemand hoeft om te kopen. Of als die wat wantrouwig is: het gaat van een leien dakkie, wanneer zal de pech toeslaan? Mag ik hier echt blijven? Kijk ook hoe de band met het thuisland is: "als ik dat aan mijn vrienden daar zou vertellen, zouden ze dit nooit geloven". Speel in op actualiteiten: bijvoorbeeld zo'n Mauro verhaal, hoe reageert een andere vluchteling daarop? Of de winst van extreem rechts in de politiek? Of het racisme in het voetbat? Geef tegengas, zodat je hoofdpersoon iets heeft om tegen te vechten, zodat zijn overwinningen en geluk gaan contrasteren.