Schrijven onder een pseudoniem

Ja, je kan er ook even heen lopen en inzage vragen. Misschien is het beter eens te kijken hoe groot het probleem nu werkelijk is. Wie zoekt actief schrijvers achter pseudoniemen? Ik begin. Als ik de naam van een schrijver op een boek zie staan denk ik niet meteen dat het wel een pseudoniem zal zijn, tenzij het duidelijk een nep naam is. Christal Chandelier, of Ikketje Nooitgedacht. Van Margiet Smit zal ik niet denken, af, pseudoniem, dat ga ik eens tot op de bodem uitzoeken. Wel kijk ik bij schrijvers die een mooi boek geschreven hebben op hun website, maar als ze die niet hebben, nu ja, dan heb ik pech. (Christal en Ikketje laat ik trouwens ook met rust, ze zullen wel een reden hebben).

Mijn vraag stel ik niet vanwege stalking ofzo, maar vanwege dat iemand als ik een bekend persoon zou worden, mogelijk mijn echte identiteit zal willen onthullen, in de prive of de telegraaf. Wat moet ik trouwens denken van die pagina op wikipedia, waar notabene de echte namen van mensen met pseudoniemen word genoemd. Hebben deze schrijvers daaraan dan meegewerkt ?

@schrijfster. Geen idee of de schrijvers/schrijfsters die daar vermeld staan daar aan meegewerkt hebben. Het gaat erom dat verreweg de meeste van hen hun pseudoniem niet gebruiken om hun werkelijke identiteit geheel te verhullen (alsof ze in een soort getuigenbeschermingsprogramma zitten). Voor hen is het meestal gewoon een manier om onder een andere naam een ander soort genre te schrijven, zodat hun fans niet in de war raken. Voor de mensen die het echt willen weten, is het dus helemaal geen probleem om te achterhalen wie er echt achter die naam schuilt. Voor mensen die onder een pseudoniem willen schrijven om hun echte naam echt te verbergen, is het een stuk lastiger. Maar wat zou voor jou het probleem zijn als je echte identiteit bekend wordt? Zou dat dan zo erg zijn, dat je je rest van je leven moet verbergen? Of zou het na verloop van tijd overwaaien (is namelijk meestal zo) en kan je dan rechtop door het leven gaan in plaats van altijd te moeten wantrouwen. Ik zou dat persoonlijk heel naar vinden, maar goed, ik heb makkelijk praten want ik heb geen idee wat er bij jou speelt. Succes daarmee.

Wat er bij mij speelt is kort samengevat dit, het boek dat is uitgegeven is een soort autobiografie. Maakt iemand mijn echte identiteit bekend dan is het weg privacy. En tevens weg privacy van de personen die in het verhaal voorkomen. Want iemand die lang doorgaat met zoeken kan ook hun echte identiteit achterhalen.

En hoe groot acht je de kans dat je met je autobiografie een 'bekend persoon' wordt?

Oke, gesteld dat je gelijk hebt, dat het vooral de dicussie is die steeds terug zal komen, dan kan dat zelfs buiten de publiciteit gebeuren. Ik ben niet zo bang voor discussie, zolang men dan maar erover praat. Ik hoop niet dat je nu in dit openbare gedeelte van dit forum ingaat op wat er in die discussie daar gaande was en wat de conclusie was. Of de conclusie nu juist was of niet doet niet terzake. Ik heb toen in ieder geval gesnapt hoe de discussie kan lopen, en daardoor heb ik nog aardig wat huiswerk. Als ik daarmee klaar ben kan ik bij een volgende discussie beter beslagen ten ijs komen. Ik heb door de discussie hier over pseudoniemen gesnapt wat ik kan bereiken, door de gang naar de kvk te maken. Het is allemaal niet waterdicht maar wellicht voldoende bescherming. Overigens merk ik dat ik met deze discussie over schrijven onder pseudoniem, ook al weer in een hoek gemanoevreerd ben waar ik nu niet heen wou. Lastig hoor om privacy van alle betrokkenen te bewaren. ge-edit.

Het lijkt wel of ik hier steeds weer moet uitleggen wat ik eerder ook al geschreven heb. De personen waarover het gaat hebben allemaal een andere naam in het verhaal, echter als mijn privacy niet veilig is met een andere naam dan is de privacy van hun ook niet veilig. Als ik iets meer zeg dan nodig om vragen te beantwoorden tja... ik weet natuurlijk niet met welk antwoord iemand genoeg weet. Wie weet zat jij daar onder een andere naam in de discussie ? Ik ben niet zo gehaaid hoor dat ik nu al weet wie er schuil gaat achter de naam schrijverke.

Beste mensen allemaal, Ik ben nogmaals dit onderwerp aan het lezen en zie dat hier een en ander verkeerd begrepen wordt misschien, maar net als schrijverke wil ik niet verder meer discussieren over dit onderwerp. Eerlijk gezegd word ik een beetje moedeloos van discussies in forums, hier of elders, waar steeds wel iets is wat men net weer anders begrijpt. Hoe dan ook laat ik maar zeggen dat ik hoop dat iedereen de privacy zal respecteren. Of ik het boek nogmaals kan herschrijven betwijfel ik, en of ik de publiciteit zal halen met dit boek is erg twijfelachtig, aangezien mij laatst is verteld dat mijn boek met 6 maanden na dato nu al "oud" is. Ik heb mijn vraag voor advies over privacy inmiddels aan iemand anders voorgelegd, en hoop dat ik daar antwoord krijg via de mail. vriendelijke groeten

Ik ben niet direct op zoek naar een pseudoniem om me 'achter te verschuilen', maar meer omdat ik wil dat mijn boek op de inhoud wordt beoordeeld en niet op mijn ego; ik wil dus ook niet met mijn kop op de omslag. Want dat lijkt me juist een van de mooiste kanten van het schrijven; algemene bekendheid krijgen met behoud van privacy. Een andere reden is omdat een (goed gekozen) pseudoniem waarschijnlijk beter past bij het genre dat ik schrijf ('bijna science fiction') en dus beter past in 'het geheel'; een boek is immers meer dan alleen de inhoud. De enige reden om niet voor mijn eigen naam te kiezen is een van praktische aard. Een naam van 11 karakters lijkt me namelijk niet zo geschikt voor op de omslag van een boek. ;-) Ik ben er nog niet over uit, maar heb nog even; mijn (debuut-)verhalenbundel is nog in de maak.

Ik ben niet direct op zoek naar een pseudoniem om me 'achter te verschuilen', maar meer omdat ik wil dat mijn boek op de inhoud wordt beoordeeld en niet op mijn ego; ik wil dus ook niet met mijn kop op de omslag. Want dat lijkt me juist een van de mooiste kanten van het schrijven; algemene bekendheid krijgen met behoud van privacy.

Zo denk ik er ook over. :-)

Ik ben niet direct op zoek naar een pseudoniem om me 'achter te verschuilen', maar meer omdat ik wil dat mijn boek op de inhoud wordt beoordeeld en niet op mijn ego; ik wil dus ook niet met mijn kop op de omslag. Want dat lijkt me juist een van de mooiste kanten van het schrijven; algemene bekendheid krijgen met behoud van privacy. Een andere reden is omdat een (goed gekozen) pseudoniem waarschijnlijk beter past bij het genre dat ik schrijf ('bijna science fiction') en dus beter past in 'het geheel'; een boek is immers meer dan alleen de inhoud. De enige reden om niet voor mijn eigen naam te kiezen is een van praktische aard. Een naam van 11 karakters lijkt me namelijk niet zo geschikt voor op de omslag van een boek. ;-) Ik ben er nog niet over uit, maar heb nog even; mijn (debuut-)verhalenbundel is nog in de maak.

Dit is een kwestie van huiden en beren en zo. Je weet wel, verkocht voor ze geschoten zijn. Om maar een gezegde door de blender te halen en er dan een kromme zin van te maken. Anyway: je slaat een aantal stappen over. Je bet al bezig met je persona, je imago en de eventueel af te slane uitnodiging bij DWDD, terwijl je eerst nog (detail, ik weet het) een boek moet schrijven dat uitgeefbaar is. En geloof me, zelfs als je boek uit is, en zelfs als je naam met foto op de kaft staat, is de kans bijzonder klein dat je niet meer over straat kan zonder herkend te worden. Als je denkt dat een pseudoniem 'beter verkoopt' (omdat mensen nou eenmaal SF eerder kopen van een Engelsman of Amerikaan) dan is dat iets wat je met de uitgever bespreekt op het moment dat je al binnen bent. Uitgevers willen altijd weten hoe je echt heet, en je begint dus niet met een valse naam op je begeleidende brief. Dat je naam niet geschikt is om op een kaft te staan lijkt me echt niet kloppen. Ga maar eens naar de boekwinkel en kijk hoe de schrijvers heten. Ik wed dat er langere namen tussen zitten :-)

een boek is immers meer dan alleen de inhoud.

Dit vind ik een heel interessante opmerking, vooral in samenhang met

ik wil dat mijn boek op de inhoud wordt beoordeeld en niet op mijn ego

Hoe bedoel je dat precies?

omdat ik wil dat mijn boek op de inhoud wordt beoordeeld en niet op mijn ego

je naam is niet je ego je naam is je naam volgens mij zit er meer ego in een pseudoniem

omdat ik wil dat mijn boek op de inhoud wordt beoordeeld en niet op mijn ego

je naam is niet je ego je naam is je naam volgens mij zit er meer ego in een pseudoniem

Heel scherp.

ik wil dat mijn boek op de inhoud wordt beoordeeld en niet op mijn ego

Hoe bedoel je dat precies?

Ik vat het op als "ik wil dat mijn boek wordt beoordeeld op de inhoud en niet op de naam/persoon van de schrijver." Daar kan ik het mee eens zijn. Het probleem is dat we tegenwoordig leven in een cultuur waar boeken alleen worden gekocht (door de uitgever) en verkocht (aan lezers) als er een bekende naam op de kaft staat. En dan niet de naam van een begaafd schrijver, maar van een bekende (of beruchte) Nederlander. Zo las ik laatst dat een bekende schrijfster (beslist niet lelijk) van thrillers (nog altijd een populair genre) die al een aantal goed ontvangen romans op haar naam heeft staan (dus geen debutant) en al sinds het debuut onder contract is bij een grote, reguliere uitgever, en bemiddeld wordt door de bekendste literaire agent van Nederland (Sebes) dat de verkoop ook steeds meer tegen gaat vallen en dat er niet op te boxen is tegen ego's als Heleen van Rooyen wiens persoonlijke leven altijd meer belangstelling heeft gehad dan haar literaire kwaliteiten.

En dan zit er toch weer meer ego in de echte naam. Jan Mulder, Nico Dijkshoorn, Bart Chabot, Kluun, Heleen van Rooyen; het worden merken. Eendimensionale marketingstrategieën die vooral de media moeten zien te halen. Choqueren, ophef veroorzaken en zoveel mogelijk volgers op twitter en likes op facebook. Overal een mening over, liefst ongenuanceerd. Het lijken karakters, maar in wezen zijn het karikaturen. En het verkoopt, omdat ze bereid zijn zichzelf te verkopen.

Het lijkt mij veel logischer om de vraag over een pseudoniem bij de uitgever neer te leggen, als er werkelijk sprake is van een contract. Tot die tijd is het en zo nutteloos om het er over te hebben als vragen welk merk koperpoets het beste is om je toekomstige Oscar te laten glanzen.

Het lijkt mij veel logischer om de vraag over een pseudoniem bij de uitgever neer te leggen, als er werkelijk sprake is van een contract.

Voor de echte dromer kan het geen kwaad om er alvast over na te denken :)

Verrassend (lees: leuk) om te zien hoeveel reacties mijn commentaar los heeft gemaakt. Ik wilde graag iedereen een passend antwoord geven, maar eigenlijk hebben Harryhol en Angus het al voor me samengevat: vooralsnog blijf ik gewoon bij mijn eigen naam. Bij nader inzien was het pseudoniem dat ik had gekozen iets te 'literair' van karakter voor mijn genre.Tegen de tijd dat een uitgever anders besluit kijk ik wel verder. En: Richard Bachman boekte ook zijn meeste successen onder zijn pseudoniem Stephen King... ;-)

Het lijkt mij veel logischer om de vraag over een pseudoniem bij de uitgever neer te leggen, als er werkelijk sprake is van een contract.

Voor de echte dromer kan het geen kwaad om er alvast over na te denken :)

Dromen is leuk. Heeft het zin om er vragen over te stellen op een schrijfforum? In dat geval ben ik namelijk razend benieuwd waarom vannacht Michael Palin en mijn kat Joris een duet zongen terwijl iemand mij vastbond met dropveters.

Het lijkt mij veel logischer om de vraag over een pseudoniem bij de uitgever neer te leggen, als er werkelijk sprake is van een contract.

Voor de echte dromer kan het geen kwaad om er alvast over na te denken :)

Dromen is leuk. Heeft het zin om er vragen over te stellen op een schrijfforum? In dat geval ben ik namelijk razend benieuwd waarom vannacht Michael Palin en mijn kat Joris een duet zongen terwijl iemand mij vastbond met dropveters.

Misschien houden Michael Palin, je kat en iemand anders van relativering: 'Always look on the bright side...' Ik heb daar John Wayne en Clint Eastwood voor. Die komen regelmatig een nummertje tapdansen in mijn dakgoot. De vlerken.

ik wil dat mijn boek op de inhoud wordt beoordeeld en niet op mijn ego

Hoe bedoel je dat precies?

Ik vat het op als "ik wil dat mijn boek wordt beoordeeld op de inhoud en niet op de naam/persoon van de schrijver." Daar kan ik het mee eens zijn. Het probleem is dat we tegenwoordig leven in een cultuur waar boeken alleen worden gekocht (door de uitgever) en verkocht (aan lezers) als er een bekende naam op de kaft staat. En dan niet de naam van een begaafd schrijver, maar van een bekende (of beruchte) Nederlander. Zo las ik laatst dat een bekende schrijfster (beslist niet lelijk) van thrillers (nog altijd een populair genre) die al een aantal goed ontvangen romans op haar naam heeft staan (dus geen debutant) en al sinds het debuut onder contract is bij een grote, reguliere uitgever, en bemiddeld wordt door de bekendste literaire agent van Nederland (Sebes) dat de verkoop ook steeds meer tegen gaat vallen en dat er niet op te boxen is tegen ego's als Heleen van Rooyen wiens persoonlijke leven altijd meer belangstelling heeft gehad dan haar literaire kwaliteiten.

Ja, er is leven en er is literatuur. Wanneer mensen goede personages van zichzelf kunnen maken, is dat ook een vorm van literatuur.

Ja, er is leven en er is literatuur. Wanneer mensen goede personages van zichzelf kunnen maken, is dat ook een vorm van literatuur.

Nee dat is geen literatuur. Dat is marketing.

Ja, er is leven en er is literatuur. Wanneer mensen goede personages van zichzelf kunnen maken, is dat ook een vorm van literatuur.

Nee dat is geen literatuur. Dat is marketing.

Lijkt me ook. Maar misschien worden ooit ergens schilderijtjes van Shakespeare in zijn blote bips gevonden, of dat ze op de fundamenten stuiten van de boekwinkel die hij opende ter gelegenheid van de uitgave van 'Hamlet'. Dat het dan toch van alle tijden blijkt te zijn. Dat Homerus ook iedere dag een nieuwe kekke zonnebril droeg, nou goed dan; kekke ooglapjes (wel realistisch blijven).

Ja, er is leven en er is literatuur. Wanneer mensen goede personages van zichzelf kunnen maken, is dat ook een vorm van literatuur.

Nee dat is geen literatuur. Dat is marketing.

Kun je dat uitelggen, Harry?

Ja, er is leven en er is literatuur. Wanneer mensen goede personages van zichzelf kunnen maken, is dat ook een vorm van literatuur.

Nee dat is geen literatuur. Dat is marketing.

Kun je dat uitelggen, Harry?

Het creëren van een persona voor mediaoptredens en het bespelen van de media is een onderdeel van marketing. Als mevrouw van Royen hard roept dat ze een 'open huwelijk' heeft om daarmee mensen nog geïnteresseerder te maken in haar spannende boekjes, dan is dat marketing. Dit is geen waarde-oordeel. Persoonlijk geef ik haar groot gelijk dat, als haar doel is om veel te verkopen, ze daar haar sexy imago voor gebruikt. Zou ik ook doen, maar waarschijnlijk met een ander resultaat. Ik ben namelijk een man van 40, en daarom waarschijnlijk minder universeel sexy dan Heleen. Wie mij op TV heeft gezien kan dat beter beoordelen. Ik weet niet of die drie personen echter tijd hebben om te reageren. Mevrouw van Royen gaf later in een interview ook toe dat dat hele 'open huwelijk' gedoe enkel een manier was om meer boekjes te verkopen. Nogmaals, geen waarde-oordeel, maar het bevestigt het bovenstaande. Je zou eventueel, als je heel erg je best doet, het bespelen van de media met je persona een vorm van theater kunnen noemen. Drama. Acteerwerk. Maar geen literatuur. Literatuur gaat echt alleen over personages op papier. Geschreven fictie.

Literatuur gaat echt alleen over personages op papier. Geschreven fictie.

En dat lijkt me nu net weer te stellig, als ik denk aan schrijvers die (bewust of onbewust) op zoek gingen/gaan naar verhalen en zichzelf. Maar die gingen/gaan op zoek naar hun personage en daarmee, omdat ze daarna konden/kunnen ijken, naar personages, naar de kern en niet naar een gladde schil. Nogmaals, naar mijn idee, karakter of karikatuur. Drijfveren.

Literatuur gaat echt alleen over personages op papier. Geschreven fictie.

En dat lijkt me nu net weer te stellig, als ik denk aan schrijvers die (bewust of onbewust) op zoek gingen/gaan naar verhalen en zichzelf. Maar die gingen/gaan op zoek naar hun personage en daarmee, omdat ze daarna konden/kunnen ijken, naar personages, naar de kern en niet naar een gladde schil. Nogmaals, naar mijn idee, karakter of karikatuur. Drijfveren.

Dat heeft er niets mee te maken. De inspiratie voor een verhaal is niet het verhaal. De persona is niet de schrijver en de media stunt is geen literatuur.

en de media stunt is geen literatuur.

Volledig mee eens, maar dat begreep je al denk ik.

De inspiratie voor een verhaal is niet het verhaal.

Niet mee eens. Dat is (mede) afhankelijk van de schrijver en zijn drijfveren.

en de media stunt is geen literatuur.

Volledig mee eens, maar dat begreep je al denk ik.

De inspiratie voor een verhaal is niet het verhaal.

Niet mee eens. Dat is (mede) afhankelijk van de schrijver en zijn drijfveren.

Als jouw drijfveer is om dingen te verzinnen zonder ze op te schrijven is daar niets mis mee. Maar daar is een ander woord voor dan literatuur. Dat woord is dagdromen. Maar voor dit eindeloos doorgaat, zal ik het op een andere manier zeggen: Het proces is alleen relevant voor de schrijver, niet voor de lezer. Het maakt helemaal niets uit hoe de schrijver tot zijn eindproduct is gekomen. Die is alleen geïnteresseerd in de kwaliteit van het verhaal dat hij in zijn handen heeft. Jij suggereert dat het proces onderdeel is van het literaire product. Dat is heel romantisch en is geweldig voor marketing doeleinden. Maar het zal noch de uitgever noch de uiteindelijke lezer ertoe bewegen om een verhaal uit te lezen.