Wat is er mis met lange zinnen?

Dus de vraag "Wat is er mis met lange zinnen?" valt niet te beantwoorden.

Natuurlijk is die vraag te beantwoorden, zoals enkelen dat hier ook hebben gedaan: 'er is niks mis met lange zinnen'. Het stellen van de vraag is geen speurtocht naar een antwoord, maar een verzoek om bij die vraag stil te staan wanneer je in proeflezen opmerkt dat de zin te lang is en beter opgesplitst wordt. Het doel van mijn vraag is dat dergelijke opmerking in voorkomend geval met argumenten onderbouwd moge worden. Meer niet.

Hallo Hilde, Ik vind dat doordat de reactie begint met "natuurlijk is die vraag te beantwoorden..." je wat laagdunkend over mijn mening/post klinkt, maar dat is je goed recht natuurlijk. (en misschien heb ik mijn mening niet goed onderbouwd, maar dat is een tweede ;-) ) Of er iets mis is met een lange zin ligt toch aan de context waarin die zin geschreven is? Als je bijvoorbeeld beperkt bent in het aantal woorden dat je mag gebruiken, omdat je een bepaalde opdracht gekregen hebt, dan lijkt me dat er zeker wat mis is met een lange zin. Of als het een hele lange zin is in een boek dat voor jonge kinderen is bedoeld, dan lijkt me ook zomaar dat er wat mis mee kan zijn. Omgekeerd zijn er ook veel situaties waar er niks mis mee is met een lange zin. Als je alleen maar voor jezelf schrijft, dan kan je natuurlijk doen en laten wat je wil bijvoorbeeld. Dus welke van de twee is het dan? Ik denk dat zonder verdere context de vraag "Wat is er mis met lange zinnen?" niet te beantwoorden valt en dat daar op die manier ook niet écht zinvol over te discussieren valt. Ik denk dat er meer context bij gegeven kan worden en dat we dan tot een constructievere discussie zouden kunnen komen. Maar als iedereen ervan overtuigd is dat de vraag "wat is er mis met lange zinnen?" te beantwoorden is en dat het antwoord is "daar is niks mis mee" dan kan het ook best zijn dat ik een vreemd denkproces heb.

Alles kan Mathijs. Ik heb overigens geen oordeel over jouw mening en ben blij dat je ze deelt.

Er is wel iets te zeggen over in het algemeen langere versus kortere zinnen, denk ik. Sterker nog, deze discussie leidde tot allerlei opmerkingen en argumenten. Daar kun je je voordeel mee doen. Ik ben laatst genomineerd met een verhaal met daarin een erg lange zin. Deze viel samen met een erg lange weg. Dit heb ik bewust gedaan: de zin houdt niet op en de klim langs de weg naar boven ook niet. Dit zijn dingen die je met taal kunt doen, spelen. Lange zinnen zijn geoorloofd. Terzijde, het argument dat kinderen geen lange zinnen moeten lezen ben ik het niet mee eens. Mijn man klaagt nog over de stupide korte zinnen toen hij leerde lezen. Bij het leesmoeder zijn was de lengte van zinnen niet het struikelblok bij ieder kind, alleen bij een deel van de kinderen. Ook op school zie je verschillende lezers. Ik pleit dan ook voor diversiteit van leeswerk. Afgestemd op de verschillende vermogens. De een is op zesjarige leeftijd al toe aan lange zinnen, de ander aan lange woorden. Geen eenheidsworst bij leesonderwijs, alstublieft. Misschien moet er op de cover van een boek een bijsluiter: bevat lange zinnen. Maar ach, dat zou een boek ontsieren.

Ik heb me duidelijk ongelukkig uitgedrukt, excuses daarvoor. Ik probeerde niet het punt te maken dat kinderboeken nooit lange zinnen zouden moeten bevatten (daar heb ik ook helemaal geen verstand van). Het punt dat ik wél wilde maken is dat ik inderdaad na het lezen dit topic denk dat er doelgerichter gediscussieerd zou kunnen worden als er meer context gegeven zou worden (waarmee ik echt niemand aan wil vallen of zo). En dat ik zelf dus inderdaad denk dat je géén algemene uitspraken kan doen over het onderwerp van lange vs korte zinnen. Voor mijn gevoel heeft een uitspraak daarover alleen nut als je specifiek aangeeft om welke lange (of korte zin) het gaat. Maar ik krijg het gevoel dat mijn mening zo erg afwijkt van de gangbare norm dat het tegen het domme aangrenst, dus misschien kan ik beter mijn mond houden en mijn verlies nemen ;-)

Welnee, Mathijs. Je maakt zinnige opmerkingen. Alleen is het zo op zo'n forum dat de lengte van berichten het oppervlakkig omgaan met het onderwerp in de hand werkt, en bovendien zijn we hier geen Wetenschappers (of merendeels niet) en worden onderwerpen vaak associatief benaderd. Jouw punt over context heeft iedereen denk ik gelezen die de discussie nog volgt. Ik denk dat iedereen die hier reageerde een eigen context in zijn of haar hoofd heeft. Soms wordt gerefereerd aan een concreet stuk op proeflezen. Het is niet altijd precies nodig om te weten wat de context is. Je kunt het ook aanvoelen, wat iemand bedoelt en anders doorvragen.

Ik vind dat doordat de reactie begint met "natuurlijk is die vraag te beantwoorden..." je wat laagdunkend over mijn mening/post klinkt, maar dat is je goed recht natuurlijk

Psjt, Matthijs ... http://taaladvies.net/taal/advies/vraag/1333/ ;)

En off topic: is er een fragment uit dat verhaal hier ergens te lezen Odile? Ik ben erg geinteresseerd hoe een verhaal dat door de "kenners" positief beoordeeld is eruit ziet!

Het punt dat ik wél wilde maken is dat ik inderdaad na het lezen dit topic denk dat er doelgerichter gediscussieerd zou kunnen worden als er meer context gegeven zou worden (waarmee ik echt niemand aan wil vallen of zo).

Mathijs, je hoeft helemaal niet je mond te houden of verlies te nemen. Wat je daar stelt is precies mijn punt om dit topic te starten: namelijk dat je niet zomaar kan zeggen 'die zin is te lang' maar dat alles in context staat. Ik heb dit topic gestart omdat ik in proeflezen vaker de opmerking las 'die zin is te lang', zonder duiding. Op de duur krijg je een lange-zinnen-fobie, en dat is nergens voor nodig.

Ik vind dat doordat de reactie begint met "natuurlijk is die vraag te beantwoorden..." je wat laagdunkend over mijn mening/post klinkt, maar dat is je goed recht natuurlijk

Psjt, Matthijs ... http://taaladvies.net/taal/advies/vraag/1333/ ;)

OEPS... weer wat geleerd ;-) En normaal begin ik er niet over, maar als we dan toch bezig zijn... wijs ik dan weer graag op de spelling van mijn naam met enkel "t" :D

Ik vind dat doordat de reactie begint met "natuurlijk is die vraag te beantwoorden..." je wat laagdunkend over mijn mening/post klinkt, maar dat is je goed recht natuurlijk

Psjt, Matthijs ... http://taaladvies.net/taal/advies/vraag/1333/ ;)

OEPS... weer wat geleerd ;-) En normaal begin ik er niet over, maar als we dan toch bezig zijn... wijs ik dan weer graag op de spelling van mijn naam met enkel "t" :D

Haha okee staat genoteerd, Mathijs met een t. Laagdunkend: veel mensen denken dat het zo gespeld hoort. Taaladvies wijdt er niet voor niets een pagina aan.

@Mirandala Had durven zweren dat het zo moest. Maar ja, ik heb dan ook jarenlang "hardstikke" geschreven, dus tsja... @Odile Ook wel weer zonde, want ik dacht dat ik een legitiem punt had gevonden om over te discussieren. Maar dan blijkt dat we het allemaal eigenlijk gewoon redelijk met elkaar eens zijn. @Hilde Eigenlijk hetzelfde als hierboven. Er lijkt niet echt zo veel meer te discussieren te zijn dan.

Voor alle liefhebbers een mooie uitdaging. http://www.schrijvenonline.org/nieuws/uitdaging-d… Leef je uit!

‘Ik las de achterflap. Het ging om twee lesbische literatuuronderzoekers, de een zestig, de ander achttien, die in de Bodleian Library op een geheimzinnig manuscript stuitten, dat hen in conflict bracht met een malafide mensenrechtenorganisatie in Guatemala. "Raiders of the Lost Ark meets The Brontë Sisters" stond er in vette rode letters boven de inhoudsbeschrijving.

Is dit dan de passage?

Het boek was slecht en liefdevol geschreven, was mijn indruk, en de twee zinnen die ik onder ogen nam waren nagenoeg onleesbaar. In de ene stonden meer dan dertien werkwoorden en slechts twee of drie zelfstandige naamwoorden, in de andere was het andersom.’

14 + 3 = slechts 17 woorden. Dat is volgens mij en velen [of andersom] nog lang geen lange zin [topic].

Voor de prijsvraag is het de bedoeling dat jij die twee zinnen op papier zet. Het moeten twee goed leesbare en grammaticaal correcte zinnen zijn, die voldoen aan de criteria uit de passage.

Heb je die twee zinnen?

Nee, ik heb die twee zinnen nog niet, die moet je schrijven. De eerste zin, en ook de tweede bevatten inderdaad minstens 17 woorden. En eer die 17 woorden samen een zin vormen, heb je er waarschijnlijk nog meer woorden bijgevoegd en heb je wel degelijk een lange zin. Twee zelfs, als het lukt. Maar heel misschien is dit een onmogelijke opdracht. Dat zou ook kunnen.

Een zin van 17 woorden vind ik een medium zin. Momenteel lees ik een proefleesverhaal waar lange zinnen in staan. Soms geef ik aan om ze te hakken, maar meestal niet omdat ze wel lekker lopen. Als je te veel gaat hakken, leest het ook zo hakkerig.

Als je te veel gaat hakken, leest het ook zo hakkerig.

Zal door de spaanders komen. Nog van harte gefeliciteerd met je 10.000 + extra feedback`s. SOL-lintje?

Ik moest even scrollen. Inderdaad. Nee, laat dat lintje maar zitten. In no time ben ik het kwijt.

@ Hilde, ik lees net in De Lotgevallen van Klaasje Zevenster van Mr. Jacob van Lennep de eerste zin uit Boek III: Toen Nicolette, na van Mad. Mont-Athos een handdruk tot afscheid ontvangen te hebben, zo welgemeend en krachtig, dat zij de lippen op elkander persen moest om het niet uit te schreeuwen van de pijn, toen Nicolette, zeggen wij, de wagen uitstapte, was natuurlijk haar eerste werk om rond te zien, of zij, tussen al die haar onbekende gezichten van belangstellende familieleden of dienstdoende geesten, die verwanten of meesters kwamen afhalen, van stalknechts en van sjouwerlieden van elke kunne en ouderdom, die zich, ten dienste van wagen, paarden of passagiers, om het rijtuig drongen, iemand ontdekken kon, die gezonden was om haar te recht te helpen. 105 woorden, 1 zin.

Wel een heel archaïsche zinsbouw, ik denk dat we dat nu anders doen. Maar misschien is dat wel een goeie insteek voor een lange zin. Deze moet ik wel herlezen om te begrijpen, vooral die 'zeggen wij'. Een verteller aan het woord?

Ja, dit is uit 1866. Toch vind ik de zin wel vloeiend. Dat 'zeggen wij' is de stem van de verteller; dat denk ik ook.

Tegenwoordig schijnen de zinnen kort te moeten zijn. Ik vraag me af waarom.

De Spaanse Nobelprijswinnaar Jose Saramago was ook een kei in het construeren van lange zinnen, soms van een halve pagina. Toch bleven die vlot leesbaar, zelfs als Saramago de meeste leestekens achterwege liet. Alleen al vanwege dat talent lees ik hem graag.

Kortom: niets.

De Spaanse Nobelprijswinnaar Jose Saramago was ook een kei in het construeren van lange zinnen, soms van een halve pagina. Toch bleven die vlot leesbaar, zelfs als Saramago de meeste leestekens achterwege liet. Alleen al vanwege dat talent lees ik hem graag.

José Saramago (Portugal, 1922 - Lanzarote, 2010). In 2013 verschijnt bij Meulenhoff zijn roman Bovenlicht, een roman die Saramago zestig jaar geleden schreef maar die nooit eerder werd uitgegeven.

De schrijver laat zijn blik onopvallend van woning naar woning gaan, van personage naar personage. Hij toont ons schrale levens, grote frustraties, kleine illusies, heimwee naar andere tijden. Dit alles onder de grauwe deken van de dictatuur, bij muziek van Beethoven en met een van de dichter Pessoa geleende verzuchting: moeten wij dan allen een ‘getrouwd, nietszeggend, alledaags, belastingplichtig’ bestaan leiden?

Mooie tip, Hay. Ik denk dat ik deze ga proberen te lezen.

Misschien wel.