Ook proeflezen moet je leren

@ #29, ik deel je zorg wel, schrijfeend. Ik heb af en toe hetzelfde gedacht bij het lezen van commentaren.

als je als schrijver wilt horen hoe geweldig je verhaal is dan moet je het je moeder laten lezen.

Haha, mooi verwoord!

Bij mijn moeder moet je daar toch niet voor zijn, hoor ;) Ik vind het wel prettig dat er hier gerichte vragen gesteld worden, want je kunt hier toch niet overal even diep op in gaan. Ik ga er ook vanuit dat mensen die hier een stukje plaatsen, in de eerste plaats op zoek zijn naar verbeteringspunten, dus tenzij er expliciet gevraagd wordt om aan te geven wat goed is of er wordt gevraagd naar iets dat ik goed gedaan vind, geef ik in de eerste plaats aan wat ik niet goed vind.

Bovendien, als je als schrijver wilt horen hoe geweldig je verhaal is dan moet je het je moeder laten lezen.

Dat gaat niet op voor iedereen, hoor :P Als ik kritiek op mijn schrijfsels wil, dan ga ik naar mijn moeder.

Bovendien, als je als schrijver wilt horen hoe geweldig je verhaal is dan moet je het je moeder laten lezen.

Dat gaat niet op voor iedereen, hoor :P Als ik kritiek op mijn schrijfsels wil, dan ga ik naar mijn moeder.

Misschien reflecteerde ik een beetje teveel op mezelf :-) Ik kan heel eerlijk zeggen dat ik mijn moeder ook verhalen laat lezen. Maar ik merk gewoon dat haar commentaar heel soft is en ze vind gewoon alles wat ik doe geweldig. De eerste (en tot nu toe enige) keer dat ik hier iets op proeflezen heb gezet, werd ik dan ook meteen met beide voeten terug op de grond gezet. En dat had ik ook nodig. Maar op het moment bijvoorbeeld ben ik vooral bezig met schrijfwedstrijden en dat post je nou eenmaal niet op proeflezen. Dus dan toch maar m'n moeder laten lezen, terwijl ik weet dat ik daar niet heel veel aan heb. Eigenlijk krijg ik op het moment de beste feedback van mijn beste vriendin; een Franse, die sinds een paar jaar in Nederland woont, en dat zegt iets over haar Nederlandse schrijf kwaliteiten. Maar kritisch is ze wel! En dat is dus precies wat ik van een proeflezer wil. Die spelfouten vis ik er zelf wel een keer uit.

Mijn moeder is professioneel redacteur, dus ik laat haar soms de allerlaatste versie van een verhaal nakijken op taalfouten. Als ik dat niet doe en een verhaal wordt gepubliceerd, dan krijg ik haar commentaar ongevraagd toch wel :lol:

Mijn moeder vindt mijn verhalen dus helemaal 3 keer niks. Terwijl de rest van de (ook objectieve) mensen het wel goed vinden. Maar ik denk ook niet dat mijn moeder er heel veel over weet om echt duidelijk commentaar te geven, dus mijn moeder leest het gewoon niet :P

Bovendien, als je als schrijver wilt horen hoe geweldig je verhaal is dan moet je het je moeder laten lezen.

Dat gaat niet op voor iedereen, hoor :P Als ik kritiek op mijn schrijfsels wil, dan ga ik naar mijn moeder.

Als ik kritiek wil ga ik naar ;) Xuchiejlala.

Bovendien, als je als schrijver wilt horen hoe geweldig je verhaal is dan moet je het je moeder laten lezen.

Dat gaat niet op voor iedereen, hoor :P Als ik kritiek op mijn schrijfsels wil, dan ga ik naar mijn moeder.

Als ik kritiek wil ga ik naar ;) Xuchiejlala.

En ik naar Yrret :) hoewel soms hard, legt hij wel vaak de vinger op de zere plek. Go Yrret!

Yrret rocks. Kritiek op complimenten zonder feedback vind ik telkens een beetje jammer. Wat geeft het nou of iemand iets schrijft als ´het leest als een boek´of ´ik vond het mooi?´ Ze hebben je stuk gelezen, en na een tijdje meelezen met andere proeflezers komt er vanzelf meer proefleeskwaliteit naar voren. (of niet, kan ook zomaar) Jonge mensenkinderen die hier iets posten om te laten proeflezen, krijgen te horen dat ze ook op andere stukjes horen te reageren. Terwijl ze zelf nog niet goed weten hoe dat moet, hebben ze wel de moeite genomen om je te lezen en je hebt nog een compliment te pakken ook. Je proefleesstuk staat weer bovenaan in recente reacties, wat je weer meer reacties van meer ervaren proevers kan opleveren. Plus worden ze ooit in de toekomst misschien een potentiële lezer van je roman ;) Dat jonge mensen positief en kritiekloos reageren op elkaars stukjes lijkt me een logisch gevolg van onzekerheid en niet goed weten hoe je op een positieve manier diepgaande feedback geeft. Op safe spelen en alleen complimentjes geven werkt in zoverre, dat zij zelf ook weer positieve feedback krijgen. Voor kinderen iets waar zij mee platgegooid worden op school. Je mag niet 'pesten', je moet elkaar motiveren.

Ik denk dat de overdreven positieve commentaar hier sowieso in de minderheid is tegenover de onderbouwde kritiek, dan vind ik het niet zo erg. Er zijn ook sites waar een kritische noot ver te zoeken is en waar alleen maar naar complimentjes gevist wordt. Ik denk dat de meesten die hier iets op proeflezen plaatsen, ook oprecht op zoek zijn naar commentaar om zichzelf te verbeteren, dat zie je wel aan de vele herschreven versies. Het was al een tijdje geleden dat ik hier op proeflezen gekeken had, en ik was toch aangenaam verrast dat er nu toch veel minder gevallen van "post and run" (een stukje plaatsen, commentaar ontvangen en nooit meer reageren of juist verbolgen en ondankbaar) zijn dan toen ik pas geregistreerd was op deze site.

Dit is het vervolg van een discussie die in de volgende link plaatsvond, maar daar een beetje off topic werd. Ik wilde graag nog wel reageren op Ginny, dus vandaar de revival van deze thread, waarin het onderwerp beter past. http://www.schrijvenonline.org/forum/alleen-voor-…

Ik zie hier heel vaak hetzelfde commentaar op proefleesstukjes. Deze zinnetjes: "Show, don't tell!" "Teveel infodump." "Je zinnen zijn te lang." "Je zinnen zijn te kort." "Je hebt heel veel schrijffouten in je stukje." "Maak meer gebruik van alinea's." "Maak minder gebruik van witregels." Ik zeg niet dat ik ze létterlijk zo heb opgezocht, maar even uit mijn hoofd zijn dit dingen die ik heel vaak zie in het commentaar bij proeflezen. Laatst kreeg ik zelf als tip om minder gebruik te maken van streepjes - zoals deze - want dat zou niet worden aanbevolen. Nou en? Ik neem tips over, als ik me erin kan vinden. Maar soms zijn goedbedoelde adviezen gebaseerd op de kennis die een ander haalt uit schrijfcursus A, terwijl Jantje weer iets in schrijfcursus B heeft gelezen. Als je al die schrijfcursus-kennis op ieder verhaal gaat toepassen en daarbij je eigen inbreng steeds verder naar de achtergrond gaat drukken, kom je vanzelf in het IKEA-hokje terecht. De IKEA-kast zou ik gebruiken als kapstok. Hang daar je verhaal aan op. Trek dan een paar haakjes weg en maak er iets anders van. Trek een plank uit die kast, zaag 'm in tweeën en plaats die plank op twee verschillende plekken terug. Of hang die plank buiten de kast. Het is een misvatting, vind ik, om te denken dat er een "juiste" manier is om verhalen te vertellen. Er zijn handige methoden om je verhaal mee te kunnen vormgeven, maar als schrijver zul je toch echt je eigen inbreng moeten kunnen terugvinden, anders is het schrijven van een verhaal niet anders dan het volgen van een recept uit een kookboek. Bij proeflezen staan stukjes van mensen die net beginnen en stukjes van mensen die al jaren schrijven. De één is nog bezig met het volgen van de recepten, zodat hij het koken in zijn vingers kan krijgen, de ander heeft de kookboeken al lang en breed aan de kant gegooid en is bezig met experimenteren. De één bouwt aan zijn IKEA-kast om het vak te leren. De ander rukt de planken los en maakt zijn eigen Billy Bakbeest. Ik denk dat je als proeflezer ook wel eens uit het stramien mag stappen. Soms is "tell" functioneel in een verhaal. Sommige mensen houden van lange zinnen. Andere van korte. Proeflezen kan net zo lastig zijn als schrijven. En ja, sommige stukjes zijn beter geschreven dan andere stukjes - dan hoop ik dat ik, als ik commentaar geef, de schrijver kan helpen aan het leren van het recept, aan het bouwen van die eerste Billy. Niemand schrijft bij de eerste poging een meesterwerk. Maar als iedereen die eerste poging wegklikt, zal poging 2 tot en met 38 ook niet veel beter worden. Je zet hier niet iets op proeflezen als je niet hoopt dat je fragment er iets beter van gaat worden, lijkt me.

@ Ginny dus ;) Soms is tell functioneel in het verhaal. Zeker waar. Dan hoor je mij er ook niet over (niet geheel waar: ik zal waarschijnlijk wel suggesties doen, maar anyway). Als proeflezer die vaak enkele van de door jou genoemde adviezen uitdeelt, een reactie. (Ik neem show/tell als een voorbeeld, maar in essentie is het volgende van toepassing op de meeste adviezen die ik ooit geef.) Tell is een techniek. Show is een techniek. Proefleeservaring heeft mij geleerd dat schrijvers die net beginnen, haast zonder uitzondering tell veel meer gebruiken dan show. Tell is als het ware de 'standaard-modus'. Dat is verkeerd. Want voor sommige stukken is tell helemaal niet mooi, niet sprekend, kortom niet optimaal. Ik waag het zelfs sterker te stellen: show is de betere optie voor je standaard-modus, slechts van af te wijken wanneer dat functioneel is. (disclaimer: dit geldt tenminste meestal in het genre waarin ik schrijf, en vaak proeflees). Dat is waarom ik Jan en alleman aanraad om show te gebruiken, totdat ze een goed argument hebben om dat niet te doen. Hetzelfde geld voor evenwichtin zinslengte. Dat lijkt mij het beste uitgangspunt, van af te wijken wanneer dat functioneel is voor je verhaal. En schrijffouten zou je ook slechts mogen maken wanneer je dat bewust doet voor effect. En afwijkende interpunctie. Alles, eigenlijk. Wat beginnende schrijvers vaak doen is niet fout, het is gewoon beperkt en niet optimaal. Mijns inziens.

Ach Diana, door de mensen van je genre wordt je mening enorm geapprecieerd, hoor... Ik zag in de andere discussie over de woonwarenhuisromans dat mensen vroegen naar literatuur. Maar daar heb ik helemaal niks mee. Ik lees het niet graag, en ik schrijf het zeker ook al niet graag. Ik wil personages waar je mee kan meeleven, een verhaal dat leest als een trein. Dat zijn de boeken die voor mij veel waardevoller zijn dan die van Herman, of Gerrit. Dat is nu eenmaal mijn smaak, en als iemand zegt dat dat zever is, dat enkel hun smaak telt, dan vind ik dat enorm snobistisch. Ik heb dus veel aan jou tips op proeflezen, want ik bezondig mij aan de cliché's waar beginnende schrijvers, die dit soort boeken willen schrijven, zich nu eenmaal vaak aan bezondigen. Als iedereen dezelfde 'foutjes' maakt, is het toch ook logisch dat er steeds dezelfde commentaar komt? Zelf krijg ik trouwens graag eerlijke commentaar, al komt dat soms hard aan. Liefst lief verwoord, natuurlijk, met eventueel een klein standaard complimentje als je niks beters kan verzinnen ;) Maar aan 'goed zo, ga zo door', ja daar kan je niet veel mee.

Als iedereen dezelfde 'foutjes' maakt, is het toch ook logisch dat er steeds dezelfde commentaar komt?

Dát is waar. Maar er is vaak meer te zien dan alleen die standaard-foutjes. Soms vind ik dat daar teveel nadruk op ligt. (Soms te weinig.) Als een schrijver nog worstelt met zijn alineagebruik, weet ik niet of het functioneel / nuttig is om hem te wijzen op het feit dat hij teveel "tell" gebruikt. Misschien ook wel, maar ik zou denken dat je eerst A onder de knie moet hebben, of in ieder geval tot op zekere hoogte, voordat je verder gaat met B. Dan vind ik dat je nog een punt hebt. Er schijnt hier een waarde-onderscheid te zijn tussen "pulp" en "literatuur". Waarbij literatuur dan het Enige Goede en Juiste schijnt te zijn, en pulp is Bagger. Niet mee eens. Ik vind dat je nooit mag vergeten dat er ook nog mensen zijn die moeite hebben met lezen. Voor hen is het lezen van de boeken die door sommigen denigrerend tot "pulp" worden bestempeld, het hoogst haalbare. Als we allemaal Sjieke Literatuur zouden schrijven, zouden die mensen dus niet meer lezen. Dat lijkt me niet de bedoeling. Er is niets mis met de stuiversroman. Er is niets mis met de Ikea-roman. Er is niets mis met hoogstaande literatuur. Voor ieder van deze "soorten" boeken is er een doelgroep. Dat maakt boek A niet waardevoller dan boek B. Een boek is waardevol, als het door de lezers als waardevol wordt ervaren.

Wat beginnende schrijvers vaak doen is niet fout, het is gewoon beperkt en niet optimaal. Mijns inziens.

Daar zet ik graag dit tegenover:

Bij proeflezen staan stukjes van mensen die net beginnen en stukjes van mensen die al jaren schrijven. De één is nog bezig met het volgen van de recepten, zodat hij het koken in zijn vingers kan krijgen, de ander heeft de kookboeken al lang en breed aan de kant gegooid en is bezig met experimenteren. De één bouwt aan zijn IKEA-kast om het vak te leren. De ander rukt de planken los en maakt zijn eigen Billy Bakbeest.

Oftewel: in de ideale wereld kunnen we ons commentaar op proeflezen aanpassen aan het "niveau" van de schrijver.

Oftewel: in de ideale wereld kunnen we ons commentaar op proeflezen aanpassen aan het "niveau" van de schrijver.

Is dat zo? Is dat gewenst? "Voor jouw niveau schrijf je best goed". Betekent dat dat je aan de top van de kneusjes zit, en nog een lange weg hebt te gaan, of al dicht tegen publicabele teksten aanzit en nog wat puntjes op de ï moet zetten? Wil je weten waar je staat en welke weg je nog hebt af te leggen, of wil je alleen maar schouderklopjes? Natuurlijk kan niet alles tegelijk, daarom is het bij proeflezen zo belangrijk dat de schrijver aangeeft op welk niveau/vlak die commentaar wil hebben. En dan kun je ook een antwoord krijgen als "het wil niet boeiend worden, omdat er teveel spelfouten in staan. Advies: verwijder spelfouten." Als de schrijver dat dan onder de knie heeft, kan opnieuw de vraag gesteld worden of het boeiend is.

Oftewel: in de ideale wereld kunnen we ons commentaar op proeflezen aanpassen aan het "niveau" van de schrijver.

Natuurlijk kan niet alles tegelijk, daarom is het bij proeflezen zo belangrijk dat de schrijver aangeeft op welk niveau/vlak die commentaar wil hebben. En dan kun je ook een antwoord krijgen als "het wil niet boeiend worden, omdat er teveel spelfouten in staan. Advies: verwijder spelfouten." Als de schrijver dat dan onder de knie heeft, kan opnieuw de vraag gesteld worden of het boeiend is.

Dat is eigenlijk wat ik bedoel; het kan niet allemaal tegelijk. Dat kun je als schrijver van zo'n stukje (denk ik) niet echt aan; dan wordt het teveel. En dan worden proeflezers nog geïrriteerd ook, als je pech hebt, omdat je hun tips niet in je herschrijf hebt verwerkt. Terwijl je misschien gewoon niet weet waar je dan moet beginnen. Natuurlijk moet je dan als plaatser wel duidelijk aangeven wat je voor feedback wilt; maar soms weet je zelf niet waar de schoen wringt en dan is het heel moeilijk om die vraag te stellen. Als je naar schouderklopjes op zoek bent, moet je m.i. geen tekst op proeflezen plaatsen. Dan sla je de plank mis.

Natuurlijk kan niet alles tegelijk, daarom is het bij proeflezen zo belangrijk dat de schrijver aangeeft op welk niveau/vlak die commentaar wil hebben.

Op welk vlak kan ik begrijpen. Maar het niveau nog niet helemaal. En ik heb het met schade en schande moeten leren en ik hoop dat ik blijf leren. Ik denk daarom dat het een samenspel is. De schrijver vraagt. En naarmate het niveau van de schrijver stijgt [naar eigen inzicht] zullen de vragen gerichter zijn. De proeflezer geeft. En naarmate het niveau van de proeflezer stijgt [naar eigen zinzicht] zullen de antwoorden ook gerichter zijn. Dat kan [volgens mijzelf en in mijn geval] leiden tot het niet exact beantwoorden van de vragen. Volgens enkelen ben ik zelfs vaag zijn in mijn antwoorden. Ik denk dan; ''dat is mijn pakkie an niet '' Zie maar wat je er mee doet. Ik heb zelf toch de behoefte om een 1e keer ietwat rustig te zijn. Toch de leeftijd laten meetellen. Toch de Bio Info laten meetellen. Toch het geslacht. Toch die schrijfgretigheid proberen in te schatten. Toch te lezen wat andere proeflezers al hebben gezien en gelezen. Voor mij persoonlijk is het een en -en -en -en -en - kwestie geworden. Het kan geen 100% wit of een 100% zwart kwestie zijn.

Als je naar schouderklopjes op zoek bent, moet je m.i. geen tekst op proeflezen plaatsen. Dan sla je de plank mis.

En toch. Heel veel mensen zoeken een vorm van positieve input. Ze weten en/of verwachten ook negatieve invloed. Als geen ander weet ik dat er soms door proeflezers NIET naar de inhoud wordt gekeken. Dan krijg je ook nog eens lekker op de persoon feedback. Ik plaats NIX om eens lekker op mijn donder te krijgen. En omdat ik dat ook echt niet waardeer, doe ik mijn best om het fragment [naar en op mijn niveau ] te plaatsen. En voor de meesten op SOL dat niet veel anders zijn. Als ik iets lees wat volgens MIJN norm een ''schouderklopje'' waard is. Dan doe ik dat. En zoals je weet, kan ik ook flink de Vilein Draak spelen. Op de inhoud en indien nodig op de persoon. Het is maar goed dat er moderators zijn. * geeft schouderklopje aan de SOL moderators*

Ja hoor. :D Vilein commentaar lijkt me totaal overbodig. Wie heeft daar wat aan? Gewoon eerlijk zijn zonder af te zeiken.

Ja hoor. :D Vilein commentaar lijkt me totaal overbodig. Wie heeft daar wat aan? Gewoon eerlijk zijn zonder af te zeiken.

Ik heb vilein in mijn verhaal. Ik vraag; is het vilein? Dan wil ik graag iemand die vilein kan schrijven. En weet wat vilein is. Al zal het Yrret-vilein zijn. Vilein betekent NIET afzeiken, Tja. Gewoon eerlijk? 100% zeker weten dat niet iedereen hier op SOL eerlijk is. Dit is een 100% stelling.

Als je naar schouderklopjes op zoek bent, moet je m.i. geen tekst op proeflezen plaatsen. Dan sla je de plank mis.

En toch. Heel veel mensen zoeken een vorm van positieve input. Ze weten en/of verwachten ook negatieve invloed. Als geen ander weet ik dat er soms door proeflezers NIET naar de inhoud wordt gekeken. Dan krijg je ook nog eens lekker op de persoon feedback. Ik plaats NIX om eens lekker op mijn donder te krijgen. En omdat ik dat ook echt niet waardeer, doe ik mijn best om het fragment [naar en op mijn niveau ] te plaatsen. En voor de meesten op SOL dat niet veel anders zijn. Als ik iets lees wat volgens MIJN norm een ''schouderklopje'' waard is. Dan doe ik dat. En zoals je weet, kan ik ook flink de Vilein Draak spelen. Op de inhoud en indien nodig op de persoon. Het is maar goed dat er moderators zijn. * geeft schouderklopje aan de SOL moderators*

Bewust iets plaatsen met als gedachte "kijk mij hier eens goed zijn", zonder kritiek te willen krijgen, vind ik wat anders dan het zoeken naar een vorm van positieve input. Positieve input is altijd goed om te geven en om te krijgen. Ik denk ook dat er heel weinig op proeflezen geplaatst wordt met als doelstelling alleen het zichzelf verkopen / schouderklopjes krijgen. Gelukkig.

Ik denk dat je gelijk hebt. Het maakt mij niet uit of ik onder de grond word geschoffeld. Ik zit zeker niet op complimentjes te wachten. Daar heb ik niets aan. Eerlijk gezegd ben ik ook niet zo royaal met het uitdelen daarvan. Ik vergeet het ook vaak. Toch zijn er mensen die deze aanmoediging nodig hebben en dat hoeven echt geen watjes te zijn. Ik zeg ook niet dat vilein afzeiken betekent. Maar ik vind vilein scherper dan sarcasme of wat dan ook. Ja, ik kan ook heel vilein zijn, maar dat zet ik hier niet neer.

Tja, jouw reacties op proeflezen zijn meestal erg recht voor zijn raap. Je maakt er weinig woorden aan vuil. En dat hoeft ook niet: de informatie die je geeft is meestal ruim voldoende om de tekst te verbeteren. Er is dus in de basis niks mis mee. Het kan vilein of afzeikerig overkomen omdat je vaak met de deur in huis valt. En omdat je geen voorwaarden benoemt. En omdat je geen gevoel in je antwoord legt. Dat is ook nergens voor nodig, maar ik weet dat bepaalde schrijvers dat nogal agressief opvatten, omdat ze stiekem wel op dat schouderklopje wachten. Dan denk ik: iemand heeft de moeite genomen commentaar te leveren. Doe er je voordeel mee. Verwacht niet dat iemand nog eens een half uur de tijd neemt om zoete broodjes te bakken om de "negatieve" boodschap in te verpakken. Je had immers ook kunnen antwoorden "Past niet in mijn fonds". Wat op zich ook erg leerzaam is.

Je had immers ook kunnen antwoorden "Past niet in mijn fonds". Wat op zich ook erg leerzaam is.

Mooi. Deze plak ik op mijn voorhoofd. Schlimazlnik, ik heb de feedback nodig. Ik ben alleen maar aan het schrijven. Ik heb geen verstand van de Nederlandse Taal. Ik heb nog steeds geen compleet overzicht voor mijn boek. Ik ren gewoon vooruit. De feedback van Tja heb ik altijd nodig. [ taalfouten en vrouwelijk inzicht in het verhaal] Ik voel bij Tja nooit een negatieve toon. Wat ze ook schrijft. Waar en bij wie ze het ook schrijft. Ik heb soms de neiging te vragen aan bepaalde mensen; "Wil jij ajb reageren.'' En dan kan ik er wel 20 opnoemen. Grappige is dat [naarmate tijd verstrijkt] mij totaal onbekende proeflezers zeer waardevolle feedback geven. Dus nog eens 20 nieuwe erbij. En soms zit er 1 bij. Argh. Ik heb hier op SOL echt moeten en willen leren een proeflezer te zijn. En te moeten en willen reageren op reacties. Zoals het hoort. In de hoop, dat te betekenen voor hun, wat een ander voor mij betekent. Dat is dus een illusie. Dat kan ik niet bij iedereen. Dus ja, Ginny, inderdaad zoveel als mogelijk eerlijk blijven en jezelf zijn. Schlimazlnik. "Past niet in mijn fonds". Hoe verzin je het. Het lijken wel slechte aandelen die iemand je in de strot wil duwen.

Poeh, hé, is dit topic me er even onder mijn neus langs vandoor gegaan! Dat heb ik ervan als ik één avondje niet op SOL zit xD Oh oh, bespeur ik daar een spoortje verslaving? Enfin, on topic, bij het lezen van jullie voorgaande posts bedacht ik me het volgende: mensen die hier al langere tijd zijn - of misschien niet eens lang, maar wel actief - zulke mensen ken ik beter. Internet-kennen tenminste. Die kan ik beter inschatten, van hen weet ik zo'n beetje wat ze willen en wat ze niet nastreven. En daar pas ik mijn kritiek ook wel eens op aan. Dan geef ik nog steeds wel mijn eerlijke kritiek, maar niet geheel objectieve kritiek meer. Ik hoop dat dat constructief is in die zin dat de schrijver dan sneller zijn of haar doel zal bereiken. Maar misschien misschien, zou een proeflezer juist ten alle tijden verder moeten kijken dan de schrijver zelf...

Ik ben stomverbaasd. Kom ik echt vilein over? Dat is het laatste wat ik wil. Kom ik door mijn reacties agressief over? Als ik iets niet ben, is het agressief. Nuchter wel. Men wil toch verbeteringen zien? Nee, zoete broodjes bak ik niet, ook geen zoute. Ik ben toch nooit negatief? Ik geef inderdaad soms een korte reactie. Ik heb geen idee wie mij als negatief ervaart, anders zou ik toch niet zoveel verzoeken krijgen om een ms. te beoordelen? Ja, ik doe het gratis. 'Helaas' ben ik niet commercieel ingesteld. Ik probeer alleen maar anderen te helpen. Trouwens, dat kotsen heb ik er weer in gegooid, Yrret. Mensen reageren nu eenmaal verschillend. Als we we allemaal hetzelfde zouden zijn, dan kunnen we wel stoppen met schrijven.

Grappig, niet, dat de bovenstaande reacties vooral komen van de mensen die hier zulke waardevolle proeflees reacties plaatsen. Je zou dus kunnen zeggen dat de mensen die hier echt een goede bijdrage en hulp leveren aan proefplaatsers, nieuw of gelouterd, de mensen zijn die zichzelf en hun proeflezen ook steeds kritisch blijven bekijken. Als je reageert omdat je je kennis wilt delen, iemand wilt helpen met schrijven, dan ben je toch echt goed bezig volgens mij. Tja. Ik kan me niet voorstellen dat iemand jouw nuchtere, to-the-point reacties als negatief ervaart. Ik voor mij heb veel aan jouw proefleeskracht gehad en leer nog steeds van je. (En ook van het rijtje posters hierboven je, trouwens)

Dank u. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit negatief ben geweest. Mischien bedoelt men dat ook niet.

Ik ben stomverbaasd.

Mooi, is dat ook een keer gelukt.

Kom ik echt vilein over?

Ja, op een Yrrettiaanse HUMOR volle manier. Met HUMOR kan je ook iemand doden. Dat heb je nog nooit gedaan ten koste van een ander. Maar ik lig hier thuis soms te schuddebuiken van de lach om jouw humor.

Kom ik door mijn reacties agressief over?

Nooit.

Nuchter wel.

Gronings nuchter.

Men wil toch verbeteringen zien?

Ja, maar jij ziet er zooooveeeel op een moment dat ik denk dat het prefect is. Dan val ik weer van mijn stoel.

Ik ben toch nooit negatief?

Uh uh

Ik geef inderdaad soms een korte reactie.

Ik niet. Maar soms wel.

Ik heb geen idee wie mij als negatief ervaart, anders zou ik toch niet zoveel verzoeken krijgen om een ms. te beoordelen?

Niemand ervaart dat zo. Wie het toch doet is een suffie.

Ja, ik doe het gratis.

Mooi, ik zit al op 20.000 woorden. En ik wil naar 2.000.000 woorden. Wil je het nu? Of als het af is?

'Helaas' ben ik niet commercieel ingesteld.

Ik wel. Ik wil heel erg veel geld. Bergen. Een zee vol. En dan koop ik G1.

Ik probeer alleen maar anderen te helpen.

Zoals je mij al helpt vanaf reactie 1.

Trouwens, dat kotsen heb ik er weer in gegooid, Yrret.

Kotsen is iets wat er uit moet.

Mensen reageren nu eenmaal verschillend.

Uh uh

Als we we allemaal hetzelfde zouden zijn, dan kunnen we wel stoppen met schrijven.

Niet helemaal correct. De eerste zal dan inderdaad de laatste zijn. Maar dan wil ik wel graag dat ik die eerste ben. Stel je voor. Iedereen leest alleen maar Yrrettiaans. 7 miljard mensen Mijn boek van 2.000.000 woorden. Maal 1 Eurocent per woord. 2.000.000 x 7.000.000.000 x 1 cent. Zie, dat is toch een flinke berg. Centen! En @ Tja staat in dat boek. [ 10% provisie ] Omdat ze alle fouten eruit heeft gevist. En ze lezen allemaal het zelfde boek. En niemand begrijpt wat ik bedoel. Dus ze wachten op deel 2. Maar @ Tja wil nu graag 25% provisie. Dus ik zeg; Okay. Schatrijk zal ik zijn. Waarschijnlijk net zo rijk als NU. Lijkt wel een ode-gedicht aan Tja. Neh, dat doe je alleen als je van iemands woorden houd. [ -of- houdt ] { -of- } [ hout ]

Met HUMOR kan je ook iemand doden.

Van jou en jou alleen, neem ik dat direct aan, lieve Yrret ^.^