Stil in mijn hoofd

BernadetteB, Neem je tijd om een en ander te verwerken, lijkt me.Wandelen, een museum bezoek of wat ook. Let op een stil moment waarop iets bovenkomt drijven als thema, idee, wat je raak,t en zich duidelijk echt boven andere aan je opdringt. Ga daarmee aan de slag en laat je schrijfhand dan doen wat in je opkomt. Sterkte!

Misschien kun je proberen het (met je telefoon, pc of memorecorder) op te nemen? Gewoon praten gaat vaak makkelijker dan schrijven. Dan hoeft het niet mooi te zijn. Vaak voelt het ook minder definitief. Maar het blijft wel bewaard en als alles een beetje bezonken is kun je het alsnog uitwerken in schrift.

Misschien een weekje schrijfvasten?

Wat ik soms doe als ik iets wil schrijven, maar ik vind de woorden niet, is vrij associëren. Niet echt iets zinnigs schrijven, maar gewoon woorden, stukken zin die in mij opkomen, en gewoon laten komen. Soms verandert dat in een stukje tekst, maar meer ook gewoon niet. Het is een uitlaatklep, zoals je zegt. Meestal gebruik ik daar papier voor, en kruipen er tekeningetjes en andere ongein tussen, het kan alle vormen aannemen, zoals een mindmap, een compleet bizar gedicht waarbij 1 woord maar herhaald en herhaald word... Slechte poëzie heeft mij al door veel dingen door geholpen. Maar bovenal: als je geen zin hebt, schrijf dan niet. Sta jezelf tijd toe om je emoties te voelen, anders kan je ze niet verwerken. Gun jezelf tijd om er boven op te komen. Veel sterkte met alles waar je door gaat.

Ik kan alleen vanuit mijn eigen ervaring praten, dus of het voor jou werkt kan ik natuurlijk niet zeggen. Dit even vanuit wat ik meestal doe: Forceren heeft (bij mij dus) totaal geen zin. Daar word ik altijd alleen maar moedeloos van. Wat wel helpt; rust creëren in mijn schrijfomgeving - dus eigenlijk in mijn huis. Ik zorg ervoor dat alles schoon en opgeruimd is. Dan kan ik in ieder geval niet door iets stoms als een vieze vaat afgeleid worden. Korte dingen schrijven, desnoods onzinnige haiku's. Als het maar iets is wat af komt. Dat gevoel om iets af te ronden; dat is belangrijk om terug te krijgen. Blader door de schrijfdoedels; soms kan dat helpen, om zoiets even tussendoor te schrijven. Moet het goed zijn? Nee, natuurlijk niet! (proef)lezen. Lezen is belangrijk, altijd. Proeflezen kan ook wel eens helpen, maar sowieso - blijf lezen. Puzzelen. Dé ideale manier om je gedachten even op een andere manier met woorden bezig te laten zijn. Hoewel griddlers (japanse beeldpuzzels) of sudoku's ook wel eens willen helpen. Dat zijn voor mij verschillende manieren om met een het-schrijven-wil-niet-lukken periode om te gaan. Misschien zit er iets voor je tussen wat je kunt gebruiken. [quote Margrietje]Sta jezelf tijd toe om je emoties te voelen, anders kan je ze niet verwerken.[/quote] Dat vind ik trouwens erg mooi gezegd. En een waarheid als een koe. Maar makkelijk is dat niet.

Het is mij verschillende keren gebeurd, ook nu werkt nog niet alles wat ik wil, zoals ik het wil. Als je de oorzaak kunt vinden en die kunt accepteren of veranderen schiet je al een beetje op. Soms kun je er niets aan veranderen, moet je het uitzitten. Bij mj nu is de oorzaak een narcose van vorig jaar. Uit ervaring weet ik dat het lang kan duren voor die uit mijn systeem is, ook weet ik dat dwingen niet helpt, dat frustreert alleen omdat het toch niet gaat zoals ik wil. Meestal nmoet het probleem uit de weg zijn voor je echt verder kunt. Ik richt me meestal een poos je op iets anders, iets nieuws leren, iets speciaals maken, schilderen, naar bos, de dierentuin, musea etc. Bewegen en frisse lucht is natuurlijk altijd goed. Boos worden op je zelf is in ieder geval verkeerd, zoek positieve energie en richt je op iets dat je postitef beinvloedt. Ga voor wat je doet. Kies voor nu ga ik...doen en ga je dan niet beroerd voelen omdat je eigenlijk zou willen schrijven of zou moeten strijken, maar leg alles in dat wat je op dat moment doet. Dat geeft een goed gevoel als je klaar bent of er mee stopt. Luister naar je lijf, je verstand heeft tijd nodig om weer op orde te komen. Probeer in ieder geval alles een plaats te geven, ... is gebeurd en dat heeft me... geraakt, dat is niet erg, maar nu ga ik verder, het gebeuren heeft me wel gevormd... Soms is gaan zitten en niets doen, maar je gedachteh laten gaan een opstap naar het weer toelaten van inspiratie. Je af en toe 'vervelen' zet een deur in je geest open.

Visualiseer jezelf als een marathonloper met een enkelblessure. Boos worden omdat je (nu even) niets presteert lijkt dan ineens onzin. Om in conditie te blijven kan een marathonloper zich wél dagelijks opdrukken. Mijn tips - als marathonloper met zwakke enkels: - Open vooral geen (leeg) Word-document. Ik lees dat je een perfectionist bent. Een Word-document laat je direct je (schrijf-)fouten zien. Schrijf in kladblok of op papier. Schrijf om het even wat. Wát je schrijft is niet belangrijk, wel dát je schrijft. - Maak schoon/ruim op! Geef de keukenkastjes, de schuur of de zolder, een flinke schoonmaakbeurt. - Bezoek een plaats waar je nooit eerder bent geweest. Nieuwe indrukken werken inspirerend. Schrijf ter plaatste, of later thuis, alles op wat je hebt gezien, gevoeld, gehoord, geproefd, geroken en ervaren. - Maak collages, rijg kralenkettingen, maak figuren uit fimoklei. - Trek bij de bieb, met je ogen dicht, uit de kast 'landeninformatie' een boek en blader het ter plaatste door. - Neem een bakje koffie in een warenhuisrestaurant en noteer gesprekken die je om je heen hoort. - Bezoek een ouderwetse drogist - eentje waar gedroogde hop en vanillestokjes in glazen voorraadpotten achter de toonbank staan, en ga snuffelend de winkel door. Geuren maken veel (herinneringen) los. - Neem pen en papier. Begin bijvoorbeeld met: Ik herinner me... en schrijf wat er in je opkomt. Loop je vast, stop direct, haal adem en begin dan opnieuw met 'Ik herinner me...'. Niets is blijvend. Ook de leegte in je hoofd niet. Blijf aardig voor jezelf en succes!

Aanvaard het Het denken gaat supersnel, je ziet wat je wil. Het voelen gaat echter langzaam en heeft tijd nodig om eea te laten landen. Aanvaard het Ik loop soms weken, maanden met iets rond eer ik het handen en voeten kan geven. Dat is dan zo, blijkbaar was die tijd nodig. En eenmaal geland, komt alles vanzelf. Heel mooi overigens, stilte in je hoofd.

Je hebt een heleboel ideeën in je hoofd. Misschien zit er zodanig veel in, dat het niet makkelijk is om ergens te beginnen. Beter dan één idee te kiezen en daarmee aan de slag te gaan. Je zet een woord op papier en gaat daar dan over brainstormen. De losse woorden kan je later dan tot langere gedachtes en tot zinnen omvormen. En neen, je mag niet verwachten of eisen dat het van de eerste keer perfect moet/zal gaan, anders houd je jezelf al tegen nog voor je echt begint. Wellicht denk je gewoon iets te veel na. Gewoon doen, zonder te denken wat fout kan gaan. Je hebt toch ook de juiste woorden gevormd om dit topic te starten, dus ga gewoon lekker aan de slag. Lukt het niet of is de motivatie heel laag, dwing jezelf niet om te moeten schrijven. Maar als het komt, laat het dan volledig los in je hoofd of op papier. Kies gewoon eerst één onderwerp of verhaal en laat de rest eventjes wachten. Stort je compleet op dat ene en blijf gemotiveerd verder doen. Dit gaat voor niemand in één twee drie. (Her)schrijven kost veel tijd, ook voor de ongeduldige perfectionisten onder ons. Kop op, blijf in jezelf geloven want de sleutel is doorzetting! Succes Bernadette!

Dankjulliewel voor de reacties! Hier kan ik veel mee, vooral het beeld van de marathonloper met een enkelblessure is een eye-opener voor mij. Later zal ik uitgebreider reageren, voor nu even dat ik het gelezen heb. Dank!

Misschien een weekje schrijfvasten?

Laat het 'misschien' maar achterwege. Maak van een weekje een maand of een jaar. Schrijfvasten! Mooi woord! En als je het niet meer kan volhouden, ga je vanzelf schrijven.

Misschien een weekje schrijfvasten?

En als je het niet meer kan volhouden, ga je vanzelf schrijven.

Das een hele juste.

Nog even een korte reactie, later ga ik - beloofd - uitgebreider overal op in. Maar nu wil ik even blij zeggen dat ik gister 2 verhaaltjes heb geschreven. Niet mijn gebruikelijke kwaliteit, vond het heel moeilijk dat los te laten tijdens het schrijven, maar wat een opluchting dat er weer wat uit mijn pen kwam. En het kwam spontaan. Dus hopelijk zet dit zich voort.

Ik heb zo'n periode, ook door omstandigheden, van maanden gehad. Het lukte niet meer mee te doen aan wedstrijden, want geen enkele inspiratie. Ook een vol hoofd van wat was gebeurd. Het ging vanzelf uiteindelijk over en de inspiratie kwam terug. Ik doe nu mee met Januari Schrijfmaand, Nanowrimo kwam echter helemaal niet van de grond, ook al herinner ik mij de sterke aandrang om alles wat ik had gevoeld te delen, dit kwam meer op de achtergrond te liggen. Volgens het boek 'redirect' is het ook raadzaam gevoelens te laten bezinken voor erover te schrijven, het levert een betere traumaverwerking op...

- Open vooral geen (leeg) Word-document. Ik lees dat je een perfectionist bent. Een Word-document laat je direct je (schrijf-)fouten zien. Schrijf in kladblok of op papier. Schrijf om het even wat. Wát je schrijft is niet belangrijk, wel dát je schrijft. Blijf aardig voor jezelf en succes!

Zat zelf ook een beetje in een schrijfdip en ben perfectionist. Gisterenavond heb ik Faes tip toegepast en in hoog tempo zeven papieren bladzijden volgepend! Dat gaf een enorm goed gevoel. Bedankt dus, Fae! :)

Ik lees dat je wil schrijven over je eigen ervaringen. Maar dat is in mijn ervaring erg moeilijk als de pijn nog te vers is, zeker als je het als non-fictie wil schrijven en dus niet verwerken in een verhaal. Schrijfvasten zou ik persoonlijk niet aanraden, ik zou elke dag minstens één zin op papier zetten om niet vast te roesten in je niet-schrijven, maar je kunt wel een tijdje niet over die persoonlijke ervaringen schrijven natuurlijk. Wat je ook zou kunnen doen is niet zelf schrijven maar wel intensief gaan proeflezen of boeken over schrijven gaan lezen of oude verhalen gaan herschrijven, ... tot je vanzelf de drang weer krijgt om te gaan schrijven.

Ik lees dat je wil schrijven over je eigen ervaringen. Maar dat is in mijn ervaring erg moeilijk als de pijn nog te vers is, zeker als je het als non-fictie wil schrijven en dus niet verwerken in een verhaal.

Was eigenlijk mijn bedoeling om een fictie gebaseerd op autobiografische gegevens te schrijven. Beetje 70/30 verhouding, in de hoop er wel een goed lezend verhaal van te maken maar ook mensen te waarschuwen. Maar misschien is het inderdaad nog te vers. Over het algemeen houd ik niet van volledig waargebeurde verhalen, omdat het soms voor het verhaal beter is om iets erbij te verzinnen of weg te halen zodat het voor de lezer beter leest. Dus vandaar dat ik nooit helemaal non-fictie of autobiografisch zou schrijven. Ik begin nu weer een beetje op gang te komen en merk dat ik ineens ook een enorme drang heb om boeken te lezen. Positief punt, dus, want bij mij vloeit het een vaak over in het ander.