Mannelijk pseudoniem?

Bij nader inzien had ik mijn vraag beter algemener kunnen stellen en niet op mezelf betrekken: zijn er vrouwen die overwegen een mannelijk pseudoniem te kiezen om bovenstaande reden?

Ik schrijf sowieso onder een pseudoniem. Of het nu typisch vrouwelijk is, of het geslacht in het midden laat, maakt voor mij minder uit. Ik kies een naam die bij mij een goed gevoel oproept met het genre dat ik schrijf. Ik gebruik voor éénzelfde genre dan natuurlijk iedere keer hetzelfde pseudoniem. Mijn echte naam is bij de uitgever gekend en voor de rest hoeft niemand die te weten. Het belangrijkste is dat de lezer van mijn schrijfsels geniet.

ik schrijf als een wijf.

Als je denkt aan de schrijver als merk (dat ben je zo'n beetje, tegenwoordig) dan is dat een correct uitgangspunt: wat erop staat, zit erin. Maar als je bijvoorbeeld vooral Engelse romances met een vleugje misdaad schrijft, dan is Ans de Keuter een slechtere keuze dan iets als Rosemary H. Smith.

ik schrijf als een wijf.

Als je denkt aan de schrijver als merk (dat ben je zo'n beetje, tegenwoordig) dan is dat een correct uitgangspunt: wat erop staat, zit erin. Maar als je bijvoorbeeld vooral Engelse romances met een vleugje misdaad schrijft, dan is Ans de Keuter een slechtere keuze dan iets als Rosemary H. Smith.

Helemaal mee eens. Het genre is dan zeker een belangrijke factor. Feit blijft dan wel, dat Ans de K. dan nog steeds voor een vrouwelijk pseudoniem/heteroniem kiest. En niet opteert voor bijvoorbeeld het pseudoniem Roger H. Smith. Ik had er nooit eerder over nagedacht eerlijk gezegd, hoe ik hierin stond. Totdat Rasa dit hier ter discussie stelde. Maar ik merk dat ik meer moeite heb met het idee dat ik onder een mannelijke naam die veel op mijn eigen naam lijkt zou schrijven, dan onder een vrouwelijk pseudoniem dat in niets overeen komt met mijn echte naam.

:) :thumbsup: Dank. Als ik ooit een streekroman ga schrijven; Ans de Keuter. 'Geluk in de plaggenhut' of 'Kolengruis en rode lippen'.

:) :thumbsup: Dank. Als ik ooit een streekroman ga schrijven; Ans de Keuter. 'Geluk in de plaggenhut' of 'Kolengruis en rode lippen'.

Ha! Geheid een besteller Angus

Dank. Maar met name aan Schlimazlnik. De titels stapelen zich op. Allemaal in combinatie met mijn nieuwe alter ego: Ans de Keuter. 'Voorbij de paardenvijg' 'Het gezang van de putter' 'Dansen op de dopheide' 'Het geheim van het helmgras' Alle gekheid op een bezemsteel, ik ben het volledig met hem eens. Ans de Keuter 'Kalashnikovs boven de poolcirkel' 'Terreur in Kazachstan' Dat wordt moeilijk.

Maar nu echt serieus. Stel je loopt door de boekenwinkel of struint virtueel door een webshop. Je ziet de volgende boeken liggen: Ernesta Hemingway 'Voor wie de klok luidt' Ernesta Hemingway 'En de zon gaat op' Jaqueline London 'De Zeewolf' Jaqueline London 'De Walvistand. Verhalen van de Zuidzee' Mary Puzo 'De peetvader'

Harriët Mulisch - De ontdekking van de hemel Selma Rushdie - De Duivelsverzen Georgina Orwell - 1984 Kluuntje - Komt een man bij de dokter Kluun hoort natuurlijk niet in dit rijtje, maar zonder gekheid: zou een vrouwelijke Kluun dit succes hebben gehad? Ik waag het te betwijfelen...

# 38: Als zij vrouwen waren geweest waren de boeken ook anders geweest. Durf ik te zeggen, we zullen het nooit weten. Wat dat betreft: Henk Haasse. Zou die net zo succesvol zijn geweest dan? Ik heb gewoon niet het idee dat -goede- Nederlandse schrijfsters minder serieus genomen worden dan mannelijke. Aan kwaliteit valt niet te tornen lijkt me. Edit: Ik vind, wat dit onderwerp betreft ook dat een schrijver als George Orwell niet in je rijtje thuis hoort als voorbeeld. Andere tijd, ander land etc. Het gaat over schrijven in Nederland, in het Nederlands, onder een mannelijk pseudoniem als vrouw, in dit heden toch?

Als zij vrouwen waren geweest waren de boeken ook anders geweest. Durf ik te zeggen, we zullen het nooit weten.

:?

Als vrouwelijk auteur een mannelijk pseudoniem kiezen is zelf-verraad.

Als vrouwelijk auteur een mannelijk pseudoniem kiezen is zelf-verraad.

Verraad is een zwaar woord, maar toch, zo voel ik het ook. Ik voeg daar nog aan toe: Een verraad aan je vrouw-zijn. En het gaat dan voor mij niet om het schrijven onder een pseudoniem, want daar heb ik geen problemen mee. Tenslotte verkondigen veel forummers hier ook meningen onder een pseudoniem. Er zijn helaas nog steeds vrouwen op deze wereld die niet vrij zijn om te schrijven wat ze willen. Dat zij moeten 'kiezen' om te schrijven onder een mannelijk pseudoniem is dat al erg genoeg. Hier hebben vrouwen die restrictie niet. Doe je dat toch, dan ondermijn je naar mijn idee onze verworven rechten en zwak je de ernst in de geforceerde keuze van die schrijfsters af. Trouwens, als ik als lezer er achteraf achter kwam dat het boek dat ik las door een vrouw in plaats van door een man zou zijn geschreven, zonder dat die keuze voor een mannelijk pseudoniem: #duidelijk in het verhaal; #de politieke situatie in het land van de schrijfster; #of de tijd waarin het boek geschreven is; naar voren kwam, zou ik me gewoon belazerd voelen. Dus als we het toch over verraad hebben: Hoe staat de lezer hierin? Als je vooruit je lezer al ziet als iemand die jou niet leest omdat je een vrouw bent en geen man? Lijkt mij de vraag: Voor wie schrijf je dan? Als je niet wilt dat de lezer weet welk geslacht de schrijver heeft, lijkt me de J.K. Rowling optie het beste. Laat het gewoon in het midden. Maar vraag jezelf wel af waarom je deze keuze maakt en wees erop voorbereid dat je later kunt worden aangesproken op het waarom van die keuze. Rasa, even voor de duidelijkheid: Ik val jou hier niet aan. Ik vind het een goed onderwerp voor een topic en ben blij dat je je twijfels hebt gedeeld. Dit is trouwens een interessant artikel: Het pseudoniem als strategie Pseudoniemen van vrouwelijke auteurs 1850-1900 http://www.dbnl.org/tekst/bove002pseu01_01/bove00…

Er zijn er wel meer die zich belazerd voelen, maar waar wil je eigenlijk de grens trekken tussen man en vrouw in een wereld met 74 geslachten?

Er zijn er wel meer die zich belazerd voelen, maar waar wil je eigenlijk de grens trekken tussen man en vrouw in een wereld met 74 geslachten?

Of deze Monica uit dat artikel een boek zou schrijven onder een mannelijk of vrouwelijk pseudoniem zou dat hoe dan ook relevantie opleveren voor het boek. Lijkt mij. En wat het verhaal betreft zou ik liever Monica´s boek lezen dan dat van haar man. Wat die 74 geslachten betreft: Uhm?

Tenslotte verkondigen veel forummers hier ook meningen onder een pseudoniem

Zou het helpen als ik me naam verander in Leona Pisano?

Tenslotte verkondigen veel forummers hier ook meningen onder een pseudoniem

Zou het helpen als ik me naam verander in Leona Pisano?

Lulu? è che ti?

Trouwens, als ik als lezer er achteraf achter kwam dat het boek dat ik las door een vrouw in plaats van door een man zou zijn geschreven, zonder dat die keuze voor een mannelijk pseudoniem: #duidelijk in het verhaal; #de politieke situatie in het land van de schrijfster; #of de tijd waarin het boek geschreven is; naar voren kwam, zou ik me gewoon belazerd voelen.

Vind ik vreemd. Stel 'Hills Like White Elephants' (ik hou van korte verhalen) zou zijn geschreven door een vriendin van Hemingway. Moet ik me dan belazerd voelen? Blijft het dan niet een van de beste korte verhalen ooit? Waarom zou ik me belazerd voelen als ik genoten heb van het verhaal?

Trouwens, als ik als lezer er achteraf achter kwam dat het boek dat ik las door een vrouw in plaats van door een man zou zijn geschreven, zonder dat die keuze voor een mannelijk pseudoniem: #duidelijk in het verhaal; #de politieke situatie in het land van de schrijfster; #of de tijd waarin het boek geschreven is; naar voren kwam, zou ik me gewoon belazerd voelen.

Vind ik vreemd. Stel 'Hills Like White Elephants' (ik hou van korte verhalen) zou zijn geschreven door een vriendin van Hemingway. Moet ik me dan belazerd voelen? Blijft het dan niet een van de beste korte verhalen ooit? Waarom zou ik me belazerd voelen als ik genoten heb van het verhaal?

Angus, ik verbind wel voorwaarden aan het belazerd worden gevoel: # Ik zei ook niet dat jij je op enigerlei wijze belazerd zou moeten voelen.

Waarom zou jij je belazerd voelen?

Voor mij maakt het helemaal niet uit onder welke naam iemand schrijft. Ik kijk nooit naar de schrijver wanneer ik een boek kies. Enkel wanneer het boek mij heel erg bevallen is, kijk ik naar de schrijver om eventueel nog andere boeken van die persoon te kunnen lezen. Mij maakt het niet uit of het een man of een vrouw is. De inhoud van het verhaal moet mij bekoren. En als een man onder een vrouwennaam schrijft of omgekeerd en ik kom erachter, dan kan ik alleen maar zeggen: goed gedaan; ik ben erin getuind :)

Waarom zou jij je belazerd voelen?

Tja dat is inherent aan iets voelen lijkt me. Dat voel je zo, of je voelt het niet.

Daarom stel ik de vraag. Waarom? Je schrijft. Probeer je gevoel eens te verwoorden.

Daarom stel ik de vraag. Waarom? Je schrijft. Probeer je gevoel eens te verwoorden.

Ik zei hiervoor al: Er zijn helaas nog steeds vrouwen op deze wereld die niet vrij zijn om te schrijven wat ze willen. Dat zij moeten 'kiezen' om te schrijven onder een mannelijk pseudoniem is dat al erg genoeg. Hier hebben vrouwen die restrictie niet. Doe je dat toch, dan ondermijn je naar mijn idee onze verworven rechten en zwak je de ernst in de geforceerde keuze van die schrijfsters af. Hierin voel ik mij als vrouw belazerd. Rechten zijn moeilijk te verwerven. Ze zijn ook nog eens veel sneller kwijt te raken dan verworven. Het zijn ook mijn rechten. Ik kan schrijven wat ik wil als vrouw. En als ik ergens anders geboren was, of in een andere tijd, had dat niet gekund. Als iemand dit recht gaat afwijzen omdat het zo schijnt te zijn dat mannen beter gelezen worden dan vrouwen, kan dat tornen aan mijn recht. Als vrouw. En dan heb ik straks als vrouw maar een recht over. En ik gebruik mijn aanrecht thuis eigenlijk amper. Mijn bureau, dat gebruik ik veel vaker. Als je vooruit je lezer al ziet als iemand die jou niet leest omdat je een vrouw bent en geen man? Lijkt mij de vraag: Voor wie schrijf je dan? Ik vind dat niet getuigen van vertrouwen in de lezer, of in de eigen schrijfkunst. Als lezer wordt dan mijn vertrouwen beschaamd. Zo voel ik dat.

'Er zijn helaas nog steeds vrouwen op deze wereld die niet vrij zijn om te schrijven wat ze willen. Dat zij moeten 'kiezen' om te schrijven onder een mannelijk pseudoniem is dat al erg genoeg. Hier hebben vrouwen die restrictie niet. Doe je dat toch, dan ondermijn je naar mijn idee onze verworven rechten en zwak je de ernst in de geforceerde keuze van die schrijfsters af.' Vreemd betoog (naar mijn idee). Naar mijn idee blaas je het iets op buiten de context. Daar gaat het hier niet over. Niemand wijst immers je recht om te schrijven en te publiceren af omdat je een vrouw bent, ook niet onder een herkenbaar vrouwelijke naam. Dus kom ik terug op de vraag. We leven in een vrij land. Mannen en vrouwen hebben gelukkig evenveel recht om te schrijven en te publiceren. Waarom voel jij je dan als lezer belazerd als blijkt dat het verhaal, boek dat je gelezen hebt, niet door een man maar door een vrouw geschreven is? Zonder de # redenen, maar gewoon, omdat zij er voor kiest en een prachtig boek of verhaal geschreven heeft.

Ik vind het ook wat vreemd. Er zijn talloze (al dan niet buitenlandse) namen waarbij je geen idee hebt of het een man of een vrouw betreft, ga je er van uit dat het het een is, voel je je dan ook belazerd als het het ander blijkt te zijn? En dan kom je ook tot de vraag, die eerder al uitgebreid aan de orde is gekomen: schrijven vrouwen anders dan mannen, of andersom? Kun je het merken of een tekst/boek is geschreven door een man of een vrouw? Zo ja, dan kan ik me voorstellen dat je je belazerd voelt als je het boek koopt zonder er iets van te lezen en op de naam van de auteur afgaat. Zo nee, wat maakt het dan uit?

'Er zijn helaas nog steeds vrouwen op deze wereld die niet vrij zijn om te schrijven wat ze willen. Dat zij moeten 'kiezen' om te schrijven onder een mannelijk pseudoniem is dat al erg genoeg. Hier hebben vrouwen die restrictie niet. Doe je dat toch, dan ondermijn je naar mijn idee onze verworven rechten en zwak je de ernst in de geforceerde keuze van die schrijfsters af.' Vreemd betoog (naar mijn idee). Naar mijn idee blaas je het iets op buiten de context. Daar gaat het hier niet over. Niemand wijst immers je recht om te schrijven en te publiceren af omdat je een vrouw bent, ook niet onder een herkenbaar vrouwelijke naam. Dus kom ik terug op de vraag. We leven in een vrij land. Mannen en vrouwen hebben gelukkig evenveel recht om te schrijven en te publiceren. Waarom voel jij je dan als lezer belazerd als blijkt dat het verhaal, boek dat je gelezen hebt, niet door een man maar door een vrouw geschreven is? Zonder de # redenen, maar gewoon, omdat zij er voor kiest en een prachtig boek of verhaal geschreven heeft.

Ik vind dat ik genoeg redenen heb gegeven en dit ook heel duidelijk heb gedaan. Jij hebt het recht om mijn 'betoog' vreemd te vinden of te zeggen dat ik iets opblaas buiten de context. Ik vind dat echter niet. En als antwoord op je iets anders geformuleerde maar wederom dezelfde vraag: Ik voel mij als lezer dan belazerd over het valse mannelijke pseudoniem. Over het verhaal heb ik geen mening, aangezien het een verhaal is dat alleen bestaat in jouw voorbeeld. Ons vrije land uit jouw aanloop naar je vraag, waar iedereen dezelfde rechten heeft? Zoals ik al zei: Rechten worden moeizaam verworven en kunnen snel worden kwijtgeraakt. Dat is een feit dat je in elk geschiedenisboek kunt terugvinden.

Er zijn helaas nog steeds vrouwen op deze wereld die niet vrij zijn om te schrijven wat ze willen. Dat zij moeten 'kiezen' om te schrijven onder een mannelijk pseudoniem is dat al erg genoeg.

Dat zou betekenen dat de belangrijke boeken in die gebieden onder mannelijke namen geschreven worden. Hoe zou je dan - als je dan in zo'n land woont, waar die onderdrukking heerst, en je wilt een boek lezen van een vrouw - weten wie er achter een pseudoniem steekt? En als jij dat weet, weet dan de heerser van dat land dat niet ook? Zal zo'n vrouw dan wel publiceren, want ze zal er wel in gehinderd worden. Hoe doet ze dat? Via illegale pers? En zou zo'n heerser niet ook de pers controleren? Ik vind het interessant. Aan welke schrijfsters denk je, Mirandala?

'Over het verhaal heb ik geen mening, aangezien het een verhaal is dat alleen bestaat in jouw voorbeeld.' Ik noem een duidelijk voorbeeld. Alleen je gaat er niet op in. Voel je je belazerd als blijkt dat 'Hills Like White Elephants' niet geschreven is door Hemingway, maar door een vriendin van hem? Zo ja, waarom?

@ Thérrèse Je vraag lijkt me off topic.

@Mirandala, om te kijken of ik je begrijp, jij voelde je dus niet belazerd door 'Suzanne Vermeer'?