Gezichtsuitdrukking beschrijven

Ze haalde haar neus op... Verder kom ik ook niet. Wat is POV?

'Haar mondhoeken trokken naar beneden, haar gezicht sprak boekdelen. De walging die ze hiervoor voelde was duidelijk te zien.' ik weet het ook niet, misschien kun je hier wat mee...

'Je kijkt alsof een olifant zijn jong doodtrapt'. 'Je kijkt alsof een dief je beddengoed heeft meegenomen.' Enzovoort, enzovoort, enzovoort. POV?

Wat is de context waarin je deze walging wil gebruiken?

POV = volgens mij Point of View (perspectief)

Ze trok haar neus zo ver op, dat een dikke rimpel tussen haar ogen verscheen. Ze trok haar mondhoeken omlaag en hing haar tong over haar onderlip naar buiten. 'Getverderrie!' riep ze, terwijl ze achteruit wankelde. Of zoiets. Overkill, maar misschien kun je hier iets mee. Als het gaat over stank, kan het personage ook nog zijn neus dichtknijpen oid.

Kotsen van walging is natuurlijk het allereffectiefst, maar je vertelt de context niet dus het is moeilijk visualiseren hier

Kotsen is natuurlijk wel sterk, maar daar krijg je zo'n smeerboel van. Of gewoon: ze stak haar tong uit en maakte een kokhalzend geluid. (rijmt ook nog).

Geef iemand plaatjes waarop mensen verschillende gezichtsuitdrukkingen laten zien, en de proefpersoon zal kunnen aangeven hoe iemand kijkt - blij, boos, walgend, verdrietig, etc. Maar omschrijven wat er precies op dat gezicht gebeurt? Nee. Dat is een heel ander verhaal. Als ik ergens van walg, steek ik mijn tong niet uit. Althans - afhankelijk van de context (ik kan me voorstellen dat je kokhalst als je een half ontbonden lijk vindt, bijv.) Iemand kan ook iemand anders vol walging aankijken omdat die ander iets heeft gezegd wat niet door de beugel kan. Dan ook nog gaan beschrijven hoe dat walgende gezicht er uitziet; dat lijkt mij overdreven.

Misschien kun je haar beter iets laten zeggen waaruit haar walging duidelijk blijkt.

Als ik ergens van walg, steek ik mijn tong niet uit.

En jouw gedrag is de norm?

Kijk eens vol walging in de spiegel. Wat gebeurt er met de lijnen in je gezicht, wat doet je mond, je neus, wat doen je ogen, je wenkbrauwen; misschien kun je de houding erbij betrekken, dus niet alleen de gezichtsuitdrukking, maar ook wat doen de schouders, de rug? Misschien doen de handen ook nog iets? Kijk ernaar en beschrijf het. Laat je ook weten waar je op uitgekomen bent?

Als de walging duidelijk is, doordat je deze bijvoorbeeld door omschrijving duidelijk hebt gemaakt: Ze trapte op een half opgegeten stuk salamipizza dat op de vloer lag. Het gaf een soppend geluid, dan kun je het ook slechts af met: Ze trok een gezicht. Wat je daar verder aan toevoegt kun je dan zelf invullen. Als de stimulus (prikkel) duidelijk is en daar volgt een reactie op, dan is deze reactie vaak ook wel duidelijk voor de lezer, ook al benoem je die 'walging' niet expliciet.

Als ik ergens van walg, steek ik mijn tong niet uit.

En jouw gedrag is de norm?

Nee, natuurlijk niet. Het was een vergelijking. Maar het uitsteken van de tong komt op mij eerder over als iets wat ik in een stripboek verwacht. Tenzij het daadwerkelijk om iets smerigs qua geur oid gaat. Iemand kokhalst dan echter nog eerder dan dat hij zijn tong uitsteekt. Behalve kinderen. Kinderen steken hun tong sneller uit dan volwassenen. Maar als je je eigen 'gedrag' nooit mag gebruiken als leidraad voor wat je schrijft, moet je ook vooral nooit voor de spiegel gaan staan om daarvan te leren.

Kijk eens vol walging in de spiegel. Wat gebeurt er met de lijnen in je gezicht, wat doet je mond, je neus, wat doen je ogen, je wenkbrauwen; misschien kun je de houding erbij betrekken, dus niet alleen de gezichtsuitdrukking, maar ook wat doen de schouders, de rug? Misschien doen de handen ook nog iets? Kijk ernaar en beschrijf het. Laat je ook weten waar je op uitgekomen bent?

Je bent me voor, Thérèse. Deze techniek wordt ook regelmatig gebruikt door illustratoren.

Ik trek gekke bekken naar mijn man en vraag of hij wil verwoorden wat hij ziet. Meestal volgt er een diepe zucht. Dit is niet off topic, ik doe dit echt.

Tot nu toe heb ik nog: 'Met walging op haar gezicht...', maar naar mijn mening is dat te veel "telling". Vol walging of walgend kan ik niet gebruiken vanwege POV.

Wie is er aan het walgen? Het POV personage of iemand anders? Indien het POV personage: geef haar gedachten en observaties weer. Waarom walgt ze ergens van? Waarvan walgt ze? Beschrijf datgene waar ze van walgt op een manier die walging bij de lezer opwekt. Indien niet het POV personage: beschrijf het met handelingen of dialoog. Iemand kan een hand voor de mond slaan, of een stap achteruit doen of iets dergelijks, of een opmerking maken waaruit de walging blijkt. Wellicht kun je iets creatiever daarin zijn dan ik op dit moment, aangezien jij de context kent.

Ik trek gekke bekken naar mijn man en vraag of hij wil verwoorden wat hij ziet. Meestal volgt er een diepe zucht. Dit is niet off topic, ik doe dit echt.

Dat kost jou weinig moeite. Ik bedoel off-topic gaan, niet die gekke bekken trekken natuurlijk :rolleyes:

Ik trek gekke bekken naar mijn man en vraag of hij wil verwoorden wat hij ziet. Meestal volgt er een diepe zucht. Dit is niet off topic, ik doe dit echt.

Hilarisch, Tja! Maar goed, ik ben stout: :ontopic:

Wat is dat POV/perspectief dan? Ze keek alsof ze een pissebed had ingeslikt. Waarom kan je dat "walging" niet gebruiken? Het moet wel heel belangrijk zijn om het te gaan showen.

Kijk eens vol walging in de spiegel.

Het lukt niet. Er kijkt iemand ietwat spottend terug.

:D Doodeng.

De vraag is, denk ik ook waar ze van walgt. Je vraag is volgens mij niet te beantwoorden als dat niet bekend is.

Trek zelf eens een dergelijke grimas en voel wat er gebeurt met je gelaat. Je kan inderdaad ook voor de spiegel gaan staan of een tweede persoon inschakelen. Persoonlijk pas ik het eerste toe; als er dan een tweede persoon passeert, krijg ik een reactie van 'Waar gaat dat eindigen met haar?' maar dat deert me niet :D.

Oeps, ik had niet verwacht dat jullie zo snel zouden zijn! Sorry dat ik niet reageerde en bedankt allemaal! Hopen dat ik snel jullie vragen kan beantwoorden: Iemand anders dan de point of view trekt een walgend gezicht. Ze drinkt bier terwijl ze dat helemaal niet lekker vindt. Haar er iets over laten zeggen is geen optie, het POV karakter staat op een afstandje te observeren. Het naar mezelf kijken in de spiegel heb ik gedaan, maar ik vond het nog steeds erg moeilijk, vandaar de vraag. Voorlopig ga ik voor: ze trekt haar neus op. Ik denk dat dat wel voldoende is om mijn punt duidelijk te maken.

Je neus optrekken is geen uitdrukking van walging, maar van jezelf te goed voor iets vinden (spreekwoord). "Ze keek alsof..." lijkt me toch ook hoe je "POV" het kan zien en interpreteren, die zal toch ook niet klinisch analyseren welke spieren worden gebruikt? Bovendien kan je met een vergelijking wat over je POV-personage zeggen, namelijk in wat voor termen dat die denkt en observeert.

Als ze op een afstand bier drinkt en ze vindt het vies kun je iets schrijven als: Het lijkt alsof ze een slok uit de wc neemt.

Als je iets niet lekker vindt, zou ik gewoon schrijven "Ze trok een vies gezicht". Daar kan iedereen zich wel iets bij voorstellen. Walging vind ik daar trouwens een veel te sterk woord voor. Misschien is het ook effectiever om haar zich te laten verslikken ipv alleen maar een gezichtsuitdrukking te beschrijven. Zicht is toch het minst sprekende zintuig, vaak. Volgens mij kun je hier veel meer met klank.

' Terwijl ze met teugjes dronk, hield ze het glas zover mogelijk van zich af. Haar gezicht vertrok bij elke slok, alsof ze modder dronk in plaats van bier. Wat een aanstellerij.' Hoe is dit? Te 'over te top'? Of gewoon slecht, dat kan ook :).

Er zit een fout in :) Ze kan niet én drinken én het glas van zich afhouden tegelijk - dat staat er nu wel. (Drinkt nogal lastig.) Die eerste zin vervangen (en samenvoegen met de tweede zin) door iets als "Ze dronk wel, maar haar gezicht vertrok bij elke slok..." ? Is dat een idee? Verder is dit duidelijk genoeg, vind ik.