Lid sinds

13 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Afgebroken dialoog

‘En hier in de woonkamer… .’ Op de dag dat ze voor het eerst met zijn zessen bij elkaar waren gekomen, was Marion ze allemaal voorgegaan in Jaaps verdieping in Arnhem. Met een trotse lach op haar gezicht. ‘…Zijn nog delen van de oude muren zichtbaar. Ook de openhaard is behouden gebleven, én,’ ze kantelde haar hoofd een fractie, stak haar wijsvinger in de lucht en knikte naar Desi: ‘hij werkt. Gaat dit goed zo, de eerste gesproken zin die nog niet af is eindigen met puntjes en dan een punt. Dan de zinnen ertussen en op een nieuwe regel verder met de dialoog startend met puntjes en dan hoofdletter? (en volgens de spelling hier is er iets mis met het woord openhaard, het zou los van elkaar moeten: open haard, dat klopt toch niet?)

Lid sinds

13 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Die drie puntjes heten beletselteken. Bij mijn weten zet je daar geen punt achter, en de regel is er een spatie voor en na te zetten.

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Thanks voor het onderwerp en bedankt voor de uitleg! :thumbsup: Dat van die spatie wist ik niet (en ik wist ook niet hoe het genoemd werd.) Open haard moet los geschreven worden, je spellingcontrole heeft het goed :)

Lid sinds

12 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik weet dat dit niet de vraag was maar ben toch benieuwd. De eerste onderbreking haalt me uit het verhaal, bij de tweede krijg ik juist meer het gevoel of ik er bij ben. Heb je dit bewust zo gedaan Anna? En hebben anderen dit ook?

Lid sinds

13 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik weet dat dit niet de vraag was maar ben toch benieuwd. De eerste onderbreking haalt me uit het verhaal, bij de tweede krijg ik juist meer het gevoel of ik er bij ben. Heb je dit bewust zo gedaan Anna? En hebben anderen dit ook?
Ik heb het ook wel. Misschien komt dit omdat de eerste onderbreking te lang is en die tweede gewoon vlot aansluit. Ik zou het zelf zo doen: ‘En hier in de woonkamer zijn nog delen van de oude muren zichtbaar. ’ Op de dag dat ze voor het eerst met zijn zessen bij elkaar waren gekomen, was Marion ze allemaal voorgegaan in Jaaps verdieping in Arnhem. Met een trotse lach op haar gezicht. En dan zou ik verder gaan met de rest.

Lid sinds

13 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bernhard, het komt denk ik door de overgang van de eerste gesproken zin naar een volkomen nieuwe zin (Op de dag...) die niet direct samenhangt met de gesproken zin. Die samenhang is beter bij het tweede deel van de dialoog. Ik zou ipv met Op de dag... bv kunnen beginnen met: Met een trotse lach op haar gezicht... en daarachter de informatie. Dan is er meer samenhang en de overgang soepeler. Dit moet nog herschreven worden, maar ik gebruik wel vaker onderbroken dialogen en wilde even weten hoe dat precies moet.

Lid sinds

19 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik ben het met Berhard de Vries eens. Als dit een fragment ergens halverwege de pagina is, zie ik geen enkel probleem. Maar ik zou het verhaal niet gelijk met een afgebroken zin beginnen. Omdat je als lezer nog geen kans gekregen hebt om in de sfeer en het ritme van het verhaal te komen, struikel je daar dan al gauw over. @ edit Als ik het fragment nog eens lees, blijkt niet echt dat het om een verhaalbegin gaat. Daar was ik wat te snel. Ik blijf evengoed vinden dat dit ergens midden in het verhaal prima zo zou kunnen. Voor mij moet die hoofdletter in het laatste deel van die dialoogzin ('... Zijn nog) weg.

Lid sinds

12 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik hou er ook van, ik gebruik vaak "terwijl" en "al". 'Zo dat zit mooi, stevig !' dacht Kees al duwend en trekkend aan de stokjes. 'Je zou hier best kunnen vliegeren het tocht hard genoeg.' dacht Kees terwijl hij vanaf zijn luie kruk omhoog keek langs de trap. En te vaak is saai, zie nu dat het ook anders kan, waarvoor dank.