inleiding , voorstukje, of helemaal niks?

Ik geloof niet dat er een eenduidig antwoord op jouw vraag te geven valt. Je kunt die denk ik alleen maar zinnig beantwoorden aan de hand van een of meer fragmenten. Je zou die in proeflezen kunnen plaatsen, maar het is natuurlijk de vraag of je dat bij zo'n emotioneel onderwerp wel meteen al wilt. Schrijf de eerste pagina/pagina's anders gewoon op allebei die manieren uit. Misschien heb je gelijk bij een van de twee een beter gevoel. Laat het daarna iemand lezen met de vraag wat het natuurlijkst overkomt. Dat bevestigt misschien dat eigen gevoel al. Verder is het natuurlijk van belang wat je doel is. Wil je het gebeurde vooral van je af schrijven om het beter te kunnen begrijpen en/of verwerken en is publicatie bijzaak? Streef je naar een uitgave bij een reguliere uitgever of wil je het eventueel ook wel in eigen beheer uitgeven? Als je goed genoeg bent (en/of het geluk hebt) om een reguliere uitgever te vinden, dan helpt een redacteur je wel bij het beantwoorden van je vraag. In eigen beheer moet je alle knopen, al dan niet met behulp van proeflezers, zelf doorhakken.

dank u wel Hay ! In eerste instantie was het van me afschrijven wel fijn , maar na een paar goede reacties van enkele uitgevers wil ik er toch iets mee doen. wat bedoelt u precies met "schrijf de eerste pagina/paginas anders gewoon op allebei die manieren uit?

Een versie mét voorstukje/inleiding en een zonder, dus gelijk beginnen. Als ik je post goed gelezen heb, was dat het dilemma waar je mee worstelde. En... al ben ik niet bepaald het jongste forumlid, toch ben ik het niet gewend met u aangesproken te worden. ;)

haha oke dankjewel dan . Ik begrijp het dat ga ik zeker doen. Denk je dat het veel kritiek zal opleveren ben daar ergens toch wel een beetje bang voor.

Ik vraag het altijd aan mijn gevoel...ja klinkt gek ik weet het, maar ik heb nu al meerdere manuscripten geschreven en ik heb maar bij eentje een inleiding. Het is gewoon "doe wat je gevoel je zegt". Meestal heeft die het bij het juiste eind ;) er is namelijk geen eenduidig antwoord. Het is wat jij wil.

Denk je dat het veel kritiek zal opleveren ben daar ergens toch wel een beetje bang voor.

Daar is iedereen bij zijn of haar eerste schrijfsels huiverig voor. Dat is heel normaal. Maar kritiek (uiteraard van het opbouwende soort) heb je gewoon keihard nodig als je schrijft. Pas ook op voor de tegenovergestelde valkuil, namelijk dat mensen je verhaal de hemel in prijzen omdat ze bang zijn je te kwetsen. Daar heb je alleen maar last van en je komt er niet verder mee. Zoek liever een kritisch iemand.

Hallo, ik had even een vraagje, ben druk bezig met een boek over een waargebeurd verhaal. Tijdens mijn zwangerschap van mijn jongste zoontje heb ik vreslijke dingen gedaan. Ik was totaal de weg kwijt alleen ben ik zo veranderd doordat mijn vader een paar jaar daarvoor plotseling op 45 jarige leeftijd overleed. Mijn vraag is dus... is het belangerijk om een voorstukje of zoiets opteschrijven? Of gewoon gelijk beginnen met mijn verhaal? Alvast bedankt !

Introducties of prologen zijn in 99,9% van de gevallen overbodig en werken als een drempel voor de lezer. Begin je verhaal kort voor de eerste belangrijke gebeurtenis.

Daar ben ik het qua strekking in grote lijnen mee eens, behalve met dat percentage. Beduidend meer dan 0,1% van alle gepubliceerde romans/verhalen begint volgens mij (ik lees toch al gauw zo'n 55 jaar en mag me wat dat betreft een ervaringsdeskundige noemen) wel degelijk met een soort van inleiding of proloog. Ik ga geen percentage noemen. Dat is sowieso een slag in de lucht als je daar niet heel gericht onderzoek naar gedaan hebt. Als je voor je gevoel een heel goede reden hebt om je van die percentages niets aan te trekken, moet je gewoon je eigen plan trekken. Maar weer, laat er dan vooral ook wat proeflezers naar kijken.

Een inleiding of voorwoord kom ik best vaak tegen bij autobiografieën/waargebeurde verhalen of zelfhulpboeken. Deze scan ik vaak even door om te kijken wat er in staat, maar ik lees ze niet zorgvuldig. Meestal staat er iets in over de motivatie of de totstandkoming van het verhaal. Ik zou zelf gewoon met je verhaal beginnen. Je kunt een voor- of nawoord later alsnog toevoegen.

Daar ben ik het qua strekking in grote lijnen mee eens, behalve met dat percentage. Beduidend meer dan 0,1% van alle gepubliceerde romans/verhalen begint volgens mij (ik lees toch al gauw zo'n 55 jaar en mag me wat dat betreft een ervaringsdeskundige noemen) wel degelijk met een soort van inleiding of proloog. Ik ga geen percentage noemen. Dat is sowieso een slag in de lucht als je daar niet heel gericht onderzoek naar gedaan hebt. Als je voor je gevoel een heel goede reden hebt om je van die percentages niets aan te trekken, moet je gewoon je eigen plan trekken. Maar weer, laat er dan vooral ook wat proeflezers naar kijken.

Ik zei ook niet dat ze in 0,1% van de gevallen voorkomen. Ik zei dat ze in 99,9% van de gevallen een overbodige drempel vormen ;-)

Xuchiejlala schreef:

Ik zou zelf gewoon met je verhaal beginnen. Je kunt een voor- of nawoord later alsnog toevoegen.

Een goed advies wat mij betreft. Hoe interessant die discussie over percentages en de zin of onzin van prologen ook kan zijn, die is elders op dit forum al meer gevoerd en valentina5 heeft daar denk ik niet zo veel aan. Zoals Xuchiejlala zegt, gewoon beginnen is de boodschap. :!: @ Harryhol Als ik onze posts nog eens nalees, moet ik je 100% gelijk geven. Daar reageerde ik even te snel. Maar ook als ik het wel juist interpreteer, geloof ik niet in die 99,9%.

@ Harryhol Als ik onze posts nog eens nalees, moet ik je 100% gelijk geven. Daar reageerde ik even te snel. Maar ook als ik het wel juist interpreteer, geloof ik niet in die 99,9%.

Is natuurlijk ook een kwestie van persoonlijke voorkeur. Ik houd niet van prologen omdat ze voor mijn gevoel niet bij het verhaal horen. Ik heb ook nog nooit een verhaal gelezen waarin ik de proloog *niet* kon overslaan om het verhaal te begrijpen. Als het gaat om een introductie bij een educatief of therapeutisch boek, dan is het een ander verhaal. Die hebben een andere functie en worden zonder uitzondering pas geschreven als de rest van het boek af is.

bedankt voor jullie reacties.

dank u wel Hay ! In eerste instantie was het van me afschrijven wel fijn , maar na een paar goede reacties van enkele uitgevers wil ik er toch iets mee doen. wat bedoelt u precies met "schrijf de eerste pagina/paginas anders gewoon op allebei die manieren uit?

Even een zijweggetje: je kent het verschil tussen POD en regulier? Verder zou ik denk ik niet voor een proloog gaan in jouw geval. Ik vind prologen leuk, maar alleen als er een noodzaak voor is en die zie ik niet in jouw post. (Had je zelf een idee wat er in zou "moeten"? )

Ik sla prologen altijd over en lees die pas als ik het boek uit heb. Ik hou gewoon niet van prologen. Maar dat is persoonlijk. Ik zou gewoon met het verhaal beginnen. Een proloog kan altijd nog.

Ik heb het gevoel alsof ik vast loop. Want ik wil dus tijdens mijn verhaal ook vertellen hoe ik de vader van mijn kinderen heb leren kennen? Kan dat d.m.v een flashback ? Of gewoon tijdens het verhaal ? En kan je bij een autobiografie springen zoals van het jaar 2004 naar 2006 en hoe geef je dat aan ? Weet iemand dat? :confused:

Ik heb het gevoel alsof ik vast loop. Want ik wil dus tijdens mijn verhaal ook vertellen hoe ik de vader van mijn kinderen heb leren kennen? Kan dat d.m.v een flashback ? Of gewoon tijdens het verhaal ? En kan je bij een autobiografie springen zoals van het jaar 2004 naar 2006 en hoe geef je dat aan ? Weet iemand dat? :confused:

Je kan doen wat je wil. Het is jouw boek. Beste tip is om (auto)biografieen van anderen te lezen. Dat is duizend keer leerzamer dan in het wilde weg zoeken.