Ervaringen met literaire tijdschriften.

Dankjewel voor de aanpassing van de linkjes. Ik vind het een interessant onderzoek door de harde cijfers, met name dat er in die periode van tien jaar maar 52 debutanten in de vier literaire tijdschriften zijn geweest. "Het merendeel van de auteurs (55,8%) die in de afgelopen tien jaar in één van de vier literaire tijdschriften debuteerde heeft nog geen debuutwerk gepubliceerd." Dit is een groot percentage en sluit denk ik goed aan op de woorden van Elo-schrijft dat er geen rechtstreeks verband bestaat. Aan de andere kant betekent het wel dat van de 52 literaire tijdschriftdebutanten 23 wél een uitgever hebben gevonden. Daar komt nog bij dat waarschijnlijk niet alle debutanten überhaupt een manuscript hebben geschreven. Op basis van die cijfers kun je denk ik wel concluderen dat een publicatie in een literair tijdschrift een redelijke kans maakt om bij een uitgever binnen te komen. Misschien dat ik me iets te sterk uit heb gedrukt: een publicatie is geen garantie dat je bij een uitgever onder de aandacht komt en je kunt als schrijver ook maar beter niet puur een verhaal naar een tijdschrift opsturen om onder de aandacht komen. Ik had ook met name het aantal auteurs dat is gedebuteerd in een literair tijdschrift wel iets hoger verwacht.

Daarbij niet uit het oog verliezen wat de aanvankelijke vraag was: bij welk tijdschrift moet je publiceren om bij welke uitgever onder de aandacht te komen? Dat blijkt dus niet zoveel uit te maken.

Zou meegewogen zijn dat het schrijven van een kort literair verhaal iets anders is dan het produceren van een volledige literaire roman? Dat kan ook een reden zijn waarom er in tien jaar uit de 4 tijdschriften 52 schrijvers zijn opgerezen.

Ik heb ervaring met inzenden voor Schoon Schip, onderdeel Wassily's frisbee. Hiervoor kun je inzenden aan de hand van een thema. Er wordt een redactieronde gedaan op je inzending, dan mag je opnieuw inzenden. Daarna wordt pas besloten of je wordt gepubliceerd. Als beginnende schrijver voor een literair blad vind ik deze werkwijze auteurvriendelijk. Zou het niet ook zo kunnen zijn dat schrijvers eerst proberen korte verhalen te publiceren en daarna pas een boek effectief gaan herschrijven voor publicatie? Dat het een kwestie is van ontwikkeling van een schrijver?

Er zullen misschien ook schrijvers zijn voor wie deze tijdschriften een goed podium zijn omdat ze simpelweg een roman niet ambieren of korte verhalen hen gewoon beter liggen.

Ik vroeg me af of iemand nog recente ervaringen heeft met publiceren in een literair tijdschrift? Het valt me op dat hier op SO weinig over wordt gepost - dus ik gok dat het minder leeft. Ik heb zelf nu een abonnement op het nieuwe tijdschrift Das Magazin en ik moet zeggen dat dit me veel beter bevalt als tijdschrift om wat in te lezen dan Tirade (dat wordt uitgegeven door Van Oorschot). Heeft iemand wel eens geprobeerd wat in Das Magazin te publiceren?

Bij mij leeft het wel nog steeds! Toevallig heb ik onlangs iets gemaild naar Das Magazin. Ze krijgen veel opgestuurd, ik kreeg meteen een automatisch bedankmailtje waarin ze alvast om begrip vroegen als ze niets van zich zouden laten horen. Ik verwacht er dus maar niet al te veel van, maar ik wilde het toch proberen. Het tijdschrift spreekt me aan, het publiek is voor een literair tijdschrift groot en insturen gaat makkelijk, dus waarom niet? Dat zullen wel veel meer mensen denken :) Ik vind dit soort constructies (waarbij je mogelijk helemaal niks meer hoort) altijd een beetje jammer, omdat ze me niet verder helpen. Als ze het willen hebben is dat natuurlijk een goed teken, maar als ze het niet willen hebben moet je maar raden waar dat aan ligt.

Ik heb veel ervaring met kopij inzenden naar literaire tijdschriften. Mijn werk is op meerdere literaire weblogs geplaatst. Ik stuur dus ook puur en alleen in naar online-magazines. De reden hiervan is boven door jullie eigenlijk al behandeld. Op het net publiceren is een vorm van wapenfeiten verzamelen. Zoals het feit dat je werk wordt opgenomen in bundels of het winnen van wedstrijden dat ook is. Mocht je werk willen inzenden naar een online-magazine doe dan voorwerk. Probeer een magazine te vinden dat aansluit bij jouw stijl. Ik hanteer meerdere stijlen dus ik selecteer gericht welk gedicht ik inzend.

Interessant, Nine. Kun je voorbeelden geven van online magazines? En waarom probeer je het niet bij papieren tijdschriften? Ik ken eigenlijk alleen Meander, wat ik wel een leuk blad vind, maar toch onvergelijkbaar met papieren tijdschriften. Volgens mij is het redelijk makkelijk om in Meander te komen, ik geloof niet dat uitgevers het als een belangrijk wapenfeit zien. Meander is ook niet verbonden aan een uitgeverij, dus dat voordeel valt ook al weg. Maar het is natuurlijk wel heel leuk om erin te staan, wordt volgens mij ook best goed gelezen.

Krijg je dan ook nog (een soort van) betaling van die online tijdschriften? Een papieren magazine kan als vergoeding nog één of meerdere proefexemplaren weggeven, maar geef je online niet altijd je werk gratis weg?

Het probleem met (in mijn geval) de poëzie is dat het niet verkoopt. Die markt is morsdood helaas. Vandaar dat uitgevers bijna geen bundels meer uitgeven en zelfs gerenommeerde dichters verkopen amper nog. Dat zie je dus ook met de papieren tijdschriften gebeuren, de verkoop neemt af en de abonnementen lopen terug. Maar op het internet leeft de poëzie! De online magazines doen het goed. Van de Contrabas tot Kluger Hans, van Meander tot Tzum en van Krakatau tot Op Ruwe Planken, allemaal trekken ze veel bezoek en vindt er veel interactie plaats. Wat ik bedoel met het verzamelen van wapenfeiten is puur de naamsbekendheid die je opbouwt in het literaire veld. Helaas zijn we afhankelijk van dat kleine elitaire veldje dat bepaalt of je werk goed genoeg is. Vraag mij niet waarom ze het alleenrecht hebben, ik weet alleen dat het zonder hen moeilijker is om serieus genomen te worden door uitgevers. En de concurrentie is moordend. Mijn werk wordt regelmatig geplaatst en dat heb ik te danken aan het feit dat ik een constante kwaliteit lever, dat is ook het eerste waar een uitgever op let. Ze willen namelijk niet de mist ingaan met een een eendagsvlieg. Je hebt sites waar je zonder problemen je werk kunt plaatsen maar bij de meeste poëzietijdschriften vindt een strenge selectie plaats en word je afgewezen. Ik kan de kwaliteit van mijn gedichten dus toetsen aan het feit of ze wel of niet geplaatst worden.En gelukkig is dat regelmatig het geval. Het houd mij scherp om het beste uit mezelf te halen. Ik ben overigens nog lang niet zover dat ik me bezighoud met uitgevers. Ik probeer vooralsnog vraag te creëren naar mijn werk.

@Hekate Betaald worden voor je werk? Nee, je moet op je knieën liggen van dankbaarheid als ze je werk plaatsen haha ;-)

@ Hekate: Voor publicatie in papieren tijdschriften krijg je soms wel betaald, hoor (niet veel, maar toch). En inderdaad eigenlijk altijd wel een auteursexemplaar. Online krijg je niets. @ Nine: Grappig dat je er zo anders in staat dan ik. Ik ben het met je eens dat de poëziewereld behoorlijk elitair is, maar ik vind juist dat de online magazines daar niet echt bij horen. Ze trekken waarschijnlijk meer publiek dan de literaire tijdschriften, maar ik heb de indruk dat uitgevers dat soort publicaties niet echt belangrijk vinden, omdat de drempel in vergelijking met de literaire tijdschriften laag is. Volgens mij kun je wat dat betreft beter een keer in een papieren literair tijdschrift staan dan een paar keer in die online magazines. Nog beter win je trouwens het NK Poetryslam, want performance/voordracht wordt steeds belangrijker, heb ik het idee. Het is niet genoeg om goede gedichten te schrijven, je moet je ook zeker op het podium bewijzen. Wat ik niet helemaal begreep aan je post: je zegt dat je vraag probeert te creëren naar je werk door op internet te publiceren, maar stel dat je ooit een bundel publiceert, ben je dan niet bang dat mensen die alsnog niet zullen kopen omdat alles toch al op internet staat? Ik vind dat zelf een heel lastige afweging: aan de ene kant wil ik mensen graag dingen laten lezen, aan de andere kant wil ik liever niet te veel op internet zetten, omdat ik die gedichten dan niet meer kan gebruiken om naar tijdschriften/wedstrijden e.d. te sturen.

@EIo-schrijft: Leuk om zo eens van gedachten te wisselen! Allereerst ben ik erg selectief en terughouden met het plaatsen van gedichten. Net wat je zegt; ik ga mijn kruit niet eerder verschieten dan nodig is ;-) En de afweging vind ik ook erg lastig, ik heb daar nog ooit eens een column over geschreven. Ik gebruik alleen gedichten die zijn nut al bewezen hebben. Dus winnende en genomineerde gedichten die ook in bloemlezingen zijn verschenen. Ik plaats ze ook op mijn eigen website. Ik heb er dan geen moeite mee om ze in te sturen naar een literair laagdrempelig weblog. Bij bepaalde literaire sites mag je alleen recent ongepubliceerd en ongekroond werk insturen. Daar ligt de drempel wél hoog en zij hebben meestal een eigen uitgeverij. Daar wil ik nog wel eens moeite voor doen, juist omdat ze zo streng selecteren op kwaliteit. Het heeft dan wel een meerwaarde als je gedicht wordt opgenomen. Vorig jaar ben ik gevraagd om een gedicht te schrijven voor een nieuw literaire weblog dat ook een papieren editie heeft (dat ze mij vroegen is een direct effect van mijn online publicaties en sociale netwerk van dichters/recensenten). Ik heb dit gedaan omdat ik de toezegging kreeg dat ik aan het einde van het jaar tevens opgenomen zou worden in de bloemlezing waar ook de bekende namen aan meewerkten. Dat is dan mooi meegenomen. Daarnaast ben ik van mening dat je laatste gedicht altijd beter is dan al het voorgaande werk doordat je je steeds ontwikkelt. Als ik ooit aan een bundel begin dan zullen het (denk ik) nieuwe gedichten zijn die nog nooit ergens zijn verschenen. Wat betreft voordrachten/performance, ben ik het volkomen met je eens, dat wordt steeds belangrijker en daar hou ik dus helemaal niet van. Ik heb daar niks mee, val van schrik uit mijn stoel en zelf kan ik het ook niet. Veel mooier vind ik het om te luisteren naar iemand die in alle rust met heldere stem en goede intonatie zijn gedicht voorleest. Maar dat is persoonlijke voorkeur. Jij zegt dat de papieren tijdschriften in principe zwaarwegender zijn. Ik heb me daar eigenlijk nooit in verdiept. Ik dacht namelijk dat ze allemaal op het web te vinden zijn. Sterker nog; ik dacht dat de online gedichten automatisch verschenen in de papieren uitgaves..... Kun jij mij de namen geven van de tijdschriften die er toedoen? Dan duik ik daar eens in.

Zeker leuk! Wat betreft je vraag: kijk eens op literairetijdschriften.org, daar staan ze voor zover ik kan zien allemaal op. In dit topic zijn er ook al een aantal genoemd. Ik denk dat het eerder andersom is: die bladen publiceren soms voorproefjes van hun papieren uitgaven op hun website, maar hebben vaak niet de mogelijkheid om rechtstreeks in te zenden voor publicatie op de website. Ik blijf het idee hebben dat je via de papieren tijdschriften 'dichter bij het vuur' kunt komen dan via de weblogs, al moet ik zeggen dat ik me niet echt een voorstelling kan maken van de websites met hoge drempels en eigen uitgeverijen, bedoel je daar sites als de Contrabas mee? Is toch nog wel even iets anders dan de traditionele Amsterdamse literaire uitgevers. Wat denigrerender klinkt dan ik het bedoel, maar er zijn gewoon verschillen. Nou ja, het is nu ook weer niet zo dat je per se moet gaan schreeuwen of bij het publiek op schoot moet gaan zitten (al doen sommige dichters dat wel, het past ook niet bij mij), maar met papieren voor je hoofd gaan staan mompelen is weer het andere uiterste. Je moet er wel echt stáán, dat vind ik belangrijk. Maar dat kan op veel verschillende manieren.

Bedankt voor de info en jouw kijk hierop. Ik heb gekeken op literairetijdschriften.org en het zijn toch degenen die ik allemaal al ken door hun websites. Bij een aantal kun je online kopij insturen. Of het geplaatst wordt is een ander verhaal. Wat ik zo vervelend vind is dat deze tijdschriften niet te koop zijn bij de boekhandel maar dat je een abonnement moet nemen. Het bereik is dan wel heel klein, lijkt me zo. Of je dichter bij het vuur kunt komen door de papieren tijdschriften, betwijfel ik dan ook om die reden. Staat je gedicht online te lezen dan bereik je toch veel meer mensen. De Contrabas is een voorbeeld maar er zijn er wel meer die ook uitgeven. Aan de andere kant zou jij best gelijk kunnen hebben want ik weet er gewoon te weinig vanaf.

Bij sommige boekhandels zijn die tijdschriften wel te koop, hoor. Maar inderdaad, de meeste hebben een vrij klein publiek. Dat publiek bestaat echter vaak wel voor een groot deel uit mensen uit het boekenvak, waardoor het toch interessant kan zijn. Sterker nog, sommige van die tijdschriften worden uitgegeven door literaire uitgeverijen. Redacteuren van uitgeverijen zitten ook in die redacties. Op die manier kun je dus met hen in contact komen. Online zul je wellicht meer mensen bereiken, maar zijn dat ook de mensen die je verder kunnen helpen? Voor mij geldt dat tot nu toe niet. Natuurlijk ligt dat ook aan het doel. Mijn doel is en blijft een bundel bij een reguliere uitgeverij, en ik denk niet dat ik dat (enkel) via internet ga bereiken.

Ik kom maar weer eens terug naar dit topic om te melden dat ik niets gehoord heb van Das Magazin (na anderhalve maand). Zat er natuurlijk al wel een beetje in (in de bevestigingsmail vroegen ze al om begrip als ze niets zouden laten horen). Of zou ik nog langer geduld moeten hebben? In ieder geval besloten om Hollands Maandblad ook maar eens te proberen binnenkort. Verder iemand nog nieuws?

Jammer Elo.....altijd balen zoiets. Ik heb me verder verdiept in de tijdschriften. Binnenkort ga ik eens werk insturen naar Tirade. Misschien ook een idee voor jou? Ik werd deze week twee keer benaderd doordat mensen mijn werk hadden gelezen op internet. (via mijn eigen website en via FB) Of ik mee wilde werken aan een geweldig poëzie-project. Een poëzie opdracht voor een fotograaf die een boek uitgeeft. Ik blijf toch zeggen dat netwerken op internet loont. Ik hoorde van een gerenommeerd dichter dat de lijst met publicaties die je meestuurt met je manuscript voor een uitgever van doorslag kan zijn. Zorg voor zoveel mogelijk literaire wapenfeiten in welke vorm dan ook. Wat telt is of jouw werk aanspreekt, waar dan ook in het literaire veld. (Die dichter zou ik niet gekend hebben zonder sociale media;-) Concluderend kun je stellen dat wij allebei een punt hebben. Ik ga me dus nu ook meer richten op de tijdschriften waar jij op doelt.

Klinkt goed, Nine. Misschien zou ik op mijn beurt dus meer met internet moeten doen ;) Ja, ik vind het wel jammer. Maar ik ga het denk ik over een tijdje gewoon nog eens proberen bij Das Magazin. Dat is dan weer een voordeel van dat ze niet reageren: in principe weet ik niet eens of ze het wel gelezen hebben, dus ze kunnen moeilijk bezwaar maken tegen een nieuwe poging (en als ze dat wel doen, is er in ieder geval contact!). Misschien spreekt een andere tekst ze wel ineens aan. En misschien moet ik in de begeleidende mail iets meer 'opscheppen' over wat ik al gedaan heb om hun aandacht te krijgen, dat vind ik altijd lastig. In Tirade heb ik al eens mogen publiceren. Het heeft niet direct tot een bundel geleid, maar was wel heel waardevol. Ik ben benieuwd of het jou ook lukt!

Tirade is inderdaad een wapenfeit! Super dat je daarin hebt gestaan. Ja dat "opscheppen"over mezelf lukt mij ook niet. Ik houd me altijd aan het netjes opsommen van feiten en zal het niet uitvergroten. Ik begrijp soms ook niet bij (beginnende) dichters waar die grote ego's vandaan komen. Toch denk ik dat het uiteindelijk meer gewaardeerd wordt zoals wij het doen Elo! Probeer toch eens Meander...er zit een heel interview aan vast en je schiet de hoogte in als dichter. Kijk maar eens naar de namen daar, niet de minste!

Ik durf het bijna niet te zeggen (je doet zo je best om me tips te geven en dat waardeer ik ook echt), maar Meander is ook al gelukt :) Dus dat onderschrijf ik helemaal, ik zie ook nog steeds mensen op mijn blog komen via Meander. Ik lees die rubriek ook echt graag. Ik vind het soms wel frustrerend dat ik mensen dingen zie bereiken puur doordat ze schaamteloos bluffen. Het wérkt soms wel, namelijk. Kan ook wel eens jaloers op wat ze dan bereiken, maar aan de andere kant zou ik het niet anders kunnen en willen dan zo. Maar ik moet het niet overdrijven. Bij Das Magazin heb ik bijvoorbeeld niet gemeld in welke andere tijdschriften ik al gestaan heb, omdat ik dacht: Maar misschien vinden ze dat raar, het zijn concurrenten! Dat is erg dom geweest, daar heb ik nu spijt van, want ik had daarmee kunnen laten zien dat mijn werk heus wel enig niveau heeft. Vandaar dat ik dat aan Hollands Maandblad wel geschreven heb, en bij de tweede poging naar Das Magazin ook van plan ben.

Meander is ook al gelukt....hahaha....geweldig dit! Dat is het nadeel als je ( zoals jij en ik) anoniem hier aanwezig bent, je kunt de ander niet inschatten onder pseudoniem. Hier op jouw profiel zou ik toch echt vermelden dat je werk is gepubliceerd in verschillende literaire tijdschriften (en wie weet wat je verder nog allemaal aan wapenfeiten bezit;-). Dat is niet opscheppen maar feiten benoemen. Ik word nu natuurlijk ook nieuwsgierig naar de dichter achter ELO.....misschien ben ik wel een fan van je! ;-) Als ik ergens iets instuur dan vermeld ik puur de feiten. Ik ga me niet op de borst zitten kloppen en maak het niet mooier maar ook niet minder. Ik ben pas anderhalf jaar bezig om met mijn werk naar buiten te komen. Ik moet me nog veel meer ontwikkelen en er zijn zoveel dichters van ongeveer hetzelfde niveau als ik en daarboven heb je nog de laag van het niveau dat ik ooit wil bereiken. Dat het bewijs geleverd is dat ik een natuurlijke aanleg heb maak ik op uit de nominaties en dat mijn werk wordt opgenomen in bloemlezingen. Daar ben ik allang gelukkig mee in die korte tijd. Ik merk dat het positief werkt bij het insturen naar tijdschriften als je dit vermeld. Waar ik mee worstel is het feit dat ik verschillende stijlen hanteer. Ik weet nooit welke gedichten ik moet insturen omdat ik niet kan inschatten in welke stijl ik uitblink. Ja, de gedichten die genomineerd worden zou je dan zeggen......maar die zijn in een stijl die ikzelf eigenlijk niet ambieer voor de toekomst. Plus dat ze niet het verfrissende element hebben van de huidige moderne poëzie. En in die stijl zou ik juist verder willen. Mijn nieuwste gedichten zijn wel in een nieuwe stijl maar daar ben ik nog niet mee naar buiten gekomen. Het blijft moeilijk om in te schatten of ze goed genoeg zijn. Voor Tirade en Meander zit ik maar twijfelen welke ik moet kiezen. Tirade geeft overigens niet aan hoeveel gedichten je mag insturen. Hoe heb jij dit aangepakt?

Ik heb intussen een (kleine) waslijst van publicaties in literaire tijdschriften en verhalenbundels. Het vorige jaar won ik kort na elkaar twee verhalenwedstrijden (de Nederlanders zien me blijkbaar graag). :D Ik ben hier ook anoniem. Zelfs Noek is niet eens mijn schrijversnaam. Voor deze gang van zaken heb ik twee goede redenen. Ik zeg ook graag mijn mening, hier en overal, maar: 1. Een uitgever houdt er niet van dat een van hun auteurs kritiek geeft op het werk van anderen, zeker geen afbrekende kritiek. Of een uitgever hoort ook niet graag dat je weinig of zelden boeken leest, zoals ik dat te kennen geef. - 2. Ik wil dat mijn werk objectief beoordeeld wordt. Als ik nu en dan, ongewild of doelbewust, tegen zere schenen schop, schiet ervan objectiviteit niet veel meer over. --- Nog dit: ik sta er bijna altijd versteld van dat een verhaal van me opgenomen wordt, en heel soms dat dat niet het geval is. :)

Ik geloof niet dat ik al veel fans heb, Nine, maar het is wel een leuke gedachte! Ik kan inderdaad wel eens iets op mijn profiel zetten om een idee te geven van waar ik mee bezig ben, maar ik blijf hier ook graag anoniem. In ieder geval voorlopig, ik hoop natuurlijk ooit een boekpresentatie te kunnen openen ;) Lastig dat je verschillende stijlen hebt. Ik herken het niet, volgens mij heb ik best een consequente eigen stem (dat hoor ik tenminste vaak). Ik denk dat dat wel belangrijk is, daarmee kun je je onderscheiden. Ik merk tot nu toe ook niet dat ze bij een tijdschrift specifiek op zoek zijn naar een bepaalde stijl. De tijdschriften waarin ik gestaan heb zijn best verschillend qua toon en uitstraling. Dus ik vrees dat het een kwestie van uitproberen is. Ik zou in eerste instantie niet te veel gedichten opsturen. Volgens mij zien ze graag dat je zelf een weloverwogen keuze maakt. Zelf heb ik vier gedichten naar Tirade gestuurd (twee daarvan zijn geplaatst). @ Noek: Klinkt goed! Zou je iets willen vertellen over jouw ervaringen met literaire tijdschriften? Welke vind je de moeite waard? Heeft het jou al iets opgeleverd?

@Elo-schrijft, ik begin met jouw laatste vraag. Als je met ‘iets opgeleverd’ geld bedoelt, moet ik neen zeggen, uitgezonderd mijn eerste publicatie in De Brakke Hond (zo’n tien jaar geleden) waarvoor ik 150 euro kreeg. Ik wil echter geen geld verdienen als schrijver, ik mag al blij zijn dat mijn kortverhalen worden opgenomen, bovendien gaat het toch maar om aalmoezen als je uitrekent wat je per uur kunt verdienen met het schrijven van fictie. Wat die tijdschriften me wel opleveren is de moed en de energie om aan een nieuw verhaal te beginnen. Ik ben me met andere woorden niet zomaar wat aan het wijsmaken als schrijver. Voor het overige maak ik me weinig illusies. :D Wat me onlangs is overkomen, en wel bij twee tijdschriften, vind ik storend: de redacteur zegt dat hij mijn verhaal gaat publiceren, maar dan krijg ik het bericht dat de publicatie verschoven wordt naar het volgende nummer. Bij één tijdschrift gebeurde dat zelfs twee keer, maar het verhaal staat dan blijkbaar toch in het nummer dat deze maand verschijnt. Hopelijk houdt de redacteur van dat andere tijdschrift ook zijn woord.--- Een goede vraag aan een schrijver vind ik altijd: waarom denk je dat men je werk publiceert? Maar gezien iemand die vraag me nog nooit gesteld heeft, ga ik ze ook niet beantwoorden. Ach, eigenlijk heb ik nog zoveel te vertellen, maar ik wil niet herkenbaar worden. :ninja:

Nee, ik doelde niet echt op geld, ik weet dat je niet of niet veel betaald krijgt voor publicatie in een literair tijdschrift. Daar gaat het me ook niet om. Ik bedoelde meer: kreeg je feedback? Meer naamsbekendheid? Andere publicaties? Bracht het je dichter bij uitgevers? Is dat überhaupt je doel? Met andere woorden: waarom stuur jij werk naar literaire tijdschriften en heeft het je tot nu toe gebracht wat je zoekt? Sorry voor de vele vragen, beantwoord er vooral niet meer dan je wil! Er zijn niet zo heel veel mensen die hier komen melden dat ze daadwerkelijk in literaire tijdschriften gepubliceerd hebben, dus zodra zo iemand verschijnt spring ik erbovenop :) O ja, het kan ontzettend lang duren. Bij een tijdschrift hoorde ik na eindeloos wachten en navragen en weer wachten dat ze mijn werk graag wilden plaatsen, maar nog niet wisten wanneer. Voor het er toen een keer in stond, ik geloof dat daar nog wel een jaar overheen ging! Het is mooi geworden, maar wat een geduld moest ik daarvoor hebben. Verder heb ik ook altijd extreem veel pech met dit soort dingen, ik weet ook niet hoe dat komt. Dan wacht ik met veel moeite drie maanden voor ik heel voorzichtig durf te vragen of ze misschien al iets besloten hebben, en dan blijkt dat ik al drie maanden voor niks zit te wachten omdat ze het nooit ontvangen hebben. Of ik hoor helemaal nooit meer iets. Zo frustrerend!

@quote=Elo-schrijft Ik schrijf om gelezen te worden, maar tezelfdertijd heb ik het moeilijk met naamsbekendheid. Toen men me vroeg om mijn winnend verhaal in Nederland te komen voorlezen, heb ik vriendelijk bedankt. Ik heb ook geen website en ben geen lid van fakebook. In fantaseer er wel eens over om iemand te vinden die zich wil uitgeven als de schrijver van mijn verhalen, dus om te fungeren als een ghostwriter (iemand die schrijft voor een ander, terwijl die ander doorgaat voor de auteur van het werk), maar dat zal wel bij fantaseren blijven vrees ik. Ja zeker, die publicaties geven me wat ik zoek: ik word gelezen en put uit elke publicatie de moed om verder te doen wat ik graag doe: verhalen bedenken. En een verhaal schrijven kent voor mij drie d’s. Denken, denken en nog eens denken. Ik denk ook dat er niet veel leden al gepubliceerd hebben in een papieren tijdschrift, met de nadruk op papier. De eerste keer dacht ik dat ik geluk had of dat de uitgever een tekort had aan verhalen, maar het blijkt voor ieder tijdschrift net het omgekeerde.

Weer bedankt voor je antwoord, Noek, ik vind het heel interessant wat je schrijft. Mag ik vragen waarom je het zo moeilijk hebt met naamsbekendheid? Waarom wil je wel dat je verhalen gelezen worden, maar liever niet dat bekend wordt dat jij ze geschreven hebt (als ik je goed begrijp)? Wederom: als je geen zin hebt om daar antwoord op te geven, doe je dat gewoon niet, hè, maar ik vind het interessant omdat ik het niet herken. Niet dat ik nu altijd zo enorm op de voorgrond treed, integendeel, dat vind ik soms juist zo lastig aan 'het moderne uitgeven'. Ik heb het idee dat een leuke kop, een vlotte babbel en de mensen die je kent steeds belangrijker worden. Dat heb ik allemaal niet echt, en ik denk soms dat het sneller en makkelijker zou gaan als dat wel het geval was. Tja. Soms kan ik heel goed uitgaan van mijn eigen kracht, en soms ben ik alleen maar ongeduldig en stikjaloers op mensen die dingen bereiken die ik nog niet bereikt heb, dat wisselt een beetje :) Wat ik me verder nog afvroeg: je zegt dat je schrijft om gelezen te worden, maar is dat niet in tegenspraak met in literaire tijdschriften publiceren? Of nou ja, in tegenspraak hoeft niet, maar het zijn nu eenmaal niet de meestgelezen bladen ooit. Op internet (eventueel anoniem) zou je misschien juist een groter publiek kunnen vinden? Ik weet het niet, hoor, hoe zie jij dat?

@Elo-schrijft, Een van de redenen is dat ik politiek actief ben, en wellicht wat te rechtsdenkend ben in het overwegend linkse uitgeverswereldje. Een andere reden is dat ik altijd rechtuit mijn mening over iemand of iemands werk zeg wanneer me dat gevraagd wordt, en dat is dodelijk als je kans wilt maken om gepubliceerd te worden. Ik ben op niemand jaloers. Ik kan me er wel aan ergeren dat sommigen eer en publiciteit krijgen (op kosten van de belastingbetaler) die ze niet verdienen. En ook daar zit dikwijls politiek achter, zoals trouwens achter alles in het linkse schizofrene België. Ik heb verschillende publicaties in literaire e-tijdschriften (dat literaire kun je er dikwijls, maar niet altijd, beter af laten). Als ik een verhaal opstuur naar zo’n tijdschrift wordt het altijd gepubliceerd, maar precies omdat het te makkelijk is, leg ik de lat hoger en mik ik op een publicatie in een papieren tijdschrift. E-tijdschriften die ik het lezen waard vind: http://www.circumplaudo.nl/ en http://woordenstroom.org/index.html