[Column] Amsterdamse bomen

Ja, wat moet ik hier van zeggen? Als ik af en toe kan glimachen vind ik het al heel wat. En dat kon ik hier. Glimlachen, bedoel ik. Ik glimlach wel vaker, maar dan valt er ook iets te glimlachen. Net als in Amsterdam. Het was een glimlach waard. De Amsterdamse bomen glimlachen zelfs terug. Of verbeeld ik me dat nu?

Ik begrijp je keuze om niet in te zenden, de arme jury zou door de bomen het bos niet meer zien.

Maar ze glimlachen wel. :D

Mits wat zin voor humor.

Hoi Angus, Ik zou deze column zeker wel inzenden. Verrassende invalshoek en prettig chaotisch beschreven. Amsterdamse bomen in Brabant, geniaal! Als de jury enig gevoel heeft voor originaliteit dan heb je de hoofdprijs!

Amsterdamse bomen in Brabant, geniaal!

Moet je hiervoor Nederlander zijn? Of gewoon intelligent? Help! Ik snap 'm niet. Wie o wie, redt me uit de nood? Trouwens Angus, ik zou ook inzenden. Hoe kom je er anders achter wat je aan zo'n jury hebt?

Kort maar krachtig: inzenden! Je bent namelijk heel origineel. De logica ontbreekt daardoor af en toe, maar mag dat de pret van en column drukken? Geenszins!

Ik had zicht op logica in jouw stuk, al is het sterk associatief, maar raakte hem kwijt hier: Uitzaaien, rooien, tegels leggen, bouwen, wortels kappen voor rioleringsstelsels. Vooral niet statisch zijn. Want stilstand is achteruitgang. Want tot dan toe ga je van Amsterdamse bomen naar oerwoudgrachtenpanden en weer terug. Hier opeens binnen het paragraaf. Als ik herlees begrijp ik dat er een verband is. Maar bij eerste lezing heb ik het gevoel weer terug in Amsterdam te zijn. Ik hou ervan dat je een ecologisch thema aanpakt. Ik vind het een goed stuk. De verwarring neem ik voor lief.

Hey Bernhard, Ik wilde reageren op de reacties. Maar dat moet ik even uitstellen. Ik ben namelijk blijven hangen op je blog. Ik heb genoten en gelachen. Echt leuk man. Nu snel de sponde in, uitkijkend voor de kikkertjes. En als er morgen een smiley op de auto is gekrast, kijk ik er toch anders tegenaan. Lang leve de relativering en de zelfspot!!!!

Angus, Fijn te lezen dat je genoten en gelachen hebt. Ik hoop dat dit oponthoud er toe bijdraagt dat je de amsterdamse-boom-pseudo-huggers-jury de kans geeft om op jouw column te blijven hangen. Er anders tegenaan laten kijken, met een grote vrolijke glimlach, dat is wat jouw column de jury zal laten doen, vermoed ik waarschijnlijk toch wel.

Bedankt voor de reacties, ook al is een deel van mijn feedbackvragen niet - althans niet direct - beantwoord. Ligt, denk ik voor een deel ook aan mijn ongestructureerde inleiding. Jawel. Want mijn emotie werd pas echt opgeroepen door de site 'Amsterdamse bomen'. Ik put wat de naam betreft even uit mijn geheugen, want de site heb ik tot digitale terra non grata verklaard (evenals de homepage van het Amsterdamse bos en de daarin opgenomen blogs van de, nou ja goed dan, boswachter). Zoals gezegd, ik ga hem niet inzenden. Maar dank voor de aansporingen om dat toch te doen. En....nee, naar mijn gevoel pak ik geen ecologisch thema aan.

Gevoelens zijn bedrieglijk...

Daar gaan we dan: - komt het gevoel dat het bij mij opriep over; Dat hangt af van het gevoel wat je bij dit onderwerp hebt (natuurlijk) maar ik begin te vermoeden van niet. Het is een vrolijke gedachtengang met licht kritische noot. Een verademing bij al die vlijmscherpe columns vol met oordelen. - de woorden Amsterdam en Amsterdamse heb ik heel veel gebruikt, maar naar mijn mening zou dat hier op zijn plaats zijn; Naar mijn mening ook. - Als ik schrijf, is dat nogal ongestructureerd (zoals eigenlijk bij alles wat ik doe, ha, ha), naar mijn idee is dat hier niet storend. Maar ik zou niet weten of kunnen benoemen waarom niet; Ongestructureerd is soms verfrissend, gekke gedachtensprongen, neerpennen wat er opkomt en vooral niet achteraf gaan stroomlijnen, alle regels overboord. Ja soms werk da, stoort het niet, maar draagt het bij. - Ik heb vaak moeite met leestekens, dus graag ook daarop reactie; Ik ook !?: Er zijn mij geen fouten opgevallen, en ook hier, misschien is het niet foutloos, maar soms valt het onder dichterlijke vrijheid omdat het leesteken zo goed past bij je tempo en gedachtengang.

Dank je voor de geïnvesteerde aandacht en energie. Proef je niet een combinatie van sarcasme en cynisme?

Nou nee, niet echt. cynisch komt op mij altijd wat negatief zeikerig over. Dat heeft dit niet. Je gaat er heel beeldend mee aan de haal, maakt gevatte vergelijkingen en omdraaingen die een andere realtiverende kijk geven. En dat vind ik knap. Zelf schrijf ik nooit over zaken waar ik me aan erger want dan ga ik zeiken.

Er zitten alleen maar bloedserieuze mensen op het forum, Angus. :D

Nou nee, niet echt. cynisch komt op mij altijd wat negatief zeikerig over. Dat heeft dit niet. Je gaat er heel beeldend mee aan de haal, maakt gevatte vergelijkingen en omdraaingen die een andere realtiverende kijk geven. En dat vind ik knap. Zelf schrijf ik nooit over zaken waar ik me aan erger want dan ga ik zeiken.

Duidelijk. Nogmaals, dank voor je aandacht en energie.

De tekst komt op mij inderdaad een beetje cynisch en sarcastisch over. Ik vind dat tamelijk storend omdat het me onduidelijk is wat de schrijver precies wil overbrengen. Daardoor erger ik me inderdaad aan het veelvuldig gebruik van de woorden Amsterdam, bomen, grachtenpandjes, oerwoud omdat ik er niets anders bij ervaar dan een kennismaking met de spitsvondigheid van de schrijver. Ik krijg er geen gevoel bij.

De tekst komt op mij inderdaad een beetje cynisch en sarcastisch over. Ik vind dat tamelijk storend omdat het me onduidelijk is wat de schrijver precies wil overbrengen. Daardoor erger ik me inderdaad aan het veelvuldig gebruik van de woorden Amsterdam, bomen, grachtenpandjes, oerwoud omdat ik er niets anders bij ervaar dan een kennismaking met de spitsvondigheid van de schrijver. Ik krijg er geen gevoel bij.

Dank je voor je reactie. Ik vertaal het dat je de tekst als licht cynisch en sarcastisch ervaart (voelt?). Ben ik voor mezelf binnen de grenzen gebleven.

Ik vind dat tamelijk storend omdat het me onduidelijk is wat de schrijver precies wil overbrengen.

Denk je niet dat als je iets overbrengt door het plat en ronduit te zeggen, doorspekt met overtreffende-trap-bijvoeglijke-naamwoorden de lezer denkt: 'oh, ja natuurlijk, hahahaha, is ook zo!' en verder zapt met de volgende column, newsfeed of tweet terwijl het overgebrachte 'iets' in het archief der hersens gearchiveerd als vermakelijk tijdverdrijf verdwijnt om nooit meer teruggevonden te worden? Als je er wat moeite voor moet doen blijft het volgens mij beter hangen.

Proef je niet een combinatie van sarcasme en cynisme?

Ik wel, absoluut. Heb zelf ook zoiets geschreven en wel ingezonden, maar niet weerhouden. Dat was wel bijlange na niet zo goed geschreven als jouw stuk. Daarom ben ik eigenlijk wel benieuwd wat er zou gebeuren als je wel instuurt. Word je dan niet weerhouden omwille van je sarcasme / cynisme of omdat het niet goed geschreven is? Hoe kom je daar achter als je niet instuurt?

Er zitten alleen maar bloedserieuze mensen op het forum, Angus. :D

Helaba!

Ik vind dat tamelijk storend omdat het me onduidelijk is wat de schrijver precies wil overbrengen.

Denk je niet dat als je iets overbrengt door het plat en ronduit te zeggen, doorspekt met overtreffende-trap-bijvoeglijke-naamwoorden de lezer denkt: 'oh, ja natuurlijk, hahahaha, is ook zo!' en verder zapt met de volgende column, newsfeed of tweet terwijl het overgebrachte 'iets' in het archief der hersens gearchiveerd als vermakelijk tijdverdrijf verdwijnt om nooit meer teruggevonden te worden? Als je er wat moeite voor moet doen blijft het volgens mij beter hangen.

Ik hou ook niet van dàt soort columns, Bernhard. Edoch, waarom deze column me niet aanspreekt is het ontbreken van een punt en nog meer een gevoel. Er worden vergelijkingen gemaakt en dingen omgedraaid op soms best een knappe manier, maar met spitsvondigheden als grachtenpandjes in het oerwoud, die vervolgens weer vergeleken worden met Aztekentempels roepen gewoon geen gevoel in me op. Geen lach, geen traan, geen woede. Ik beleef niets tijdens het lezen dan ergernis over de (lichtelijk) cynische/sarcastische (ik weet niet welke term het best passend is)toon en het mi ontbrekende doel van de tekst. Angus, Wat is nou eigenlijk de pointe? Moeten we Amsterdam laten verwoekeren door de linden en iepen? Mogen we een boom in Amsterdam geen boom noemen omdat hij wordt gesnoeid? Gaat het alleen om de terminologie? Het is mij niet echt duidelijk ondanks de overweldigende logica in dit betoog.

Ergernis is ook een beleving dwe. Dus mocht de bedoeling zijn om iets teweeg te brengen bij de lezer (wat ik maar aanneem) dan is de missie zeer geslaagd lijkt me. Bij mij is het vrolijkheid, bij jou ergernis, bij de ander weer verbazing, allemaal leidt het er toe dat het blijft hangen in je gedachten. Je stelt bijvoorbeeld al behoorlijk zinnige vragen over mensen en bomen en denkt erover na. Toch? Vragen oproepen is soms effectiever dan antwoorden geven.

Ik vind dat tamelijk storend omdat het me onduidelijk is wat de schrijver precies wil overbrengen.

Denk je niet dat als je iets overbrengt door het plat en ronduit te zeggen, doorspekt met overtreffende-trap-bijvoeglijke-naamwoorden de lezer denkt: 'oh, ja natuurlijk, hahahaha, is ook zo!' en verder zapt met de volgende column, newsfeed of tweet terwijl het overgebrachte 'iets' in het archief der hersens gearchiveerd als vermakelijk tijdverdrijf verdwijnt om nooit meer teruggevonden te worden? Als je er wat moeite voor moet doen blijft het volgens mij beter hangen.

Ik hou ook niet van dàt soort columns, Bernhard. Edoch, waarom deze column me niet aanspreekt is het ontbreken van een punt en nog meer een gevoel. Er worden vergelijkingen gemaakt en dingen omgedraaid op soms best een knappe manier, maar met spitsvondigheden als grachtenpandjes in het oerwoud, die vervolgens weer vergeleken worden met Aztekentempels roepen gewoon geen gevoel in me op. Geen lach, geen traan, geen woede. Ik beleef niets tijdens het lezen dan ergernis over de (lichtelijk) cynische/sarcastische (ik weet niet welke term het best passend is)toon en het mi ontbrekende doel van de tekst. Angus, Wat is nou eigenlijk de pointe? Moeten we Amsterdam laten verwoekeren door de linden en iepen? Mogen we een boom in Amsterdam geen boom noemen omdat hij wordt gesnoeid? Gaat het alleen om de terminologie? Het is mij niet echt duidelijk ondanks de overweldigende logica in dit betoog.

Ik denk dat de bedoeling van een column kan zijn, om mensen even door een andere bril een blik op een bepaald onderwerp te laten werpen. In dat geval bepaalt de schrijver de kleur en de sterkte van het glas. Hij leent zijn bril uit. Maar de waarneming van de lezer wordt uiteindelijk bepaald door zijn eigen "oogafwijking". De kleur van het glas is hier een mengeling van cynisme en sarcasme. De pointe is aan de lezer zelf in dit geval. Anders zou ik beschreven hebben wat ik door mijn bril zie.