Begin je met een plot of met personages?

Je bedoelt met het bedenken? Altijd vanuit de plot, personages werk ik heel laat uit.

Als ik een verhaalidee in mijn hoofd krijg, dan gaat het meestal over een personage (of personages) dat het een en ander meemaakt. Een jongen die... een meisje dat... een gezin dat... Dus eigenlijk met beide? 0_0

Je bedoelt met het bedenken? Altijd vanuit de plot, personages werk ik heel laat uit.

Ja bij het bedenken :)

Als ik een verhaalidee in mijn hoofd krijg, dan gaat het meestal over een personage (of personages) dat het een en ander meemaakt. Een jongen die... een meisje dat... een gezin dat... Dus eigenlijk met beide? 0_0

Hoe veel weet je dan van dat personage? Is dat een abstractie of heb je meteen al een 'persoon' in gedachte?

Ik heb altijd eerst een personage in mijn hoofd, en die maakt 'vanzelf' iets mee dat op een plot gaat lijken.

Brandon Sanderson heeft mij via youtube geschoold op dit vlak. Ik hanteer daarom de volgende structuur: zie het als een driehoek van Setting, Plot en Personage. Ze moeten elkaar overlappen en frictie bieden voor een goed verhaal. Snel voorbeeld: Lord of the Rings Plot: Thee drinkende hobbit moet naar Mordor om daar de ring in de vulkaan te gooien en zo de duistere heer van het kwaad te verslaan. Setting: Veel onbegaanbaar en gevaarlijk terrein. (Zorgt voor conflict met het doel van het plot.) Personage: Een doodnormale knul met praktisch geen vechtkunst. (Zorgt voor conflict met het doel van het plot en de setting.) Bedenk zo een paar ideeën voor elk kopje en je hebt een verhaal. Wat dat betreft lijkt plot mij handiger om eerst te bedenken.

Brandon Sanderson heeft mij via youtube geschoold op dit vlak. Ik hanteer daarom de volgende structuur: zie het als een driehoek van Setting, Plot en Personage. Ze moeten elkaar overlappen en frictie bieden voor een goed verhaal. Snel voorbeeld: Lord of the Rings Plot: Thee drinkende hobbit moet naar Mordor om daar de ring in de vulkaan te gooien en zo de duistere heer van het kwaad te verslaan. Setting: Veel onbegaanbaar en gevaarlijk terrein. (Zorgt voor conflict met het doel van het plot.) Personage: Een doodnormale knul met praktisch geen vechtkunst. (Zorgt voor conflict met het doel van het plot en de setting.) Bedenk zo een paar ideeën voor elk kopje en je hebt een verhaal. Wat dat betreft lijkt plot mij handiger om eerst te bedenken.

Dank! Nuttige tip! Heb je ook de link naar de YouTube video's van Brandon Sanderson?

http://www.youtube.com/watch?v=Pt_7wdsQTow Bij de uploader van het filmpje kun je nog meer nuttige filmpjes van Sanderson vinden; van je eerste pagina, tot hoe je je personages moet ontwikkelen. Succes!

Ik begin nooit met een plot, wel een idee maar meestal blijft er van het oorspronkelijke idee niet veel over. Ik vind de personages zelf ook eigenlijk veel belangrijker. Personages moeten een heel verhaal boeiend blijven, een plot is slechts even schitteren op het einde. Meestal vloeit dat dan voort uit de belevenissen van de personages.

Ik begin altijd met de plot. Over de personages weet ik meestal nog niet zo veel op het moment dat ik begin te schrijven.

Als ik een verhaalidee in mijn hoofd krijg, dan gaat het meestal over een personage (of personages) dat het een en ander meemaakt. Een jongen die... een meisje dat... een gezin dat... Dus eigenlijk met beide? 0_0

Hoe veel weet je dan van dat personage? Is dat een abstractie of heb je meteen al een 'persoon' in gedachte?

Ik heb wel meteen al een persoon in gedachte. Met het korte verhaal waar ik nu mee bezig ben kreeg ik eerst een klein meisje en een tiener in gedachten. Toen bedacht ik: 'Ik maak ze nichtje en grote nicht'. En toen: 'Wat gebeurt er met hen? Wat gaan ze meemaken.' En toen kwam het plot. Als ik het plot een beetje weet, dan werk ik de karaktereigenschappen en dergelijke van de personages uit.

Maar soms denk ik ook wel eens: 'Ik wil over het einde van de wereld schrijven.' En dan: 'Welke personages ga ik daarvoor gebruiken?' 0_0

Ik begin met een idee, waaruit een plot voortkomt. Die plot is vrij uitgebreid, ik weet daarbij al wat het personage in grote lijnen moet doen. En ook hoe de setting eruit moet zien om die plot te kunnen verhalen. Uit wat ze moeten doen, begin ik aan de personages te werken, vooral: waarom doen ze dat, wat is hun motivatie, waarom maken ze hun keuzes die nodig zijn om de plot te laten verlopen?

Ik begin met een verhaalidee en de daarbij behorende personages. Ik schrijf vaak eerst een paar alinea's om 'feeling' met het verhaal te krijgen en dan werk ik de biografieën van de hoofdpersonen uit (wordt vaak tijdens het schrijven nog wat aangevuld). Daarna werk ik het plot pas uit en kan ik doorschrijven. Tijdens het schrijven kan het zomaar zijn dat (een deel van) het plot nog veranderd, maar ik weet wel in grote lijnen waar ik naar toe wil.

Ik begin met een naam. Voor mij ligt in de klank of bijsmaak van de naam het karakter van de personages. Daarna (of tegelijk) bedenk ik een beginsituatie waarna het verhaal kan starten. Tenminste, dat is meestal het tweede idee. Het allereerste idee is vaak veel vager, niet in echte woorden te vangen.

Ik vraag me bij dergelijke vragen heel vaak af: maar werkt het ook? Heeft je methode geleid tot een verhaal dat is afgerond? Is het door een uitgever geaccepteerd en wordt het gelezen?

Ik heb altijd eerst een personage in mijn hoofd, en die maakt 'vanzelf' iets mee dat op een plot gaat lijken.

Precies hetzelfde gaat het bij mij.

Ik vraag me bij dergelijke vragen heel vaak af: maar werkt het ook? Heeft je methode geleid tot een verhaal dat is afgerond? Is het door een uitgever geaccepteerd en wordt het gelezen?

Hoe bedoel je?

Ik begon met een idee en daar hoorde automatisch een specifiek hoofdpersonage bij. Ik heb nu ook een personage in mijn hoofd dat me een ander plot doet bedenken. Het kan allebei maar voor mij hangt het dicht bij elkaar. Zoals in: 'Wat was er eerst: plot of hoofdpersonage?'

Moeilijk, moeilijk. Meestal heb ik eerst een idee, de wiebelige beginstellage van een plot, waarna de personages ontstaan. Maar ik ben nu met een serie korte detectives/whodunnits met dezelfde hoofdpersoon bezig en bij de tweede waren de belangrijkste personages er dus al... Uiteindelijk verschilt het allemaal, ik heb nog geen vast 'systeem' waarmee ik schrijf.

Ik vraag me bij dergelijke vragen heel vaak af: maar werkt het ook? Heeft je methode geleid tot een verhaal dat is afgerond? Is het door een uitgever geaccepteerd en wordt het gelezen?

Hoe bedoel je?

Ik heb de indruk dat succesvolle schrijvers veel vaker dan gemiddeld vanuit een plot beginnen, en dat vooral beginnende schrijvers vanuit personages beginnen. Ik ken zelfs wat schrijvers die van personage naar plot zijn overgestapt op het moment dat er geproduceerd moest worden. Vanuit dat oogpunt zou het niet verstandig zijn het "uitgaan van het personage" te promoten als schrijftip.

@Schlimazlnik, mijn methode van tegelijk een hoofdpersoon en een plot bedenken kan leiden tot verhalen die af komen en herschreven worden. Helemaal afgerond is nog geen enkel verhaal, maar ik ben wel ver gekomen (maar dat is een ander iets).

Ik vraag me bij dergelijke vragen heel vaak af: maar werkt het ook? Heeft je methode geleid tot een verhaal dat is afgerond? Is het door een uitgever geaccepteerd en wordt het gelezen?

Hoe bedoel je?

Ik heb de indruk dat succesvolle schrijvers veel vaker dan gemiddeld vanuit een plot beginnen, en dat vooral beginnende schrijvers vanuit personages beginnen. Ik ken zelfs wat schrijvers die van personage naar plot zijn overgestapt op het moment dat er geproduceerd moest worden. Vanuit dat oogpunt zou het niet verstandig zijn het "uitgaan van het personage" te promoten als schrijftip.

Misschien ter verduidelijking, ik bedoel niet 'schrijf je plotloos'. Dat werkt niet. Een goed verhaal heeft een plot nodig. Maar een goede plot kun je ook bouwen als je de personages al hebt. Zie voor dit voorbeeld talloze boekreeksen met dezelfde hoofdpersoon. En natuurlijk de wekelijkse afleveringen van alle tv series. Daar zijn de schrijvers ook begonnen met de personages. Ikzelf begin steeds met een plot, maar vraag me nu af of ik het niet op een andere manier zou moeten proberen, vandaar mijn vraag.

Ik begin met een personage dat iets meemaakt, waardoor er een balletje gaat rollen. Het plot komt gaandeweg.

Maar een goede plot kun je ook bouwen als je de personages al hebt. Zie voor dit voorbeeld talloze boekreeksen met dezelfde hoofdpersoon. En natuurlijk de wekelijkse afleveringen van alle tv series. Daar zijn de schrijvers ook begonnen met de personages.

Ik denk even aan series in de literatuur... maar er schiet me niet een te binnen (wel trilogieën en boeken in verschillende delen).

Maar een goede plot kun je ook bouwen als je de personages al hebt. Zie voor dit voorbeeld talloze boekreeksen met dezelfde hoofdpersoon. En natuurlijk de wekelijkse afleveringen van alle tv series. Daar zijn de schrijvers ook begonnen met de personages.

Ik denk even aan series in de literatuur... maar er schiet me niet een te binnen (wel trilogieën en boeken in verschillende delen).

Toch zullen er toch ook aardig wat literaire werken zijn waar het personage het uitgangspunt was? Ik weet in elk geval zeker dat dit bij het schrijven van toneelstukken vaak gebeurt. Andere tak van sport, uiteraard, maar niet helemaal onvergelijkbaar. Sommige romans zijn toch ook 'karakter studies'?

Maar een goede plot kun je ook bouwen als je de personages al hebt. Zie voor dit voorbeeld talloze boekreeksen met dezelfde hoofdpersoon. En natuurlijk de wekelijkse afleveringen van alle tv series. Daar zijn de schrijvers ook begonnen met de personages.

Ik denk even aan series in de literatuur... maar er schiet me niet een te binnen (wel trilogieën en boeken in verschillende delen).

Er zijn veel succesvolle thrillerreeksen: Aspe, Maigret, Martin Beck. Natuurlijk weet ik niet of bepaalde reeksen al volledig uitgedacht waren, maar bij velen is het toch twijfelachtig. Bij veel televisiereeksen is er wel een overlappend verhaal, maar vind ik de opvulverhalen heel zwak. Hetzelfde met series die ietsje te lang lppen, de personages worden of karikaturenof overladen met alle zonden van Israel. Battlestar Galactica vind ik zo een serie die een jaar te lang liep. Voor mij begint een verhaal met een idee, de personages komen later.

Ik heb een vaag idee, maar begin altijd met een persoon. Hoe die er uitziet kom ik gaandeweg wel achter. Soms kan hij/zij mij behoorlijk verbazen.

Ik moest er even mijn allereerste aantekeningen op naslaan, maar ik begon mijn huidige verhaal met een deels erg afgezaagd en deels bijzonder vaag thema waar ik per se over wilde schrijven ("meester-leerling relatie, die in werkelijkheid ouder-kind relatie is danwel wordt") Ik heb geen idee wat ik met dat laatste voor ogen had. Dan volgt een korte beschrijving van een mogelijk plot, met al snel de notitie dat het een fictief land moet zijn. Wel grappig eigenlijk, want ik was ervan overtuigd dat ik met personages was begonnen... niet dus. En ik dacht ook dat ik van tevoren al had besloten dat het fantasy ging worden, maar dat kwam ook pas bij de eerste plotbeschrijving naar voren. Overigens ben ik van dat eerste thema afgestapt... Het zit er nog wel in, maar op een andere manier. Ik wil geen heldenreiskloon schrijven. :)

@Schlimazlnik, mijn methode van tegelijk een hoofdpersoon en een plot bedenken kan leiden tot verhalen die af komen en herschreven worden. Helemaal afgerond is nog geen enkel verhaal, maar ik ben wel ver gekomen (maar dat is een ander iets).

Wij werken vrijwel hetzelfde Waus. En wat mij betreft was jouw werk allang uitgegeven. Dat eerste marathonverhaal, was het Malk? En dat verhaal over het dorp in vuur...