Onder onze naam gepubliceerde tekst

Eerst in gesprek gaan met de redactie? Kan gewoon een fout zijn. Dan zullen ze het rectificeren. Voor de echte schrijver van het stuk is het ook niet leuk dat zijn naam niet wordt genoemd.

Zo te lezen vinden jullie het daar geen fijne vlag om onder te varen, daarover moet je dan zelf je conclusies trekken. Ivm dat stuk : recht op antwoord uitoefenen, rechtzetting vragen.

Ja, ik zou ook even contact opnemen. Er kan sprake zijn van een verwisseling van tekst, dan komt jullie tekst misschien op een andere plaats te staan. Niet leuk, maar kan gebeuren. In de komende editie zou het rechtgezet kunnen worden.

In gesprek gaan met de redactie, ja, uiteraard waren we dat al van plan. Evengoed bedankt. Als we met hen verder willen (of zij met ons) moeten er betere afspraken komen. Met één poppetje hoger dan waarmee we tot nu toe spraken, lijkt me. Er zit echter nog een aspect aan, dat had ik misschien ook moeten noemen. Wij werken vooruit. Eerdaags viert hier de woonstichting een groot jubileum en daarmee zijn we al een stuk op scheut. Zij zouden twee stukjes krijgen, stof genoeg. Wij hebben die mensen (van de woonstichting dus) al toezeggingen gedaan. Op slag stoppen, dat kunnen we niet maken naar die stichting toe, vind ik. En dat is niet geheel van eigenbelang ontbloot. Het is hier een klein provinciestadje. Ik wil zsm (na de crisis, tenminste) ons huis verkopen en gaan huren. Dan kunnen we niet zonder de goodwill van diezelfde woonstichting. Complex, hoor! Als dat laatste probleem er niet was, zou het allemaal een stuk simpeler zijn. Dan stopten we NU.

Hallo Janheij, Zo te horen heb je al een keuze gemaakt. Vraag is natuurlijk of, wanneer de redactie er een janboel van maakt en juliie daardoor stoppen, dat jullie kwalijk wordt genomen. Misschien is juist in een provinciestad oorzaak en gevolg wat duidelijker te zien. Ik hoop dat jullie er uit komen met de redactie, succes!

Je hebt dus een dubbele agenda, Janheij. Het klinkt erg klagerig allemaal. Ik zou zeggen dat, als je in staat bent een wekelijks stuk te schrijven, je ook capabel genoeg moet zijn om voor jezelf op te komen. En wat die dubbele (woon)agenda betreft: het komt op mij niet bijster ethisch over, jullie insteek.

Onderhandelen gaat alleen goed als je echt bereid bent om weg te lopen als je niet krijgt wat je wilt. Wil je niet weglopen, zoek dan een zachtere manier. Zet op papier hoe je wel wilt hoe het gaat. Bekijk hoe reeel dat is (een website is niet zomaar ontrommelt). Het artikel met de foute naam, dat lijkt me idd een fout, maar wel eentje die rechtgezet moet en kan worden. Ga het gesprek aan en geef de redactie voldoende tijd om het te regelen. In de tussentijd blijven je stukjes dan gewoon verschijnen, ook die van de woningbouw. Mocht het daarna niet naar jullie zin verlopen, kun je alsnog stoppen. Dat gezegd hebbende, ik kan het ook niet helemaal volgen, dat woningbouwverhaal. Ben je bang dat je geen huis krijgt als de publicatie er niet komt?

Jullie namen staan ook niet bij de stukken op die site zie ik. Lijkt me ook wel fijn.

Dries, wat bedoel je? Als mensen hier iets plaatsen komt het toch vanzelf onder hun naam terecht? Ik begrijp niet wat je wil zeggen, wil je even verduidelijken? Alvast mijn dank.

Om met het laatste te beginnen: Dat onze namen dáár niet staan, komt omdat ik de directe link stuurde. Als op http://www.bndestem.nl/regio/ettenleur/ drukt en dan naar onder scrollt, zie je rechts een banner naar onze stukjes. Met foto. Geen namen inderdaad... Bedankt! In de papieren krant staat er een vergelijkbaar logo bij met wel degelijk de namen. We krijgen er hele leuke respons op, zelfs van wildvreemden en we doen/deden het werk ook graag. Ik voel voorlopig het meeste voor de oplossing (proberen te vinden) van Caridwen. Ik moet dat nog met mijn man bespreken, uiteraard. Alle anderen ook bedankt voor het meedenken. Dat van die dubbele agenda wil ik toch even ontzenuwen: In eerste instantie vind ik het gewoon onfatsoenlijk naar die woonstichting toe. Dat onfatsoenlijk zijn naar een instantie toe, die je ooit nog een keer nodig gaat hebben, meer aspecten heeft dan alleen maar onfatsoenlijk zijn pur sang, maakt het wat lastiger. Om nu werkelijk van 'dubbele agenda' te gaan spreken is hier wat kort door de bocht. EDIT: Tzt een huis krijgen, dat is niet waarvoor ik bang ben, dat zal echt wel lukken. Ik heb echter een aangepast huis nodig. Als het daarom gaat, speelt de 'gunfactor' een hele grote rol. Er zijn meestal meer gegadigden voor dan voor een 'kaal huis'.

Dries, wat bedoel je? Als mensen hier iets plaatsen komt het toch vanzelf onder hun naam terecht? Ik begrijp niet wat je wil zeggen, wil je even verduidelijken? Alvast mijn dank.

Op de site van de krant...

Ah zo, die had ik niet bekeken, vandaar de verwarring. Duidelijk, dankjewel Dries.

Ik houd altijd een slag om de arm alsnog een stukje schrijf, juist om dit soort dingen te voorkomen. Ik beloof nooit dat iets in de krant of op de site komt, en zeg er altijd bij dat de redactie het laatste woord heeft. Dat je beloften hebt gedaan over publiciteit in de krant, is dus eigenlijk een vergissing van je, en je geeft zelf al aan dat je journalistieke onafhankelijkheid hier twijfelachtig is. Ik benoem dat, omdat je motivatie voor de stukjes (en de toezeggingen) geen argument is in het overleg met de redactie. Met hen kun je enkel spreken over de vergissing van de verkeerde tekst. Foutjes worden gemaakt, dat is helaas gewoon een feit. Je kunt aangeven dat je dat niet leuk vond, en daar zal de redacteur ook best begrip voor hebben. Maar maak het niet groter dan het is, tenzij je je rubriekje kwijt wil. Een krantenredactie is een machine die bezig is met het volgende nummer. Er is geen tijd voor al te veel terugkijken. Je hebt nu heel eenvoudig twee opties: stoppen of doorgaan. Als je uitlegt dat de verkeerde tekst jou kritiek opleverde, dan zal een redacteur geen probleem hebben met een rectificatie onder je volgende rubriek. Is dat niet voldoende voor je, dan denk ik dat je geen andere keus hebt dan om de eer aan jezelf te houden.

Het lijkt me ook niet handig om afspraken te maken met derden over wat er in de krant komt. Ik bedoel, als morgen Etten-Leur in het nieuws komt omdat er een Boeing neerstort op de dorpskern, dan zal de komende weken of maanden het nieuws daar over gaan, en daar zullen ze de ruimte voor maken. De gunfactor voor een aangepast huis: dat is niet eerlijk en daar zou je eerder een kritisch journalistiek stuk over moeten schrijven dan er misbruik van maken. Want iemand die geen stukjes voor de krant schrijft, maakt zo minder kans op een aangepaste woning? Wat zijn dat voor nomenclatura praktijken? Zijn er geen regels over medische urgentie, wachtlijsten en dergelijke? En verder: fouten komen voor. Daarover wordt je inderdaad niet vantevoren ingelicht.

Ik denk niet dat een stukje in de krant veel uitmaakt wat betreft aangepaste huizen. Wat natuurlijk wel naar kan aanvoelen is als de persoon van de woningbouw aan je terugdenkt als iemand die iets beloofde en het niet deed. Maar ook de woningbouw zal het snappen als een stukje door de krant gecancelled wordt. Toch denk ik dat het allemaal niet zover komt. Die boosheid over de verkeerde naam onder het stuk was natuurlijk even heel hevig, en de ergernis over de website duurt zo te horen al even. Maar als de boosheid zakt, komt het perspectief ook weer terug en kan het best opgelost worden.

oftwel: 'Mag dit zomaar?', en 'wat doe ik hiertegen?' Mijn man en ik schrijven wekelijks een historische rubriek in onze regiokrant. Voor een hongerloontje maar daar gaat het niet over. We kunnen het niet leuk noemen dat online, onder http://www.bndestem.nl/regio/ettenleur/tussen_ett… de boel bar slecht wordt bijgehouden, daarover klagen helpt niet, daarop komen zelfs geïrriteerde reacties... Maar wat er ons vanochtend overkomen is, slaat alles met stukken. We zijn nu echt boos! Wij hebben een stukje ingeleverd over dodenherdenking en in de krant verschijnt een totaal andere tekst. Echter wel onder onze naam en met het gebruikelijke logo (met onze foto's erin) erbij. Dit is gebeurd zonder enige vorm van overleg. Wat kan ik hiertegen doen?

Grappig dat je de krant van onprofessionaliteit beticht terwijl je op het internet je gal spuwt zonder een reactie van de redactie af te wachten.

Nou, Om met dat laatste te beginnen: Wij hebben de eerdere voorvallen al wel met de redactie besproken. Dit was echter anders en ik was benieuwd wat onze rechtspositie is, alvorens ik hier ook weer over met de redactie ga praten. 0verigens ben ik dat nog steeds, want op mijn vragen heeft nog niemand een concreet antwoord gegeven. Mag iemand een stukje schrijven en daaronder mijn naam zetten? De reacties die gaan over toezeggingen aan de woonstichting, daarover had ik er misschien bij moeten vermelden dat de redactie van de krant ons hiertoe opdracht gegeven had. Voor een groot percentage bepalen wijzelf de onderwerpen, heel soms wordt ons verzocht een bepaald evenement wat aandacht te schenken. Daar valt het aanstaande jubileum van de woonstichting onder. Nogmaals dank iedereen, we zijn er voorlopig uit. We gaan doen wat Caridwen voorstelde.

Mag iemand een stukje schrijven en daaronder mijn naam zetten?

Nee dat mag niet, maar dat was je vraag niet. Je vraag was wat je hiertegen kan doen. Daar heb je wel degelijk verschillende antwoorden op gekregen.

Nou, Om met dat laatste te beginnen: Wij hebben de eerdere voorvallen al wel met de redactie besproken. Dit was echter anders en ik was benieuwd wat onze rechtspositie is, alvorens ik hier ook weer over met de redactie ga praten. 0verigens ben ik dat nog steeds, want op mijn vragen heeft nog niemand een concreet antwoord gegeven. Mag iemand een stukje schrijven en daaronder mijn naam zetten? De reacties die gaan over toezeggingen aan de woonstichting, daarover had ik er misschien bij moeten vermelden dat de redactie van de krant ons hiertoe opdracht gegeven had. Voor een groot percentage bepalen wijzelf de onderwerpen, heel soms wordt ons verzocht een bepaald evenement wat aandacht te schenken. Daar valt het aanstaande jubileum van de woonstichting onder. Nogmaals dank iedereen, we zijn er voorlopig uit. We gaan doen wat Caridwen voorstelde.

Je staart je blind op de situatie. Jouw vraag 'mag iemand een stukje plaatsen onder mijn naam zonder toestemming' impliceert dat de redactie dit expres heeft gedaan. Nee, expres mag het niet. Dat is onethisch. Het zelfde geldt voor de andere kant van je verhaal. Schrijven met een bijbedoeling mag ook niet, en is net zo zeer onethisch. Dat laatste is waarschijnlijk niet juridisch strafbaar maar kan je wel komen te staan op een berisping van de raad voor de journalistiek. Het lijkt mij heel onwaarschijnlijk dat die verkeerde naamsvermelding expres is gedaan, en om vanuit de aanname van 'expres' het gesprek in te gaan lijkt me onverstandig. Ik vind dat je meet met twee maten. Jij beschuldigt de redactie van onprofessionaliteit, maar tegelijk ben jij degene die met bijbedoelingen een stukje schrijft. Als je schrijft met een agenda (wat je doet, hoe je het wendt of keert) ben je niet journalistiek bezig, en dan moet je je afvragen of dit werk wel voor jou is. Voor jouw info, ik heb meer dan twintig jaar ervaring als journalist, heb gewerkt voor allerlei kranten (nog steeds trouwens) en tijdschriften. Doe met mijn mening wat je wil, maar het lijkt mij beter om gewoon te vragen wat er fout ging. En als ik heel eerlijk ben hoop ik dat je hier vooral van leert dat je de krant niet moet gebruiken voor je eigen doeleinden. Dat is niet alleen onprofessioneel maar ook heel oneerlijk ten opzichte van je lezers.

Zucht. Nog één poging om het uit te leggen, wat wij deden was niet onethisch. Wij schrijven niet over die woonstichting om er beter van te worden. Wij schrijven over hun jubileum omdat de redactie van de krant ons dat gevraagd heeft. Wij hebben al besprekingen gevoerd met die stichting, waarbij ze ons wat details vertelden, waarvan wij gebruik zullen maken. Ook dat was op verzoek van de redactie. Als wij nu zouden zeggen: wij stoppen per direct met die stukjes, zou dat inhouden dat wij (mijn man en ik) die woonstichting lelijk in de kou laten staan. En dat zou zich tegen ons kunnen keren wanneer het moment daar komt, dat wij hen nodig hebben. Dus inderdaad, wat (weer al! :thumbsup: ) Caridwen concludeerde, is juist. Ten aanzien van het al dan niet expres, of een mogelijk misverstand: Daar is geen twijfel over mogelijk! Als je de krant zou zien en ons stukje daarnaast legt, is dat duidelijk. Dat de krant onze tekst verandert is ook niet waarmee wij moeite hebben, het is het feit dat zij dat deden zonder enige vorm van overleg met ons. Dat het geheel klagerig overkomt, is niet de bedoeling. Het wordt slecht betaald maar dat wisten we vooruit. Als je daarnaast dan echter ook nog met regelmaat het gevoel krijgt dat je niet helemaal serieus genomen wordt, dan kan het werk nog zo leuk zijn (want dat is het) maar dan komt ooit toch het moment dat de motivatie verdwijnt. Bij mijn man is die op dit moment totaal afwezig, ik ben bereid om verder te gaan en - wat Caridwen opperde - op korte termijn goede afspraken te maken over de dingen die bij ons storend overkomen. Het samenwerken met mijn man is voor mij nieuw en verloopt beter dan dat ik ooit had durven dromen, ik leer er veel van en - last but not least - we leggen er veel eer mee in. Hele leuke reacties van mensen uit onze omgeving, maar soms zelfs op straat van wildvreemden.

Zucht. Nog één poging om het uit te leggen, wat wij deden was niet onethisch. Wij schrijven niet over die woonstichting om er beter van te worden. Wij schrijven over hun jubileum omdat de redactie van de krant ons dat gevraagd heeft. Wij hebben al besprekingen gevoerd met die stichting, waarbij ze ons wat details vertelden, waarvan wij gebruik zullen maken. Ook dat was op verzoek van de redactie. Als wij nu zouden zeggen: wij stoppen per direct met die stukjes, zou dat inhouden dat wij (mijn man en ik) die woonstichting lelijk in de kou laten staan. En dat zou zich tegen ons kunnen keren wanneer het moment daar komt, dat wij hen nodig hebben. Dus inderdaad, wat (weer al! :thumbsup: ) Caridwen concludeerde, is juist. Ten aanzien van het al dan niet expres, of een mogelijk misverstand: Daar is geen twijfel over mogelijk! Als je de krant zou zien en ons stukje daarnaast legt, is dat duidelijk. Dat de krant onze tekst verandert is ook niet waarmee wij moeite hebben, het is het feit dat zij dat deden zonder enige vorm van overleg met ons. Dat het geheel klagerig overkomt, is niet de bedoeling. Het wordt slecht betaald maar dat wisten we vooruit. Als je daarnaast dan echter ook nog met regelmaat het gevoel krijgt dat je niet helemaal serieus genomen wordt, dan kan het werk nog zo leuk zijn (want dat is het) maar dan komt ooit toch het moment dat de motivatie verdwijnt. Bij mijn man is die op dit moment totaal afwezig, ik ben bereid om verder te gaan en - wat Caridwen opperde - op korte termijn goede afspraken te maken over de dingen die bij ons storend overkomen. Het samenwerken met mijn man is voor mij nieuw en verloopt beter dan dat ik ooit had durven dromen, ik leer er veel van en - last but not least - we leggen er veel eer mee in. Hele leuke reacties van mensen uit onze omgeving, maar soms zelfs op straat van wildvreemden.

Oke, maar dan lopen er twee dingen naast elkaar die volgens mij niets met elkaar te maken hebben. Als de woonstichting benadeelt wordt door de keuze van de redactie valt dat jou niet aan te rekenen, tenzij jij beloofde dat het geplaatst zou worden. Die belofte kun je nooit waarmaken, want de redactie bepaalt. Hoe dan ook is dat een vergissing die is uit te leggen, en als jij met de rubriek stopt en de Woonstichting vervolgens dit incident tegen jou gebruikt, dan is er iets flink mis met de woonstichting. Want hoe is het 'in de kou laten staan' als jij met een baan stopt? Het is werk, of niet soms? Had ik op een helpdesk moeten blijven omdat ik een terugbel afspraak had staan op de datum nadat ik zou willen opzeggen? Hoe dan ook: jouw persoonlijke relatie met de woonstichting staat hier dus blijkbaar buiten, en dan mag dit dus ook geen afweging zijn voor je. Als die afweging wel belangrijk is, dan is er haast per definitie sprake van belangenverstrengeling, omdat jij gevolgen vreest in je persoonlijke leven voor een afspraak die je in het werk niet kon nakomen. Wat betreft de veranderingen zonder overleg: dat is vervelend, maar juist op een krantenredactie gebeurt dit regelmatig. Er is meestal geen tijd om heen en weer te mailen met een correspondent, en dan wordt de tekst dus aangepast naar goeddunken van de redacteur. Vervelend, maar dat is het werk. Ik heb ook eindredactie gedaan voor een krant, en dan ging ik echt niet iedere versie nog een keer voorleggen aan de schrijver. Dan zou ik nooit mijn werk afkrijgen. Hierbij heb ik het dan om het schrappen van alinea's of het herschrijven van zinnen. De essentie (en de feiten) kwam ik niet aan. Als de essentie en de feiten zijn veranderd, is dit iets om eens over te praten. Ik denk dat je wel een punt hebt als je daar kwaad over bent. Zwartwit voorbeeld: als jij schrijft over een jubileumfeest dat goed wordt bezocht en de redactie maakt er van 'er kwam geen kip opdagen' dan is dit iets om uit te praten. Dan mag je gerust duidelijk stellen dat je dat niet wilt. Als de redactie daar niet mee akkoord gaat zou ik in dat geval er voor kiezen niet meer voor zo'n redactie te werken. Als de tekst in zijn geheel wordt vervangen door een totaal andere tekst, dan is er wat anders aan de hand, en denk ik een vergissing.

Ten aanzien van het al dan niet expres, of een mogelijk misverstand: Daar is geen twijfel over mogelijk! Als je de krant zou zien en ons stukje daarnaast legt, is dat duidelijk. Dat de krant onze tekst verandert is ook niet waarmee wij moeite hebben, het is het feit dat zij dat deden zonder enige vorm van overleg met ons.

Dus als ik het goed begrijp lijkt de tekst die er staat wel op die van jullie, alleen is die iets te vergaand (naar jullie smaak) geredigeerd. Jammer dan, die dingen gebeuren als je er geen heldere afspraken over hebt gemaakt. Je boos maken lost dit niet op, kun je dus beter niet doen. Zuchten wel. Dus stap naar de redactie en maak heldere afspraken voor de toekomst. Bijvoorbeeld: taalfouten eruit halen mag, zinnen omgooien ook, maar stukken herschrijven mag alleen in overleg. (Overigens heet Ceridwen met twee e's en geen a. )

O ja, nog, misschien is het niet echt handig om zulke 'boosheid' op een openbaar deel van het forum te plaatsen.

Over dat laatste: Ja, dat bedacht ik tijdens het plaatsen. Maar dan had ik de vraag beter helemaal niet gesteld want ik maak me ook geen enkele illusie over het niet-openbare deel. Ik weet dat daar geen zoekmachines komen. Wel mensen. En wie weet wie er achter die nicknames zitten, en de wereld is veel kleiner dan je denkt. Ik koos voor wél plaatsen omdat ik hier niets schreef, wat ik niet bereid ben te herhalen wanneer we in gesprek zijn, ooit, met die redactie. We hebben nu een standpunt: We willen praten, tot we uitgepraat zijn zullen we iig doorschrijven. Misschien zijn wij niet geschikt voor hun werkwijze? dat kan. Wij willen natuurlijk ook best consessies doen, een week eerder aanleveren of zo? Uiteraard mogen zij kritiek geven, maar geef ons dan eerst zelf de gelegenheid om te wijzigen (zo deden ze het bij een eerdere gelegenheid ook al eens, dus het kan wel) Als zij een week hebben om daar met ons over te communiceren moet dat werken, en anders gaan wij niet door. In het verleden hebben we hen al eens uit de brand geholpen, toen er doublures dreigden te ontstaan tijdens de Van Goghweken en uiteraard bijna heel de krant daarvan vol stond. We zijn toen twee uur voor de deadline nog een heel nieuw stuk gaan schrijven. (Beginnersfoutje in de samenwerking. Ze hadden ons aangeraden om de actualiteit zoveel mogelijk te volgen en dat bleek in de praktijk dus niet handig.) Voor die flexibiliteit werden we toen de hemel in geprezen. Ook in een professionele werkomgeving is het niet goed wanneer de liefde steeds van een kant komt. Overigens was het dit keer niet meer 'redigeren', het was de hele essentie uit het verhaal halen. Daardoor moest het worden herschreven en dat is ook nog eens bar slecht gedaan. Droog, saai feiten-vermelden terwijl wij juist complimenten krijgen dat we het 'levend' maken, die saaie geschiedenis. Maar wij hebben nu een standpunt, bedankt iedereen voor het meedenken, ik denk dat we aan iedereens opmerkingen wel iets hadden. Ze zetten ons in elk geval allemaal aan het denken.

(Overigens heet Ceridwen met twee e's en geen a. )

OOOOH! Zjors!!!! Wat errug! :o Sorry Ceridwen! :o Jullie gaan me nou heel hard uitlachen. Ik had de illusie dat ik nog achter de PC kon zitten zonder leesbril. :crybaby:

Als ik je één tip mag geven (ik hoop heel erg dat je dat ter harte neemt): begin je gesprek met vragen waarom je tekst zo ingrijpend is veranderd. Ga er niet automatisch van uit dat de redactie er geen verstand van heeft. Door te begrijpen waarom ze dingen aanpassen kun jij samen met hen een middenweg vinden in jouw stijl en wat de redactie nodig heeft.

Bij mijn weten is het bij de plaatselijke krantjes altijd al "slikken of stikken" geweest. Je mag al blij zijn met een terugkerende rubriek, veel freelance schrijvers moeten steeds maar afwachten of hun stukje wordt geplaatst, en als het niet wordt geplaatst krijgen ze niet eens een onkostenvergoeding. Om terug te komen op de kernvraag "mogen ze dat?": kijk in je contract met de krant wat ze contractueel mogen en wat niet. Als er geen contract is: ja, beschouw dit dan maar als een leermomentje. En schrijf geen letter meer voor ze zonder fatsoenlijk contract. Als deze situatie er niet in stond: idem dito.

No problem. Nachtje slapen, dan ziet alles er beter uit. (Oke, soms moet je twee nachtjes slapen. Maar 't komt goed.)