Afgrondelijke eenzaamheid

Alleen hoeft niet eenzaam te betekenen; mijn vrouw en ik zijn vaak genoeg alleen, maar niet eenzaam, eerder ervaren we het alleen zijn als voorwaarde om te kunnen doen wat we doen. Wat we ook doen. Ik schrijf mijn 'verhaal' over het bouwen van gitaren als ik alleen ben; als mijn vrouw of één van onze kinderen binnenkomt, ben ik dus even met iets anders bezig. Geen afgrond wat dat betreft; hoogstens als het me soms niet lukt iets uit te leggen.

Bavarois en Schlemielniks, kunnen jullie dit niet onder elkaar via mail of zo uitvechten? Jullie vervuilen mijn topic met oeverloos, ongenuanceerd en werkelijk oerdom geleuter.

Wil je mij geen schlemielniks noemen aub?

En waar is hier de beheerder?

Maak je niet zo druk meisje.

Overigens verdenk ik jullie ervan een en dezelfde persoon te zijn of in ieder geval contact te hebben buiten dit forum, om de boel eens lekker op te juinen.

We zijn 1 en dezelfde persoon. De moderators weten dat we hetzelfde ip-adres hebben, maar staan dit oogluikend toe. Het is allemaal trucage. Je bent slimmer dan ik dacht. Te slim eigenlijk.

Writing a book is a very lonely business. You are totally cut of from the rest of the world, submerged in your obsessions and memories. Mario Vargas Llosa, accepting Ritz Paris Hemmingway Award, 1985

Ik lees hier toch duidelijk "Afgrondelijke eenzaamheid" in? Maar dit is een citaat. Hoe denk je er zelf over, verweij?

Juffrouw Janneke, Als zeeman weet ik wat eenzaamheid is. afgrondelijk af en toe. Maar in de vorm van melancholie en verlangen is eenzaamheid een van de mooiste emoties. Seltsam im Nebel zu wandern! Leben ist Einsamsein. Kein Mensch kennt den andern, Jeder ist allein.

Afgrondelijke eenzaamheid? Er zullen niet veel mensen zijn die weten hoe het is om echt eenzaam te zijn. Dus jezelf er dan in herkennen zal moeilijk gaan.

"bij voorkeur door iedereen" gaat te ver; "vanuit de meest afgrondelijke eenzaamheid" gaat veel te ver; "per se nog een pen in de hand moeten nemen": ja, er is een drive...

Jullie vervuilen mijn topic met oeverloos, ongenuanceerd en werkelijk oerdom geleuter.

Dat je het niet begrijpt, begin ik inmiddels wel te vermoeden, anders had je het citaat ook nooit geplaatst. Want dat is toch vrij helder als je doorhebt hoe het schrijven van literatuur ongeveer werkt, het hele proces tot en met uitgeven. Denk er eens over na. Probeer het te begrijpen, zowel het citaat als de reacties erop. Zo moeilijk is het echt niet.

Denk er eens over na. Probeer het te begrijpen,

Ik probeer het. Maar ik ben pas begonnen hier tussen al deze toekomstige Mulischen. Dus chillen een beetje en geduld tonen, lieverd.

Zit ik me opeens af te vragen hoe een gemiddeld huisvrouwtje eruit ziet ... en of ik wel gemiddelde huisvrouwtjeskleren aan heb. Anders herkennen ze me niet hè ... en dan weten die boekhandelaartjes niet of ze me nou een klassieker moeten aanbevelen, of een doktersromannetje. Maar wat ik zeggen wilde: Volgens mij is dit weer het zoveelste topic over welles literatuur van groot belang, of nietes literatuur van groot belang. Ga lekker schrijven en ontdek jezelf.

@ Wil K, As je het tegen janneke brokken hebt, bespaar je dan de moeite. Ze heeft zojuist aangekondigd dat haar kortstondige schrijfambitie vervlogen is en neemt afscheid van ons gemiddelde huisvrouwtjes en literaire wonders en trekt haar stutten in een andere draad. Als het via het schrijven moet, dan zal zij zich nooit ontdekken, vrees ik.

Ellabella Hm. Jammer. Soms denkt de schrijver in spé dat schrijven iets héél bijzonders is. Dat je een bijzonder mens moet zijn om het te kunnen. Valt reuze mee, hoor. Je word hooguit een bekende schrijver. Nooit een bijzonderder mens dan je al was.

Ik ook niet? :confused:

Laat onverlet dat ik na terugkomst na 1,5 jaar afwezigheid de sfeer hier bij vlagen grimmig en ronduit onbeschoft vind. Ik heb geen idee waarom janneke brokken zegt weg te gaan -en haar bijdrage is soms op z'n zachtst gezegd onhandig- maar ik zie hier steeds meer dat mensen er niet komen om kennis te delen, maar om elkaar vanachter een scherm, op afstand en zonder persoonlijk contact of wens tot verdieping of verplaatsing in de ander, te roepen dat wat jij doet allemaal bagger is of -erger- uit volle macht en met overgave op je in te trappen. Ik vond het wel een mooi moment en de juist plek om lucht te geven aan mijn fustratie. Tenslotte heet dit topic Afgrondelijke Eenzaamheid en zo zie ik al diegenen die op een forum lullig denken te moeten doen om gehoord te worden. Welterusten.

Jij bent van jezelf zo bijzonder, Tja, dat je onmogelijk bijzonderder kunt worden. Je zit aan je plafond!

Nou, dat bedoel ik dus ook, Ellabella. Ik richtte me eerst tot jou. Maar zei het tweede deel meer in het algemeen. Was niet echt duidelijk. Ik denk dus dat sommige ambitieuze beginnende schrijvers te veel gewicht hangen aan het schrijverschap. Een beetje over-romantiseren. John Irving moet af en toe ook gewoon aan zijn kont krabben hoor.

Janneke, ik begrijp wel vaker mensen niet, maar jou begrijp ik helemaal niet. Wat wil je nu eigenlijk? Daarvoor was de sfeer ook regelmatig grimmig, Ellabella. Wat dat betreft, is er niet veel veranderd. De een gaat, de ander komt.

Die 'afgrondelijke eenzaamheid' is volgens mij niets anders dan de flow waarin iedere creatieve geest zich bevindt tijdens het schrijven, schilderen, dichten, tekenen, musiceren, enz. De schrijver sluit zich af voor de wereld om hem heen. Dan zit hij/zij op een dieper bewustzijnsniveau. Zo ervaar ik dat tenminste. Na het primaire schrijven ga je schaven, en dan komt het technische gedeelte aan bod. Dat doet een houtbewerker op dezelfde manier. Eerst de ruwe vormen. Dan de afwerking. Goed beschouwd bevindt een kind dat poppetjes tekent zich ook in een dergelijke flow. Dus niet te moeilijk over doen. Als je honger krijgt ga je immers, net als iedere andere sterveling, gewoon een broodje pindakaas smeren. Dat kan een teleurstelling betekenen voor degenen die meenden dat ze zich op een veel hoger podium bevonden. Die moeten misschien maar eens een hartig woordje wisselen met hun ego.

Als je honger krijgt ga je immers, net als iedere andere sterveling, gewoon een broodje pindakaas smeren.

Niet als je echt in de flow zit. Ideale manier om af te vallen, trouwens. De flow als eenzaamheid, ja daar kun je wat mee. Mensen zitten zelden samen in zo'n flow. Flow lijkt me trouwens iets typisch introverts. Wat me er aan doet herinneren dat ik eenzaamheid niet als iets negatiefs zie, maar veel andere mensen doen dat wel.

Daarvoor was de sfeer ook regelmatig grimmig, Ellabella. Wat dat betreft, is er niet veel veranderd. De een gaat, de ander komt.

Na het blokkeren van 3 accounts van dezelfde persoon die zò dacht de sfeer hier te verzieken, ben ik erg opgelucht. Ik heb echt betere tijden gekend op dit forum en mag alleen hopen dat ze terugkeren.

Dat kan een teleurstelling betekenen voor degenen die meenden dat ze zich op een veel hoger podium bevonden. Die moeten misschien maar eens een hartig woordje wisselen met hun ego.

Daarvoor had iemand 3 accounts aangemaakt. Maar ik denk dat jij ook anderen bedoelt. ;)

Oh jazeker. Er zijn zat mensen die hun ego teveel over het bolletje aaien. Doe ik zelf ook vaak genoeg hoor. Het is menselijk, maar er zijn grenzen.

Wat me er aan doet herinneren dat ik eenzaamheid niet als iets negatiefs zie, maar veel andere mensen doen dat wel.

Dat hangt er vanaf wat je met eenzaamheid bedoelt. Ik ben graag alleen, maar de soort hopeloze eenzaamheid die je kunt voelen te midden van andere mensen, is wel onaangenaam. Al is het wellicht voor een schrijver toch weer erg nuttig om nooit in de massa op te gaan en altijd te blijven observeren. Maar of die eenzaamheid nu oorzaak of gevolg van schrijven is, daar ben ik nog niet uit. Een beetje van allebei, denk ik.

In het woord eenzaamheid zit de contradictie van een en samen. Ik denk dat je eenzaam bent wanneer je - om welke reden ook - niet samen kunt zijn, maar het wel wilt.

De schrijver, dat is diegene die, vanuit de meest afgrondelijke eenzaamheid en sprakeloosheid, per se nog een pen in de hand moet nemen.

Een pen kan dan een red- of communicatiemiddel zijn.

Eenzaam, deugdzaam, werkzaam, vreedzaam, raadzaam, minzaam... dat zaam heeft niet met "samen" te maken. Ik lees nu Stil van Susan Cain, en tegelijkertijd het aprilnummer van Psychologie Magazine en daaruit valt voldoende wetenschappelijk bewijs te halen dat eenzaamheid (de positieve vorm) een vrijwel biologisch gedicteerde voorwaarde is voor creativiteit (niet alleen bij schrijven, maar in alle opzichten).

Voor mij zit er een levensgroot verschil tussen alleen zijn en eenzaamheid.

De eenzaamheid van diegenen die hier hoog van de toren blazen, is geen stille eenzaamheid. men roert hier zijn grote mond zonder een wezenlijke bijdrage te leveren aan de oorspronkelijke post. De sfeer is hier wel heel negatief veranderd. ik werd er door iemand op gewezen en welja, bij de eerste de beste post die ik open, spatten de oorlogsklodders van het scherm af richting de ander die denkt nog een schepje brandstof op het blakerende vuur te mogen gooien. Men kan het niet eens zijn met vorige regels, inhoudelijk gezien, maar literair gezien zijn ze prachtig. laat ik mezelf eens over mijn bol strijken voordat ik hier voor de zoveelste keer word afgezeken. Ik lees over een paar weken wel eens wat jullie pijlen zijn.

@Suma, janneke brokken en een paar anderen zijn vandaag geblokkeerd omdat ze stennis veroorzaakten. Als je alleen dit topic gelezen hebt, kun je dat niet weten. Maar we zijn het eens dat er mensen zijn die geen fatsoen in hun donder hebben, of (en vaak gaat dat samen) denken dat ze het alleenrecht hebben om een pen vast te houden of geen mening dulden, laat staan respecteren.

Voor mij zit er een levensgroot verschil tussen alleen zijn en eenzaamheid.

Precies. Volgens mij is het een teken van eenzaamheid en daarmee samengaande ongenoegen als mensen op een forum negatieve aandacht vragen. Daarvoor hoef je niet alleen te zijn. En wat is het contrast? Zij zijn hier niet alleen in.

Maar het is ook heel slim van die drieling. Eerlijk is eerlijk. Op die manier kun je heftige discussies uitlokken waarbij tenminste één van jouw ikken buiten schot blijft. Ik zou er nooit prat op willen/kunnen gaan wanneer ik een eenzame schrijfster was en dus waarschijnlijk héél erg intellectueel en diepzinnig. Ik hoef maar naar mijn schoonmoeder te kijken. Die is stokoud en blind. Kan niet lopen. Dus brengt ze haar dagen alleen door in een stoel op haar kamer in het verpleegtehuis. Dat is pas eenzaamheid. Als je geen keus hebt. Dat schreef iemand hierboven ook al geloof ik. Eenzaamheid is verschrikkelijk. Ik zou er maar niet teveel mee dwepen.

Er zijn mensen die er (op biologische gronden) gebaat bij zijn alleen te zijn en letterlijk de eenzaamheid verkiezen. De een wat meer dan de ander. Eenzaamheid heeft een negatieve klank, omdat de meeste mensen het afschuwelijk (afgrondelijk?) vinden om alleen te zijn. Maar die blijken dus gemiddeld minder creatief te zijn, dan wel aantoonbaar minder met creatief werk te bereiken dan mensen die (tijdelijk) de eenzaamheid durven te verkiezen.

Bedoel je misschien zelfgekozen afzondering?

Ik zat wel even met mijn ogen te knipperen toen ik die blokkade las. De posts van Janneke vertrouwde ik al niet, maar drie in één is pas echt ziek.