1e en 3e persoon in verhaallijnen

Waarom zou dat niet mogelijk zijn? Mijn debuutthriller Caleidoscoop is op die manier opgebouwd. Heel goed te doen, dus :)

Alles is mogelijk maar je moet het wel kunnen. Twee verhaallijnen in voor veel mensen al te hoog gegrepen. De afwisseling van perspectief zou je bewust moeten gebruiken, omdat het werkt voor het verhaal - voor die plot. Dergelijke trucs worden maar al te vaak gebruikt omdat de schrijver zelf niet in staat is om het verhaal op een andere manier te schrijven, bijvoorbeeld doordat de spanningsbogen niet goed zijn. Zo ben ik er niet van overtuigd dat "eerste persoon" beter is om gedachten weer te geven (in tegendeel). Ook ben ik er niet van overtuigd dat "derde persoon" beter is voor actie - veel mensen vinden juist van niet. Is er een andere reden, vanuit de plot, om het op deze manier op te lossen? Dus niet "ik weet niet hoe ik gedachten boeiend in derde persoon kan weergeven", of "ik weet niet hoe ik actie spannend in eerste persoon kan schrijven" of "ik weet niet hoe ik een boeiend verhaal kan schrijven over twee verschillende mensen"? En als je het wilt gebruiken kun je het beste nu al onderzoeken wat je gaat doen met de scènes waar de verhaallijnen bij elkaar komen. Zie elders op het forum voor de discussie daarover.

Natuurlijk is dat mogelijk. Je ziet het heel veel, in thrillers, maar ook in romans. Heb je toevallig Redemption falls van Joseph O'Connor gelezen? Die schrijft ook vanuit verschillende perspectieven en dan ook nog in verschillende stijlen. Op het moment dat hij vanuit het perspectief van een verwarde jonge vrouw schrijft, is zijn stijl heel verward en hak-takkerig. Ik vond sommige delen uit het boek dan ook niet lekker lezen, maar het was wel heel knap.

oke, dan ga ik dat denk ik wel zo doen, maar dan heb ik nog ene vraag. Ik zit te twijfelen ofdat ik beter in de vrouwlijke verhaallijn vanuit 1ste persoon tegenwoordige of verleden tijd kan schrijven. De mannelijke verhaallijn schrijf ik zo goed als zeker in 3e persoon verledentijd. wat denken jullie dat beter overkomt als je in eerste persoon schrijft. TT of VT?

Sorry maar dit lijkt me echt niet optimaal. Dit zou op mij te artificieel overkomen. Kan je het echt niet volledig in de derde persoon doen? Daarin kan je heus ook veel aandacht besteden aan gedachten. Als je het toch wil splitsen, ga dan meteen maar voor een splitsing van de tijden ook. TT komt volgens mij iets "belevender" over voor de eerste persoon.

Ik denk dat je moet uitkijken dat je manier van schrijven (perspectief, tegenwoordige of verleden tijd etc.) niet te veel van het verhaal afleidt. Ik denk dat ik als lezer uit het verhaal zou raken als de tijd ineens zou veranderen. Het ligt aan het verhaal, en het effect dat je wilt bereiken. Als je goed met perspectief en tijd kunt omgaan, zou het kunnen werken, maar dan moet het wel een doel hebben dat met de plot te maken heeft. Je kunt het altijd uitproberen en kijken wat het wordt. Of enkele scènes in twee versies schrijven: één in t.t. en één in v.t. bijvoorbeeld.

Ja dat is dus mijn probleem, ik vind het heel moeilijk om te kiezen tussen 1ste en 3e persoon, en VT en TT. Ik zal hieronder even heel kort het plot neerzetten en dan zou ik jullie willen vragen wat in jullie mening dat de beste combinatie zou zijn. Een vrouw zit opgesloten in een kamer en weet niet meer wie ze is. Ze vind een dagboek, leest dat en leert dus een heleboel over iemands leven. Ondertussen probeerrd ze uit te zoeken wie ze is en waarom ze daar zit. De man ontwaakt in een ziekenhuis. weet ook niet meer wie hij is. wordt moordpoging op hem gedaan. hij gaat alles uitzoeken en na een hele reeks gebeurtenissen bevrijd hij de vrouw. Ik wilde de mannelijke verhaallijn vanuit 3e persoon VT schrijven omdat ik dit in veel thrillers heb gezien. de vrouwlijke verhaallijn ben ik dus nog niet zeker van. er loopt ook nog een derde verhaallijn die ik ook vanuit 3e persoon VT schrijfl Ik weet niet ofdat jullie wel eens een LUDLUM boek hebben gelezen maar daar gaat alles vanuit een 3e persoon, een soort algemene verteller. ook is daarin alles in de VT. Maargoed. brand los met uw suggesties zou ik zeggen;)

Mijn probleem is het volgende: Stel, ik lees je boek. Ik merk: een deel is in de ik-vorm, een deel in derde persoon. Ik vraag me af: wat zit hier achter? Wat wil de auteur me vertellen door te kiezen voor twee perspectieven? Als dan blijkt dat het antwoord op die vraag "niets" is, of "omdat de auteur dat gemakkelijker vindt", zou ik erg teleurgesteld zijn. Probeer dus gewoon alles in de derde persoon. Dagboekfragmenten e.d. kan je natuurlijk wél in een ander perspectief schrijven.

Oke, ik heb een deel van de verhaallijn van de vrouw nu in het 1ste perspectief geschreven. Dit zal ik nu eens gaan herschrijven naar 3e persoon. Dan kan ik mooi zien hoe dat loopt. bedankt voor de tip;)